FanFic.nl

Forbidden Love [An Avatar love story]

4) Just One Kiss

Midden in de nacht hoorde zuko opeens zijn kamerdeur open gaan. Meteen schoot hij recht. "Wie is daar? Maak je bekent!" fluisterde zuko argwanend.
"rustig maar, Li! ik ben het..." zuko werd meteen rustig toen hij sams stem herkende en liet zich weer zakken. "wat moet je?" sam kwam wat dichter. "ik kan niet slapen." zuko zuchtte. "moet je me daarom wakker maken?!" sam leek blijkbaar geamuseerd. "je sliep helemaal niet! anders was ik wel weer naar m'n kamer gegaan!" zuko draaide zich knorrig om. "zo wat denk je, ga je hier gewoon een beetje liggen te liggen of ga je mee een luchtje scheppen?" Zuko fronsde zijn wenkbrauwen.
"een luchtje scheppen? midden in de nacht?!" ongelofelijk, ze was helemaal anders dan alle meisjes die hij al had ontmoet. sam grijnsde. "waarom niet? heb je dat nog nooit eerder gedaan? wel... dan wordt dit de eerste keer." sam was al weer verdwenen en zuko besloot haar maar achterna te gaan. zuko genoot met volle teugen van de frisse lucht. het maanlicht gaf een betoverende sfeer aan de nacht. sam sloeg haar armen om zichzelf heen en haalde diep adem. zuko merkte dat sam voor het eerst haar haren niet in een vlecht droeg. haar zware bos haren lag over haar schouders en rug. "Je haar is bijna mooi als je het zo draagt,"zei zuko. Dat was niet wat hij had willen zeggen en hij kon wel door de grond zakken van schaamte. "wow junior, dat was 'bijna' een compliment." "Noem me niet 'junior'! Ik heb een hekel aan die naam," zei zuko geirriteerd.
Ze zwegen en liepen de heuvel op. Toen ze helemaal bovenaan waren ging sam op haar rug liggen. zuko ging naast haar zitten. "ik zie de Grote Beer," zei sam en ze wees met haar hand naar de sterren. zuko ging nu ook liggen. hij had de sterren nog nooit zo mooi zien fonkelen als vanacht. "je oom is geweldig," zei sam na een tijdje. "vooral in pai sho." "ja," zei zuko met een glimlach. "dat is hij zeker." Ondanks het licht van de maan en de sterren kon hij haar gezicht maar met moeite onderschijden. "je moeder is best aardig." "ja... maar ze is verandert siends mijn vader er niet meer is. ik zie wel dat ze hem mist. soms zit ze uren voor het raam te staren. alsof ze hoopt dat hij naar huis zal komen." zuko hoorde het verdriet in sams stem en hij wenste dat hij die kon wegnemen. "maar zolang de avatar er is hebben we hoop," vervolgde ze. zuko durfde haar niet aan te kijken.
"hoelang ben je al met je oom op stap?" vroeg sam opeens.
"al een tijdje."
"je mist je familie vast."
"niet echt... mijn oom is de enige die echt om me geeft. buiten m'n moeder dan maar die is..." zuko kreeg een krop in z'n keel.
"hoe is ze? je moeder, bedoel ik."
zuko dacht na. "ze was mooi en lief," zei hij."net als jou."
dat laatste floepte hij er vanzelf uit. sam nam zuko's hand. zuko wist dat hij zijn hand beter moest wegtrekken maar hij kon het niet.
voor hij er erg in had kneep zijn hand even in de hare.
"ik ben echt blij dat ik je mocht leren kennen, Li. je bent de broer die ik nooit heb gehad." zuko voelde na die woorden een kleine teleurstelling. beschauwde ze hem enkel als een broederfiguur?

Een paar uurtjes later opende zuko zijn ogen en zag dat ze nog steeds op de heuvel lagen. de zon was al doorgebroken. plots zag hij dat sams hoofd op z'n schouder lag en haar hand op z'n borst. ze was te mooi om wakker te maken maar ze konden hier toch niet de hele dag blijven liggen. zuko stond voorzichtig op en droeg haar in zijn armen. thuis was er nog niemand wakker, zelfs mevrouw song niet. zuko legde sam zacht in haar bed en besloot alvast ondbijt te maken.

sam werd pas kort voor de middag wakker. Mevrouw song was ondertussen al een tijdje wakker en keek haar dochter plagend aan. "zo is onze schone slaapster eindelijk wakker? hé, kom eens hier." ze haalde een grassprietje uit haar dochters haar. sam keek zuko aan met een kleine glimlach. "jij moet je struisvogelpaard maar eens even te eten geven, jonge dame," zei mevrouw song. sam knikte. "struisvogelpaard?" vroeg zuko niet-begrijpend. sam glimlachte naar hem. "kom maar even mee." sam liep naar het schuurtje naast het huis.
zuko had nog nooit zo'n raar beest gezien. het had de snavel van een vogel en twee poten maar voor de rest leek het vooral op een paard.
"zuko, met trots stel ik je voor aan Xin Fu ons prachtige struisvogelpaard."
het beest kwam nieuwsgierig naar zuko toe. "je mag hem best aaien hoor," zei sam bemoedigend. zuko stak zijn hand uit en aaide hem even. het struisvogelpaard maakte een zacht geluid en sam begon te lachen. "hij vindt je aardig," zei sam. "net als zijn eigenaar trouwens." haar wangen kleurden rood.
zuko moest glimlachen na die woorden.
ze keken een tijdje in elkaars ogen en opeens stond ze heel dicht tegen hem aan.sams hart leek het bijna te begeven. ze richtte haar bruine ogen op zijn lippen alsof ze was betoverd. hun neuzen raakten elkaar al toen zuko zijn hoofd plots afwende."li...," zei sam alleen maar. "je weet niet wie ik ben." sam draaide met haar hand zijn gezicht naar haar toe. haar grote, bruine ogen keken hem teder aan. zuko kon wel smelten. "toch wel. jij bent iemand waar ik erg veel van hou." zuko voelde een vrolijk gevoel door z'n hele lijf stromen. Glunderend keek hij haar aan en hun lippen raakten elkaar zacht.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.