FanFic.nl

Where are the prisoners?

Where are the prisoners? Deel 12 (28-40)

SHERIFF
Peter komt naar de tafel en legt een lijstje met adressen neer. Achter twee ervan staat een kruisje. Hij legt uit dat dit de waterverdeelstations zijn die dicht bij het verlaten militaire terrein liggen, want dat blijkt het te zijn geweest, die betonnen vlakte.
"Hoe komen we erachter van welk station het laboratorium het water krijgt?" vraag ik.
"Dan bel je defensie, zeg je dat je kolonel Roderick Decker heet en vraag je het gewoon," grijnst Hannibal met sigaar in zijn mond, zijn hoofd tussen zijn handen en zijn ogen dicht.
Iedereen die deze truc niet kent kijkt hem vreemd aan.
"Werkt altijd!" knikt Murdock vol overtuiging.
"Hannibal, ik denk dat jij dat dan het beste kunt doen, maar blijf er dan wel bij zitten," zo begin ik met de taakverdeling. "Murdock en Peter jullie bemannen de helikopter, B.A. en ik brengen het verdeel-station een bezoekje.
"En ik dan?" Audrey komt verontwaardigd naast me staan. "Willen jullie mij weer ziekenverzorgster laten spelen, terwijl jullie de spannende dingen doen?"
"Jij kan mij helpen," zegt Hannibal. "Wij vormen samen de commandopost. Dan zit je veilig en toch midden in de actie."
Audrey kijkt hem heel even ongelovig aan, maar gaat in op zijn voorstel, want ze mag Hannibal graag en weet dat waar hij is actie ontstaat.

MURDOCK
Ik vraag aan Peter hoe het waterleidingbedrijf hier in de buurt heet en maak dan van een stuk karton een mal waarmee ik de naam op de twee overalls spuit. Dat B.A. zou gaan dat was nogal logisch, dus ik had automatisch al de grootste maat meegenomen.

HANNIBAL
BA keek me even een tijdje kwaad aan, maar ik keek toen serieus terug. Frank zette mij op een stoel en ik luisterde mee naar het plan. Het sprak me al snel aan en ik dacht ook mee. Toen ik zei dat ik wel wilde schieten werd er meteen nee gezegd.
"Jongens, ik wil iets doen en niet mijn zoveelste geintje uithalen bij een bedrijf dat ik Decker ben.
Ik voel me ondanks die hoofdpijn goed," zei ik.
Als ik opsta en naar de keuken wil lopen om een nieuwe aspirine in te nemen, staat Maggie voor me en kijkt me aan.
"Rust is echt het beste voor je," zei ze.
Ik keek haar aan en zuchtte. Ze begeleidde me naar een bed en ik ging uiteindelijk maar liggen. Ik keek naar Maggie die even bij me kwam zitten.
"Ik wil niet toekijken," zei ik met veel irritatie.
"Rust uit, voor je het weet kan je er weer tegenaan," zei ze.
Ze gaf me een knipoog en lachte lief naar me. Ik glimlachte terug, maar viel snel in slaap. Het vechten tegen het gif had me erg vermoeid.

FACE
Lesley gaat even zitten terwijl Audrey juist weer wegloopt.
"Hoe is het met Hannibal," vraag ik want ik wist dat hij ook een injectie had gehad met dat gif.
"Het gaat wel goed met hem. Hij zal snel weer de oude zijn," antwoordt Lesley.
"En ik?" vraag ik hoopvol.
"Jij zult volgens Maggie nog een paar weken absolute rust moeten houden."
"Maar... maar..."
Dan onderbreekt Lesley me: "Je moet rust houden. Als je over een paar weken nog met me wil trouwen, dan zou ik dat maar doen als ik jou was."
Ze heeft wel gelijk. Jammer genoeg kon ik haar niet een dikke knuffel geven of een zoen, want ik lag nog steeds vastgebonden dus dat ging niet. Dan geeft ze mij een zoen op mijn mond.
"Ga nu maar even lekker slapen," zegt Lesley terwijl ze me instopt.
"Mogen die riemen wel los?" vraag ik nog een keer.
"Nee Temp, ik weet precies hoe jij bent, dan stap je binnen de kortste keren alweer van bed af. Jij blijft voorlopig even liggen," zegt ze en haalt dan wat pillen uit de medicijnkast.
"Wat is dat nou weer voor troep?!" roep ik meteen als ze me een glas water voorhoud met een opgeloste pil.
"Temp, niet zo protesteren. Drinken jij," zegt ze streng maar toch zo dat het aardig overkomt.
Ik luister naar Lesley en drink het toch op.
"Maggie zei dat je dit elke dag moet slikken vanwege het gif dat nog in je lichaam blijkt te zitten," zegt ze.
Ik was blij met haar. Over een paar weken zou de bruiloft zijn, we hadden al wat dingen geregeld maar of we wel een bruiloft konden houden wist ik niet, want we waren al zo lang met deze missie bezig.

PETER
Na een uurtje zijn de tekeningen helemaal af. "Mooi hè papa?!" roept Xander.
"Ja prachtig."
"Denk je dat Faceman ze mooi vindt?" vraagt Sam.
Ik knik een keer en dan lopen we naar binnen, meteen naar Face zijn kamer.
"Wel stil zijn, jongens," zegt Lesley die nog in de kamer is. “Face ligt te slapen.”
"Maar nou kan Faceman onze tekeningen niet zien," zegt Sam teleurgesteld.
"Weet je wat jongens, we hangen ze op in de kamer en als Face dan wakker wordt kan hij ze zien," antwoord ik.
Met wat hulp van Lesley hangen Sam en Xander hun tekeningen op, op een plaats dat als Face wakker wordt ze meteen zal zien. Ik besluit nog even bij hem te gaan zitten. Vol verwondering kijken ze naar hun held en gaan ook bij me zitten. Ik roep Lydia die al snel aan komt lopen. Ze blijft bij Sam en Xander en daarna loop ik met Murdock weg.

TROY
Meteen besluiten we hen aan te vallen en stormen de praktijk binnen. We treffen alleen Face, Hannibal, Lesley, Audrey, Lydia en de twee kinderen van Peter binnen aan.
"Lopen jullie!" roep ik meteen.
Zo te zien zijn B.A., Murdock, Frank, Peter en Maggie niet in de praktijk. Face wordt wakker en ligt vastgebonden. Die is dus niet moeilijk om te pakken te krijgen. Face wordt losgemaakt, daarna opnieuw geboeid en in de vrachtwagen gezet. Ook Lydia en Lesley worden in de vrachtwagen gezet, geboeid net als Face. Hannibal sliep, dus die hebben we kunnen overmeesteren toen hij wakker werd. Hem moesten we meeslepen, maar ook hij werd geboeid. Maar één ding had ik niet verwacht: dat Audrey, Sam en Xander zich verzetten. Al snel wordt Audrey neergeslagen en als we haar willen boeien komt Xander met een ECHT pistool aan zetten.
"Ga weg!" roept hij.
"Leg dat maar neer," zeg ik aardig.
Audrey krabbelt al snel overeind en neemt het pistool over van Xander.
"Wat heb je toch een verstandige zoon, Peter," zeg ik zachtjes in mezelf. Er volgt onverwachts een tegenvaller voor Audrey. Sam is overmeesterd door ons en we houden hem nu onder schot.
"Nou Audrey, wat wordt het?" zeg ik glimlachend.
Audrey gooit het pistool op de grond en dan nemen we ook haar, Sam en Xander geboeid mee in de vrachtwagen. De deuren gaan dicht en op slot. Dan rijden we zonder de rest van het team tegen te komen naar mijn nieuwe luxe villa. Die zullen ze niet kunnen vinden, want die is pas een paar dagen in mijn bezit en als ze er achter komen dan hebben ze nog pech want rondom de hele villa liggen vallen.
Eenmaal daar aangekomen wordt iedereen naar de kerker gebracht. Hannibal en Face waren allebei nog erg zwak en werden er heen gedragen, nadat ze allebei stevig vastgebonden waren. Het kon me dit keer niets schelen of ze dood zouden gaan aan het gif. Ik liet ze daar liggen en schoot nog een keer op Hannibal. De kogel raakte zijn been.
"Zo, die komt zo niet weg," zeg ik lachend en loop dan weg na de sloten van de kerker extra goed gecontroleerd te hebben.

HANNIBAL
Ik werd wakker door veel lawaai. Voor ik mijn ogen opende werd ik al overmeesterd, vastgebonden en in een vrachtwagen gezet. Ik kreeg niet eens de gelegenheid om iets te zeggen. Vanuit een ooghoek zag ik Troy. Ik zuchtte, was dit keer te zwak om me te verzetten. Even later wordt ik nog naar een kerker gedragen. Ik keek nog wat slaperig om me heen. Face en ik zaten bij elkaar. Als Troy opeens op me schiet, geef ik een schreeuw en trek een pijnlijk gezicht.
"Jij vraagt erom!" riep ik kwaad.
Met mijn laatste beetje kracht kreeg ik de touwen los en liep mank naar Face.
"Zeg dat je in orde bent," zei ik bezorgd.
Als hij zijn ogen opent, maak ik hem los en keek hem aan.
"We worden straks zombies als we niet snel ontsnappen," zei ik.
Ik keek om me heen in de hoop iets nuttigs te kunnen bedenken.

TROY
Dit keer had ik iets anders voor Hannibal en Face in petto. Een paar van mijn mannen haalde hen op. Ze moesten hen opnieuw overmeesteren, omdat ze de touwen los hadden gekregen. Na een paar rake klappen vielen Face en Hannibal uiteindelijk allebei neer. Toen werden ze ruw meegenomen. De bewakers bonden ieder vast op zo’n stoel die je bij de tandarts ook hebt. Hannibal begon meteen aan de touwen te trekken, maar kreeg ze niet los. Face probeerde het niet eens.
"Heb je geen spieren of zo?!" zeg ik lachend tegen Face. "Jullie hebben de eer om mijn eerste proefpersonen te zijn. Het kan zijn dat er wat mis gaat, maar dat maakt niets uit. Ik zou zeggen geniet ervan."
Meteen kregen Hannibal en Face een aantal spuiten. Hannibal bleef kalm, maar Face raakte al snel in paniek. Hij wilde natuurlijk niet weer zo eindigen als eerst.
Opeens begint Face te schreeuwen: "Hou op!"
Ik loop naar hem toe.
"Als je je nou niet stil houdt, zal je ook nog even een face-lift krijgen en heb je dus geen mooi gezicht meer. Wees blij dat ik tenminste je gezicht spaar!"
Het middel dat Hannibal ingespoten had gekregen pakte een beetje slecht uit. Na vijf minuten zakte hij weg.
"Breng hem naar zijn kerker," beval ik.
De bewakers maakten Hannibal los en brachten hem naar de kerker waar ook Lesley, Audrey, Sam en Xander opgesloten waren.
"Waar is Face?" roept Lesley meteen ongerust als ik ook aan kom lopen.
"Neem haar maar even mee."
Lesley werd meegenomen naar de kamer waar ze nog steeds met Face bezig waren. Er zaten allemaal kleine druppeltjes bloed op zijn arm, op de plekken waar de injecties waren gezet.
"Straks vormen ze samen een team dat de rest even uit de weg gaat ruimen," grinnikte ik.

FACE
"Lesley," mompel ik zachtjes.
Ze hoort me en streelt me over mijn voorhoofd.
"Ik heb het zo koud."
"Breng hem maar even naar een logeerkamer. Zorg er wel voor dat hij niet kan ontsnappen. Bewaak hem met tien man. Niet dat er veel aan te doen is als ze hem al bevrijden," zegt Troy lachend.
Hij heeft het weer voor elkaar, ook Hannibal heeft een chip gekregen. Ik wordt naar een bed gedragen. Voorzichtig gaat Lesley bij me liggen en drukt me voorzichtig tegen zich aan. Haar buik is een beetje dik. Ze... ze zal toch niet zwanger zijn, is de eerste gedachte die door mijn hoofd zweeft. Al snel bevestigt Lesley die gedachte.
"Ik moet je iets vertellen. Het komt misschien een beetje raar over, maar ik ben zwanger van je. Ik durfde het de hele tijd niet te vertellen."
De tranen rollen over mijn wangen. Ik word vader!

PETER
Ik ben blij dat ik ook een keer mee mag en dan mag ik ook nog eens schieten. Murdock zit weer eens wat onzin uit te kramen. Ik hoor het maar aan en zeg er niets van.

SHERIFF
B.A. en ik trekken de overalls aan, die Murdock voor ons heeft bespoten met een interessante naam: DE WATERVAL B.V., en we rijden in de Van naar het waterverdeelstation dat het dichtste bij de oude militaire basis ligt.
"Jij doet het woord," zegt B.A. "Ik doe de techniek."
"Strak plan, B.A.," antwoord ik.
We melden ons bij de portier van het complex en ik zeg dat we voor een tijdelijke aanpassing komen op verzoek van defensie.
"Maar die basis is toch niet meer in gebruik?" schreeuwt de man van het verdeelstation, terwijl we tussen een grote pomp en dikke buizen staan.
"Ze houden er tijdelijk oefeningen!" antwoord ik ook met stemverheffing om boven het gestamp van de pomp uit te komen.
"O! Nou, dan moet je deze pomp hebben!" wijst de man ons de weg.
"Dank u wel."
B.A. knikt een keer naar de man, pakt z'n gereedschapskist en gaat aan de slag. Eerst kijk ik een poosje wat hij doet.
"Bijna klaar!" fluistert B.A. in mijn oor.
Dat is mijn cue om de weg naar buiten vrij te maken, zodat we ons snel uit de voeten kunnen maken om Murdock en Peter op de hoogte te brengen.
"M'n collega is zo klaar, hij pakt z'n gereedschap altijd zo keurig in!"
Ik kijk de pompbediende daarbij met een veelzeggende blik aan. Als ik aanstalten maak om richting de uitgang te gaan loopt hij als vanzelf mee. B.A. loopt haastig achter ons langs naar de Van.
"Ben opgepiept. Ga even bellen waar we naar toe moeten."
Ik groet de portier en voeg me bij m'n collega van De Stroomversnelling B.V. Als we van het terrein afrijden zegt B.A. tegen me: "Ben jij familie van Face of zo? Jij schudt, net als hij, de grootste onzin uit je mouw!"
"Och, voor een goed doel moet je wat over hebben, toch?"
"Yeah!"

MURDOCK
"Wel eens gevlogen in een helikopter?" vraag ik aan Peter terwijl we naar de chopper lopen.
Hij knikt.
"Wel eens uit een helikopter geschoten?"
Peter schudt zijn hoofd. "Maar het zal wel lukken, ik heb bijna het certificaat scherpschutter," licht hij toe.
Ik start de helikopter en test of de zender van B.A. het doet.
"Allo, allo, H.M. Murdock hier voor de big guy..."
"Shut up, fool! We zijn nu serieus bezig!" bitst B.A. terug.
"De zender werkt," luidt mijn conclusie en ik stijg op.
"Ladies und gentlemen, we are going up," zeg ik met een Duits accent.
Heerlijk om weer te kunnen vliegen. We gaan rechtstreeks naar het oude militaire terrein. Vanuit de lucht is het een stuk gemakkelijker te vinden dan toen we door de bossen liepen. We cirkelen rondjes totdat B.A. meldt dat Frank en hij hun missie hebben volbracht en bij de ingang van het terrein staan.
B.A. vraagt of wij mensen op het terrein hebben gezien, want er staan een paar auto's bij de poort.
"Er zullen wel witjassen beneden aan het werk zijn, B.A.," antwoord ik.
B.A. zegt dat hij even met een apparaatje gaat luisteren of hij onder de grond iets van de waterleiding kan horen. Als hij de zender weer pakt laat hij weten dat hij niet hoeft te luisteren, maar dat de grond trilt van de hoge druk in de leiding.
"Wat nu? Wachten of ze laten zwemmen?" vraag ik.
Aan de andere kant wordt overleg gepleegd, want ik hoor de stemmen van Frank en B.A.
"Schieten!"
"Oké!"
Ik keer de chopper en ga richting de ingang in het midden van het terrein.
"Op je plaats, Peet."
Peter pakt het geweer dat Hannibal had geadviseerd uit de deken waar we het in hadden gerold en maakt het gereed. Ondertussen probeer ik in te schatten vanuit welke hoek hij de grote leiding het beste kan raken. Als Peter aangeeft dat hij er klaar voor is, zorg ik ervoor dat de helikopter in de beste hoek hangt. Hij vuurt, er vliegt een stuk verf van de buis af, maar verder gebeurt er niets. We kijken elkaar even verbaasd aan. Peter vraagt of ik iets verder kan gaan, zodat hij op de moeren van de verbindingsranden kan mikken. Hij schiet op vijf moeren van de rand die het dichtste bij de ondergrondse deur zit.
"Heb je een verrekijker?"
Ik geef hem die aan.
"Ze zijn los. Als ik op de grond zou kunnen schieten, zou ik ze allemaal los kunnen schieten en dan zou er wel eens een flink waterfestijn kunnen losbarsten."
Ik geef via de zender door wat we tot nu toe hebben bereikt en hoor dan dat B.A. en Frank de poort hebben open weten te krijgen.
"Doe wat je denkt dat je kunt doen, Murdock, maar kijk goed uit," hoor ik Frank zeggen.
Ik laat de chopper zakken. Peter rent naar de plek waar hij de moeren goed kan raken. Nu we dichter bij zijn hoor ik de moeren wegspringen. Zodra er nog maar twee of drie in de randen zitten kunnen ze de buizen niet meer tegen elkaar gedrukt houden en komen er aan alle kanten dunne straaltjes water uit. Dan beginnen de uiteinden te trillen en te schuiven. Hoe meer water er door de kleine opening wil, hoe verder de randen uit elkaar schuiven. Het is geen wild waterbaan die daar naar beneden buldert, maar een gestage dikke stroom van een halve meter omvang die als een snelle beek naar beneden vloeit.
Peter komt terug en ik meld de anderen dat er water stroomt. We stijgen weer op en we blijven rondcirkelen om te zien of er mensen uit het laboratorium vluchten.
"Murdock, er komen er twee naar boven. Jaag hen deze kant op, dan zullen wij ze met open armen ontvangen," hoor ik Frank door de zender roepen.
Wij vliegen net aan het andere uiteinde van het terrein dus komt dat goed uit. Ik geef gas en zeg tegen Peter dat ie een keertje in de lucht moet schieten om de twee witjassen voor ons tot wat tempo aan te zetten. Dichterbij gekomen zien we een spoor van water achter hen liggen, ze hebben dus moeten zwemmen voor hun leven.

B.A.
"Kom Frank, jij doet alsof je van het waterbedrijf komt waarschuwen en trekt hun aandacht, ik pak ze wel."
Frank loopt een stukje terug om dan schreeuwend naar de poort en de twee laboranten toe te komen. "Pas op, de druk is te hoog!"
De mannen in witte jassen komen druipend van het water aangerend en roepen iets naar Frank. Als ze hem bijna genaderd zijn en naar één van hun auto’s lopen, grijp ik hen van achter in hun kraag.
Frank boeit en arresteert ze voor het toedienen van manipulatie-gif bij mensen en voor het illegaal runnen van een laboratorium waar ongewenste stoffen worden geproduceerd voor terroristische doeleinden. Een mondvol, waar haalt ie het in één keer vandaan.

HANNIBAL
Toen ik in een stoel werd gelegd en weer van die spuiten kreeg ging het helemaal fout. Ik kreeg ook een chip en werd daarna teruggebracht naar de kerker. Mijn gedrag veranderde snel door de hoeveelheid gif die ik nu in mijn lichaam had. Het gevecht tegen het middel en nu de chip was begon-nen. Ik ging op mijn knieën zitten en hield mijn vuisten tegen de grond. Daarna stond ik rustig op.
"Dit gaat je niet lukken Troy," zei ik met veel agressie in mijn stem.
Sam en Xander keken me bang aan. Audrey pakte mijn arm beet en keek mij aan.
"Je hebt de kracht om het middel de baas te zijn," zei ze terwijl ze haar armen om me heen sloeg.
Ik sloot mijn ogen en leunde met mijn hoofd tegen haar schouder.
"Ik wil jullie geen pijn doen," zei ik tegen haar.

AUDREY
Toen Hannibal terugkeerde in de kerker hield ik mijn hart vast. Hij zag er heel slecht uit en gedroeg zich zeer vreemd. Toen hij op zijn knieën ging zitten, keek ik naar zijn armen die onder zaten met gaatjes van injectiespuiten. Ik bedacht me geen moment en pakte zijn arm beet. Hij stribbelde helemaal niet tegen. Ik keek hem recht in zijn ogen.
"Je hebt de kracht om het middel de baas te zijn," zei ik terwijl ik mijn armen om hem heen sloeg.
Hij sloot daarna zijn ogen en leunde met zijn hoofd tegen mijn schouder.
"Je bent het middel de vorige keer ook lang de baas geweest en ik weet dat je het kan," zei ik.
Op dat moment kwam Troy een kijkje nemen en zag mij met Hannibal. Hij rende meteen op mij af en pakte Hannibal vast.
"Laat hem los," zei ik kwaad terwijl ik hem strak aankeek.
Troy keek me met een verbaasde blik aan en liet Hannibal los.
"Neem haar ook maar mee, dan krijgt zij dezelfde behandeling," zei Troy terwijl hij wegliep.
Twee bewakers pakten mij vast. Toen ik begon te gillen, keek Hannibal op en sloeg een bewaker bij me weg zodat ik de andere bewaker te grazen kon nemen. Troy draaide zich om, trok zijn pistool en sloeg Hannibal bewusteloos.
"Nog één gil en je overleeft de volgende minuut niet eens meer," zei Troy nu heel dreigend.
Ik ging bij Hannibal zitten. De bewakers en Troy liepen weg. Ik slikte, dit was echt op het nippertje.

MAGGIE
Toen BA, Peter, Frank en Murdock weg waren werd ik voor een spoedgeval opgebeld. Ik keek naar Hannibal en Face die lagen te slapen. Daarna keek ik naar Audrey, Sam en Xander.
"Letten jullie een beetje op hen?" vroeg ik.
Ze knikten.
"Bel me maar als er iets is," zei ik terwijl ik mijn kaartje gaf met het telefoonnummer.
Ik liep tevreden met mijn spullen de praktijk uit, startte mijn auto en reed met een hoge snelheid naar de patiënt. Na een behandeling van een paar uur keerde ik weer naar mijn praktijk terug waar een enorme ravage was achtergelaten. Toen ik bloedsporen zag liet ik mijn spullen van schrik vallen.
Met open mond keek ik naar de ravage. Als een gek rende ik naar binnen en zocht naar Hannibal, Face, Audrey, Sam en Xander maar ze waren spoorloos. Ik vreesde voor het ergste en pakte mijn telefoon meteen om Frank, Peter, BA en Murdock op de hoogte te brengen van de verdwijning. Toen ik het nummer had ingetoetst hoorde ik een auto. Ik verbrak meteen de verbinding weer en verstopte me in de gangkast.

TROY
Als ik net weg ben gelopen bedenk ik me.
"Geef Audrey ook maar zo'n behandeling."
Ik liep terug met de bewakers en nu lag Hannibal te slapen, dus daar had ik geen last van.
Audrey verzette zich maar was niet sterk genoeg alleen. Ruw wordt ze meegenomen en ook op een stoel vastgebonden.
"Dacht je nu echt dat ik je over zou slaan?" zeg ik lachend.
De wetenschappers begonnen weer met een aantal spuiten en daarna kreeg ook Audrey een chip in haar hoofd geplaatst. Ze kon net als Face niets beginnen tegen het middel. Face en Hannibal had ik al in mijn macht en Audrey nu bijna.
Een uur later zitten ze allemaal in de woonkamer.
"Zo Lesley, wat hoorde ik nu, ben je zwanger van Face?"
Lesley kijkt me boos aan.
"Wees niet bang. Ik zal jou en de baby geen pijn doen."

PETER
Ik schiet nog een paar keer achter de mannen in witte jassen die het meteen op een rennen zetten. Een minuut later worden ze al gearresteerd door Frank.
"High-five," roepen Murdock en ik allebei tegelijk.

FACE
Maar die blije gedachte is al zeer snel uit mijn hoofd. We zitten dik in de problemen. Stel je voor dat ik Lesley straks ook nog ombreng. Of iemand van de anderen.
"Wat is er Temp?" vraagt Lesley.
"Ik maak me zorgen om iedereen, want dat spul beheerst me zowat al weer, ik begin me gewoon zo raar te voelen. En als ze er achter komen dat je zwanger bent, ben ik bang dat ze jou ook iets aan zullen doen," antwoord ik.
"Maak je geen zorgen. Probeer te blijven vechten tegen dat middel," zegt Lesley troostend.
Maar voor ik het weet heeft het middel en de chip me al in zijn macht. Ik sta op en loop de kamer uit. Ook Hannibal en de anderen zitten nu in de woonkamer. Sam en Xander spelen met wat speelgoedautootjes. Lydia maakt zich zorgen om Peter. Ik zit mooi naast Lesley die nu inmiddels een paar weken zwanger van me is en Hannibal zit naast Audrey. Ik sla een arm om Lesley heen.
"Ik hou van je. Dat zeg ik omdat ik bang ben dat ik niet heelhuids terugkom.”

HANNIBAL
Ik kwam bij en sprong meteen op. Het middel werd steeds sterker, maar toch bleef ik vechten en kreeg zelfs een heel leuk idee. Ik keek naar Lesley en liep naar haar toe.
"Lesley, ze kregen ons in hun macht door een knip met je vinger te geven. Als jij nou dat commando verandert, dan kunnen we dat gif tegen hen gebruiken," zei ik.
Face keek me heel raar aan.
"Geef het commando en zeg vervolgens dat je het verandert in een fluitsignaal en laat het dan horen.
Daarna kijk je of het bij mij aan slaat en verander dat commando vervolgens ook bij Face," zei ik. Lesley begon het door te krijgen.
"Dit om te voorkomen dat we je pijn gaan doen," zei ik terwijl ik haar een knipoog gaf.
Ze stond op, knipte met haar vingers en mijn gedrag sloeg meteen om. Ze bleef kalm.
"Ik verander het commando nu, je moet goed luisteren," zei ze en liet het fluitsignaal horen.
"Knik als het signaal duidelijk is en val Troy aan, als ik het zeg en het teken geef," zei ze.
Ik knikte bevestigend. Daarna gaf ze me het signaal, waarna ik weer normaal werd.
"Het is volgens mij gelukt," zei ze.
Ze testte het nog een keer en dat lukte. Ze paste het trucje toe op Face en ook dat werkte goed.
"Mooi, het is nu alleen oppassen dat Troy niet achter het teken komt, want dan zijn we wel de klos.
Als je iemand een dreun moet verkopen als opdracht, doe het gewoon," zei ik met een grijns.

MURDOCK
Vanuit de helikopter zien we hoe B.A. en Frank de twee laboranten oppakken en in de Van stoppen.
Ik zet de chopper even aan de grond. Peter en ik rennen naar de poort.
"Waar brengen jullie die gasten naar toe?" vraag ik aan Frank.
"Naar het dichtstbijzijnde sheriffkantoor waar ze goede cellen en bewaking hebben," antwoordt hij. "Daarna komen we weer naar Maggie, want ik moet Audrey ophalen voor we terug naar het dorp gaan.
"Oké, wij gaan alvast."
Dan klinkt er een enorme knal achter ons. Uit allerlei gaten in de betonnen vlakte schieten er putdeksels omhoog op een fontein van water. Eén van die deksels valt met veel gerammel neer op een paar meter van de helikopter vandaan.
"Tot straks!" roep ik en we maken dat we zo snel mogelijk terug bij de chopper komen om hem in veiligheid te brengen, tussen de vliegende putdeksels uit.
"Zo, we kunnen eindelijk goed nieuws brengen," zeg ik tevreden terwijl Peter en ik van het landingsveldje naar de praktijk van Maggie lopen. Verbaasd om zoveel stilte lopen we naar binnen. Toen we vertrokken was het een levendige boel in en rond het huis, vooral de kinderen met hun gelach zorgden voor een hoop gezelligheid. We kijken elkaar bezorgd aan en hebben dezelfde vraag in onze ogen: Waar is iedereen? Ik trek m'n pistool en Peter volgt m'n voorbeeld. Vertrek voor vertrek checken we, terwijl we elkaar één voor één dekken. Terug in de hal horen we een deur piepen. Ik trek 'm in één ruk open en Peter richt z'n pistool op degene die achter de deur tevoorschijn komt.
"MAGGIE!?!" Ik trek haar uit de gangkast. "Wat doe jij daar? En waar is de rest gebleven?!"
Ze vraagt of we al in de woonkamer zijn geweest.
"Nee, we wilden daar naar toe gaan toen we de deur hoorden piepen."
Met z'n drieën stappen we de woonkamer in waar het een ravage is. Ik slaak een diepe zucht. Wat ben ik ook stom!!! Had ik er maar aan gedacht om B.A. ons allemaal te laten checken op afluisterapparatuur, want dat was ik van plan geweest. "Ik ben bang dat Troy hen allemaal heeft meegenomen," spreek ik m'n bange vermoeden uit.
"Maar waar zal hij ze dan nu naar toe hebben gebracht? Dat ondergrondse laboratorium is volledig onbruikbaar geworden en we hebben hen daar niet naar binnen zien gaan," zegt Peter.
"Ze hebben zelfs de kinderen meegenomen," concludeert Maggie treurig terwijl ze een tekening van de grond opraapt.
"Kom, we zoeken van zo veel mogelijk mensen iets op en doen dat stuk voor stuk in een plastic zak. Ik kijk buiten of de honden er nog zijn en dan kunnen we gaan zoeken."
Peter en Maggie kijken me vreemd aan.
"Ik had toch twee van die grote honden bij me toen we hier naar toe kwamen? Die zetten we aan het werk met hun neuzen!" verklaar ik m'n plan nader.

PETER
Al snel volg ik Murdock's voorbeeld en trek ook mijn pistool. We doorzoeken alle vertrekken maar vinden niemand. Als we dan weer terug zijn in de hal horen we een deur piepen. Murdock trekt de deur van de gangkast meteen open en ik richt mijn pistool op de persoon.
"MAGGIE!?!" roept Murdock meteen.
Met een zucht berg ik mijn pistool weer op. Maggie gaat ons voor naar de woonkamer. Daar treffen we een ravage aan. Maggie pakt de tekening op die in de woonkamer ligt. Na haar opmerking stromen de tranen over mijn wangen. "Hoe kunnen ze... Ik zal ze krijgen!"

FACE
Al snel gaf Lesley me een nieuw signaal waarnaar ik luisterde. Telkens als ze floot voelde ik me raar.

TROY
Ik liep even weg want het was wel vertrouwd. Face, Hannibal en Audrey hadden nu toch een chip en zouden voortaan naar mijn bevelen luisteren. Bovendien had ik bewaking genoeg. Sam en Xander waren ook even leuk aan het spelen. Peter zal nu wel erg boos op me zijn.

HANNIBAL
Mijn plan om het hypnoseteken om te draaien was dan weliswaar gelukt, nu nog een plan verzinnen om hier weg te komen. Ik dacht diep na toen Troy de celdeur open deed en Audrey een duw gaf. Ik ving haar op en keek Troy kwaad aan.
"Je bent nu te ver gegaan en dit gaan wij je betaald zetten," zei ik kwaad.
Hij begon te lachen en liet twee bewakers mij meenemen voor een experiment. Ik gaf Lesley een knipoog om de truc ook op Audrey toe te passen. Ze knikte bevestigend. Troy had het niet eens in de gaten. Om er zeker van te zijn dat ik niks zou uithalen, gaf hij me een stomp. Ik voelde er niks van, maar ik deed alsof het wel erge pijn deed en ik zakte in elkaar. Ik werd naar een zaal gebracht waar allemaal sporttoestellen stonden.
"Wat wil je hiermee bereiken, heb je niet door hoeveel onschuldige mensen je vermoordt met dit middel?" zei ik.
Troy keek me aan en ik kreeg een pistool tegen me hoofd gedrukt.
"Jij gaat eens laten zien hoe sterk jij bent," zei hij.
Hij haalde een andere bewaker tegen wie ik onder hypnose moest vechten. Ik slikte toen hij met zijn vingers knipte.
"Je gaat deze bewaker knock out slaan," zei Troy terwijl hij weer met zijn vinger knipte.
Ik had wel zin om los te gaan en ging in vechthouding staan. De bewaker sloeg al snel toe en ik had het erg moeilijk toen hij rake klappen en trappen gaf. Toen was het mijn beurt en ik liet zien hoe mijn vechtkunsten eruit zagen. Binnen een kwartiertje vechten had ik de bewaker knock out en hield zijn pistool tegen zijn hoofd. Troy keek vanaf de zijlijn toe en knikte. Hij liep naar me toe toen ik het pistool tegen de bewaker zijn hoofd hield.
"Zo is het goed, geef het pistool aan mij," zei hij.
Ik gaf het pistool braaf en keek hem aan. Hij gaf me een schouderklop en ik knikte.
"Als je dit bij de anderen doet, haal je de trekker wel over," zei Troy vals.
"Yes sir" zei ik.
Hij knipte weer met zijn vingers. Ik liet me vallen op de grond en deed alsof ik buiten adem was.
"Wat heb ik gedaan?" zei ik terwijl ik op adem probeerde te komen.
Ik keek naar de bewaker die op de grond lag. Als ik sta, krijg ik meteen een klap en val weer tegen de grond. De bewakers brachten mij weer naar Face en de anderen. Ik had een wond op mijn voorhoofd. Troy liep met zijn bewakers weg. Ik hoorde ze een plan bespreken om de praktijk aan te vallen, maar dan ons te gebruiken om hen te vermoorden.

MAGGIE
Ik maakte me heel veel zorgen om Hannibal, Face, Audrey, Lesley, Sam en Xander. Ik keek BA, Murdock, Frank en Peter aan.
"We kunnen niet blijven zitten en afwachten tot ze allemaal zombies zijn van het gif van Troy", zei ik en dacht aan Hannibal. Ook al is hij eigenwijs en luistert hij zelden naar mij, toch gun je niemand zoiets.
"Het hoofdkwartier van het gif is dan wel verwoest, maar Troy is nog niet verslagen. Straks komt hij terug met Hannibal als zombie."
De herinneringen spookten teveel door mijn hoofd. Ik probeerde de tranen de baas te blijven.
"We moeten iets bedenken om hen daar weg te halen jongens," zei ik.

MURDOCK
Ieder van ons gaat op zoek en na een kwartiertje liggen er flink wat zakjes op tafel.
"Heb je stickers?" vraag ik aan Maggie. "Dan weten we zo meteen of we van iedereen wat hebben."
"Dit is de stropdas van Face."
"Ik heb de jas van Xander gevonden."
"Van Hannibal lag er een halve sigaar in de asbak."
Tevreden kijken we naar de buit, tot Frank opmerkt dat we van Audrey niets hebben gevonden.
"Misschien...."
Frank loopt in zichzelf pratend de deur uit en stapt in de auto waarmee Audrey naar hier is gekomen.
Hij komt terug met een pakje kauwgom wat blijkbaar uit haar broekzak is gevallen bij het uitstappen. "Zo, nu is het wel compleet!"
Ik loop de tuin in en fluit een keer hard, want ik ken de namen van de honden niet. Na een paar minuten wachten loop ik naar binnen om een doos of blik te zoeken waarmee ik kan rammelen alsof het brokken zijn. Nog maar een poging: eerst fluiten, dan rammelen. In geen velden of wegen zijn er honden ze zien of horen. Teleurgesteld draai ik me om met de bedoeling om een andere oplossing te zoeken. Dan ineens hoor ik in de verte geblaf en het komt dichterbij. Ik ren naar de straat en hoor in de buurt van het veldje met de helikopter twee honden blaffen. Ik fluit nog eens en ja wel, daar komen ze aangerend. Als ik m'n armen spreid wordt ik finaal ondersteboven gesprongen door de eerste en de tweede komt er gezellig bijstaan.
"Kom jongens, ik heb werk voor jullie."
Ik krabbel op en met drieën lopen we naar binnen. De honden zet ik naast elkaar neer. Eén voor één laat ik hen snuffelen aan de spullen in de plastic zakken.
"Zoek!"
Ik wijs naar de rest van het huis en de reu staat als eerste op. De stropdas van Face is het eerste dat ze hebben mogen ruiken en in no time staan de honden te blaffen naast het bed waar Face heeft gelegen. Ik geef hem wat lekkers en dan herhalen we dit spelletje met de andere voorwerpen. Als de honden alle voorwerpen hebben besnuffeld kunnen we Hannibal, Face, Lesley, Lydia, Audrey en de kinderen gaan zoeken. B.A. moppert dat er geen honden in z'n Van mogen. We kijken hem allemaal verontwaardigd aan, waarna hij inbindt en toegeeft. Van een stuk touw maak ik voor beide honden een riem, want we zullen misschien met open deur moeten rijden om hen te laten snuffelen.

SHERIFF
Terwijl ik naar de auto loop om iets van Audrey te zoeken, mompel ik in gedachte tegen haar: "Nou heb je je zin, dame. Jij wou actie, nu heb je actie, maar ik denk niet dat je dit soort in gedachte had, meisje. O wee, degene die jou een haar durft te krenken, die is nog niet klaar met Frank Sheldon!"
Daar waar ik het meest bang voor ben, dat ze haar ook gif zullen inspuiten, dat durf ik niet uit te spreken, maar ik vermoed dat de anderen met precies dezelfde vrees rondlopen. Als we op het punt staan te vertrekken kijk ik Maggie aan.
"Wat doe je? Ga je mee of blijf je hier?"

B.A.
Murdock zei daarnet dat ik iedereen eens moest checken op afluisterapparatuur. Voor we vertrekken pak ik het apparaat en controleer Frank, Peter en hem. Daarna mag Murdock mij scannen. Niemand heeft iets bij zich. Gelukkig... Als ik naar de Van loop en toevallig het apparaat nog aan heb staan begint het ineens wel te piepen. Nee, het zal toch niet waar zijn?
"Ssst!!!"
Ik leg m'n vinger op m'n mond en onderzoek m'n Van. De meeste zenders en zo worden onder auto's bevestigd. Nee, wat denk je dat ze deze keer hebben gedaan? Een zendertje onder de spoiler op 't dak geplakt! Ik pak het kleine ding er vanaf en om m'n woede te koelen pak ik een hamer uit de Van. Met één slag vermorzel ik het zendertje.
"Instappen, 't is schoon!"
Frank komt naast me zitten, Murdock gaat op de achterbank met de honden aan de touwen. De schuifdeur moet open blijven van hem. Voor we gaan rijden laat hij de honden nog eens aan alle voorwerpen ruiken en voor de zekerheid ook nog aan de auto's van Troy, waar Frank en Audrey mee hebben gereden.
We rijden de straat uit en bij een kruispunt steken we over. De honden beginnen te blaffen. Gaan we de verkeerde kant op? Murdock stapt uit met de honden en laat ze snuffelen. Ze lopen rechtsaf. Ze stappen allemaal weer in en dan komen we bij de snelweg uit. Hier hebben we maar twee keuzes: de linker oprit of de rechter. De rechter oprit gaan we zonder blaffen voorbij, dus blijft de linkerkant over en ook dan blijft het stil achterin. Met deze navigators op vier poten komen we op een weg die ons bekend voorkomt.
"Volgens mij is dit die weg naar dat villapark! Je weet wel waar Face een villa voor Hannibal moest
regelen, omdat ie een feest wou geven! Waar ik extra stevige kasten moest bouwen!"
En ja wel, even later komen de villa's in zicht. Ze zijn inmiddels klaar en opgeleverd. Hier en daar staat een verhuiswagen voor een deur, bij anderen legt een hovenier een tuin aan. Het ziet er al heel anders uit dan toen wij hier voor het laatst waren.
Halverwege het villapark beginnen de honden te blaffen en wild te worden. Ik schrik en trap pardoes op m'n rem, zodat iedereen naar voren vliegt.
"Sorry," zeg ik droog, "maar ze zeiden dat hier iets aan de hand is."
Murdock steekt verbaasd zijn hoofd tussen de voorste stoelen door. "Maar B.A. toch! Sinds wanneer kun jij honden verstaan?"
"Shut up, fool! Je hoort toch zelf hoe ze tekeer gingen?!”

Maggie
Frank vroeg of wat ik ging doen.
"Ik rijd met mijn eigen auto achter jullie aan. Ook neem ik mijn spullen mee. Zodra jullie de locatie weten waar ze worden vastgehouden, dan zal ik kijken waar ik mijn spullen kan neerzetten en zo snel mogelijk de chips verwijderen. Ik heb een paar collega's die ook ervaring hebben met dit soort operaties, dus het komt goed," zei ik.
Toen BA, Murdock, Peter en Frank met de Van wegreden, reed ik achter hen aan.
In een villawijk stopten ze. Ik keek om me heen en zag een goede vriend van mij in zijn tuin werken met een hovenier. Ik stapte uit mijn auto en liep naar hem toe.
"Hey Daniël, hoe gaat het met je?" vroeg ik.
Hij keek op en we keken elkaar aan.
"Maggie? Ben jij het echt?" zei hij verbaasd.
Ik knikte.
"Kom iets drinken in mijn villa," zei Daniël.
"Misschien later, ik heb een groot probleem. Weet jij toevallig waar Troy is?" vroeg ik.
"Troy?... dat is toch niet die gast met dat gif en zo, waar je me over vertelde?" zei Daniël.
"Juist wel," zei ik.
Daniël deed een paar stappen achteruit en wees naar de villa aan het einde van de straat.
"Ik heb gezien hoe een man met grijs haar een serie spuiten kreeg. Ook werd hij hard toegetakeld," vertelde hij.
"Heb je een betere omschrijving van de man met grijs haar?" vroeg ik nieuwsgierig.
"Nee dat niet, maar ik hoorde de namen Hannibal en Face voorbij komen, verder weet ik niks," zei Daniël.
Toen ik dat hoorde keek ik hem dankbaar aan.
"Bedankt Daniël, hier help je ons een heel eind mee op weg," zei ik terwijl ik naar de Van rende.
"BA, een goede vriend van mij heeft een man met grijs haar toegetakeld zien worden in een villa aan het einde van de straat. De namen Hannibal en Face hoorde hij ook voorbij komen. Ik mag alle ruimte gebruiken van Daniël, dus daar kan ik de chips operatief verwijderen. Hij is ook arts, dus kan mij helpen zodat het sneller gaat. Hebben jullie een plan om daar binnen te stormen?" vroeg ik.
Ik keek BA, Murdock, Frank en Peter hoopvol aan.

B.A.
Maggie is achter ons aangereden in haar eigen auto en is bij één van de villa's gestopt, zie ik in de zijspiegel. Ze loopt bij iemand de tuin in en wordt hartelijk begroet.
"Hé, Maggie kent hier blijkbaar iemand. Ik ga even vragen of ze hier iets verdachts gezien hebben."
Ook Murdock met z'n honden stapt uit. Frank en Peter blijven in de Van, voor het geval er een telefoontje komt of we opgepikt moeten worden. Ik ben net op weg naar de villa als Maggie er aan komt rennen.
"Ken jij die man?" vraag ik.
"Ja, een oude studiegenoot en vriend van me. Is ook arts, dus ik heb hulp als het nodig is en ruimte."
Dan vertelt Maggie dat Daniel, zo heet de oude vriend, iemand in het villapark heeft gezien die aan de beschrijving van Troy voldoet. Hij heeft zelfs Hannibal gezien. Ik kijk even achterom naar Murdock en de honden. Hoe is het toch mogelijk dat die twee speurneuzen op vier poten ons hier zo goed naar toe wisten te loodsen?
"Kom," Maggie loopt naar de Van. "Dan kan de rest het ook horen."
Ze vertelt verder over wat Daniel heeft gezien. "Volgens mij zijn ze weer bezig met van die injecties, jongens. Dat is geen goed nieuws."
Met een bezorgde blik kijk ik naar de villa die Daniel heeft aangewezen.
"Als ze Hannibal en Face maar niet weer nemen, die hebben al een keer van die troep gekregen. En als ze de kinderen durven pakken, nou dan laat ik echt niets van hen heel." Ik kijk Peter aan. "En dat is een belofte!"

MURDOCK
Dat de twee honden zo goed hun 'werk' zouden doen had ik niet durven hopen. B.A. stapt uit en ik laat de honden ook uit de Van. Ze krijgen wat lekkers en terwijl ik tussen hen in in het gras zit, luister ik naar wat Maggie vertelt. Zou ik met deze twee kanjers ook nog iets anders kunnen doen? Zouden ze de kinderen kunnen redden? Ineens krijg ik een idee.
"Maggie, durf jij met de honden gaan wandelen? Troy heeft jou nog nooit gezien, dus zal jou niet herkennen. Je krijgt een zender mee. Die hang ik wel om zijn nek heen (ik wijs naar de reu). Als hij niet wil luisteren geef ik hem wel commando's door de zender en als jij in gevaar bent roep je er hulp mee in. Je loopt een rondje door het villapark om de omgeving te verkennen. Jij hebt ook in het leger gezeten, dus je zult nog wel weten waar je op moet letten, wel?"
Maggie kijkt eerst mij met grote ogen aan en dan de honden.
"Anders vraag je of je vriend mee gaat," oppert Peter.
Terwijl we op Maggies antwoord wachten, laat ik de honden weer aan de spullen van de kinderen ruiken. Dan weten ze waarnaar ze moeten zoeken.
SHERIFF
"Zeg, nu ze midden in een wijk zitten met hun gijzelaars, is het wel van belang om een heel erg goed plan en veel overmacht te hebben. De mensen die ze daar vasthouden, Hannibal, Face en Lesley, Lydia en de kinderen en Audrey, zijn met meer dan wij met elkaar. En we weten nog niet eens hoeveel van die bewakers Troy hier heeft rondlopen. Zou het niet een idee zijn om versterking in te roepen?”

PETER
De spanning kon ik bijna niet meer aan, maar toch probeerde ik me groot te houden. Ze hadden mijn hele gezin ontvoerd. Dan begint de sheriff te vertellen.
"Zou het niet een idee zijn om versterking in te roepen?" vraagt hij op het laatst.
"Ja, maar wat nou als het te verdacht wordt met zoveel mensen hier en ze hen meteen vermoorden? Ik moet er niet aan denken."
B.A. geeft me gelijk.

FACE
Met een vreemd gevoel zit ik in de woonkamer. Lesley zit naast me. Ik moet er niet aan denken wat er allemaal kan gebeuren met haar en de baby. De tranen springen in mijn ogen. Ik weet wel dat Troy belooft heeft Lesley en de baby niets aan te doen, maar met zijn beloftes weet je het maar nooit. En Sam en Xander worden nu ook de dupe, want die schrikken zich straks helemaal rot. Enthousiast kijken ze naar de waakhonden van Troy.

TROY
Sam en Xander zijn net zoons voor me, Lydia had ook met mij moeten trouwen en niet met die kluns van een Peter. Ik ga even bij hen zitten. Ik weet dat ik de hele tijd erge dingen heb uitgehaald, maar soms, heel soms, ben ik ook een aardig persoon net als iedereen.
Sam en Xander aaien allebei de waakhonden over hun kop.
"Leuk hè, Xander?" vraag ik.
"Ja!" roept hij enthousiast.
Ik aai hem een keer over zijn bol en dan komt Face aanstormen.
"Je hoeft..." schreeuwt hij, maar verder komt hij niet, omdat ik in mijn vingers knip.
"Weet je wat? Ik heb wel zin in wat entertainment."
Hannibal en Face worden meegenomen naar een soort van sportzaaltje. Één keer knip ik in mijn vingers.
"Zodra ik nog een keer in mijn vingers knip, vechten jullie met elkaar en stoppen pas als één van jullie gewond op de grond ligt."
Ik knip nog een keer in mijn vingers. Face geeft Hannibal meteen een dikke mep maar Face krijgt hem twee keer zo hard terug.
"Moet je ze nou zien. Vechtend tegen je eigen beste vriend," zeg ik lachend.

MAGGIE
Toen BA voorstelde om mij de omgeving te laten verkennen knikte ik enthousiast. Frank zou bij het busje blijven om de boel in de gaten te houden en BA, Murdock en Peter gingen bij Daniël naar binnen om een plan op te stellen. Met de honden aangelijnd liep ik door de villawijk en keek om me heen alsof ik hier voor de eerste keer kwam. De villa lag er verlaten bij, maar er stond wel een vrachtwagen. Ik kreeg het gevoel dat hier weer een ondergrondse schuilplaats achter zat. Even later begint één van de honden onrustig te worden. Ik liet mij door de honden leiden en ze vonden zwarte handschoenen die onder een rode vloeistof zaten.
"Zou dat rode spul bloed op die handschoenen van iemand van hen zijn?" vroeg ik me af.
Ik nam ze voor alle zekerheid mee. Ik loop door met de honden tot aan het einde van de straat en daarna weer terug. Als ik weer richting de villa loop, zie ik Hannibal naar buiten komen met een pistool en een geluiddemper in zijn handen. Troy liep snel terug richting de villa, maar Hannibal liep naar Frank toe. Ik vertelde de honden dat ze BA en Murdock moesten waarschuwen en naar de Van moesten. Daarna maakte ik hen los. De honden renden meteen richting het huis van Daniël.
Ik liep nog een klein stukje langs de villa en zag lange dikke tak van een boom op de grond liggen. Daarmee rende ik op Hannibal af en gaf hem een harde klap. Hij viel neer en ik keek Frank aan.
"Dit is onze kans om die chip uit zijn hoofd te verwijderen," zei ik terwijl ik hem probeerde op te tillen.
Het lukte mij niet om hem op te tillen. Frank was nog in shock, maar uiteindelijk tilden we hem samen op en brachten hem naar het huis van Daniël. Om er zeker van te zijn dat niemand het zag, keek ik nog even om me heen. Het bleef rustig.

HANNIBAL
Als ik mee wordt genomen naar de sportzaal staat Face tegenover me. Ik slikte en keek Troy aan.
"Zodra ik nog een keer in mijn vingers knip, vechten jullie met elkaar en stop je pas als één van jullie gewond op de grond ligt."
Vechten tegen Face wilde ik niet, maar we hadden afgesproken om het wel te doen. Na de eerste klap te hebben gekregen gaf ik Face een twee keer zo harde klap terug.
"Moet je ‘m nou zien! Vechtend tegen je eigen beste vriend," zei Troy opeens met een brede grijns.
Ik besloot het maar snel af te maken en gaf hem een harde vuistslag in zijn gezicht en vervolgens een harde stomp tegen zijn ribben waardoor hij op de grond viel. Hij stond niet meer op en ik bleef naar Face kijken. Troy keek me tevreden aan.
"Jij bent klaar voor de strijd tegen jou team en gaat nu naar buiten om die sheriff uit te schakelen," zei hij.
Ik knikte en stond in de houding. We liepen samen naar buiten en ik zag Maggie met de honden lopen en de Van staan. Alleen Frank stond bij het busje van BA. Ik kreeg een geluiddemper in mijn handen geduwd om op het pistool te zetten. Ik zette de geluiddemper op het pistool en haalde diep adem.
"Schakel hem uit en heb geen genade," zei Troy terwijl hij in zijn vingers knipte en daarna wegliep.
Ik liep op Frank af en drukte hem meteen tegen de Van en hield het pistool tegen zijn hoofd. Toen ik de trekker over wilde halen kreeg ik een harde klap tegen mijn achterhoofd en viel neer.

AUDREY
Eenmaal in de behandelkamer kreeg ik een serie spuiten. Mijn gedrag veranderde al snel, waardoor de eerste agressieve buien begonnen. In de kamer pakte ik een bewaker bij zijn keel en zette meteen zijn eigen pistool tegen zijn hoofd. Twee andere bewakers gaven mij het teken om het A-Team uit de weg te ruimen en zeiden dat deze bewaker bij ons hoorde. Ik liet hem los en werd daarna weer terug naar de anderen gebracht. Xander en Sam waren nog steeds erg bang.
Toen ik even later van Lesley een ander teken kreeg, pakte het goed uit en vertelde ze mij het plan. Ik knikte en wachtte af wat tot Troy binnen zou komen met Hannibal en Face. Even later komt Troy alleen terug met Face en gooit hem terug bij ons.
"Wat heb je met Hannibal gedaan?" vroeg ik kwaad.
"Die schakelt nu de sheriff uit," zei Troy met een brede grijns.
Ik keek hem kwaad aan, maar wilde het plan niet verraden en keek naar Face die er nogal knock-out bij lag.
"Zeg dat je in orde bent Face," zei ik bezorgd.

FACE
Ik gaf Hannibal wel een paar rake klappen, omdat we dat zo afgesproken hadden, maar ik wilde hem geen pijn doen en sloeg dus niet zo hard. Maar wat ik niet zag aankomen was dat Hannibal een vuistslag in mijn gezicht gaf en vervolgens een harde stomp tegen mijn ribben. Dat deed behoorlijk pijn, daarom laat ik me op de grond vallen. Ik wil nog opstaan maar had er echt geen kracht meer voor.
"Help me," bracht ik zachtjes uit.
Ze horen het blijkbaar niet. Ademen gaat ook moeilijk vanwege die stomp tegen mijn ribben. Waarom doet hij mij dit aan? Dan wordt het een beetje zwart en sluit mijn ogen. Ik hoor ze nog wel praten. Dan word ik meegesleept naar een andere kamer. Ik hoor Audrey’s stem.
"Zeg dat je in orde bent Face."
"Hannibal... heeft me een... paar rake... klappen ge...geve..n," breng ik met veel moeite uit.
"Wat?! Maar waarom?" roept Lesley meteen.
Er schieten allemaal beelden uit mijn leven voorbij. Ik spelend met mijn speelgoedautootjes, Xander die mij als idool heeft, Lesley's vertrek en dat ze later non blijkt te zijn geworden, maar ook ik als klein jongetje in het weeshuis, avonturen die we mee hebben gemaakt. Dan wordt het zwart...

PETER
Dan houdt Hannibal opeens een pistool tegen Franks hoofd. Tijd om te schrikken heb ik niet want Maggie slaat hem al snel neer.
"Blijf maar hier," zeiden Maggie en Frank tegen ons.
B.A. en Murdock wachten af. Ik denk alleen maar aan mijn gezin. Hoe zou het met hen zijn?

TROY
Het plan pakte goed uit en al snel liep ik weer naar binnen zodat ze mij in ieder geval niet zouden hebben gezien. Daar lag Face dan, knock-out met zijn hoofd op Lesley's schoot.
"Ik zou hem maar vertellen dat hij harder moet trainen, zo niet dan hebben we niets aan hem en kunnen we hem net zo goed doden."
"Maar je zou niemand pijn doen?!" zegt Lesley.
"Dat heb ik nooit gezegd. Ik zei alleen maar dat ik jou en de baby geen pijn zou doen, maar over Face heb ik het nooit gehad."
Snel trek ik mijn zwemkleding aan en duik mijn zwembad in. Audrey, Lesley, Lydia, Sam, Xander en Face zijn inmiddels alweer naar een kerker gebracht. Ik heb dit keer alle touwtjes in handen.
Alleen waar blijft Hannibal nou? Zo moeilijk is het toch niet om iemand te doden of wel soms?
Misschien moet ik Face maar ombrengen. Hij is toch maar slapjes en kan niet goed vechten.
Xander komt aangerend. Hij is blijkbaar ontsnapt en gaat nu op de rand van het zwembad zitten.
"Watte jij daan met Face?" vraagt hij serieus.
Dan spetter ik hem nat met wat water en begint hij te lachen. Misschien kan ik, als ik iedereen uit de weg heb geruimd, nog gelukkig worden met Lydia en de kinderen. Omdat het best wel een warme dag is krijgen Sam, die nu ook blijkbaar ontsnapt is, en Xander beide een ijsje. Dat houdt ze wel even rustig.
"Breng de jongens maar even een ijsje", zeg ik tegen één van mijn mannen.
"Maar baas daar zijn we niet voor!" protesteert hij.
"Moet ik je soms straffen?"
"Nee," antwoordt hij en loopt dan snel weg.
Na vijf minuten komt hij aan met ijsjes voor de mannetjes.

SHERIFF
Maggie ziet het zitten om op verkenning uit te gaan met beide honden. Wel een dappere vrouw, gaat er met bewondering door me heen. Tegen de Van geleund kijk ik haar na. Ik hoop dat ze iets ontdekt, want ik moet er niet aan denken wat ze met Audrey zullen doen als ze zich niet alles laat zeggen en opstandig wordt. Ik ken m'n dochter: die gaat gewoon Troy of z'n bewakers te lijf als ze iets onrecht-vaardig vindt.
Maggie is alweer op de terugweg zie ik. De honden lopen nu hard te trekken aan hun riem, ze kan hen nog amper de baas. Ineens komt Hannibal uit een tuinpad gelopen. Hij lijkt wel een robot en houdt een pistool voor zich uit. Even weet ik niet wat ik ervan moet denken, maar als hij recht op mij af blijft lopen, zonder groet, met een strak gezicht, alleen met zijn wapen op mij gericht besef ik dat ze hem weer hebben volgespoten en onder hypnose willen laten moorden. Peter zit aan de andere kant op de rand van de open deur en ik weet niet of hij Hannibal ziet aankomen. Ik ben te verbaasd om op tijd weg te lopen en Hannibal neemt zulke grote stappen dat hij ineens bij me staat, me tegen de Van duwt en zijn pistool tegen m'n hoofd zet. Voor Hannibal echter de trekker over kan halen valt hij op de grond. Maggie kwam achter hem aan en slaat hem neer met een dikke tak.
"Dank je," kan ik met moeite uitbrengen.
Maggie probeert Hannibal op te tillen en kijkt me aan.
"Help eens even!"
Het dringt niet tot me door dat ze hulp verwacht van mij. Pas als Murdock en B.A. aan komen rennen kom ik bij en help ik om Hannibal naar het huis van Daniel te brengen.

B.A.
Nadat we kennis hebben gemaakt met Maggies vriend Daniel, wijst hij ons de weg naar een kamer die hij nog niet in gebruik heeft genomen en die Maggie voor haar patiënten mag gebruiken. Murdock en ik maken een behandeltafel van wat planken en schragen en op een tafeltje zetten we haar koffers met verbandmiddelen en dergelijke neer. Terwijl we daar ijverig bezig zijn horen we de honden blaffen.

MURDOCK
"Stil! De honden hebben iets gezien of geroken."
Ook B.A. luistert. Aan het blaffen hoor ik dat ze dichterbij komen en niet veel later hoor ik hen aan de deur krabben. Ik ren naar hen toe. Één van de honden grijpt de mouw van m'n jack en trekt me mee.
Bij de Van ligt Hannibal op de grond en Frank ziet er uit alsof ie in shock verkeert. Terwijl we Hannibal optillen en naar Daniels huis brengen, vertelt Maggie wat ze heeft gezien: Troy, bewakers en nog veel meer.
Ik besluit om ook nog eens een kijkje te nemen met de honden, maar dan achter het huis van Troy. B.A. zegt dat hij mee gaat en ook Peter sluit zich aan. Met een omweg komen we op een bospad dat achter een aantal villa's door loopt. Door een rij coniferen zien we een zwembad liggen. Ineens horen we kinderstemmen. Peter spitst zijn oren en wil het liefst meteen erop af. We houden hem echter tegen en fluisteren dwingend tegen hem dat hij het zichzelf nooit zal vergeven als hij voor de ogen van zijn kinderen zal worden neergeschoten. Daar is hij het helemaal mee eens en laat zich weer op zijn knieën zakken. Tussen de coniferenhaag en ons zit een slootje en door de haag loopt nog een gaashek.
Zo te horen is Troy met de kinderen van Peter aan het spelen en kletsen. Verbazingwekkend dat een persoon die het ene moment zulke gruwelijke dingen kan doen met mensen, zo lief kan doen tegen kinderen van z'n collega, die hij ook al heeft proberen te vermoorden.
Ik stuur één van de honden over het slootje en laat hem een gat graven onder het gaas door.
"Baas!!! Telefoon!!!”
Eén van de bewakers komt Troy roepen dat het een belangrijk telefoontje is en blijkbaar voert Troy die alleen binnenshuis, want we horen hem zeggen dat Xander en Sam netjes op de strandstoel moeten blijven zitten met hun ijsjes en niet bij het zwembad mogen komen.
Als het gat onder de haag groot genoeg is, spring ik ook over de sloot en wacht tot de tuin leeg is, op de kinderen na. Ik stuur de hond door het gat en naar de kinderen toe. Dan wenk ik Peter en die springt ook over de sloot.
"Jij weet waar je kinderen nieuwsgierig van worden en waarmee je ze kunt lokken," fluister ik tegen hem.
Hij knikt en begint te miauwen als een kat. De hond kijkt meteen om en wil het op een blaffen zetten.
"Sssst!!! AF!!! STIL!!!" sis ik naar de hond, die gelukkig luistert alsof ik z'n eigen baas ben.
Peter gaat verder met miauwen en ja wel, de kinderen staan op. Ze kijken of Troy het niet ziet en lopen dan voorzichtig om het zwembad heen, nog steeds likkend aan hun ijsjes en gaan op zoek naar de poes die onder de haag zit te miauwen. Ze zijn hun eigen lieve kat nog niet vergeten en willen graag een nieuwe. Op hun hurken kijken ze waar de poes zou moeten zitten. Als dan het gezicht van Peter tevoorschijn komt klinkt er bijna een verrast Papa, maar we zijn net op tijd om hen tot stilte te manen. Ik laat de hond voor het gat zitten, zodat de kinderen er ongezien één voor één door kunnen tijgeren. Peter pakt hen aan hun armen en helpt hen onder de haag door. We moeten even iets verzinnen om hen over de sloot heen te krijgen. B.A. zegt dat hij ze goed zal opvangen als wij ze samen naar de overkant slingeren. Zo gezegd, zo gedaan. Wanneer de kinderen veilig naast B.A. staan roep ik de hond terug en stuur Peter en B.A. naar Daniels huis. Ik blijf hier om de boel te observeren. Wie weet wat ik hier nog ontdek.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.