FanFic.nl

I'm not different, I'm a human too [AFGEWERKT]

20. Optreden

Als ik wakker word moet ik even nadenken over de plaats waar ik ben. In plaats van Tom ligt Sam naast me. Dan komt het beeld van Tom met het blonde meisje weer in me op en weet ik weer wat er gebeurd is. Gisterennacht ben ik vergeten kleding en ondergoed mee te nemen dus ben ik verplicht naar mijn eigen kamer te gaan. Ik schrijf snel een briefje voor Sam waar op staat dat ik terug naar mijn eigen kamer ben. Ik leg het briefje op de plek waar ik geslapen heb en loop dan terug naar mijn eigen kamer. Als ik de deur open, zie ik Tom in bed liggen. Het deken in de breedte over hem heen, zijn dreads liggen verspreid over het kussen en in zijn armen heeft hij een kussen geklemd. Zo stil mogelijk loop ik naar mijn koffer, neem er ondergoed en kleren uit en loop naar de badkamer waar ik meteen onder de douche ga staan. Ik douche zo snel mogelijk, ik wil niet dat Tom weet dat ik hier ben. Na de douche droog ik me snel af en trek mijn ondergoed aan. “Hoe kon je nu zo dom zijn.”� fluister ik tegen mijn spiegelbeeld. “Je wist dat hij een player was.”� Ik schrik als ik in de kamer gekraak van een bed hoor. Ik schiet in mijn kleren en loop de badkamer uit. Tom zit op het bed verdwaasd om hem heen te kijken. Al snel merkt hij me op. Hij staat op van het bed en komt naar me toegelopen. “Waar was je?”� vraagt hij lief. Ik hou mezelf in hem een klap in het gezicht te geven en stamvoet de kamer uit. Hoe kan hij zoiets zeggen? Denkt hij nu echt dat ik hem gisteren niet gezien heb? Ik heb hem wel degelijk gezien en ik moet hem de volgende paar dagen of weken niet meer zien. Wat denkt hij wel? Dat hij het zomaar goed kan maken? Ik denk het niet. Hij heeft me gekwetst, diep gekwetst. En ik die dacht dat hij van me hield, allemaal schijn. Hij is gewoon nog altijd een player en dat zal zo blijven, hij zal nooit veranderen. Ik ben echt dom geweest. Ik heb hem al die tijd geloofd. Toen hij zei dat hij oprecht van me hield, heb ik hem geloofd. Toen hij zei dat hij voor altijd bij me zou blijven, heb ik hem geloofd. Toen hij zei dat hij me niet wou kwetsen of pijn wou doen, heb ik hem geloofd. Toen hij het voor me opnam nadat ik hem mijn littekens had getoond, heb ik hem geloofd. Nu dacht ik dat ik de ware eindelijk gevonden had maar nee, het blijkt een player te zijn. Weer krijg ik tranen in mijn ogen als ik eraan denk dat ik nooit meer iemand zal kunnen vertrouwen, dat weet ik nu al. Ik zak snikkend tegen de deur van Sam z’n hotelkamer naar beneden en verberg mijn gezicht in mijn handen. Waar waren mijn hersenen de laatste tijd? Waarom heb ik hem geloofd? Al zijn leugens, ik heb ze allemaal geloofd. “Lot, wat is er?”� Ik hoor een deur opengaan en een hand op mijn schouder. “Raak me niet aan!”� roep ik kwaad naar Tom en spring recht. Mijn vinger wijst trillend in zijn richting. “Kom niet meer in mijn buurt.”� sis ik kwaad. “Lot, wat heb ik verkeerd gedaan?”� vraagt Tom niet-begrijpend. “Dat je dat nog durft vragen!”� Als hij me kwaad wilt krijgen, is hij goed op weg. “Schatje, wat scheelt er met je? Ik herken je niet meer.”� Tom komt langzaam dichter neer me toe. “Noem me niet zo. Je weet goed genoeg wat je gisterenavond hebt aangericht.”� Ik loop kwaad Sam z’n kamer in, grabbel mijn armband van de grond en gooi hem naar Tom. “Hier, die krijg je terug!”� “Lot…wat…ik…”� stottert Tom. “Dit kun je toch niet menen.”� “Ik denk het wel.”� sis ik en loop Sam z’n kamer weer in. Deze keer gooi ik de deur met een klap toe waardoor Sam wakker wordt. “Was jij dat die zo aan het roepen was?”� vraagt hij slaperig. Ik knik en zak ongelovig neer op de grond. Ik kan niet geloven dat ik dit allemaal tegen Tom gezegd heb en op zo’n manier. Mijn handen trillen nog steeds. “Ik ben blij dat ik het gezegd heb.”� zucht ik. “Het voelde goed.”� Ik gil geschrokken als er iemand hard op de deur begint te slaan. “Sam! Ik moet met je praten!”� klinkt de stem van Tom. “Doe maar.”� zeg ik tegen Sam als hij me moeilijk aankijkt. Ik zet me recht en loop samen met Sam de kamer uit. “Hij staat aan mijn kant.”� sis ik naar Tom als ik hem voorbij loop. “Hey, Ashley.”� glimlach ik als Ashley uit haar kamer komt. Ze kijkt even naar Tom die Sam z’n kamer inloopt. “Ik ben tegen hem uitgevlogen.”� zeg ik. “Wooow, go Lot.”� Ashley doet een raar cheerleaderdansje. “Oké, doe nu maar terug normaal.”� Ik geef haar een schouderklopje en samen lopen we naar de lift.***Voor ons optreden staan Ashley, Sam en ik samen onze make-up te doen in een klaslokaal dat moet doorgaan voor een kleedkamer. Tom ligt in een zetel en ik heb het gevoel dat hij de hele tijd naar mij kijkt. Hij moet echt niet denken dat ik hem vergeef. Hij weet nu wat hij gedaan heeft en hij heeft geprobeerd zich te verontschuldigen maar daar trap ik niet in. Sam heeft me gezegd dat Tom echt niet meer wist wat hij gisteren gedaan heeft en dat het hem echt heel erg spijt maar ik moet zijn spijt niet hebben, spijt komt altijd te laat. Ik leg mijn make-up weg en rommel nog even in mijn tas. “Lot…”� “Laat het, Tom, het werkt niet.”� zegt Ashley voor ik iets kan zeggen. Ik glimlach dankbaar naar Ashley en loop even het lokaal uit. Ik moet gewoon even alleen zijn. Binnen 5 minuten is het optreden en ik zonder me altijd even af voor ik het podium opmoet. “En, klaar voor het optreden?”� vraagt een stem. Jasper zakt naast me neer op de grond en kijkt me vragend aan. “Bwa, ik denk het wel.”� antwoord ik mompelend. “Zeg, heb jij ruzie met Tom ofzo?”� vraagt Jasper na een paar minuten. “Jullie lopen altijd 10 meter uit elkaar.”� “Ik moet niks meer van hem hebben.”� antwoord ik simpel. “Waarom niet?”� Jasper kijkt me niet-begrijpend aan. “Gisteren kwam hij terug van zijn zogezegde wandeling met een blonde griet aan zijn arm. Ik zal je de details besparen maar ik kan het hem niet vergeven.”� Ik bal mijn vuisten als ik terugdenk aan gisterennacht. Ik snap nog altijd niet hoe Tom me al zijn leugens heeft laten geloven. “Het spijt me zo, Lot.”� Jasper komt gehurkt voor me zitten, zijn gezicht is ineens heel dicht. Ik doe niks als zijn hoofd langzaam aan dichterbij komt. Zelfs als Jasper voorzichtig zijn lippen op de mijne drukt, doe ik niks, ik kus alleen maar terug. Het voelt alsof ik Tom hiermee ook kwets, dat we nu gelijk staan. Jasper z’n lippen voelen nog steeds zoals vroeger, ze zijn niks veranderd. Pas na een minuut heb ik door dat dit fout is en duw ik Jasper weg. “Dit was verkeerd.”� fluister ik. “Het…ik…het spijt me.”� hakkelt Jasper en loopt weg. Ik dwing mezelf niet te beginnen wenen en sta terug recht. “Lot, we moeten zo beginnen.”� Sam komt onze kleedkamer uitgelopen met Ashley en Tom achter zich. Ik knik en loop samen met de rest naar de feestzaal. “Lot,”� Ashley trekt me aan mijn arm naar zich toe, “Tom bedoelde het echt niet slecht, hij heeft me alles uitgelegd.”� “Ashley, praat zijn gedrag niet goed.”� mompel ik. Ik neem mijn micro aan van iemand van onze crew en kijk zenuwachtig naar het publiek. “Je moet niet zenuwachtig zijn.”� zegt de stem van Tom achter me. “Je bent geweldig.”� “Zwijg!”� sis ik zonder hem aan te kijken. “Ik zei toch dat ik je niet meer wou zien.”� Een zucht ontsnapt uit mijn mond als Tom wegloopt. Hij moet me gewoon begrijpen, de eerstvolgende dagen of weken moet ik echt niks van hem hebben. Of ik hem daarna zal kunnen vergeven weet ik nog niet, dat zal ik dan wel zien.***Terug in het hotel loop ik zo snel mogelijk naar mijn kamer om mijn bagage te pakken. Ik hoop dat ik Tom niet tegenkom maar ik weet al dat het valse hoop is, hij moet ook zijn bagage nog allemaal pakken dus zal ik wel even met hem opgescheept zitten. Ik prop al mijn kleren die door de kamer slingeren slordig in mijn koffer. Tom komt net de kamer in als ik naar de badkamer wil lopen. “Laat me door.”� mompel ik kwaad als hij me de weg naar de badkamer verspert. “Lot, ik wil met je praten.”� probeert Tom me smekend te overtuigen. “Spaar je adem om tegen je blonde vriendinnetje te zeggen dat je van haar houdt.”� bijt ik hem toe. Ik duw hem weg en loop de badkamer in. Daar neem ik al mijn spullen en steek ze in mijn toilettas. Mijn shampoo, mijn douchegel, mijn tandenborstel en tandpasta… Ik kijk nog even zuchtend in de spiegel voor ik de badkamer terug uitloop. Tom zit op het bed met zijn koffer voor zich en omringd door allemaal spullen. Hij heeft zijn koffer blijkbaar leeggemaakt om alles er beter in te krijgen. Vroeger zou ik hem geholpen hebben maar nu kan hij het zelf doen, hij is oud genoeg. Dat zei dat blonde grietje gisteren ook dus het zal wel waar zijn. Ik ga op mijn knieën zitten om mijn koffer dicht te kunnen ritsen. “Moet ik helpen?”� vraagt Tom vanop het bed als ik mijn koffer niet dichtkrijg. “Ik heb jouw hulp niet nodig.”� mompel ik kwaad maar Tom komt toch naar me toe. “Laat me je helpen.”� Hij hurkt naast me neer en helpt me met de rits toe te doen. “Bedankt ofzo.”� mompel ik bijna onhoorbaar. Ik heb geen zin om vriendelijk te doen, hij verdient het niet. “Lot, mag ik nu even mijn kant van het verhaal vertellen?”� vraagt Tom smekend en komt voor me zitten. Hij neemt mijn handen vast maar ik trek ze weg zonder hem aan te kijken. “Je doet maar.”� antwoord ik. “Maar verwacht niet dat ik luister.”� “Lot, alsjeblieft, ik was dronken. Ik wist niet wat ik deed.”� “Je tong zat in haar mond, Tom!”� roep ik kwaad. “En je handen zaten godverdomme onder haar kleren!”� Ik spring recht en loop de kamer uit, de deur gooi ik met een luide knal dicht. “Lot!”� Tom komt ook de kamer uitgelopen. “Kom terug! Ik was nog niet klaar.”� Hij grijpt me bij mijn schouder en duwt me tegen de muur. “Ik wou het niet. Ze voerde me dronken en heeft me gebruikt om haar ex-vriendje te laten zien dat ze over hem was. Lot, alsjeblieft, geloof me. Ik wil je echt geen pijn doen.”� “Daar had je eerder aan moeten denken.”� fluister ik en loop weg. “Lot, geloof me!”� roept Tom. Als ik achter me kijk, zie ik dat hij op zijn knieën is gevallen. In zijn ogen zijn duidelijk tranen te zien. Ik bijt op mijn lip om mezelf tegen te houden niet naar hem toe te lopen en hem dood te kussen. Ik kan hem niet vergeven, ik mag het niet van mezelf, hij heeft me te diep gekwetst. Met een zucht draai ik me om en loop onze hotelkamer terug in. Ik sluit net de deur als ik een paar snikken hoor. Hij wilt me echt overtuigen hem te vergeven maar ik kan het niet. Hij besef nog niet half hoeveel pijn hij me gedaan heeft. Ik neem al mijn bagage en loop ermee naar de lift. Tom zit nog altijd op zijn knieën op de hotelvloer. Even blijf ik ben hem staan maar loop dan verder naar de lift. “Hebben jij en Tom ruzie?”� vraagt David als hij naast me komt staan om op de lift te wachten. “Hij heeft me bedrogen en gekwetst. Punt, gedaan.”� antwoord ik simpel. De deuren van de lift schuiven open en David en ik stappen er samen in. “Ik denk dat ik dan met een probleem zit.”� zucht David in zichzelf. “Wat?”� vraag ik geschrokken. “Volgende week vertrekken jullie op tour en ik heb altijd voor jou en Tom samen een hotelkamer gereserveerd.”� “Oh nee.”� Grommend laat ik mijn hoofd hangen. Hoe moet ik dat nu weer overleven? “En Bill zal waarschijnlijk bij Sam slapen dus zal je bij Ashley moeten slapen tenzij jullie ruzie bijgelegd is tegen volgende week.”� mompelt David. “Dat denk ik niet.”� zucht ik. “Ik zal wel bij Ashley slapen.”� Ik gooi mijn tas over mijn schouder als ik de lift uitloop en plof me in de lobby in een zetel. Voor de ingang van het hotel staan een paar fans die meteen wilt beginnen te zwaaien als ze me zien. Ik zwaai glimlachend terug. “Je mag handtekeningen gaan uitdelen tot de rest komt.”� David stopt een stift in mijn handen. Knikkend neem ik de stift aan en loop het hotel uit naar de fans. Sommige slaken een hoog gilletje als ze me zien. “Hallo.”� glimlach ik naar hen en trek de dop van mijn stift. Ik merk aan hun verbaasde gezichten dat ze niet verwacht hadden dat ik Nederlands zou spreken. “Ik ben een Belg hoor.”� grinnik ik terwijl ik mijn krabbel zet. “Echt?”� vragen ze allemaal ongelovig. “Woooow.”� Lachend blijf ik bij hen staan om nog wat verder te praten. “Ik hou van België.”� geef ik toe. “Vooral de zee.”� “Daar woon ik.”� roept een zwartharig meisje. Ik zie dat ze mijn stijl heeft proberen nadoen en eerlijk gezegd is het goed gelukt. Haar make-up is tot in de puntjes uitgewerkt, net als de mijne. Ze heeft net dezelfde piercing als ik maar het is er maar 1, ik heb er 2. “En waar aan de zee woon je precies?”� vraag ik met een vriendelijke glimlach. “Oostende.”� antwoordt het meisje, blijkbaar fier dat ik iets aan haar gevraagd heb. “Ik denk dat we daar een concert hebben tijdens onze tour.”� De gezichten van de meisjes klaren op bij het woord ‘tour’. “Komen jullie ook naar hier?”� vragen 2 meisjes tezamen. “Ik weet het niet maar Oostende weet ik wel vrij zeker.”� antwoord ik. “Lot, we moeten vertrekken.”� Ik voel een hand rond het mijne. “Ik moet gaan. Dag meisjes.”� glimlach ik voor de laatste keer. De meisjes zwaaien me breed glimlachend na. Als ik merk dat het Tom is die mijn hand vasthoudt, trek ik het snel weg. Snel kruip ik naast Sam in het busje zodat Tom niet naast me kan komen zitten. Ik doe er echt alles aan om niet bij Tom te zijn en ik hoop dat hij snapt waarom ik dat doe. Hij moet me niet komen smeken hem te vergeven, dat zal zeker niet lukken. Als hij me tijd geeft, zal ik hem wel kunnen vergeven.

Reacties: