FanFic.nl

Spirited away, Terug in de spirited wereld

Hoofdstuk 3, Lin en Kamajii

Chihiro liep het kantoor binnen van Yubaba, nog steeds was het precies het zelfde, het bureau stond op de zelfde plek, de zelfde gordijnen, zelfde stoelen en de drie hoofden waren er ook nog altijd. Ze sprongen om Chihiro heen. Chihiro liep naar het bureau van Yubaba.

“Je bent terug?” Yubaba klonk verrast.

“Ik miste jullie.” zei Chihiro

“Waarvoor kom je dan nu bij mij?” Yubaba keek naar de drie hoofden die om Chihiro heen sprongen.

“Ik wil mijn baan terug.” Zei ze, Yubaba keek Chihiro aan.

“En waarom zou ik dat doen? Ik ben dat ene met No-Face nog lang niet vergeten!”

“maar ik deed altijd zo goed mijn best.”

Het gesprek werd onderbroken door een vreselijk gekrijs.

“MAAMAAAAA, MAAMAAAA.” Yubaba schrok en liep naar de gordijnen,

“sst lieverd, mama is even bezig.”

“MAMAAA, MAMAAAA.”

“Bôh mama is bezig. Bôh nee niet de kamer in.” Yubaba liep naar achter en de reuze baby kwam de kamer in lopen. Toen keek hij met grote ogen naar Chihiro.

“SEN, JE BENT TERUG, MAMA, MAMA, SAM IS TERUG.” Bôh schreeuwde luid.

Chihiro glimlachte.

“Ik ben inderdaad terug, maar ik kan niet blijven als je moeder mij geen baan geeft.”
Yubaba keek Chihiro boos aan.

“mama, aaah toeee, geef Sam een baan.” Yubaba keek Bôh aan, toen keek ze naar Chihiro.

“Oke, oke,” een brief en pen vloog naar chihiro toe.

“Teken dit net zoals de vorige keer en je werkt weer voor mij, zelfde baan. Maar als ik merk dat je het niet goed doet, ontsla ik je!”
Chihiro juichte van vreugde, ze pakte de pen en papier aan en schreef haar naam op.

Yubaba keek naar Chihiro. “eindelijk klaar?” Het papiertje vloog richting Yubaba.

“Zo Chihiro, vanaf nu heet je weer Sen.” Yubaba zoog de naam in haar hand.

“Ga maar naar je kamer, je weet waar die is.”

“ja ma’am.” Chihiro liep naar de deur.

“Sen je komt toch straks nog wel met me spelen toch?” Bôh keek Chihiro aan.

“Tuurlijk kom ik nog een keer spelen, maar ik heb het nu nog even druk.” En ze liep de kamer uit. Ze stak haar handen in de zakken van haar vest, daar voelde ze een papiertje zitten.

“Wat is dit nou weer?”

Ze pakte het papiertje en vouwde het open.

‘Mijn naam is Chihiro’

“Hu? Ow wacht eens even.” Chihiro moest lachen.

“Dat ik dat eigenlijk zo snel vergeet.” Ze keek om zich heen en liep naar beneden.

Chihiro vraagde zich af waar Lin, Kamajii en Haku waren. Het badhuis was een hele grote plaats en op dit moment was het druk bezocht met klanten. Chihiro besloot om eerst naar Kamajii te gaan omdat ze wel wist waar hij was.

Chihiro begon de weg naar beneden te lopen, het was best vreemd. Een of andere manier, na 6 jaar, kende ze nog bijna alle wegen in het badhuis, alsof ze hier net gister was geweest.

‘nou het is een magische plek.´ dacht ze.

Alles was precies zoals het de laatste keer toen ze hier was geweest. minus de schade die No-Face had aangericht. Ze vroeg zich af wat Yubaba deed met al dat geld wat ze kreeg.

De stookruimte was net zoals ze al verwachte precies het zelfde. De planken waren nog steeds de muren rond om, de oven werd nog steeds opgestookt door de kleine betoverende roetballetjes en in het midden van de kamer zat een man als spin hart te werken.

“Hoi Kamajii.” Zei Chihiro vrolijk.

Kamajii draaide zich naar haar toe en knipperde met zijn ogen van verwarring. “Eh? Wie ben jij? En wat doe jij in de stookkamer?

Chihiro deed net alsof ze verdrietig was. “Oh Kamajii, je gaat me toch niet vertellen dat u uw eigen kleindochter niet meer herinnert.” Plaagde ze.

Kamajii keek haar aan alsof ze gestoord was. “Kleindochter?” herhaalde hij. “Waar heb je het over? Ik heb geen kleindochter.”

Chihiro sloeg haar armen over elkaar. “Echt waar? Dat is niet wat je zei 6 jaar geleden.”

“wat zeg je? Oh wacht, ik herinner me zoiets nu..” zei Kamajii. “Ja een mens meisje vroeg zich af of ze hier werk kon krijgen, ik zei dat ze mijn kleindochter was, zodat ze niet in de problemen zou komen, maar hoe weet jij dat?”

“Wacht eens even? Kan het zo zijn, nee.”

Chihiro schudde haar hoofd. “Kamajii, ik was dat meisje.”

“Wat?” Kamajii stopte met werken en liep naar haar toe. Hij zette zijn bril af een keek op haar neer. “Goede genade! Jij bent het, Chihiro, toch? Of Sen?”
Chihiro glimlachte en knikte. “Beide, maar noem me liever maar Chihiro.”

Alle zes de handen van Kamajii grepen Chihiro vast en pakte haar op. “Welkom terug, welkom terug! Goed je weer te zien, hoe kwam je weer hier?”

“De zelfde manier als de vorige keer.”

“ah, goed.” zei Kamajii. “De wereldenpoort, je weet nooit wanneer hij open gaat of niet.” Hij nam even tijd om er naar te kijken. “Je bent uitgegroeid tot een mooie dame Chihiro.”

Chihiro grinnikte, “bedankt, ik wou dat ik het zelfde compliment kon zeggen, maar je ziet er precies uit zoals ik me herinner!”

Kamajii lachte, “tja dat is nou het voordeel als je een spirit bent, en als je eenmaal volledig volwassen bent geworden kun je kiezen welke leeftijd je wil zijn.”

“Nou ons mensen hebben niet dat voordeel. Verschillende spirit’s herkende me niet eens.”

“Nou zoals ik al zei, je bent inmiddels een mooie jonge dame.” Zei Kamajii glimlachend. “Haku en Lin zijn zeker ook blij om je te zien, je hebt ze gezien, of nog niet?”

Chihiro schudde haar hoofd. “Nog niet, weet u waar ze zijn?”

Kamajii dacht er een moment over na. “Nou Lin is ergens in het badhuis.” Antwoordde hij. “Ik ben niet zeker van Haku, hij is de laatste tijd ook vaak bij zijn rivier.”

Chihiro voelde zich een beetje geïrriteerd door dat. Als Haku zo veel bij zijn rivier was, waarom gaf hij nooit antwoord op haar? De kans dat hij altijd in het badhuis was wanneer zij bij de rivier was, in 6 jaren, waren erg klein.

“Hoe gaat het met ze?” vroeg ze

“Nou ze missen je beide erg veel.” Zei Kamajii. “Haku in het bijzonder. Hij is niet echt zichzelf, het begon toen jij weg ging.”

“Echt waar?” vroeg Chihiro. Na al die jaren dat ze begon te denken dat Haku haar alleen maar hielp omdat hij medelijden met haar had, begon ze toch te denken dat hij het deed omdat hij haar aardig vond. Misschien was hij haar toch niet vergeten.

“Oh ja, hij zou zo blij zijn om je te zien.” Zei Kamajii, grijnzend en ondeugend. Chihiro wist niet goed wat die glimlach betekende, maar ze had het gevoel dat het niet goed was.

Kamajii kroop weer terug naar zijn werkplek. Terwijl hij en Chihiro aan het praten waren, waren er al weer 9 bad tokens aangekomen.

“Het spijt me.” Chihiro verontschuldigde zich. “Het was niet mijn bedoeling om je achterop te raken.”

Kamajii gaf haar een geruststellende glimlach. “Oh maak je daar maar geen zorgen over. Het is de moeite waard. He kleine rascals, weer aan het werk!”

Chihiro keek naar beneden en zag de betoverende roetballetjes hoppen rond haar voeten. Ze glimlachte naar hen. “Hoi jongens, lang niet gezien!”

De roetballetjes piepte gelukkig.

“He kom op! We hebben niet de hele dag de tijd.”

“Sorry Kamajii, het spijt me.” Chihiro keek naar Kamajii en toen naar de roet balletjes. “Ga zo door, ik zal zo terug komen.” De roet ballen stuiterde nog een paar seconden rond en begonnen met steenkool te verzamelen.

“Kamajii, weet jij waar Lin nu ongeveer zou zijn, ik wil haar graag zien en ik heb nu weer dezelfde baan, dus ik moet ook weer kleren hebben.”

Kamajii grinnikte. “Ik weet zeker dat als je gewoon even wacht dat de deur daar zo open gaat, ze wil zeker weten zo graag aan me vertellen dat jij terug bent.”

Kamajii had gelijk. Nog geen 2 minuten later ging de deur van de stookruimte open en een jonge vrouw met lang bruin haar, gekleed in dienaars kleren liep naar binnen.

Het was Lin, Lin was net zoals de andere, geheel onveranderd, met uitzondering dat ze vreselijk emotioneel keek naar Kamajii.

“Kamajii, hoorde je het?” Riep ze vrolijk.

“Eh?”

“Ze zeggen dat Sen terug is!”

Kamajii deed net alsof hij niet geïnteresseerd was. “ja dat weet ik.”

Lin’s gezicht veranderde van blijheid naar verbaast. “Je weet het, hoe dan?”

Kamajii bleef door werken. “Omdat ze achter je staat.”

Lin’s hoofd draaide zo snel dat haar nek zowat brak. Haar ogen werden zo groot toen ze haar verloren vriendin achter haar zag staan.

“Hallo Lin.” Zei Chihiro. “Leuk je weer te –“

Chihiro kon haar zin niet afmaken.

“SEN!” riep Lin, ze pakte het meisje beet.

“Oh het is zo goed om je weer te zien! Eerst dacht ik dat iedereen een grapje maakte, maar je bent echt hier! Waarom duurde het zo lang? Mijn god je bent groot geworden, je ziet er geweldig uit! Hoe lang wil je blijven?”

“Lin kun je me alsjeblieft los laten? Ik kan niet ademen.” Chihiro lachte.

“Wat? Oh sorry!”

Lin laat Chihiro uit haar dodelijke greep.

“Ik zweer, je bent de derde persoon die ik vandaag probeer te omhelzen tot de dood.” Chihiro mompelde en wreef over haar pijnlijke nek.

“Weet je nog, die stinkende rivier geest, en No-Face?”

Chihiro grinnikte bij de herinneringen. "Hoe kon ik dat vergeten, de goede oude tijd?"

"Dat kan je niet." zei Lin.

Chihiro knikte instemmend. "En we moeten veel meer van die dagen beleven in de toekomst"

Lin's gezicht viel. "Wat bedoel je? ' Haar ogen werden groot. "Heb je weer een contract met Yubaba?”

Chihiro hield haar hoofd schuin. "Ja, waarom? '

Lin sloeg op haar hoofd. "Oh jongen, Haku is gaat dit niet leuk vinden." mompelde ze.

Chihiro hoorde wat ze zei. "Waarom? Zou hij niet blij zijn me weer te zien?" vroeg ze.

Lin leek verbaasd dat Chihiro zo'n domme vraag zou stellen. "Niet gelukkig, Super blij!" riep ze.

Nu Chihiro was in de war. "Maar wat is het probleem?"

"Sen, weet je nog wat hij moest doen om je uit van het vorige contract te verlossen?" vroeg Lin. “Wie weet wat er nodig is om je deze keer uit van het contract te halen."

Chihiro bleef ontspannen. “Wat is dan het probleem? Lin, ik kwam terug omdat ik mijn baan terug wou, ik ben hier om te blijven, ik wil niet meer terug.”

“HUH?” riep Lin verbaast. Zelfs kamajii keek verast op van zijn werk. De roet ballen sprongen op en neer.

“Ben je hier echt om te blijven?” Chihiro knikte en Lin gilde van vreugde.

“YES, SEN BLIJFT! Sen is hier om te blijven!”

Chihiro lachte om het kinderachtige gedrag van haar vriendin. “Ik wil liever dat je me noemt met mijn echte naam.” Zei ze.

Lin stopte met dansen. “o ja, sorry Chihiro.”

“Geen probleem, maar waar is Haku?”

“Hij is ongeveer een uur geleden voordat je hier kwam naar zijn rivier vertrokken.”

“Een uur geleden?” Chihiro kreeg tranen in haar ogen, van woede en verdriet.

“Geweldig, ik wacht al 6 jaar om hem te zien en dan gaat hij een uur eerder weg voordat ik hier kom, het is niet eerlijk!”

“Rustig maar meisje, hij zal helaas alleen maar een paar dagen weg zijn.”

Een paar dagen? Een paar dagen! Ik heb 6 jaar gewacht!” Riep Chihiro. “Ik kan niet langer wachten!”

Lin hield haar armen in een ‘o wel’ manier. “Nou, tenzij je weet hoe je naar zijn rivier moet gaan, anders heb je pech.”

Chihiro kreunde en liet haar hoofd hangen. “he maak je er geen zorgen over. Bedenk eens hoe verbaast hij zal zijn als jij hier bent.”

Chihiro keek Lin aan, “Zo verast moet hij niet zijn om mij te zien gezien de belofte die hij maakte.” Ze voelde woede opkomen. “Breekt hij altijd zo makkelijk zijn belofte?”

Lin keek haar verbaast aan. “Hoe zo? Nee, normaal houd hij zich altijd zijn belofte.”

‘Wow, ze is er echt verdrietig om, wat Haku heeft gedaan kan niet goed zijn.’ dacht Lin.
“Ik weet zeker dat dat niet zijn bedoeling was om zijn belofte te breken, maar wat was eigenlijk de belofte?”

Chihiro ging zitten en sloeg haar armen over elkaar. “Hij zij dat we elkaar weer zouden zien, dat was 6 jaar geleden.”

Lin Glimlachte, “Nou, technisch gezien brak hij niet zijn belofte, je ziet hem binnen nu en een paar dagen weer, maar het duurde gewoon een tijdje.”
Chiro gaf Lin een blik dat ze duidelijk iets verkeerd had gezegd. Lin bleef nerveus grijnzen. Misschien is het beter om van onderwerp te veranderen.

“Dus je verblijft weer bij ons?” vroeg ze.

Lin ontspande weer wanneer Chihiro glimlachte en zei: “Als je het niet erg vind graag, vind je het niet erg dat ik zo stink?”

Lin glimlachte, dit keer voor het echt. “Ah, die geur van de menselijk wereld zal binnen een paar dagen we over zijn.” Lin grijnsde. “Kom we gaan naar de kamer.” Ze tilde Chihiro op.

Chihiro giechelde. “Dankje Lin, je bent een echte vriendin.”

“Dat weet ik toch.”

Lin leidde Chihiro naar haar nieuwe kamer, die was niet echt nieuw want het was dezelfde kamer als ze de vorige keer verbleef. Ze kreeg een nieuw uniform, dat was net zo’n karwei als de vorige keer, of te klein of te groot.

“Het is handig dat je niet zo klein meer bent, maar zo groot ben je ook weer niet.” Zei Lin. Ze overhandigde Chihiro haar nieuwe kleren. “We hebben niet veel kleren in die grote die je de vorige keer had, maar deze maat hebben we nog minder.”

Chihiro hield het uniform omhoog en keek naar zichzelf in de spiegel. “Dankje Lin, deze is perfect.” Ze keek naar haar kleren.

“Er is echt weinig veranderd.” ze keek om zich heen.”

“Eigenlijk is er wel veel veranderd, voor dat jij hier kwam klikte het tussen ons, wij spirits hier, niet zo goed, maar sinds jij kwam ging het steeds beter. Yubaba is ook niet meer zo wreed.”

“Ik denk dat het onder andere Bôh is geweest die er voor gezorgd heeft dat Yubaba niet zo gemeen meer doet.” reageerde Chihiro

“Ik wist niet dat ik zo veel impact had op deze plek.”

“Dat komt omdat de meeste geesten niet van mensen houden vanwege hun destructieve manieren, maar na dat ze jou hebben ontmoet, gingen ze minder slecht denken over hen.”

“Nou dat is goed.” zei Chihiro. “Maar niet alle mensen zijn destructief.”

Lin knikte. “Ja, dat weet ik. De geesten haatte mensen om vele manieren, ook door het bijvoorbeeld kappen van bomen.”

Chihro zei niets, ze heeft er nooit echt over nagedacht hoe slecht de mens leek te zijn in de ogen van geesten. Ze had gedacht dat geesten, goed de meeste geesten, meende dat zij mensen heel superieur waren en dat ze dat niet bevielen, maar nu was ze aan het twijfelen.

“Mensen hadden wel de neiging om bossen en valleien te vernietigen om meer huizen en andere beschaafde dingen te bouwen. Ze vervuilde het milieu en verbruikte de natuur zonder er veel bij na te denken. De geesten hebben een speciale band met de natuur, als mensen een bepaald stuk vernietigen, was het bijna alsof ze een geest hadden vermoord.” Zuchtte Lin.

Chihiro’s hart zonk toen ze zich realiseerde dat dit was gebeurt met Haku, de rivier was niet volledig vernietigd maar een groot deel is nu bezet met flats en wegen. Daardoor was hij misschien niet in staat om zijn naam terug te vinden of om haar te beantwoorden als zij bij zijn rivier was.

‘arme Haku.’ dacht ze. ‘en hij heeft me geholpen, mij, een mens, na wat mijn soort deed met hem en de andere geesten. Oh Haku, het spijt me zo.’

“Sen! SEN! Aarde om Sen! Ben je er? SEN!”

“Huh?” Chihiro zag dat Lin haar aandacht probeerde te krijgen. “Het spijt me, wat?”

Lin schudde haar hoofd, “Oh, niets. Je zag eruit alsof je niet helemaal 100% hier was.”

“Sorry ik was even aan het nadenken.”

Lin grinikte, “Oh echt? Laat me denken, over een bepaalde draak?”

Chihiro bloosde, “Oh hou op! Ga je me blijven martelen hiermee?”

“Reken maar!”

Chihiro gromde. “Je kunt beter maar voorzichtig zijn, Lin. Ik ben niet meer dat kleine meisje.”

“Weet ik,” Zei Lin.

“Kom op, we moeten je klaar maken voor je werk, anders krijgen we problemen met Yubaba.”

Het duurde ongeveer 10 minuten om Chihiro’s oude/nieuwe kamer compleet te maken. Ze praatte wat over de afgelopen 6 jaar, hoe vaak Chihiro wel niet had geprobeerd om terug te komen en dat de poort nooit open was.

“Die poort heeft zijn eigen wil” zei Lin “je weet nooit wanneer hij open of dicht-”

Hun gesprek werd verstoort door een de werknemers. “Sen! Sen! Waar ben je?”

Lin werd boos en opende de deur. “Wat wil je? Vroeg ze. “We zitten hier te praten.”

De kikker grinnikte verontschuldigend. “Vergeef me, maar Yubaba wil je meteen zien Sen, Bôh is met van alles aan het gooien, een woedeaanval en veeleisend om je te zien.”

Lin zuchtte en keek naar Chihiro, “Sorry Sen, het lijkt erop dat we dit gesprek later maar moeten afmaken omdat Yubaba haar eigen zoon niet in bedwang kan houden.”

Chihiro glimlachte, “we hebben een lange tijd in te halen.” zei ze en ze liep met de Pad mee.
“Oh ja, Lin, vergeet niet dat ik liever met mijn echte naam word genoemd.”

Chihiro liep richting het Kantoor van Yubaba. Ze vroeg zich af wat Boh wilde met haar, alsof ze nog niet wist. Ze kon al hem horen huilen tegen de tijd dat ze bij de betoverde Doorknocker.

“EINDELIJK!" Klaagde de deurklopper. "Dat verwend nest geeft me hoofdpijn."

“Dat kleine kreng is uw meester en mijn vriend."

De klopper kreunde en opende voor haar de deur. Ze maakte haar weg naar beneden naar het kantoor van Yubaba nog grijnzende van het gezicht van irritatie van de deur klopper.

"Yubaba, ik ben het."

“Dat werd tijd! " Yubaba had een rood hoofd.. "

Chihiro moest haar lach inhouden. “Dus, wat wil Bôh?"

Yubaba rolde met haar ogen. "Wat denk je? Hij wil spelen. Soms wil hij teveel spelen.”

Chihiro knipperde met zijn ogen in verwarring. Ze had dat nog nooit gehoord, Yubaba die slecht pratte over haar zoon.

"Weet je, Yubaba, soms verwen je hem een beetje te veel." Zei ze.

Yubaba kreeg een nog roder gezicht, van woede deze keer. “Wat zei je? beschuldig jij mij ervan dat ik een slechte ouder ben?”

Yubaba was duidelijk woedend, maar was het alleen in haar fantasie, of heeft Chihiro echt vonken uit de mond van Yubaba zien vliegen toen ze sprak.

“Helemaal niet.” antwoorden Chihiro. “Je bent een geweldige moeder, ik wilde gewoon zeggen dat jij zijn moeder bent, niet andersom.”

Yubaba keek haar aan. “bedankt voor de ouderlijke tip, Sen, maar ik heb alles onder controle, ga nu maar naar binnen en speel met hem.”

Chihiro haalde haar schouders op. “Wat je zegt, maar ik zou liever genoemd worden door mijn echte naam, Chihiro.”

Yubaba schrok doordat ze haar echte naam wist. “Hoe..... hoe... hoe heb je? Maar ik..”

Chihiro lachte. “Dat weet ik, maar ik ben niet dom. Ik schreef mijn naam eerder op zodat ik deze kon onthouden.”

Chihiro liep naar Bôh’s kamer. “Ik moet een betere manier vinden om de controle over mijn medewerkers de houden.”

Chihiro hoorde de opmerking, maar ze negeerde het.

Chihiro kwam in de speelkamer, Bôh was nergens te zien, maar Chihiro had al een idee waar hij was, ze liep naar de stapel kussens en knuffels.

“Bôh? Ben je daar?”
Het hoofd van de reuze baby schoot onder de stapel vandaan.

“Yay Sen, kom je spelen?”

Chihiro lachte, “Nou, ik had niet echt een keuze.”

Bôh kroop onder de stapel vandaan en gaf Chihiro een knuffeldier. “laten we spelen van vroeger met No-Face.” zei hij gelukkig.

De twee speelden al meer dan een uur, tot Bôh eindelijk moe begon te worden. Hij kroop naar de stapel kussens en liet zichzelf erin vallen. “Dat was leuk.” zei Bôh.

“Ik ben blij dat ik iemand heb om mee te spelen. Mama werkt altijd en ik kan normaal alleen met Yu-bird spelen of de stuiterende hoofden.”

Chihiro grinnikte toen ze Bôh de stapel in zag klimmen. “Ik vond het leuk om met je te spelen.” zei ze.

Ze draaide zich om om weg te lopen, maar Bôh was nog niet klaar met praten.

“Hey Sen?”

“Ja?”

“Als jij en Haku later kinderen hebben, mag ik dan hun grote broer zijn?” Vroeg hij onschuldig.

Chihiro voelde warmte stijgen naar haar gezicht. Ze was zeker dat haar gezicht zo rood was als een biet. Ze had niet verwacht in deze discussie te komen.

“Eh... Bôh, dat is eh... nou ja..”

“Wat is er mis?” vraagde Bôh.

Chihiro wist niet hoe ze de situatie moest uitleggen. “Nou zie je, het is gewoon, het werkt niet tussen ons.”

“Waarom niet?”

“Omdat ik een mens ben en hij is een geest.”

“Nou en?”

“Dus, eh..” Chihiro wist niet goed wat ze moest zeggen. Ze wist dat het nooit zou werken tussen haar en Haku. Mensen en geesten waren niet bedoeld om samen te zijn, dat is de reden waarom de twee werelden gescheiden zijn. Maar waarom is ze zo lang dan op hem aan het wachten, had ze hoop dat het onmogelijke zou gebeuren?

“Waarom zou het niet werken?” Vroeg Bôh opnieuw.

“Nou... het is zo, het werkt gewoon niet zo als, hij is niet, nou ja.” Zei ze.

Bôh schudde zijn hoofd, “Natuurlijk is hij wel verliefd op je!” zei hij vrolijk
“Hij voelt het zelfde als jij voor hem.”

Chihiro wilde dat het waar was, maar het leek niet mogelijk. “Nee Bôh, ik ben gewoon een mens die verloren ging in de geestenwereld.”

“Nee, dat was je niet!” Zei Bôh boos. “Jij bent de beste vriend van iedereen, de beste vriend die iedereen maar kan hebben, jij hielp ons allemaal. Je hebt me uit mijn kamer meegenomen naar tante Zeniba. Je gaf Haku zijn naam terug. Je zorgde dat veel geesten zich realiseerde dat niet alle mensen slecht en gierig zijn. We houden allemaal van je, Sen, je bent niet zomaar een mens, je bent onze beste vriend. Jij bent een van ons!”

Chihiro was verrast door de toespraak van de reusachtige baby. Ze glimlachte naar hem. “Bôh, je bent veel slimmer dan elke baby die ik ooit heb ontmoet.”

Bôh lachte. “Nou hoe vaak zie je een 307 jaar oude baby in de menselijke wereld?” zei hij.

Chihiro’s mond viel open. “je bent... je bent... je bent..”

Bôh knikte. “Ja maar ik besloot om baby te blijven. Ik vond het best op die manier. Het is een stuk leuker. Ik wilde niet een volwassen zijn. Ik wil voor altijd Baby blijven! Yay!”

Chihiro krabde op haar hoofd. “Nou, ik zou die luxe wel willen.” Zei ze. Ze werd opeens nieuwsgierig naar iets. “He Bôh, hoe oud is je moeder?”

Bôh dacht er een minuut over na. “Niet zeker, ik weet wel dat ze meer dan 80.000 jaar is.”



"80000" Chihiro riep. "Wow, dat is oud."

Bôh haalde zijn schouders op. "Leeftijd doet er niet toe aan geesten."

Gewoon uit nieuwsgierigheid, Chihiro vroeg: "Hoe oud was je vader? '

Bôh haalde zijn schouders op opnieuw. "Weet ik niet. Ik hem nooit ontmoet. Hoorde ik mama een dag praten over haar en papa, ze hebben een zogenaamde one-night-stand gehad. Wat is dat?"

Chihiro werd weer rood. “Eh, dat is iets wat je maar aan je moeder moet vragen.”

“Sen, waar komen baby’s vandaan?”

Chihiro werd nog rooier “Dat moet je ook maar aan je moeder vragen.”

Bôh knikte. “Oh, ok. Slaap lekker Sen.”

“Slaap lekker Bôh.”

Ze sloot de deur en ging terug naar het kantoor van Yubaba's. De oude heks was op haar bureau het schrijven iets. Ze keek op toen Chihiro binnen kwam.

“Hoe ging het? " vroeg ze.

Chihiro knikte. "Goed, ik ga naar bed."

Yubaba knikte terug. "goed, welterusten."

Chihiro keek nog om de hoek van de deur en draaide zich om. “Oh, en Bôh heeft een vraag voor je.”

Na die zin rende ze de kamer uit. Yubaba knipperde met haar ogen van verwarring voordat ze de kamer van haar zoon binnenliep.
“Lieverd je wilde wat vragen?” zei ze.

Bôh knikte, “Ja mama, Sen zei dat je me zou vertellen waar baby’s vandaan komen en wat een one-night-stand is.”

Yubaba werd rood van woede en sloeg de deur van Bôh’s kamer open, ze schreeuwde zo hard dat het buiten het badhuis was te horen. “SEN!”

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.