Hoofdcategorieën
Home » Overige » 365 days of my life » 13-06-2013
365 days of my life
13-06-2013
(Wekker verhaal is het zelfde als normaal) Ik sta op. Ik pak een papier en kijk recht voor me uit. Ik wil weten wat ik schrijf of tekenen als ik het zelf niet weet. Na tien minuten staat d'r de naam Leendert en hartjes er om heen. Das duidelijk. Ik kleed me aan en kijk in de spiegel. Ik zie er vreselijk uit. Ik kam me haren doe me make-up en poets me tanden. Als ik de huiskamer binnen loop zie ik eten op de tafel staan. Ik heb er totaal geen zin in. Ik smeer zogenaamd mijn boterhammen voor op school. Maar gooi ze toch weg. Of als ik ze eet ben ik daarna meteen aant rennen. Eten doe ik nie veel. Whatever. Het is verder een best chille dag op school we hebben niet echt fatsoenlijk les omdat bijna alles de laatste les is dus mogen we vrij iets doen. Love it. Als ik thuis ben kijk ik of Leendert online is. Helaas. Ik maak wat huiswerk en tekenen wat. Als ik totaal kapot ben ga ik op bed ligeen en sluit me ogen. Ik heb weer pijn aan me knieen gehad en wazig gezien. Als na een kwartier heb geslapen hoor ik mijn telefoon. Moe pak ik mijn telefoon en kijk geirriteert naar mijn mobiel die me wakker moet maken. Leendert. Mijn gezicht kijkt blij als ik de naam lees. Na het praten van hem word ik geroepen. "EVELIEN!! WE GAAN NAAR DE STAD". Ik spring meteeen op. Op naar Roermond! als we eenmaal in de stad zijn aangekomen regent het nog steeds. Maar we zijn niet van suiker we wandelen gewoon vrolijk door. Als we klaar zijn met winkel ben ik blij met m'n 2 broeken, 1 bloesje en een nieuw paar oorbellen. Er zit 1 setje bij. Het is een apart setje waar je niet zo snel een ander iemand mee ziet lopen. Maar ik hou juist van apart. Ik heb de schijt er aan. Mijn smaak, mijn mening. Als we thuis zijn is het half 10 en ben kapot. Aangezien het toch mijn normalen bedtijd is vertrek ik meteen naar bed. Ik leg mijn kleren klaar voor morgen en sla de lakens over me heen. Ik sluit mijn ogen . Ik ben binnen 5 minuten vertrokken. Tot morgen
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.