FanFic.nl

Where are the prisoners?

Where are the prisoners? Deel 13 (41-52)

MAGGIE
Eenmaal in het huis van Daniël moest ik even bijkomen van de klap die ik Hannibal had gegeven. BA vroeg nog wat ik allemaal had gezien.
"De villa wordt aan de voorkant nauwelijks bewaakt. Ik zag tijdens het rondje met de honden maar twee bewakers. Ze liepen een hele ronde om de villa en het eindpunt was de koffieautomaat. Maar het geeft mij geen goed gevoel. Ik heb een voorgevoel dat er hier ook een ondergrondse schuilplaats aanwezig is. En toen ik Hannibal even later met Troy naar buiten zag gaan toen......”
Ik maakte mijn zin niet af maar ging even zitten.
“Troy zei tegen hem dat hij Frank uit moest schakelen en geen genade moest hebben. Ik kon niet aanzien hoe hij Frank zou hebben vermoord."
In die tussentijd werd Hannibal op de behandeltafel gelegd door Daniël en kreeg hij een spuitje met wat tegengif. Daniël gebaarde dat we konden beginnen met de operatie.
"Jongens, doe alsjeblieft voorzichtig. Wij gaan beginnen met het verwijderen van de chip uit Hannibal zijn hoofd".
Met die woorden liep ik naar de behandelkamer. Ik gaf Hannibal nog een verdoving en Daniël draaide zijn hoofd zodat we makkelijker de chip konden verwijderen. De chip was vrij snel verwijderd en de wond gehecht, alleen was het nu afwachten of hij dan ook weer de oude is. Hij kwam een half uur later bij en keek raar om zich heen.
"Gaat alles goed, Hannibal?" vroeg ik aan hem.

HANNIBAL
Ik kwam bij en keek raar om me heen. Er stonden twee mensen om me heen. Maggie herkende ik, maar de andere man niet. Toen Maggie vroeg of alles goed ging keek ik haar aan.
"Is er een boom op me hoofd gevallen of zo? Oh ik heb een hoofdpijn van hier tot Tokio," zei ik nogal droog.
Ik greep naar mijn hoofd en voelde dat er een hechting zat. Maggie zei meteen dat ik er vanaf moest blijven. Daniël stelde zich voor. We schudden elkaar de hand.
"Aangenaam, ik ben Hannibal Smith," zei ik.
Maggie omhelsde me en ik glimlachte.
"Zeg heb je toevallig een aspirine voor me en een glas water?" vroeg ik.
Daniël haalde beide. Ik nam de pil in en keek Maggie aan.
"Ze hebben een chip ingebracht bij Face en Audrey, maar wij hebben het hypnoseteken verandert. We moeten hen bevrijden, voordat Troy erachter komt," zei ik.
Ik sprong op en keek naar mijn m16 die in de hoek lag. Als ik deze heb gepakt en me omdraai, staat Maggie voor me neus.
"Jij gaat rusten en geen gemaar," zei ze streng.
"Ik ben anders de enige die weet waar Face en Audrey zitten, dus moet ik dit keer wel mee. En geen gemaar," zei ik met een grijns.
We keken elkaar diep in de ogen en de zoen volgde al snel.
"Alsjeblieft Maggie, laat me naar het team gaan," zei ik.
"Nou oké dan, maar alsjeblieft doe voorzichtig," zei ze bezorgd.
"Maak je geen zorgen," zei ik.
Gewapend met de m16 rende ik terug naar de kerker waar Troy al op me stond te wachten.
"Waar bleef je zolang?" vroeg hij kwaad.
"Ik heb zijn lijk begraven, sir," zei ik.
Hij keek me tevreden aan en gaf me een schouderklop.

TROY
"Baas!!! Telefoon!!!" klinkt het.
Snel zwem ik naar de trap van het zwembad en klim eruit. Ik trek mijn badjas snel aan en ga even op mijn hurken bij Sam en Xander zitten, zij genieten van hun ijsjes.
"Jullie moeten even netjes op jullie strandstoelen blijven zitten en niet bij het zwembad komen. Belo-ven jullie dat?"
Beide knikken ze. Dan loop ik snel naar binnen en pak meteen de telefoon aan.
"Goedemiddag meneer Newfield," zegt de man.
Ik herken zijn stem, het is Mr. Seal, één van mijn klanten.
"Goedemiddag meneer. Wat kan ik voor u doen?"
"Ik wil graag tweeëntwintig dozen Oximorton van u kopen," antwoordt Seal.
"U weet dat het duur spul is hè?"
Er klinkt meteen een 'ja'.
"Ik zal u nog even een offerte sturen en zodra u het geld heeft overgemaakt, zal ik uw bestelling laten bezorgen."
"Oké, goedendag," klink het nog.
"Goedendag meneer."
Dan hang ik op en loop weer naar buiten. "WAT?!"
Waar zijn Sam en Xander? Dat betekent dus dat het A-team me al op het spoor is. Dat kan niet anders. Dan moeten we maar eens zien hoe dierbaar Face en Audrey hen zijn!
Ik loop naar de kerkers en wacht af totdat Hannibal weer komt. Als hij eindelijk voor me staat vraag ik kwaad waarom hij zo lang weg was.
"Ik heb zijn lijk begraven, sir," is het antwoord dat Hannibal me geeft.
Ik kijk hem tevreden aan en geef hem dan een schouderklop.
“Dan kun je me mooi even helpen. Face is inmiddels bijgekomen. Neem Audrey en Face maar eens mee voor een zwemles."
Hannibal neemt Face ruw mee en Audrey wordt meegenomen door Max, één van de bewakers. Aangezien mijn zwembad toch vaak gereinigd wordt kunnen we ze daar mooi in laten verdrinken. Ik heb toch niets aan ze!
Audrey en Face in het zwembad gebracht. Één van mijn mannen, die een duikpak heeft aangetrok-ken, boeit onder water hun polsen en voeten. Dan worden hun polsen en voeten met kettingen vastgemaakt aan een zwaar betonnen blok dat op de bodem van het zwembad ligt. Ze gaan kopje onder zodra ze vast zitten. En nu maar wachten!

FACE
Eenmaal in het zwembad kan ik wel raden wat ze gaan doen. Ons laten verdrinken! Dan gaan Audrey en ik kopje onder en beginnen we te vechten voor ons leven. Op een gegeven moment wordt Audrey losgemaakt. En ik dan!?! Ik kom met mijn hoofd niet eens boven het wateroppervlak uit.
"Moet je hem daar nou eens zien spartelen," hoor ik Troy zeggen.
Langzaam sluit ik mijn ogen. Zou het dan nu voorbij zijn? Er komen alweer beelden uit mijn leven voorbij en zie ik vaag een licht.

PETER
Ik ben zo blij dat ik Sam en Xander weer terug heb.
"Waar is poes?" vraagt Xander treurig.
"Er was helemaal geen poes, Xander. Dat deed papa," antwoord ik.
Er rollen traantjes over zijn wangen.
"Ik beloof je: als we tijd hebben koop ik een nieuwe poes."
Xander geeft me een dikke knuffel.

HANNIBAL
Troy had me gelukkig niet door, ook al was ik aan de late kant weer terug in de villa. Tussendoor had ik nog wat wapens en granaten in de sportzaal verstopt. Ik moest Troy helpen met een klusje. Toen ik bij de kerker kwam nam ik Face mee naar het zwembad en zette hem in het water en moest bij een bewaker gaan staan. Toen ik zag dat Face en Audrey in het zwembad aan een ketting werden vastgemaakt, keek ik Troy aan. Ik zag ze kopje onder gaan en boog me hoofd. Woede kwam in me op en ik deed mijn jas uit. De duiker liep rustig naar binnen.
Daarna gaf ik Troy en de bewakers een harde dreun en toen de duiker langs liep pakte ik de sleutel van hem af. Hij keek vreemd op, maar ik gaf hem ook een harde dreun. Ik rende als een gek naar het zwembad en dook het water in. Gelukkig was het zwembad niet zo heel diep en slaagde ik erin om Face los te maken en naar boven te helpen. Audrey was al los. Ik hielp haar naar de kant, alleen had ik niet genoeg zuurstof ingeademd. Ik kwam nog net op tijd boven en begon te hoesten. Ik kreeg beide op de kant, maakte hun boeien los en liet hen bijkomen. De bewakers van Troy renden meteen op me af en pakten me beet toen ik uit het water kwam.
"Hoe durf je niet te gehoorzamen?!" zei Troy kwaad.
"Er hoeven niet nog meer doden te vallen," zei ik terwijl ik naar adem hapte.
Ik bleef hoesten tot Troy me beetpakte.
"Ik weet al iets veel beters voor ze," zei ik terwijl ik Troy vals aankeek.
Zo te zien was hij erg nieuwsgierig en keek me aan.
"Breng ze maar naar de sportzaal," zei ik.
Vervolgens werden ze daar naartoe gebracht. De bewakers en Troy liepen weg. Ik haalde opgelucht adem en bleef even liggen op de stenen. Ik was kletsnat, maar ik had wel twee levens gered. Troy kwam even later terug en keek me aan. Ze waren in de sportzaal.
"Kan ik een nieuw outfit aantrekken?" vroeg ik.
Hij knikte en ik kreeg een nieuwe van hem. Ik trok alles aan en liep daarna naar de sportzaal waar Face en Audrey me raar aankeken. Ik ging op mijn hurken bij hen zitten. Ze keken me bang aan. "Geen zorgen, mijn bescherming hebben jullie. Ik kon het niet aanzien hoe jullie vermoord zouden worden," zei ik tegen ze.

AUDREY
Ik kon het niet geloven toen Hannibal Face ruw overeind trok en meenam. Even later werd hij in het water gezet door hem. Het plan verraden moest niet, maar het was nu wel heel moeilijk om me mond te houden.
"Face.... wat gaat er nu gebeuren?" vroeg ik nogal in paniek.
"Dit ziet er niet goed uit," zei hij.
We gingen al snel kopje onder. Ik had te weinig zuurstof ingeademd en raakte al snel in paniek. Als ik nog maar een heel klein beetje zuurstof over heb, hoor ik een harde plons boven me en zie Hannibal in het water naar ons toe zwemmen. Hij maakte de boeien los van het betonnen blok en hielp ons naar boven. Eenmaal op het droge werden onze boeien ook losgemaakt. Ik wilde Hannibal bedanken voor de redding, maar hij werd al beetgepakt. We werden daarna naar de sportzaal gebracht. Het was afwachten wat er nu zou gebeuren, maar ik was blij dat ik nog in leven was.
"Dat scheelde erg weinig," zei ik tegen Face.
We sloten elkaar in de armen totdat Hannibal binnenkwam gelopen. Toen hij zei dat we zijn bescherming hadden, omhelsde ik hem alsnog. Face kon eindelijk ook weer lachen.

TROY
Toen Hannibal zei dat hij een beter plan had, vond ik dat prima en liet hem zijn gang gaan. Zo kon ik nog wat tijd doorbrengen met Lydia. Ik liet haar ophalen door de bewakers. Ze kwam naast me zitten. "Hé ik wil niet vervelend doen, maar ik heb Peter met iemand anders zien zoenen."
Ze kijkt me verbaasd aan.
"Ik meen het."
De tranen rollen over haar wangen.
"Niet huilen. Ik hou wel van je," zeg ik zachtjes.
Ik buig me naar haar toe en zoen haar. Dan geeft ze me een mep in mijn gezicht. De bewaker wil snel ingrijpen.
"Laat maar. Ik heb haar wel onder controle," zeg ik.
Daarna druk ik opnieuw haar tegen me aan en zoen haar weer.

PETER
"We moeten op één of andere manier deze zender het huis binnenloodsen om te weten te komen wat er aan de hand is," zegt B.A..
"Laat mij dat maar doen," zeg ik zelfverzekerd.
Voordat ze iets kunnen zeggen rijd ik weg en kom al na een half uur terug. Als ik weer bij ze sta, stelt B.A. me een vraag: "Wat moet jij met een bosje bloemen?”
Meteen pak ik de zender uit zijn handen en loop naar de bewuste villa toe. Daar bel ik aan en er doet iemand open. Ik zie dat Troy met Lydia zoent. De schoft! Maar ik moet onze dekmantel niet verknallen dus ik reageer er verder niet op, al heb ik het er erg moeilijk mee.
"Ik moest deze bloemen hier afleveren. Maliburoad 18, als het goed is."
De man pakt de bos bloemen aan, maar betaalt niet.
"Hé! U moet nog betalen."
"We betalen niemand," zegt hij nog en slaat de deur dicht.
Deel één van mijn plan is geslaagd. En wat maakt dat betalen nou uit! Het was een bosje bloemen dat ik geplukt had met Sam en Xander.

FACE
Als Hannibal een tijdje binnen is, komt ook Troy aanlopen.
“En laat me nu je geweldige idee maar zien.”
Hannibal begint ons vast te binden. Niet weer hè.

HANNIBAL
Na de omhelzing van Audrey keek ik ze aan.
"Dit moet even," zei ik terwijl ik haar vastbond.
Ik zag Face met een bezorgd gezicht kijken en gaf hem een knipoog. Op dat moment kwam Troy binnen die me vreemd aankeek. Ik keek direct naar Face.
"Oké, als ik dadelijk een fluitsignaal geef, val je Troy aan en laat je hem pas los als ik het zeg," zei ik. Troy keek me vreemd aan. Face knikte en ik gaf toen het verlossende teken. Hij stond meteen op en met één harde ruk aan de touwen was hij los. Dat het middel sterk was wist ik, maar zo sterk? Face drukte Troy meteen tegen de grond en trok zijn handen achter zijn rug. Ik glimlachte en floot weer. "Laat hem maar los," zei ik terwijl ik Troy zijn handen op zijn rug vastbond.
"Je kan vele mensen hebben gehersenspoeld, maar mij heb je al een tijdje niet meer in je macht."
Ik had nog een verdovingsspuit meegenomen en gaf hem een verdoving. Face maakte Audrey los.
Ik liep naar de kast en haalde daar twee m16's uit en gooide er één naar Face toe.
"Nu naar Maggie toe om die chip uit jullie hoofden te laten verwijderen," zei ik met een glimlach.
We slopen samen naar buiten en renden vervolgens naar het huis van Daniël. Maggie keek vol ongeloof toen ik terugkwam met Audrey en Face.

MAGGIE
Ik zat met Daniël een kopje koffie te drinken toen ik Hannibal zag lopen met Face en Audrey.
"Kun je de chips uit hun hoofden verwijderen?" vroeg hij buiten adem.
Hij zag er moe uit en ging direct zitten.
"Natuurlijk," zeiden Daniël en ik in koor.
Face ging als eerst liggen. Hij werd snel verdoofd en we begonnen aan de operatie. Zijn chip was na een uurtje verwijderd en de wond gehecht. Ook Audrey haar chip werd verwijderd en binnen een tweetal uurtjes zaten we aan de koffie. Ik keek Hannibal aan. Van zijn eigenwijsheid baalde ik altijd als een stekker, maar hij had wel zijn vrienden gered.

MURDOCK
Peter en B.A. brengen de kinderen in veiligheid en ik nestel me weer onder de coniferen. Een van de honden blijft bij mij en komt naast me liggen. Zo lang het stil is in de tuin kan ik hem uitleggen wat we hier doen.
Dan komt Troy de tuin weer inlopen. Voor de zekerheid tijger ik een stukje terug, de hond volgt m'n voorbeeld. Als Troy de kinderen niet meer kan vinden, gaat hij flink te keer en gaat dan weer naar binnen.
Na een minuut of tien komt hij tot mijn verbazing naar buiten met achter zich Hannibal die Face voor zich uit duwt en een bewaker die Audrey bij zich heeft. Ik geloof m'n ogen niet als Hannibal helpt om Face en Audrey in het zwembad te gooien! Zouden ze hem zo erg hebben gedrogeerd? Mijn hersenen werken op topsnelheid, maar ik zie geen mogelijkheid om in m'n eentje drie mensen te redden: twee uit het zwembad en de gehersenspoelde Hannibal. Mijn vuisten zijn krampachtig gebald als ik het allemaal zie gebeuren.
"Hannibal, doe iets!" mompel ik kwaad.
Dan doet hij inderdaad iets: hij gooit zijn jas uit. Vervolgens slaat hij Troy, de bewaker en de duiker neer en duikt het zwembad in. Zou Hannibal het dan allemaal gespeeld hebben? Nou, dan mag ie wel snel zijn om ze uit het water te halen, want ik zag wel dat Face en Audrey flink wat gif ingespoten hadden gekregen. Ik wil net onder het hek door kruipen om te gaan helpen als er bewakers naar buiten rennen en Hannibal beetpakken. Hij lijkt ze iets voor te stellen, want ze laten hem weer los. Jammer dat ik niet kan verstaan wat ze zeggen, maar ze knikken allemaal en nemen Face en Audrey weer naar binnen.
Ik kijk de hond aan en vraag hem: Wat nu? Dan komt de andere hond aangerend en begint te blaffen aan de andere kant van de sloot. Honden verstaan elkaar en mijn maatje weet meteen wat ie moet doen: springen en met haar meegaan. Als hij een paar meter gelopen heeft komt hij terug en blaft naar mij.
"Moet ik ook meekomen, bedoel je dat?" fluister ik naar hem.
Hij springt weg en komt weer terug. Net zo lang tot ik ook over de sloot spring en met hen mee ren naar het huis van Daniel. Daar zie ik Hannibal, Face, Audrey en de kinderen terug. B.A. vertelt me dat Peter zelf iets heeft verzonnen: een bos bloemen afleveren met een zender erin.
"Goed bedacht!" zeg ik. "Waar is Peter nu? En waar is Lydia?"
"Die wordt nog steeds vastgehouden bij Troy. Zoals Maggie al vermoedde, heeft hij hier ook een kerker," antwoordt B.A.

TROY
Ik loop de sportzaal binnen en zie dat Hannibal Audrey en Face vastbindt. Vreemd kijk ik hem aan.
"Oké als ik dadelijk een fluitsignaal geef, val je Troy aan en laat je hem pas los als ik het zeg," zegt Hannibal opeens.
Ik kijk hem nog vreemder aan. Hannibal fluit één keer. Face springt op en met één harde ruk aan de touwen is hij los. Meteen loopt hij op me af en drukt me tegen de grond met mijn handen op mijn rug.
Als Hannibal weer fluit, laat hij me los en bindt Hannibal me vast.
"Je kan vele mensen hebben gehersenspoeld, maar mij heb je al een tijdje niet meer in je macht," zegt hij tegen me en geeft me dan een verdoving. Langzaam zak ik op de grond, sluit mijn ogen en wordt het donker om me heen.

FACE
Na Troy op de grond geduwd te hebben, begon Hannibal hem vast te binden. Hij floot weer zodat ik weer normaal werd. Hannibal liep naar de kast en haalde er m16's uit. Eentje gooide hij naar mij.
"Nu nog naar Maggie toe om die chip uit jullie hoofden te laten verwijderen," zegt Hannibal.
Hij heeft makkelijk praten. Mijn ribben doen nog steeds pijn van zijn stomp.
Als we uit het zicht zijn van Troy's bewakers rennen we naar een andere villa. Eenmaal aangekomen vraagt Hannibal aan Maggie en een persoon die ik niet ken of ze de chips uit onze hoofden kunnen verwijderen.
"Natuurlijk," zeggen beide.
Ik ga als eerste op de behandeltafel liggen en wordt verdoofd. Ik sluit mijn ogen en na vijf minuten zak ik weg. Als ik wakker word, hoor ik praten over Lydia. Ze zijn van plan haar te bevrijden.
"En Lesley dan?" roep ik.
Ze waren haar al helemaal vergeten.
"Wat heb je eigenlijk met Troy gedaan?" vraagt Hannibal nu hij een slok van zijn kop koffie heeft genomen.
"Ik heb hem opgesloten in een kast."
"Luitenant, waarom nam je hem niet meteen mee?" roept Hannibal.
"Dat lukt mij niet. Niet iedereen is zo sterk als B.A.!"

PETER
Na de bos bloemen afgeleverd te hebben loop ik piekerend naar de villa toe. Ook kijk ik de hele tijd achterom of niemand me volgt. Nee, niemand volgt me en ik kan zo naar de villa van Daniël toelopen. Daar aangekomen loop ik meteen naar binnen en laat me op de bank ploffen.
"Wat is er aan de hand, Peter?" vraagt B.A..
"Troy.... troy.... troy.... troy zoende... met Lydia," breng ik uit met tranen in mijn ogen.
"Rustig maar, ze houdt nog steeds van jou," antwoordt B.A..
"Denk je?"
"Ja, waarschijnlijk doet hij dat tegen haar wil," zegt B.A..
Even later komt Hannibal opeens binnenlopen met Audrey en Face. Face gaat eerst op de operatietafel liggen en na een uurtje zijn ze klaar. Daarna Audrey die na drie kwartier al klaar is.
Xander rent meteen naar Face toe als ze klaar zijn met de operatie. Om mijn gedachten even ergens anders bij te brengen loop ik hem achterna.
"Hoi Faceman," zegt Xander.
Er klinkt een vriendelijk hoi terug.
"Waar is mama?" vraagt hij opeens.
Face weet niets te zeggen, net als ik.
"Ikke ga ze straks allemaal vastbinden, net als cowboys altijd doen en jij me helpen," zegt Xander eigenwijs tegen Face.
Allebei schieten we in de lach. Daarna loop ik naar de ontvanger toe om te horen of er iemand nog wat belangrijks vertelt.
"We mogen Peter en zijn vriendjes uitschakelen, want de baas wil graag met Lydia trouwen en daar kan hij Peter niet bij gebruiken," klinkt het.
"Dus je bedoelt dat wij hem uit de weg mogen ruimen?"
"Ja dat klopt," antwoordt de andere man.
Nee hè. Mij uit de weg ruimen en ook nog eens Lydia van me afpikken. Dacht het niet.

AUDREY
Ik zit zenuwachtig in de andere kamer totdat het ook mijn beurt is geopereerd te worden. Ik ga liggen en ben al snel uitgeteld als ik verdoofd wordt. Ik was zo moe.
Ik word wakker en hoor stemmen in de andere kamer. Ik ga op verkenning uit en zie iedereen gezond en wel in de woonkamer zitten. Wacht, niet iedereen, Lydia is er niet. Ik zet me neer naast papa en neem een slok van de koffie die me aangereikt wordt. De gesprekken gaan verder.
"En wat nu?" vraag ik aan niemand in het bijzonder.

HANNIBAL
Ik zat een tijdje met Maggie op de bank als we de anderen zien aankomen. Ik keek Murdock, BA en Peter aan en glimlachte naar ze.
"Troy doet voorlopig niets meer, die ligt nog wel een uurtje plat van die verdoving die ik hem heb gegeven. We kunnen Lydia en Lesley zo halen," zei ik tegen het team.
Ik liep naar Peter toe en keek hem recht aan.
"Als hij Lydia en Lesley pijn heeft gedaan, dan zal hij dezelfde pijn tien keer harder voelen. Maak je geen zorgen," zei ik.
Ik hoopte dat mijn woorden hem gerust stelden.
"Ik ben alleen wel benieuwd waar hij ze vasthoudt," zei ik terwijl ik BA aankeek.
Maggie liep meteen weer naar me toe met wat ijs voor Face.
"Sorry dat ik je zo'n harde stomp gaf Face," zei ik.
Daarna keek ik naar Audrey.
"Jij hebt toch ook zin om eens iets te doen?" zei ik met een glimlach.
Ze knikte meteen enthousiast. Ik haalde diep adem en gaf haar een m16.
"Als we weten waar Lydia wordt vastgehouden, mag je mee om haar te gaan halen en wat bewakers neer te schieten," zei ik terwijl ik haar een knipoog gaf.

SHERIFF
In het huis van Daniel kom ik bij van de schrik. Hannibal laat maar weer eens zien in wat voor topconditie hij verkeert, want na zijn operatie loopt ie al snel weer rond. En hij is meteen in voor actie.
"Ik ga Troy wijs maken dat ik jouw heb begraven!" zegt ie terwijl hij de deur uitloopt.
"Nou, je mag er bij zijn als het echt zo ver is, maar ik hoop dat ik nog heel wat jaartjes sheriff mag zijn, hoor Hannibal!" grap ik terug.
Maggie heeft me een kop koffie gegeven en nu zit ik alleen in de kamer. Het gaat er hard aan toe daar in de villa van Troy en ik maak me grote zorgen om Audrey. Zeker nu ik weet dat Troy haar ook gif en een chip heeft ingespoten.
Nog geen half uur later komt Hannibal weer binnen rennen, op de voet gevolgd door Face en Audrey. Ik sta op en sluit haar in m'n armen.
"Oh, wat ben ik blij dat ik je weer zie. Hoe is het met je? Hoe komt het dat je helemaal nat bent?"
Audrey's ogen staan wild en verward door het gif dat ze in zich heeft en gelukkig wordt ze snel geholpen door Maggie en Daniël. Ik hoop dat ze weer helemaal de oude zal worden.
Ook Audrey knapt goed op na het tegengif en het verwijderen van de chip.
We zitten nu met bijna de hele ploeg in de kamer. Alleen Lydia en Lesley ontbreken en hen uit de handen van de overgebleven bewakers bevrijden zal misschien nog niet zo gemakkelijk zijn. Tenzij ze toch niet zo loyaal zijn ten op zichte van Troy. Als Hannibal over Lydia's en Lesley's bevrijding begint, zit Audrey sip te kijken, omdat ze telkens wordt overgeslagen als er ergens iets spannends gaat gebeuren. Ze fleurt dan ook helemaal op als haar een geweer in haar handen wordt geduwd waarmee ze bewakers mag neerschieten van Hannibal. Zal ze daar echt toe in staat zijn?

HANNIBAL
Toen ik het geweer aan Audrey gaf verdween de sippe blik meteen van haar gezicht.
"Ik wil wel dat je naar me luistert, want het kan knap gevaarlijk worden" zei ik.
Ze knikte meteen enthousiast en liep naar een andere ruimte. Zo te zien was ze helemaal in de wolken en oefende meteen met posities. Ik glimlachte om haar. Ik keek naar Face die nog steeds veel pijn had door mijn stomp. Als ik naar Audrey toe loop en haar wil aanspreken, word ik meteen onder schot gehouden. Ze lacht.
"Dit wapen is geen speelgoed," zei ik terwijl ik het ding met me arm weghaalde en haar serieus aankeek. Ik merkte dat haar handen trilden. Blijkbaar zat ze nog met iets. Ik ging op mijn hurken zitten.
"Ik weet dat een bewaker neerschieten veel gevraagd is, als je het niet aankan doe het dan niet. Dan verzin ik wel iets anders waarmee je mij kan helpen," zei ik.

AUDREY
Dan verzin ik wel iets anders waar je mij mee kan helpen" zei Hannibal.
"Nee ik wil niet iets anders. Ik wil jou helpen en de actie van dichtbij meemaken. Ik zal naar je luisteren," zei ik.
Hij glimlachte en liep daarna naar Peter die bij de zender stond. Ik keek hem na.
"Waarschijnlijk wordt het eerst die mannetjes uitschakelen die jou willen ombrengen," hoorde ik hem zeggen.
Zou dat kunnen betekenen dat ik meteen in actie zou komen? Ik durfde het hem niet te vragen.

SHERIFF
Nu iedereen weer te been en redelijk fit is of lijkt, wordt het tijd om een goed reddingsplan in elkaar te gaan zetten. Ik tel eens even wie we allemaal hebben: vier man van het team, Peter, Audrey en ik. Ik zou wel eens willen weten hoeveel van die bewakers er in en rond die villa lopen, dan kunnen we nog gerichter plannen maken. Ik roep Hannibal. Hij heeft meer ervaring met zulke situaties dan ik, maar wie weet kunnen we elkaar aanvullen. Mijn politieopleiding kan ook nog wel eens nuttig zijn. Als we allemaal in de woonkamer zitten leg ik m'n voorstel voor aan de anderen.
"Hannibal, jij bent goed in het maken van aanvalsplannen. Ik vind dat het hoog tijd wordt om in actie te komen. Hoe langer de dames daar in die villa zijn, hoe langer ze gevaar lopen. Je moet niet vergeten dat als er meer lui rondlopen die aan die gifexperimenten meedoen, dat ze niet ophouden nu Troy vermist is. Misschien gaan ze uit frustratie juist de dames pakken. En dat kunnen we niet laten gebeuren. Iedereen wil meedoen aan de redding, maar ik denk dat het verstandig is als je het plan aanpast aan de mogelijkheden van de mensen die je ter beschikking hebt en niet andersom. Anders zijn de dames straks gered en vallen er doden of gewonden bij de redders en daar schieten we niets mee op."
B.A. knikt. "Hij heeft gelijk, Hannibal, je kunt niet altijd on the Jazz zijn. In dit geval moeten we samenwerken.”

HANNIBAL
Na het zogenaamde speelkwartiertje met Audrey werd ik door Frank naar de woonkamer geroepen.
Hij vond dat het hoog tijd werd voor een reddingsactie. Ik keek op mijn horloge. Troy was hooguit nog een kwartiertje verdoofd. De tijd begint echt te dringen dacht ik bij mezelf. Ik keek iedereen aan.
"Ik denk dat het goed is om in twee teams aan te vallen. Team een valt aan vanaf de achterkant en team twee vanaf de voordeur. Alleen moeten we team een naar de andere kant van de villa zien te krijgen en het liefst ongezien.”
Ik keek Audrey aan. “Jij zou de bewakers af kunnen leiden. Ik blijf bij je en schiet mee als er meer bewakers naar buiten komen lopen. Als de anderen dan aan de achterkant zijn, stormen zij ook meteen naar binnen en gooi ik een rookbom. Face en Audrey overmeesteren de bewakers voor. Mochten jullie Lesley en Lydia dan nog niet hebben gevonden, dan ga ik hen ook zoeken. Maggie en Daniël kunnen ingrijpen als er iets fout gaat. Ik laat twee wapens achter voor hen," zei ik. “BA, Murdock, Peter & Frank vormen team een. Team twee zijn Hannibal, Audrey en Face. Maggie & Daniël zijn onze back-ups.”
Zo te zien was Audrey helemaal blij en ik glimlachte naar haar.
"Maar doe wel wat ik zeg en onderneem niet alleen actie," zei ik.

AUDREY
Als Hannibal door papa wordt geroepen, loop ik met hem mee. Het was tijd voor een reddingsoperatie, zei mijn vader. Ik zag het allemaal wel zitten. Voor het eerst het A-Team helpen. Hannibal vertelde zijn plan. Ik vond het een goed plan en was helemaal blij, zelfs toen hij opmerkte dat ik wel moest doen wat hij zei.
"Dat komt in orde," zei ik terwijl ik ook naar hem glimlachte.
Ik was benieuwd wat de anderen van het plan vonden. Ik stond op en ging meteen bij Hannibal zitten met het geweer in mijn handen.

FACE
Hannibal legde ons het plan uit.
"Prima idee, kolonel," zeg ik meteen.
Ook de rest van het team is het er mee eens. Alleen zit ik er nog wel een beetje mee dat we Audrey in het team hebben. Zou ze het wel redden?
"Audrey, misschien is het toch te gevaarlijk voor je."
"Doe niet zo kinderachtig, Facie," roept ze meteen.

PETER
Ik sta naast Face en stem ook in met het plan. Jammer genoeg zit ik niet bij Face in het team, want dat is zowat mijn beste vriend geworden. Als ik Lydia maar terug heb. Die Troy zal ik wel even een lesje leren.

MURDOCK
"Hannibal, het is niet zo moeilijk om aan de achterkant van de villa te komen. Je moet alleen over een sloot springen. Hij (ik wijs één van de honden aan) heeft een gat onder de coniferen en het hek door gegraven. Als we dat nog iets groter maken, kunnen wij er ook onderdoor en staan we in de tuin."
"Ja, fool, jullie passen er dan allemaal onderdoor, bedoel je! Maar ik niet!" bijt B.A. me toe. "Ik ga niet graven. Ik neem een tang mee en ik knip dat gaas kapot."
"Strak plan, B.A.! Dan is het misschien een goed idee om ieder een hoek van de tuin te nemen en in twee teams. Dan hebben we meer zicht op het terrein: de tuin, het zwembad, de achterdeur op het terras en een stuk van de sportzaal. B.A., neem jij Peter mee, dan ga ik met Frank samen."
Dan kijk ik één voor één de honden, die naast me zitten, aan. "En jullie horen ook bij ons team!"
De reu blaft een keer en het teefje geeft een lik over m'n wang.

B.A.
Ik zie Hannibal, Maggie en Daniel vreemd naar Murdock kijken en ik zou dat ook hebben gedaan, ware het niet dat ik met mijn eigen ogen heb gezien hoe goed dat die ene hond ons heeft geholpen om de kinderen te redden.
"Die honden zijn oké," stel ik hen gerust.
Nou kijkt iedereen mij verbaasd aan en dat is niet zo vreemd, want ik sta erom bekend dat ik niet zo veel van dieren moet hebben.
"We hebben nog een paar rookbommen in de Van liggen, die nemen we ook mee."
Ik sta op en ga ze halen.

SHERIFF
Als iedereen opstaat om zich voor te bereiden op de dingen die komen gaan, loop ik naar m'n dochter toe. Ik pak haar bij haar bovenarmen en kijk haar ernstig aan.
"Audrey, ik weet dat je graag eens wat actie wilt meemaken en het team wilt helpen, maar doe alsjeblieft voorzichtig. Goed naar Hannibal luisteren en naar Face. Ja?!"
Ze kijkt me aan, knikt een keer en omhelst me dan.
"Jij ook voorzichtig doen, hè pap!" fluistert ze.

LYDIA
Ik vond het maar allemaal niets dat ik nog in Troy zijn villa opgesloten zat en dat hij me had gezoend. Ik dacht de hele tijd aan Peter. Zou ik hem nog ooit terugzien? Op een gegeven moment komt er een bewaker met een bos bloemen aan.
"Deze moest ik aan je geven," zei hij.
"Houdt ze maar lekker, ik hoef ze niet," zei ik met wat irritatie.
De bewaker pikte dat duidelijk niet. Hij gooide het bosje bloemen toch op de grond neer en smeet de deur dicht. Ik zuchtte. Troy was al een tijdje weg. Waar zou hij nu weer uithangen, dacht ik bij mezelf. Ik maakte me er maar niet druk om en wachtte af wat er zou gebeuren.

HANNIBAL
Mijn plan was goedgekeurd, maar ik keek wat raar op van de honden.
"Oké is goed, neem ze maar mee," zei ik.
Frank en Audrey omhelsden elkaar. Ik hoorde hem zeggen dat zij goed naar ons moest luisteren.
Ze knikte toen. Ik liep naar hen toe.
"Het komt wel goed, maar voordat we gaan wil ik Audrey nog leren hoe je een m16 herlaad," zei ik.
Ik deed het voor en liet het haar nadoen. Ze had er duidelijk gevoel voor, ze deed het meteen goed. "Dat scheelt weer tijd," lachte ik.
BA was ondertussen de rookbommen al uit The Van aan het halen en kwam terug. Ik kreeg er twee.
"Oké jongens, hoeveel tijd hebben jullie nodig om aan de andere kant te komen?" vroeg ik.

B.A.
Nadenkend kijk ik Murdock aan.
"Eerder moesten we zoeken, toen waren we er ongeveer in tien minuten. Op het pad dan. We moeten nu allemaal over de sloot springen. Houdt het maar op tien minuten."
"Als we allemaal over de sloot zijn en klaar voor de aanval, dan stuur ik één van de honden naar jullie," vult Murdock de voorbereiding nog aan.
Dan zegt Hannibal dat iedereen z'n horloge precies gelijk moet zetten met de zijne. In een hoek van de kamer kraakt de ontvanger en Peter vliegt er naar toe. Hij luistert gespannen of hij iets opvangt.
Even is het stil, maar dan luistert hij heel gespannen. Peter wenkt ons. We komen allemaal om hem heen staan. We kunnen het niet verstaan, maar er klinkt gebonk en geschreeuw. Dan klinkt er gerammel van sleutels en het gepiep is vast van een deur die open gaat. Wat we dan horen doet ons schrikken, omdat we een stem horen die we eigenlijk niet meer hadden willen horen: die van Troy!
We kijken elkaar aan en weten dat we te laat zijn. Dit gaat geen gemakkelijk klusje worden. Troy staat vlakbij de zender, zodat we hem nu goed kunnen verstaan.
"Kom, we gaan Lydia. Het is hier geen goede plek om tot elkaar te komen. Er zijn te veel mensen die van deze schuilplaats afweten."
"Nee! Laat me los! Ik ga niet met je mee!" horen we Lydia roepen.
Peter heeft het niet meer, hij staat op en wil de kamer uitrennen. Gelukkig kan ik hem tegenhouden.
"Jij gaat daar niet in je eentje naar toe. Maar we moeten wel maken dat we hem tegenhouden, Hannibal!"
Iedereen pakt zijn wapens. Hannibal grist de ontvanger van het tafeltje, zodat ie onderweg misschien nog meer opvangt van Troy z'n voornemens. Bij de voordeur maken we met elkaar een high five en dan begint de zoveelste missie: maar nu dan eindelijk met het complete team.

LYDIA
Troy had duidelijk plannen om met mij weg te gaan uit dit land en pakte me meteen beet.
"Kom, we gaan Lydia. Het is hier geen goede plek om tot elkaar te komen. Er zijn te veel mensen die van deze schuilplaats afweten."
"Nee! Laat me los! Ik ga niet met je mee!" zei ik nog, maar hij trok te hard aan mijn armen.
Als we buiten naar een auto lopen, ziet Troy een bekende. Hij trekt zijn pistool en smijt mij aan de kant als een stuk vuil. Hannibal zet het op een rennen, maar als Troy er achteraan wil rennen, schiet er iemand vanaf de andere kant op hem. Even later word ik overeind geholpen en zit ik met Hannibal, de persoon waar Troy zo van schrok, in de struiken.
"Rustig maar, het komt allemaal goed," fluisterde hij.
Maar ik had er geen goed gevoel bij. Het enige wat ik wou was naar Peter gaan. Even later sloop Hannibal uit de struiken en drukte Troy hardhandig tegen de grond.

HANNIBAL
Peter wilde wegrennen toen hij hoorde wat Troy van plan was. BA hield hem tegen en ik keek hem aan. "Bestorm die villa nu en je bent binnen no time dood," zei ik.
Hij werd door mijn woorden al iets kalmer. We gaven elkaar een high five en de missie begon.
Audrey, Face en ik liepen richting de struiken aan de rechterkant van de villa. Er liepen een paar bewakers rond, maar verder was er niemand te zien. Ik liep naar de bewakers toe en vroeg waar Troy uithing, maar op dat moment kwam hij naar buiten. Hij had een vrouw bij zich en smeet haar opzij alsof het een stuk vuil was.
"Sorry, maar nu vergeet ik toch echt om weg te rennen," zei ik nogal droog.
Hij trok meteen zijn pistool en opende het vuur, maar ik zette het nog net op tijd op een rennen. Als hij het eerste schot afvuurt, hoor ik nog iemand schieten en kijk om. Langzaam sloop ik weer richting de villa en zie Lydia niet bewegen. Ik twijfelde geen moment, hielp haar overeind, bracht haar naar de struiken en knielde bij haar neer. Ik keek na of ze geen verwondingen had. Hier en daar had ze wel wat blauwe plekken.
"Rustig maar, het komt allemaal goed," zei ik om haar gerust te stellen.
Daarna sloop ik uit de struiken.
"STOP !!!" schreeuwde ik terwijl ik Troy tegen de grond werkte en mijn pistool tegen zijn slaap hield.
"Nu is het afgelopen met jouw praktijken," zei ik tegen hem terwijl ik zijn handen op zijn rug vastbond.
Ook de bewakers die buiten stonden leken zich over te geven. Maggie nam Lydia van me over naar de villa van Daniël. Ik hoopte dat BA, Murdock, Peter & Frank Lesley al hadden gevonden.

AUDREY
Als we het plan hebben gemaakt, rennen we naar de struiken aan de rechterkant van de villa. Ik moest bij Face in de struiken blijven, want hij ging iets doen. We kwamen Troy al vrij snel tegen, maar hij trok zijn pistool en opende het vuur op Hannibal. Als hij net achter hem aan wil rennen, schiet ik op Troy. Ik miste weliswaar, maar Face schoot later met me mee. Hannibal bracht Lydia in veiligheid en drukte Troy daarna hardhandig tegen de grond. Face en ik schoten de andere bewakers neer, tot een paar zich leken over te geven.

TROY
Als Lydia niet vrijwillig mee wil gaan probeer ik het met een minder harde aanpak.
"Lesley. Peter heeft al met iemand anders gezoend, namelijk met Audrey,", zeg ik terwijl ik haar strak in de ogen kijk.
Ze gelooft me en loopt uiteindelijk mee. Daar kom ik echter een man tegen. Eerst lijkt hij het van me te winnen, maar toch overmeester ik hem door hem een paar rake klappen te verkopen. Ook Hannibal krijgt er een paar waardoor hij op de grond valt. Dan neem ik Lydia weer mee voordat ze met Maggie bij Daniël's villa aankomt. We rijden weg. Mijn mannen die het A-team wel zagen aankomen zullen wel met hen afrekenen.

PETER
Als ik Troy zie wegrijden hoop ik dat Lydia nog steeds in de villa is. Omdat Troy toch weg is lopen we er meteen naartoe. Daar stuiten we echter op hevig verzet van Troy zijn mannen. Nu weet ik het zeker. Lydia moet wel nog in de villa zijn! Meteen haal ik mijn pistool tevoorschijn. Frank en B.A. houden de bewakers bezig zodat Murdock en ik naar binnen kunnen, maar voordat we er zijn komt er nog een troep aanstormen en rennen we zo snel als we kunnen weer naar B.A. en Frank. Dan daar maar even helpen. Daar gaat weer een granaat. Snel splitsen we ons op en spreken af om bij de boom even verderop weer bij elkaar te komen. Ik schiet een paar keer op een paar auto's die vervolgens ontploffen. Hijgend ren ik het laatste stukje, kogels ontwijkend, naar de boom, maar nu zie ik B.A., Murdock en Frank nergens. Wel zie ik Face, Audrey en Hannibal en besluit me maar bij hen aan te sluiten.

FACE
Opeens tikt er iemand op mijn schouder en draai ik me vliegensvlug om met mijn geweer in de aanslag. Ik zucht als ik zie dat het Peter is.
"Wat doe jij hier, dit is niet volgens plan."
"Ik weet niet waar B.A., Murdock en Frank gebleven zijn," antwoordt Peter.
Even later horen we Frank roepen dat we het plan wijzigen om de villa binnen te vallen.
"Nou Hannibal, heb je nog een ander plan klaarliggen?" vraag ik vol hoop.
Ik vind het maar niets dat Lesley en Lydia daar binnen zitten.
"We gaan door de voordeur," zegt hij.
"Wat?!" roept Peter.
"Hannibal is weer on the jazz, guys," antwoord ik dan maar.
"The jazz?!" zegt Peter verbaasd.
"Ach, lang verhaal. Leg ik je later nog wel even uit."
Peter knikt.
"Face, jij speelt lokaas, samen met Audrey. Jullie zijn zogenaamd even een zoenend, verliefd dronken stel," zegt Hannibal dan.
"Wat?!", roep ik.
"Ik ga echt Audrey niet zoenen hoor! Stel dat Lesley dat ziet?!"
"Face, kalm aan. Gewoon zoals ze in de film doen hoor. Niet echt joh," antwoordt Hannibal.
De anderen staan al om mijn opmerking te lachen. Audrey loopt met me mee. Daar staan we dan zogenaamd te zoenen. Meteen stormen er allemaal mannen op ons af.
"Zeg vriend, kun je me misschien vertellen waar het dichtstbijzijnde vliegveld is?" zeg ik wat slaperig.
"Ja weet je, we zijn net getrouwd," voegt Audrey eraan toe.
Het slaat helemaal nergens op, maar ja. We moesten ze bezig zien te houden. Gelukkig kan ik nog net mijn lachen inhouden.

B.A.
We maken dat we zo snel mogelijk op het pad achter de villa komen en één voor één springen we over de sloot. Murdock fluistert dat ik in de linker hoek van de tuin het hek kan doorknippen zonder vanuit het huis gezien te worden. Hij zal op de andere hoek de tuin en de achterkant van het huis in de gaten houden met Peter. Frank helpt me met het gaas vasthouden, zodat het een fluitje van een cent is om de tuin in te komen. De tuin is leeg. Ik druk me vijf meter verder tegen de muur en wenk dat de anderen kunnen komen. Murdock kruipt als laatste onder het hek door.

MURDOCK
We staan nu allemaal in de tuin. Net als we naar binnen willen sluipen, horen we lawaai aan de voorkant van de villa. Elkaar dekkend rennen we om de sportzaal heen naar de zijkant, waar we vanachter de coniferenhaag de voortuin in kunnen kijken.
We zien Troy nog net in zijn auto springen en met gierende banden wegrijden. Laten we hopen dat ie alleen in die auto zit en niet Lydia en Lesley met hem meeneemt, helaas konden we alleen het autodak zien.
Hannibal komt tevoorschijn, zo te zien heeft hij gevochten. We besluiten naar hem toe te gaan en komen tevoorschijn. Dan komen er bewakers naar buiten. Omdat Peter en ik voorop lopen, duw ik hem achteruit tegen de muur. Ik wijs naar achteren, dat we terug naar de achterdeur gaan en gebaar naar B.A. en Frank dat zij de bewakers zoet moeten houden.
Peter en ik rennen door de tuin naar de achterdeur om binnen naar Lydia en Lesley te gaan zoeken. We hopen dat alle mannen van Troy aan de voorkant aan het vechten zijn, maar helaas... We zijn een paar meter van de achterdeur vandaan als er een paar bewakers komen aangelopen. We draaien ons vliegensvlug om en rennen terug naar B.A. en Frank. Iedereen is in een flink gevecht gewikkeld, ook op straat. Er vliegt een granaat richting een auto die dan ook ontploft. We zijn allemaal zo bezig met het uitschakelen van de bewakers dat ik Peter op een moment kwijt ben. Hij zal toch niet in z'n eentje naar binnen zijn gegaan om Lydia te zoeken?

SHERIFF
B.A. en ik begrijpen wat Murdock bedoelt en verwelkomen de bewakers met een regen van blauwe bonen. Als ik een moment de situatie bekijk, zie ik Audrey dapper met haar wapen tussen een paar struiken zitten en zelfs schieten. Alsof ze nooit iets anders heeft gedaan. Als dit allemaal achter de rug is, dan zal ik haar maar eens vragen de politieopleiding te gaan doen, ik kan wel een goede hulp en opvolger gebruiken. Dan concentreer ik me weer op het gevecht en dat is maar goed ook, want er wordt richting ons geschoten en een kogel fluit langs me heen.
Murdock komt naast me staan en vraagt of ik Peter heb gezien. Ik schud m’n hoofd en ben meteen bezorgd. Peter wil natuurlijk Lydia zoeken en Face zijn Lesley. Dat maakt dat die mannen gedreven zullen vechten, maar ook teveel risico's kunnen nemen. Het beste zal zijn om met minstens vier mensen naar binnen te gaan: twee op de uitkijk, twee om te zoeken. Maar hoe krijgen we dat voor elkaar?

FACE
Als Hannibal en de rest tevoorschijn komen, schieten ze op de bad guys en één voor één slaan ze hen knock-out. Ook Audrey en ik helpen een handje mee. Als alle bewakers afgeleid zijn, sprinten Peter en ik naar binnen. Meteen begint onze zoektocht naar Lesley en Lydia. Als ik Lesley's kettinkje op de grond zie liggen pak ik het op. Ik ben bang dat hij haar heeft meegenomen.

PETER
Meteen ren ik met Face mee naar binnen. Nergens bij stilstaand. Ik wil gewoon zo graag mijn Lydia terug. Ook B.A., Hannibal, Audrey, Frank, Murdock komen er bijstaan.
"Lydia!" roep ik meteen.
Terwijl ik naar mijn vrouw zoek, zoekt Face driftig naar zijn Lesley.

TROY
Gelukkig wist ik nog net te ontkomen. Wat zal Peter opkijken. Meteen scheur ik naar mijn geheime schuilplaats om nog wat spullen te pakken. Ondertussen sluit ik Lydia nog even op in één van de kerkers. Daarna stappen we weer in de auto, samen met wat bewakers. We rijden naar het vliegveld zonder problemen. De piloot staat ons al op te wachten. Iedereen stapt in. Ook Lydia. Er is voor haar geen ontkomen meer aan.
"Wij worden straks saampjes gelukkig," zeg ik tegen haar terwijl ik een arm om haar heen sla.
Ze verzet zich helemaal niet.

HANNIBAL
Het plan om Troy te overmeesteren viel in duigen toen er bewakers tevoorschijn kwamen. Troy was te sterk voor me toen ik hem wilde vastbinden. Ik kreeg een aantal rake klappen waardoor ik viel. Hij schoot op me, maar miste mij op een haar na omdat ik wegrolde. Ik wilde Lydia waarschuwen maar was net te laat. Maggie schrok zich rot maar kon gelukkig wegduiken. Ik stond op en bleef op Troy schieten tot hij met de auto uit zicht verdween.
"Mislukt," zei ik met veel irritatie.
We concentreerden ons op de andere bewakers en kregen langzaam controle. Zou Lesley nog in de villa zijn? Daar verder over nadenken deed ik niet en rende de villa binnen. Als ik bij de sportzaal aankom zie ik twee bewakers op me af komen. Ik schoot beide neer en pakte hun wapens af. Daarna liep ik naar Lesley toe. Ze keek ervan op. Ik maakte haar boeien los en sloeg een arm om haar heen. "Rustig maar, het komt goed," zei ik.
Ik had mijn zin nog maar net afgemaakt of ze sloeg haar beide armen om me heen uit blijdschap.
"Het is erg gevaarlijk op dit moment, dus blijf bij me," zei ik.
Ze knikte. We liepen naar buiten. De bewakers gaven zich toen eindelijk over.

SHERIFF
Het lijkt erop dat alle bewakers nu voor de villa aan het vechten zijn. Peter die we even kwijt waren komt opzij van ons tevoorschijn, samen met Face. Ze seinen dat ze naar de achterkant van de villa gaan en binnen gaan zoeken naar Lydia en Lesley. We begrijpen dat we de mannen van Troy nu extra onder handen moeten nemen en sluiten ze stukje voor stukje in. Hannibal, Murdock en B.A. overmeesteren de bewakers en zorgen dat ze een poosje knock out zijn. Ik geef hen nog even dekking en als het stil wordt bij de voordeur, ga ik achter Peter en Face aan. Ik hoor hen roepen, achter alle deuren kijken en kamers in lopen. Ze vergeten helemaal om hun wapens in aanslag te houden en ik zeg dat ik voorop zal gaan. Face vindt het kettinkje van Lesley op de grond. De angst is in zijn ogen te lezen. Troy zal haar toch niet hebben meegenomen?
"Kom, we hebben nog niet alles doorzocht, Face. Wie weet zit ze nog ergens in een kerker of in een kast, zoals jij met Troy deed. Het is nog geen tijd om de moed te verliezen, jongen!"
Ik geef het goede voorbeeld en loop op de eerste de beste deur af, waarvan ik denk dat het een kast zal zijn. Tot mijn grote verbazing kijk ik in een diep trapgat: nog meer kelders dus! Dan komt Hannibal uit een andere gang lopen met Lesley. Ze rennen naar elkaar toe en omhelzen elkaar minuten lang. We laten hen even begaan. Hannibal blijft bij hen in de hal om hen te beschermen tegen eventuele ontwakende bewakers. De rest van ons gaat door met de zoektocht: Lydia is nog niet terecht.

MURDOCK
Frank geeft het goede voorbeeld en trekt de eerste de beste deur open. Hij denkt dat het een kast zal zijn, maar tot zijn verbazing ziet hij een diep trapgat voor zich. Ik ren ernaar toe en zeg dat ik als eerste zal afdalen. De trap komt uit een in gang. Beneden kijk ik vlug even linksom: leeg en twee deuren. Dan rechtsom: leeg en twee deuren.
"Hallo? Is hier iemand?"
Gespannen luisteren we of er een reactie komt, maar het blijft stil. Ik wenk dat er nog iemand naar beneden moet komen om mij dekking te geven als ik achter de deuren ga kijken. B.A. komt de trap af.
Het blijken zware ijzeren deuren te zijn en blijken allemaal hermetisch dicht te zitten. B.A. kijkt er eens even naar en vraagt aan Frank of hij aan Face zijn inbrekersset wil vragen. Even later morrelt B.A. het slot van de meest rechtse deur open. Met een sterke zaklamp schijn ik naar binnen: een kleine kerker, zonder lamp, een kale vloer. Achter de tweede deur vinden we nog een kerker, maar in deze zit wel een lamp, maar verder is het hier ook leeg. Achter de derde deur horen we een geluid.
"Lydia?!" roepen B.A. en ik tegelijk.
Peter komt de trap afgestormd in de hoop haar in zijn armen te kunnen sluiten, zoals Face zojuist met Lesley kon doen. Deze deur laat zich niet zo gemakkelijk openen, het is een ingewikkeld slot. B.A. geeft echter niet op en krijgt hem toch open. Zodra we de deur opendoen staan we tegen een bundel dunnen draden aan te kijken. B.A. en ik kijken elkaar aan: EEN BOM!!! We sturen Peter naar boven, maar die weigert categorisch ook maar één stap te zetten, omdat de vierde deur nog dicht is. Als het de bedoeling zou zijn dat de bom meteen zou afgaan bij het openen van de deur, dan waren we nu al weggeblazen. Ik schijn met de zaklamp naar binnen en zie halverwege de kerker het aftelmechanisme in felrode cijfers aangeven dat we nog een halve minuut hebben om weg te komen. B.A. slaat Peter knock out, legt hem over zijn schouders en rent roepend de trap op om de anderen te waarschuwen.
Ik doe voorzichtig de deur dicht en zet het dan ook op een lopen. Met pijn in m'n hart moet ik de vierde deur ongeopend achterlaten. O, als daar Lydia maar niet inzit!!!
Hannibal stuurt Face en Lesley bij de eerste schreeuw van B.A. al naar buiten. B.A. duwt Frank voor zich uit en ik sluit de rij. We springen over de bewusteloze bewakers heen en maken dat we zo snel mogelijk bij de villa vandaan komen. Hannibal staat aan het eind van de oprit om te zien of we alle-maal veilig wegkomen. Vlakbij hem komt een bewaker bij en die sleurt hij nog van de oprit af. Dan klinkt er een enorme knal en vliegt de villa de lucht in. Zelfs halverwege de straat blaast de drukgolf ons allemaal omver, maar we krabbelen zo snel mogelijk weer op. De brokstukken vliegen ons om de oren en een stofwolk haalt ons bijna in. Aan het eind van de straat kijken we even om. Waar twee minuten geleden nog een mooie nieuwe villa stond, ligt nu een diepe krater en wie weet vormt deze afschuwelijke hoop puin het graf van Lydia.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.