FanFic.nl

Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]

Hoofdstuk 43

Silvanita POV
Ik zit in de woonkamer van het huis en lees een tijdschrift. Verrassend genoeg zijn er nog steeds geen foto’s van Louis en mij verschenen. Iets waar over twee dagen verandering gaat inkomen. Dan gaan we openbaar. Ook Harry en Miranda gaan openbaar, aan de ene kant ben ik daar wel blij om. Ik ben nu niet de enigste die ‘’new’’ op de rode loper is. Zenuwachtig werp ik een blik op de klok. Perrie, Danielle, Miranda en ik hadden afgesproken om vandaag weer te gaan shoppen voor jurken en accessoires. We zijn al de hele week op pad, maar we zijn nog niet tegen de juiste jurken aangelopen.
Voetstappen weerklinken en niet veel later worden twee warme armen om me heen geslagen. ‘Goedemorgen sunshine.’ Ik glimlach zodra de warme stem van Louis mijn oren bereikt. ‘Goeiemorgen slaapkop.’ Hij glimlacht. ‘Ik kan er niks aan doen dat jullie om negen uur hebben afgesproken.’ Verward kijk ik hem aan. ‘Wat heeft dat nou weer met slaapkop te maken?’ Hij lacht.
‘Negeer me maar even, oke? Ik ben net wakker en dan praat ik wartaal.’ Ik lach en hij loopt richting de keuken. Vrolijk geklets dringt vaag tot me door en niet veel later gaat de deurbel. Ik spring op en loop snel naar de deur. Zodra ik hem openzwaai word ik bedolven door drie enthousiaste meiden.
‘Goeiemorgen!’ klinkt het driestemmig in mijn oren. Ik glimlach en neem een stap opzij. De meiden komen naar binnen en niet veel later klinken drie paar blote voeten op de trap. Drie jongens met slaaphaar en een joggingbroek aan verschijnen in de hal. De meiden lachen en lopen op ze af. Ik glimlach als ik zie hoe ze allemaal een zoen krijgen. ‘Zeg meiden, zullen we gaan of blijven jullie hier om jullie vriendjes af te lebberen?’
‘Wat is daar mis mee?’ vraagt een warme stem mij. Meteen daarna glijden een paar lippen langs mijn kaaklijn. Een rilling loopt over mijn rug. ‘Lou..’ De lippen verdwijnen met een ruk. ‘Goed, dat is genoeg Louis. We moeten gaan.’ Drie paar handen helpen me in mijn jas en trekken me dan mee naar buiten.’ Ik lach en zwaai nog even snel naar Louis. ‘Tot vanmiddag!’ roept hij.

Doodmoe lopen we met zijn vieren het huis binnen. Het heeft even geduurd, maar we hebben dan eindelijk jurken gevonden. Nu maar hopen dat de jongens ze leuk vinden. ‘Zal ik ze in mijn kast zetten? Ik neem aan dat we ons hier verzamelen?’ ik kijk de meiden aan en ze knikken. Ik loop voor ze uit de trap op, mijn eigen tassen met me meezeulend. Ik open de kamerdeur en loop meteen door naar de inloopkast. ‘Zet ze maar neer.’ De meiden zetten hun tassen neer en we lopen weer naar beneden. Miranda komt naast me lopen. ‘Ben jij ook zo bang?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Een beetje.’ Ze knikt. ‘Ik ben bang voor de reacties van de fans.’
‘Ik ook wel,’ zeg ik. ‘Oh, oke dan. Dan ben ik niet de enigste.’ Ik glimlach naar haar en we lopen de woonkamer in. ‘Waar zijn de jongens toch?’ vraagt Perrie. Ik haal mijn schouders op. ‘Ze zullen wel naar de studio zijn of zo.’ Danielle ploft op de bank. ‘Laten we een film gaan kijken.’ We stemmen meteen toe. ‘Ik maak popcorn!’ roep ik en verdwijn naar de keuken. Als ik even later terug kom met twee schalen popcorn zijn de gordijnen gesloten en staat de film al klaar. Danielle, Perrie en Miranda hebben zich over de banken en stoelen verspreid. ‘Wat voor film?’ vraag ik. ‘Twilight,’ antwoord Perrie. Ik glimlach en plaats mijzelf snel op de bank. Na Iron Man zijn de Twilight films toch echt wel mijn favorieten. ‘Laten we beginnen,’ zegt Perrie enthousiast. Met een dramatisch gebaar drukt Danielle op de play knop en onze filmmiddag begint.



Met zijn vieren zitten we in de kamer van Louis en mij. We hebben de jongens verbannen naar een andere kamer en deze in beslag genomen. Als het goed is komen over een half uur een paar stylisten die ons gaan helpen met ons haar en onze make-up. Nu zitten we onze nagels te lakken.
‘Perrie,’ begin ik. Ze kijkt even op van haar nagels. ‘Hmm?’ Ik slik. ‘Ik ben bang.’ Ze knikt begrijpend. ‘Maak je maar geen zorgen. Louis blijft bij je en Miranda is ook ‘’nieuw’’.’ Ik knik en buig me weer over mijn nagels. ‘Zou Liam mijn jurk wel goed vinden?’ vraagt Danielle aan ons. Ik laat haar jurk even snel door mijn gedachten schieten. ‘Vast wel.’ We lakken verder in stilte. Perrie en Danielle lijken heel rustig, maar ik voel de zenuwen in mijn maag. Ik ben bang. Bang voor de reactie van Louis op mijn jurk, bang voor de reactie van de fans, bang voor de reactie van de pers. Bang voor het nieuwe leven. De deurbel gaat en ik hoor hoe een van de jongens de deur open doet. ‘Ze zijn boven,’ hoor ik Zayn zeggen. Drie paar voetstappen klinken op de trap en ik open gauw de deur. De stylisten komen binnen gelopen. Ze komen me bekend voor, dan schiet het me te binnen. Zij hebben onze punten gedipdyed! Blijkbaar herkennen ze ons ook. ‘Hee, wat toevallig.’ We glimlachen even en ik loop onze kast in. Ik kom terug met onze tassen. ‘Hier meiden.’ De stylisten hebben hun spullen ondertussen uitgestald. ‘Wie eerst?’ Danielle wijst naar mij, Perrie en Miranda. ‘Ik kan het zelf wel,’ legt ze ter verduidelijking uit. We knikken en gaan zitten. De stylisten gaan aan het werk en ik verroer me niet.

Na zo’n drie kwartier zijn ze klaar met onze haren en onze make-up. Nu moeten we ons alleen nog aankleden. ‘Wij vertrekken naar de jongens,’ zegt een van de drie. We knikken en ze vertrekken.
Ik loop naar de tassen en geef iedereen zijn tas. ‘Laten we ons gaan aankleden.’ De anderen knikken en we kleden ons om. Voorzichtig laat ik de jurk over mijn hoofd glijden. ‘Kan iemand me even dichtritsen?’ vraag ik. Bijna meteen voel ik een paar handen op mijn rug en de rits wordt omhoog getrokken. ‘Thanks,’ zeg ik. Ik draai me om en kijk in Miranda’s ogen. ‘Graag gedaan,’ zegt ze licht blozend. ‘Awwh, je hoeft echt niet te blozen hoor,’ ik geef haar een knuffel en ze lacht.
‘Denk je dat Harry deze jurk mooi vind?’ Ik grijns breed. ‘Tuurlijk. Miranda, je ziet er echt prachtig uit. Hij gaat zijn ogen niet van je af kunnen houden.’ Ze glimlacht en knuffelt me. ‘Dank je.’ Ik knik alleen maar en ze loopt weg om haar schoenen aan te trekken. Ik laat mijn blik glijden naar Danielle. Ze bekijkt haar jurk in de spiegel. ‘Liam gaat deze echt prachtig vinden,’ zeg ik giechelend. Ze knikt en trekt haar schoenen aan. Mijn blik glijd nu naar Perrie. Ook zij bekijkt haar jurk in de spiegel. ‘Jouw jurk past nu mooi bij je haar,’ zeg ik grijnzend verwijzend naar haar roze haar. Ze lacht. ‘Dat is precies waarom ik hem heb gekocht.’ We lachen even en dan draaien ze zich als één man naar mij toe. Nerveus strijk ik over de stof van mijn jurk. ‘Ik weet het nog steeds niet hoor jongens. Is deze wel goed?’ Ze knikken allemaal. ‘Helemaal jouw stijl,’ zegt Perrie glimlachend. Ze komt naar me toe en geeft me mijn schoenen aan. ‘Trek deze aan en je bent er helemaal klaar voor.’ Ik gehoorzaam en trek ze aan. Dan loop ik naar de spiegel en draai een rondje. Glimlachend draai ik me om. ‘Laten we gaan.’

Reacties: