FanFic.nl

De ontmoeting (AF)

H27

,,Gaat ze..." Verder kom ik niet. De tranen stromen over mijn wangen. Ik wordt getroost door Sara.
,,Ik weet wat je wilt vragen." De dokter legt een hand op mijn schouder. ,,We kunnen nog niks met zekerheid zeggen. We gaan haar straks nog een keer onderzoeken en dan weten we of ze een bloeding gehad heeft of niet. Nog even volhouden, we laten het jullie zo snel mogelijk weten." De dokter loopt terug naar de afdeling waar Julia ligt. Ik begin harder te huilen, ik wil niet dat ze dood gaat! Ik ga zitten op de stoel.
,,Zullen we naar huis gaan?" vraagt Peter aan Sara.
,,Naar huis?! Ik dacht het niet!" hoor ik Sara zeggen. Ik zie Peter geschrokken kijken. ,,Ja, wat denk je wel niet? Julia gaat misschien wel dood! Ze is mijn beste vriendin, hoor!" Peter gaat er niet op in en loopt het ziekenhuis uit. Sara komt naast me zitten. Dan pakt ze opeens haar mobiel en typt een sms.
,,Wie sms je?" vraag ik.
,,Harry. We zijn goede vrienden en ik vind dat de jongens het ook mogen weten."
,,Doe je goed. Ik hoop wel dat de dokter zo terug komt." En net als ik het zeg, komt de dokter naar ons toe. Ik sta gelijk op. De dokter kijkt ons ernstig aan. O nee!
,,Wat is er aan de hand?" vraagt Julia's moeder.
,,Ik weet niet goed hoe ik dit moet zeggen." Nee! Niet zeggen dat ze dood is! ,,Uw dochter heeft een kleine bloeding gehad in haar hersenen."
,,Hoe ernstig is dat?" vraag ik.
,,De bloeding drukt op andere bloedvaten en op de hersenen, daarom valt ze steeds weg."
,,En als er een nieuwe bloeding komt?"
,,Nee, dat is onmogelijk. Een nieuwe bloeding is fataal."
,,Nee!" Ik begin te huilen. Sara begint ook te huilen en we omhelzen elkaar.
,,Ik kan opereren."
,,Hoe?"
,,Ik kan een gaatje in haar schedel boren om zo de druk te verlagen."
,,Nou, waar wacht u dan nog op?" vraagt Sara. ,,Straks is ze dood!"
,,De ingreep is niet ongevaarlijk, mevrouw."
,,Zijn er nog meer opties?" vraagt de moeder van Julia.
,,Nee, niet veel. De kans is groter dat ze weer stabiel wordt als er een operatie komt. Maar het is uw beslissing." De dokter kijkt de moeder van Julia aan. Zeg ja, zeg ja! Ik hoop zo dat ze ja zegt, misschien wordt ze dan helemaal de oude.
,,Oké, neem haar dan maar mee om te opereren." De dokter knikt en loopt naar de afdeling waar Julia ligt. Niet veel later zie ik ze de operatiekamer ingaan. Ik ren naar een dokter die bij de operatiekamer staat.
,,Hoe lang denkt u dat de operatie gaat duren dokter?" vraag ik met tranen in mijn ogen.
,,Dat kan ik niet zeggen. Dat kan twee uur zijn, maar ook drie en soms komt het nog wel eens voor dat het nog langer duurt." Verslagen ga ik zitten. Twee uur?!

POV Sara
Rennend ga ik naar de balie en vraag: ,,Kan ik naar Julia toe?”
,,Natuurlijk.” Zegt de baliemedewerker. ,,Wat is haar achternaam?”
,,de Ridder.” De baliemedewerker zoekt het op en legt uit hoe ik er kom. Ik ren naar de afdeling waar Julia ligt. Als ik er ben, ga ik naast het bed zitten en begin tegen haar te praten. ,,Juul, ik weet het niet meer. Als je nou één teken gaf van leven…dat zou een stuk makkelijker voor mij zijn.” Dan voel ik opeens beweging in haar hand en opent ze haar ogen. Maar haar ogen zijn spierwit en ze begint hevig te trillen, het hartslagapparaat maakt een lange piep en ik schrik, dat betekent dat haar hart stil staat. Julia beweegt niet meer en lijkt dood. De zusters komen snel aan en sturen me weg. Ik wil blijven, maar ik moet echt weg. Tien minuten gaan voorbij, een half uur…na een uur komt er één zuster uit de kamer vandaan. Ik sta meteen op. ,,En? Hoe gaat het met haar?”
,,Het spijt me, maar je vriendin is ongeveer twee minuten geleden overleden.” Ik kijk haar aan. De andere woorden die de zuster zegt, hoor ik niet meer. Ik wil gillen, maar er komt geen geluid uit mijn keel.
Badend in het zweet word ik wakker.
,,Sara, gaat het wel?" Hailey zit naast me en kijkt me aan.
,,Nachtmerrie."
,,Ik zie het." Ze geeft me een zakdoekje. Ik veeg het zweet van mijn voorhoofd.
,,Ik ben zo bang dat Juul het niet gaat halen."
,,Hé, we weten nog niets. Misschien valt het mee en komt ze straks aangelopen." Ik weet dat Hailey het goed bedoeld maar ik geloof er niet in.

POV Hailey
Ik weet niet wat ik moet zeggen tegen Sara. Ik ben ook bang, we zijn allemaal bang. Mijn moeder heeft gezegd dat je altijd van het positieve uit moet gaan, maar wat er allemaal is gebeurd is alleen maar negatief. Dan komen de dokters de operatiekamer uit. Ik kijk op de klok en ze zijn precies twee uur bezig geweest. Ze rijden Julia naar een ziekenkamer. Meteen staan Sara en ik op en lopen achter de dokter aan. We zien verband om het hoofd van Julia.
,,Was de operatie goed gegaan?" vraag ik aan de dokter.
,,De operatie is zonder complicaties verlopen. Nu gaan we haar elke dag controleren." Zegt de dokter. Nu komen Eline, Rozemarijn en Julia's moeder ook binnen. ,,Blijf niet te lang bij haar, ze heeft haar rust hard nodig. Sorry, maar ik moet weer verder." En de dokter gaat naar een andere patiënt. Ik kijk naar Julia en krijg weer tranen in mijn ogen. Met z'n allen blijven we twee uur lang bij Julia zitten, totdat het tien uur 's avonds is.
,,Ik ga naar huis." De moeder van Julia staat op en neemt Eline en Rozemarijn mee. ,,Tot morgen." Zegt ze tegen mij.
,,Tot morgen." Ik blijf zitten. Ik wil hier zijn als Julia weer bij bewustzijn komt. Nu gaat ook Sara weg en ben ik er nog alleen, maar dat vind ik helemaal niet erg. Ik begin te gapen en besef dat ik erg moe ben. Ik leg mijn handen op het bed en leg mijn hoofd op mijn armen. Niet lang daarna val ik in een diepe slaap.

Reacties: