FanFic.nl

Spirited away, Terug in de spirited wereld

Hoofdstuk 10, denken

De treinreis was saai, het zou waarschijnlijk beter zijn geweest als Chihiro in staat was geweest om met Yu-bird te praten, maar ze kon niets verstaan van haar gekrijs en geschreeuw. Ze vroeg zich af of Yubaba haar wel kon verstaan. Ze dacht na over afgelopen dagen. Ze was zo in de war over alles, vooral over haar relatie met Haku. Ze vroeg zich af waar ze stonden. Ze wist dat ze van hem hield met heel haar hart en ziel, maar ze vroeg zich af hoe hij zich voelde tegen over haar. Ze waren meer dan vrienden, dat kon ze zeker vertelen, maar hoeveel meer? Zou hij gevoelens hebben voor een zielige sterveling? Iedereen zei dat hij van haar hield, maar ze kon niet inzien dat dat mogelijk was. Chihiro zuchtte. Het leek wel op een liefdesverhaal, maar dit was geen verhaal, dit was het echte leven. En het echte leven was niet altijd eerlijk. Er was niet altijd een happy end. Ze hoopte dat zij het wel zo krijgen, maar meer dan hopen kon ze niet. Ze moest ook daadwerkelijk haar dromen waar gaan maken. En dat gaat ze nu doen. Ze hoopte dat Zeniba in staat was om haar te helpen. Deze geest was misschien de enige die haar kon helpen om voor eeuwig bij Haku te zijn, ze zou er 100% voor gaan. Maar zelfs dan zou er geen garantie zijn dat zij en Haku samen zouden zijn. Ja ze hield van hem, maar als hij niet dezelfde gevoelens voor haar had… De gedachten trokken aan haar hart. Maar op zijn minst als ze een kans kreeg. Misschien is de kans er wel dat Zeniba haar niet kon helpen. De Gouden zegel gaf Zeniba veel kracht, maar zoveel kracht om haar in een Spirit te veranderen? Dat was een grote vraag. Maar het was niet de enige vraag die Chihiro had. Ze werd ook verward door de zogenaamde boodschapper van Lord Okaia, hij had duidelijk gemaakt dat er iets zou gebeuren in de toekomst, maar wat? Ze probeerde terug te denken aan wat de boodschapper tegen haar had gezegd, maar ze kon het niet precies herinneren. Heel veel wat hij had gezegd, kon ze moeilijk begrijpen. Volgens hem zou ze het vertrouwen van de gene die het dichtste bij haar stonden, gebroken hebben, en zo zou ze gaan zoeken naar hulp. Nou dat is op zich wel gebeurt, toen ze er achter kwam dat haar vrienden plannen hadden om haar terug naar de menselijke wereld te sturen, had ze geen vertrouwen meer in hen, en nu was ze op weg, op zeg naar Zeniba, om te vragen voor hulp.

Ze herinnerde zich ook dat ze haar vrienden zou vergeven. En hoewel het gek klonk, ze had ze vergeven. De geest zij ook dat ze werd getest door de emoties van vreugde, verdriet en woede. Ze had geen idee wat dat zou moeten betekenen. Ze zou het vragen aan Heer Okai als ze hem zou ontmoeten, tenminste, de geest zei dat ze hem zou gaan ontmoeten. Ze slikte zenuwachtig bij het idee dat ze de grootste tovenaar van de hele Spirited wereld zou ontmoeten. Waarom zou zo’n belangrijk wezen iets van haar willen?

“De volgende stop, Swamp Bottom!” Hoorde je uit de luidsprekers komen.

“Daar moeten wij zijn!” Zei Chihiro, opgelucht dat de lange rit voorbij was. Ze stond op om weg te lopen, maar kreeg geen reactie van Yu-bird. Voorzichtig prikte Chihiro met haar vinger tegen het hoofd van Yu-bird.

“He, Yu-bird, wakker worden, we zijn er!”

Yu-bird opende langzaam haar ogen en gaapte. Ze sprong op de schouder van Chihiro en sloot haar ogen weer.

“He, ik ben geen taxi!” Grapte Chihico.

De deuren van de tram gingen open en de twee stapte uit de trein en vervolgde hun weg naar Zeniba’s huis. Ze werden begroet door de stuiterende lantaarn.

“Hoe weet het dat er iemand aankomt?” Vroeg Chihiro, maar ze kreeg geen antwoord.

Ze bereikte het huis van Zeniba een korte tijd later. Het zag er nog precies zo uit als Chihiro zich kon herinneren. Ze kon niet wachten om Zeniba en No-face weer te zien. Ze klopte op de deur, een beetje te hard, maar na een paar seconden vloog de deur open. Chihiro en Yu-bird werden begroet door een groot zwart schimmig figuur dat een masker droeg.

“No-Face!” Zei Chihico, blij om haar vriend te zien.

“Ah?” zei het monster terwijl het langzaam haar dunne armpjes optilde om Chihiro vast te pakken.

“Ah, Ah!”

“Het is geweldig om je te zien!” Zei Chihiro, ze knuffelde haar vriendin.

No-face was blijkbaar de enige die blij was om haar terug te zien. Toen hoorde Chihiro hoorde een bekende stem. No-face stapte opzei en Chihiro werd herenigd met haar ‘oma’. De oude heks leek nog steeds als twee druppels water op Yubaba.

“Chihiro, schat, het is zo lang geleden!”

“Oma!” Riep Chihiro, en ze begon te huilen. Yu-bird vloog van haar schouder toen Chihiro naar voren liep en haar armen rond de oude heks sloeg.

“Oma ik heb u zo gemist!”

Zeniba grinnikte, “Ik heb jou ook gemist, kind, nou kom eens voor me staan, zodat ik je goed kan bekijken”

Chihiro deed wat de oude heks vroeg en Zeniba bekeek Chihiro van top tot teen.

“Wel, wel. Je bent uitgegroeid tot een mooie jonge dame. De tijd vliegt.”

Chihiro glimlacht lichtjes.

“Voor u misschien. Tijd is net een stoptrein voor mij. Ik heb deze wereld, en jullie allemaal zo gemist. Ik ben het nooit vergeten, en kijk, ik heb nog steeds de haarband die jullie voor me maakte.” Chihiro draaide zich om om de haarband aan Zeniba te laten zien.

“Dat is goed om te horen, ik ben blij dat je het gehouden hebt. Pak een stoel en drink met ons een kopje thee.”

Chihiro knikte. “Dank je, Granny” Zei ze.

Ze draaide zich om om de haarband in haar haar te laten zien. Zeniba glimlachte.

“Ik ben blij dat je het hebt gehouden, neem nu maar plaats op de stoel dan maak ik een kopje thee.”

Chihiro knikte en nam plaats op de stoel. “Dankje Granny” Zei ze.

Zeniba begon met het maken van thee. Toen ze klaar was vloog er een kopje met thee richting Chihiro. Chihiro pakte het kopje en nam een slokje toen Zeniba tegenover Chihiro ging zitten.

Zeniba besloot dat het tijd was om wat herinneringen op te halen. “zo Chihiro, vertel eens wat er allemaal is gebeurt.” Zei ze. “Ik ben benieuwd hoe je deze keer hier terecht bent gekomen. En ik ben ook benieuwd waarom je hier weer bent, niet dat ik niet blij ben om je te zien.”

Chihiro fronste “Het is een lang verhaal, oma” Zei Chihiro. “Helaas is het niet een gelukkig verhaal.”

Nu was het Zeniba die fronste. “Dat vind ik jammer om te horen. Maar kun je het me verhaal toch vertellen?”

Chihiro nam nog een slok van haar thee en begon alles uit te leggen.

(-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-)

Het badhuis was een zeer grote plaats, en Chihiro probeerde hem waarschijnlijk te vermijden, dus Haku maakte zich niet echt grote worgen als hij haar een paar dagen niet zag. Maar hij wilde haar zien, hij moest met haar praten, om haar te begrijpen. Maar aan het eind van de dag, toen ook Lin haar niet had gezien, begonnen Lin en Haku haar toch te zoeken.

Ze was niet in haar kamer, noch in de stookruimte. Geen van de andere medewerkers hadden haar vandaag gezien.
Haku begon zich zorgen te maken.

“Ze is waarschijnlijk aan het spelen met Boh.” Zei Lin.

Zodra ze dat zei ontspande Haku. Het was logisch. Ze was waarschijnlijk ook boos over wat er gebeurd was, maar wilde niet alleen zijn.

Dus Lin en Haku volgde hun weg naar het kantoor van Yubaba.

“Wat denk je dat jullie twee willen?” Vroeg de deurknop ruw.

“We zijn hier om Chihiro te zien.” Zei Lin.

De deurknop snoof. “Ze is hier niet. Ga weg!”

Haku keek naar de deurknop, hij dacht dat Chihiro dat de deurknop had verteld te zeggen.

“Hier heb ik geen tijd voor.” Gromde hij. “Ik moet met haar praten.”

“-Ik zeg toch ze is er niet!” riep de deurknop.

Haku negeerde de deurknop en opende de deur.

“Hoe onbeleefd!” Zei de deurknop.

De twee geesten kwamen de kamer binnen, waar ze een nogal geïrriteerde Yubaba vonden.
Ze was duidelijk niet tevreden over de twee geesten die zomaar naar binnen kwamen.

“We moeten praten met Chihiro.” Zei Haku.

Yubaba trok een wenkbrauw op. “Dus? Ga met haar praten. Je hebt mijn toestemming niet nodig.”

Haku boog. “Danku Mevrouw.”

Hij en Lin liepen op weg naar Boh’s kamer.

“Neem me niet kwalijk,” zei Yubaba “maar waar gaan jullie heen?”

“We gaan naar Chihiro?” Zei Lin.

Haku’s ogen werden groot, hij rende naar Boh’s kamer, waar hij geen Chihiro aantrof, de deurknop had de waarheid verteld.

“Waar is ze?!” Riep hij wanhopig. Hij was nu echt ongerust.

“Wat is er met haar gebeurt?!”
Yubaba stond op en liep naar hem toe.

"wat is het probleem?”

Lin wees naar de deur van Boh’s kamer. “Is ze daar niet?”

Haku schudde zijn hoofd en Lin raakte in paniek. De drie hoofden stuiterde heen en weer en keken naar de twee geesten die in paniek raakte als Yubaba probeerde te achterhalen wat het probleem was.

“Shut up jullie twee!” Snauwde ze, met haar volume wat zachter zodat ze haar zoon niet waker zou maken.

“Wat is nou het probleem?”

“Chihiro is weg!” Schreeuwde Haku.

“We kunnen haar nergens vinden in het badhuis!” Huilde Lin.

Yubaba’s ogen werden groot van ongeloof.

“Wat?” Ze gebruikte haar magie om te kijken of ze Chihiro ergens in het badhuis kon vinden.

“Ze is niet hier!” Riep Yubaba luid.

“Dat zeggen we net!” Schreeuwde Lin.

Yubaba balde haar vuisten. “Ze gaat hier echt voor boeten” Gromde ze.

(-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-) - (-)

Chihiro was klaar met haar verhaal. Zeniba had het hele verhaal gezwegen, en had geluistert naar elk woord wat ze te vertellen had.

“Dus ik kwam hier in de hoop dat u me kunt helpen.” Zuchtte chihiro.

Zeniba stond op en begon te ijsberen. “Mijn kind, het spijt me zo, ik had nooit gedacht dat je zo zou kunnen beïnvloed worden door alles wat er is gebeurd. Ik denk dat onze wereld echt impact op je heeft gehad.”

Chihiro knikte en keek Zeniba hoopvol aan.

“Dus je kunt me helpen?” Smeekte ze.

Zeniba’s uitdrukking was onleesbaar. Chihiro vroeg zich af wat de heks dacht.

“Chihiro, ik weet dat je denkt dat je de juiste beslissing hebt gemaakt, maar ben je absoluut zeker hierover?” Vroeg de oude heks. “Heb je nagedacht over alle gevolgen van dien?”

Chihiro knikte “Haku, Lin en Kamajii denken dat ik dat niet heb gedaan, maar ik heb het wel gedaan. En ik weet dan geesten mensen haten en ik weet dat ik nooit in meer in staat kan zijn om mijn menselijke vrienden te zien, maar ik ben bereid om dat offer te maken. Ik heb geen echte vriendin in de menselijke wereld. Mijn ouders en ik zijn zo afstandelijk geworden. Ik heb ze al 4 jaar lang niet meer in het echt gezien en ik praat zelden met ze via de telefoon.

Zeniba knikte, maar ze merkte dat Chihiro iets vergat om te realiseren.

“Ik begrijp dat jij dit wilt.” Zei ze. “Maar je kijkt alleen vanaf de ene manier.”

Chihiro hield haar hoofd schuin. “Wat bedoel je?”

Zeniba zuchtte. “Je bent bereid om je dierbare in de mensenwereld nooit weer te zien, maar hoe zullen zij zich voelen? Hoe denk je dat je ouders en vrienden zich zullen voelen als ze nooit meer iets van je zien of horen? Het zou pijn doen om hun enige dochter voor altijd te verliezen.”

Chihiro liet haar hoofd hangen. “Je hebt gelijk. Ik ben egoïstisch geweest. Ik heb niet aan hun gedacht. Wat ben ik toch een idioot.” Chihiro besefte wat er net gebeurt was.

“Ze hadden gelijk. Haku, Lin en Kamajii hadden gelijk. Ik had hier beter over na moeten denken.”

Zeniba knikte. “Ze wilde niet dat je een fout zou maken waar je later spijt van zal hebben. En wie weet wat er nog kan gebeuren naarmate de tijd verstrijkt. Als je een beslissing maakt, moet je nooit alleen aan jezelf denken, ook aan de andere mensen die er beïnvloed door zullen worden.”

“Je hebt gelijk.” Zuchtte Chihiro. “Ik ben zo’n dwaas. Ik ben zo’n sukkel!”

No-Face legde een hand op haar schouder. “Ah, ah.”

Wat hij ook had gezegd, Zeniba was het met hem eens, omdat ze zat te knikken.

“Hij heeft gelijk, je bent niet dom. Je was alleen maar te haastig met dingen beslissen. Weetje wat, je kan er nog over nadenken, we zullen je even met rust laten zodat je alle tijd hebt om te denken.”

Chihiro knikte en Zeniba, No-Face en Yu-Bird verlieten de kamer.

Chihiro zat op de stoel en keek naar de grond. In haar hoofd suisde alles wat er de afgelopen dagen was gebeurd. Haar vrienden hadden gelijk. Ze hadden geprobeerd haar te helpen, ze wilden zich niet ontdoen van haar, ze wilden gewoon niet dat ze een keuze zou maken waar ze later spijt van zou krijgen. Ze waren niet op de beste manier met de situatie omgegaan, maar hun bedoelingen waren goed. Ze zou later haar excuses aan hun aanbieden. Maar voordat ze dat deed, moest ze eerst haar eigen probleem zien op te lossen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.