FanFic.nl

Fake... [AF!]

Epiloog

Verdrietig sta ik langs de loopband. Ik zit hier nu 7 jaar en in al die 7 jaren word ik gepest! Ja, je zou het niet verwachten, maar ik word hier toch echt gepest...
'Hey Styles! Lekker bezig?' Klinkt een stem vanuit de andere kant van de zaal. Verstrooid kijk ik op. Daar staat Chuck met zijn vrienden. Ze moeten duidelijk hun lach inhouden, ze kijken naar mijn bak met ijzeren voorwerpen. Snel kijk ik ernaar, shit! Ik heb er allemaal plastic spullen in gegooid! Ik word rood en kijk snel de andere kant op. Helaas voor mij staat Carlos daar en hij gooit een bananenschil recht in mijn gezicht. Ik begin langzaam boos te worden. Ik grijp een ijzeren buis van de band en gooi hem naar Carlos. Jammer genoeg -en zoals altijd- komt er net een bewaker aan.
'Hé jij! Meekomen! Wie niet werkt, krijgt straf.' Roept ze en grijpt me in mijn nek. Ze voert me mee naar de kelder, oh nee...

Ik lig bang in bed. Mijn rug brand van de zweepslagen, waarom ik? Ik kijk voorzichtig naar de muur. De muur is inmiddels helemaal volgeklad met teksten. Allemaal verschillend, maar allemaal dezelfde reden: om mij te pesten. Ik begin zachtjes te huilen. Waarom moeten ze persé mij hebben? Pak dan toch lekker een nieuweling! Dan komt er weer een bewaakster binnen.
'Kans 2, werken! Als er nog één keer iets gebeurt, stop ik je in "de kast" en dat wil je niet!' Roept ze en trekt me daarna van mijn bed af. Ze duwt me voort naar de werkzalen. Eenmaal daar staan de pestkoppen me alweer op te wachten. Direct als ik binnen ben en de deur sluit, beginnen ze al. Snel loop ik naar de lopende band, pak er een ijzeren schaar vanaf en ga recht voor de jongens staan.
'Jongens, jullie hebben me 7 jaar lang gepest, getreiterd, vernietigt. Nu maak ik er een eind aan!' Met die woorden steek ik razendsnel de schaar in mijn pols. Bloed spuit er met stoten uit. Ah, ik heb de slagader geraakt! Ik laat me op de grond zakken en kijk de jongens grijnzend aan. De jongens zijn bleek en lijken niet te kunnen bewegen. Ook de andere gevangenen zijn gestopt met werken en kijken met grote ogen toe. Bloed spuit nogsteeds uit mijn pols en ik begin vlekken te zien. Mijn pols doet nu ook verschrikkelijk pijn.
'Vaarwel sukkels!' Zeg ik nog zacht en dan is het voorbij. Een witte flits en dan is alles donker. Langzaam sijpelt al mijn gevoel uit mijn lichaam. Tot ik niks meer zie, hoor of voel.

Zelfmoord.

Reacties:

1 2 3

ZaynLoveMe zei op 16 juni 2013 - 14:17:
Wouw, even een complimentje voor jullie, het was echt een super mooi verhaal. Echt heel mooi geschreven. Xx Amy

Tallietje zei op 16 juni 2013 - 13:23:
woww..echt mooi

greetzz

Lotteimy zei op 16 juni 2013 - 13:02:
Eigenlijk best wel zielig voor Edward :'-(
Ookal is hij zo'n sukkel ..

Maar supermooi geschreven meid ! Me likezzz xx

LOVENIALLL zei op 16 juni 2013 - 12:27:
O M G
WAUW, GREAT STORY, COMPLIMENTEN !
JULLIE ZIJN ZO GOED ! Jammer dat het is afgelopen
Ik hoop dat jullie nog veel zullen schrijven samen! =)
XXXXX

lilovelou zei op 16 juni 2013 - 11:37:
*shockface*



waarneer komt het nieuwe verhaal?? dan kan ik vergeten dat dit gewweldige verhaal afgelopen is... :'( nou ja, vergeten gebeurt natuurlijk niet.
zou edward nu niet een klein beetje zielig zijn? hij heeft erge dingen gedaan, maar hij heeft gewoon een rot leven gehad. niet dat je dan die van andere ook moet verpesten natuurlijk. tis moeilijk om te zeggen of het zielig is, of zijn eigen schuld...

ik dacht eerlijk gezegd dat ie nog vrij ging komen. en dat jullie dan heel gemeen een open einde deden. maar dat wouden jullie ons zeker toch niet aan doen
xxx meisje die wacht op een volgend verhaal ^^