FanFic.nl

Trouwerijen en Treinen

Hoofdstuk 3

Er schalt een oproep uit de luidsprekers over treinen die elk moment kunnen vertrekken. Ik kan de gedachte niet uit mijn hoofd halen om eigenlijk niet in de trein te stappen. Maar Het is alsof de jongen mijn gedachte kan lezen, want hij kijkt achterom of ik nog steeds achter hem loop.
We lopen langs een rij met winkels en restaurants, en mijn maag begint te knorren
Hij keek om me neer en glimlachte. Ik zag dat hij maar aan een kant een kuilte in zijn wang heeft, en die onevenwichtigheid heeft iets vertederents. “Waar zullen we naartoe gaan?”
Ik ging op mijn tenen staan en draaide rondjes om te kijke nwat voor aanbod de restaurants hadden, een weinig aanlokkelijke verzamling pizza- en hamburgertentjes. Ik wist niet goed of hij van plan was om mee te gaan, en die mogenlijkheid maakt mijn beslissing een beetje beladen. Mijn buik trok samen. Vroeger toen ik met mijn vader wel eens in de lift zat, toen die tijd dat ik met hem op vakantie ging, skivakantie, leerde hij me een truc voor mijn claustrofobi. Het hielp, maar hellaas heb ik geen goede herinneringen aan die vakantie. Maarja, de enige situatie waarin het niet bepaald helpt om aan de hemel te denken is, is dat je in een trein zit waarin je alleen maar vooruit kunt. Gelukkig duurde dat nog een tijdje, maar ik ben benieuwd of ik dat zou overleven.
Ik draaide me om en zag dat de jongen op me stond te wachten, met zijn hand nog steeds om mijn rolkoffer. Hij glimlachte naar me wanneer ik me bij hem voeg, waarna hij de drukke gang op loopt, ik moest me haastenom zijn lange passen bij te kunnen houden. En ik concentreede me zo op zijn grijze vest - die eigenlijk helemaal niet erg opviel tussen deze menigte – dat ik bijna tegen hem op bots als hij blijft staan. Hij is zeker zo’n 15 cm langer dan ik, en hij moet eenbeetje bukken om me te spreken.
“Ik heb niet eens gevraagd waar je naar toe gaat.”
“Naar Zweinstein, maar dat is wel een beetje logisch denk ik.” Zei ik, en hij lacht.
“Nee, nu, bedoel ik, waar ga je nu naartoe?”
“O,” ik wreef over mijn voorhoofd “Weet ik eigenlijk niet precies. Iets te eten halen? Ik wilde daar gewoon niet de hele tijd blijvne zitten.” Dat was niet helemaal waar. Ik was op weg naar de wc, maar ik kan mezelf er niet helemaal toe zetten om dat tegenhem te zeggen. Als ik er aan dacht dat hij beleefd bij de deur zou gaan wachten terwijl ik in de rij stond voor de wc, kreeg ik kriebels.
“Oke,” Zei hij. “Waar zullen we dan naartoe gaan?”
Ik ging weer op mijn tenen staan, en er gaat voor mij een gevoel van eeuwigheid overheen, maar uiteindelijk wees ik naar een broodjeszaak, een paar winkeltjes verderop, en gehoorzaam liep hij in die richting, met mijn rode koffertje achter zich aan. Wanneer we er waren verschuift hij de tas die aan zijn schouder hangt en kijkt met zijn samengenepen ogen naar het menubord.
“Dit is een goed idee.” Zegt hij. “Het etenin de trein is vast waardeloos, van die snoepjes, meer niet.”
“Waar ga jij naartoe?” vroeg ik, terwijl ik waarschijnlijk het antwoord al wist.
“Ook naar Zweinstein.”
Ik glimlachte en knikte naar de schoudertas die hij naast zich had neergezet.
“moet jij ook naar een bruiloft?”
Hij aarzelde, maar beweegt dan zijn kin omhoog in iets wat lijkt op een half kniktje.
“Ik ook,” Zei ik. “Zou het niet raar zijn als we naar dezelfde bruiloft gingen?”
“Dat lijkt me onwaarschijnlijk,” Zei hij met een vreemde blik op me, en meteen voelde ik me hierdoor een dwaas. Natuurlijk is het niet dezelfde bruiloft. Hopelijk denkt hij niet dat ze de indruk heeft dan de toverwereld een een of ander dorp is waar iedereen elkaar kent. Ik was nog nooit verder dan Zweinstein en Hogsmeade Village geweest, maar ik weet heus wel dat de toverwereld enorm is. In mijn beperkte beleving is het zo’n wereld waar je gemakkelijk iemand helemaal kwijt kna raken.
De jongen leek op het punt te staan om nog iets te zeggen maar dan draaid hij zich om en gebaart naar het menubord “Weet je al wat je wilt?”
Of ik weet wat ik wil, vroeg ik me af.
Ik wil graag naar huis
Ik wil dat het thuis weer wordt zoals vroeger.
Ik wil graag ergens anders naartoe dan naar de bruiloft van mijn vader.
Ik wilde graag overhal zijn, behalve op dit station.
Ik wilde weten hoe hij heet.
Na een poosje keek ik naar hem op.
“Nog niet,” zegt ze. “ik twijfel nog.

Reacties: