Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Fake... [AF!] » 30
Fake... [AF!]
30
Carl:
'Dit kan toch niet, jongens!? We moeten ons aan Gemma's plan houden!' Schreeuwt onze commissaris. Ai, hij wil alles heel precies, verfijnd, perfect laten verlopen. Al mijn collega's zien bleek en komen langzaam de bunker uit. Liam fluistert nog tegen iedereen in de bunker:
'Straks, straks is het voorbij.' Dan gaat iedereen weer naar buiten en één van mijn collega's doet de deur weer dicht. Daarna maakt hij het slot weer fatsoenlijk en gaat daarna bij de anderen staan.
'Oké mensen! Allemaal verspreiden! Twee bij de oprit, twee bij de konijnen, twee aan de bosrand, twee achter de bunker en ik en Carl gaan voor de bunker, in de bosjes. Begrepen?' Roept de commissaris. Hij schreeuwt weer bijna en het galmt eng door het bos. Iedereen roept tegelijk: 'Begrepen!' 'Mooi zo! Nou, ga jullie gang! Doe je werk goed.' Iedereen split uit elkaar over het stuk landgoed. Ik ben dus met de commissaris tegenover de bunker. Snel loop ik naar de bosjes en verstop me zo goed mogelijk.
'Carl, ik doe nog even snel een rondje controleren. Ik ben zo terug!' Zegt de commissaris tegen mij en snel loopt hij naar de bunker, de weides met konijnen en dan verdwijnt hij uit het zicht, naar de oprit dus. Ik zucht, wat als dit allemaal fout gaat? Straks was die Gemma helemaal niet te vertrouwen...
‘Wat blijft de commissaris lang weg…’ Denk ik. Ik sta op en sluip langs de velden, naar de oprit. Wat ik daar zie, bezorgt me een lichte paniek aanval.
Edward:
Gemma en ik staan in een hoekje te dansen. Ze draaien op dit moment Without You Now van Usher en David Guetta. Ik dans op de beat totdat het is afgelopen. Dan draaien ze Kiss You. Een duistere grinnik verlaat mijn mond. Opeens schrik ik. Als meiden me hier zien…
‘Kom Gemma! We moeten terug gaan, er zijn hier ook Directioners en als ze mij zien…’ Roep ik tegen Gemma en sleur haar de club uit. We stappen in mijn auto en we scheuren terug naar huis. We rijden de parkeerplaats op en ik schrik. Daar, in de bosjes verschuilt staan 3 auto’s.
‘Oh shit,’ fluister ik. Ik sla de motor af en ga snel de auto uit. Gemma volgt me, ze lijkt ook geschrokken. Ik draai me om. ‘Gemma? Weet jij hier iets van?’ Vraag ik dreigend. Ze schud heftig van niet.
‘Shit Edward, ze hebben de verblijfplaats vast gevonden! Ik denk dat Larry op controle is geweest terwijl wij weg waren…’ Mompelt ze geshockeerd. Ik pak Gemma’s pols vast en trek haar mee, het bospad in. Ik heb er flink de pas in en Gemma struikelt ongelukkig achter haar aan. Tja, dat heb je met hakken! Ik ga nog sneller lopen en al gauw ben ik bij de oprit. Ja hoor! Enkele meters verderop staat de politiecommissaris.
‘Gemma! Haal mijn honkbalknuppel uit de auto, snel!’ Sis ik tegen Gemma. Ze gehoorzaamd en wil opstaan. Maar, haar hak breekt af bij de eerste stap en ze valt om.
‘Gemma! Geen tijd voor spelletjes! Je gaat meer even op je blote voeten.’ Sis ik boos.
‘Om mijn blote voeten?! Er liggen daar allemaal kastanjebolsters en- ’ Ik breek haar zin af door haar ruw het pad op te duwen. Ik grom kort en maak een ‘‘ik-vermoord-je-als-je-niet-doet-wat-ik-zeg’’-beweging. Ze knikt en gaat zo snel mogelijk naar de auto.
Na enkele minuten is ze terug met de knuppel.
‘Braaf,’ zeg ik tevreden en ik sluip op de commissaris af, die nogsteeds erg dichtbij staat. Ik besluip hem van achteren en als ik loodrecht achter hem sta, geef ik hem een harde mep op zijn hoofd. De commissaris wankelt en valt daarna bewusteloos neer. Er komen 2 mannen uit de bosjes omhoog. Ze houden hun knuppels omhoog, maar je ziet dat ze erg onzeker zijn. Ze lijken zelfs bang.
‘Je waagt het niet! Één stap en je eindigt net zoals deze man hier!’ Dreig ik, wijzend naar de bewusteloze commissaris. De agenten deinzen achteruit en rennen weg. Ik grinnik. Opeens voel ik een harde klap tegen mijn hoofd. Ik wankel en val op de grond. Vaag zie ik een man staan met twee knuppels.
‘Jij!’ Mompel ik nog en dan zak ik weg.
Liam:
Er klinken kreten en ik sta vlug op. Een paar agenten komen aanrennen.
‘De commissaris!’ Hijgt er eentje. ‘Hij is neer geknuppeld door Edward!’ Hijgt de ander. Ik schrik en ren meteen naar de oprit. Daar tref ik Carl aan met twee bewusteloze mannen. De commissaris en Edward!
‘Voor mijn dochter…’ Fluistert hij verdrietig. Snel ren ik weer terug en geef de agenten de opdracht iedereen te bevrijden. Ik zucht diep, ondanks dat het bijna mis ging is ons plan geslaagd! Opeens komt Gemma aanrennen. Ik slaak een kreet en omhels haar. De tranen staan in haar ogen, wat zou Edward haar toch allemaal aangedaan hebben…?
Reacties:
ze zijn vrij!!!!
eindelijk!!!
wel jammer dat dit het enelaaste hoofdstuk is
snel verder xxxx
I