FanFic.nl

Rebella Potter

Hoofdstuk 2: Talk on the road.

Onderweg in de auto hadden James en ik onze jaarlijkse discussie wie de eeuwige vacature Verweer Tegen de Zwarte Kunsten zou vervullen. 'Echt ik ben er van overtuigt dat het een schouwer moet zijn. Ik bedoel kijk naar de titel!' James toon was stellig geweest met veranderde in verontwaardiging. Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, de inhoud is te wijs voor een schouwer. Ik denk eerder dat het een betere versie van Secretus is.' James keek me verafschuwd aan, 'Een betere versie van dat-dat ding!? Sorry hoor, maar Secretus is en kan gewoon niet erger! En zeker niet beter!' Elke keer dat James Secretus zei maakte hij een kokhalzend geluid. Ik schudde mijn hoofd, 'Hoezo niet?'
James trok een gezicht van: Snap Dat Dan! 'Omdat hij bestaat, Reb, en omdat hij een Zwadderaar is. Daarom!'
Ik grijnsde de eerste opmerking viel niet te ontkennen. 'Nou en?' zei ik, 'Slakhoorn was ook een Zwadderaar en die kun je nou niet bepaald 'slecht' noemen.'
James zuchtte 'Klopt, maar Sneep, Reb, die is gewoon goor! Zelfs als hij praat! Maar Slakhoorn...die is gewoon waanzinnig goed! Een heerlijke dikzak.' besloot James met een koppig gezicht. Ik schoot in de lach. 'Oke, jij wint dat. Maar ik blijf erbij dat het geen schouwer kán zijn.'
James liet zich verslagen achterover vallen, 'Oke,' zei hij na een korte stilte waarin het brommen van de auto als enige te horen was geweest, 'Waarom denk je dat het géén schouwer is?' Ik ging verzitten, 'Omdat, broertje, al die schouwers op het ministerie het veels te druk hebben met die dooddoeners...' ik trok dit keer een definitief gezicht. James dacht even na en knikte toen, 'Oké die zit, maar daarom zou ik juist een schouwer op Hogwarts zetten, uit veiligheid.'
Mijn broer leek in die zin erg op mij, of ik op hem. We konden allebei behoorlijk goed ergens onderuit komen of tegenwerpingen geven. Mijn moeder lachte terwijl we de laatste bocht voor het station om gingen. 'Dat kun je wel stellen ja!' zei ze. En terwijl ze parkeerde zei ze 'Ik denk Rebella dat het inderdaad geen schouwer zal zijn. Maar we zullen zien.' Ik keek James triomfantelijk aan. En stapte uit, de rit van anderhalf uur had me stijf gemaakt en ik rekte me uit. Ik rende het stationsgebouw in om twee karretjes op te halen, en stepte er riskant mee terug. 'Rebella! Doe even gewoon! Alsjeblieft!' riep mams me toe en deed alsof ze een hartverzakking kreeg. Ik grijnsde bij de auto sprong ik van de karretjes af. 'Sorry mam, kon het niet laten.'
Mams sloeg haar ogen ten hemel en hielp ons de koffers op de karretjes te laden en de uilen uit de auto te halen. Vervolgens draaide we de karretjes naar het station toe. Mam sloot de auto af en we reden het station binnen. We deden alsof we keken naar welk perron we moesten. En reden naar perron 9 en 10. Daar bleven we even staan. Er kwam net een Intercity uit Northampton binnen. Ik keek naar de klok we hadden nog een kwartier voordat de Hogwartsexpress zou vertrekken. James had het zelfde gezien want hij zette het karretje in beweging. Ik volgde hem met mams. We liepen kalmpjes door het dranghek en belanden op perron 9 ¾. James en ik wouden onze bagage eerst in de trein laden. Maar een woeste kreet van vreugde liet ons de karretjes laten voor wat ze waren. 'Gaffel!' juichte een lange jongen mat half lang haar zwart krullend en een enigszins arrogant gezicht stormde als een gek op James af. Ik grijnsde, wetende dat Remus, ook een vriend van ons, niet ver weg kon zijn. En inderdaad. 'Sprinter!' Juichte een lichtere stem dan de stem Sirius. 'Maanling!' juichte ik terug. En rende op hem af. Remus zag er beter uit dan de laatste keer dat ik hem gezien had. Hij draaide me in het rond. Ik lachte, 'Goed je weer te zien, man!' riep ik nu helemaal hyper van blijdschap. Remus lachte en liet me los om James op een enthousiaste wijze te begroeten. Terwijl ik als een woeste Viking op Sirius afstormde 'Sluipvoet!' brulde ik bijna hij lachte 'Sprinter!' we knalde hard tegen elkaar op en vielen om. Slap van de lach.
Remus hielp me overeind terwijl Sirius de hand aan pakte van een blondharig meisje dat ik niet kende. Ze was van onze leeftijd en had zowel trekjes van Remus als van Sirius. 'Euh, wie ben jij?' vroegen James en ik tegelijkertijd. Sirius en het onbekende meisje lachte terwijl Remus antwoordde, 'James, Rebella, dit is Lizzie, mijn nichtje. Lizz, Dit hier is James en dat daar' hij wees naar mij, 'Is Rebella.' Ik lachte en stak mijn hand op, 'Hi, kom je ook naar Hogwarts?' vroeg ik nieuwsgierig. Ze knikte 'Ja, ik heb er iets teveel goeds over gehoord. Vandaar.' Ik lachte, en ging er verder niet op in. We keerde terug naar onze karretjes, laadde ze in de trein en namen afscheid van mams. 'Tot met de Kerst, mam.' zei ik terwijl ik haar omhelsde. Ze knuffelde me terug, 'Gedraag je dit jaar een beetje? En laat me weten wie die leraar wordt oké?'
Ik liet haar los, 'Je kent me mam.' zie ik lachend en stapte opzij voor James, die zich totaal niet geneerde door mams een knuffel te geven. Mams en hij waren altijd al close geweest. Net als paps en ik dat waren. Na het afscheid stapte we in de trein, bij de deur draaide we ons nog eenmaal om, 'Dag!' riep ik naar mams ze zwaaide en we draaide ons alle drie tegelijkertijd om zodat de gevaarlijke emoties gespaard zouden blijven. In deze tijd was het Voldemort en zijn Dooddoeners die gevaarlijke spionnen waren voor schouwers en hun privé zaken.
Vijf minuten later reed de trein weg, Londen uit.

Reacties: