FanFic.nl

Rebella Potter

Hoofdstuk 3: To the North.

We reden net de laatste huizen van Londen voorbij toen de coupé deur open schoof. Ik wilde net tegen de niet lelijke jongen in de opening zeggen op te donderen toen ik hem herkende als Peter. 'Worm?' zei ik stomverbaasd. Die grijnsde en binnenkwam. Hij plofte op de laatste zit plek neer, 'Wat heb jij uitgespookt?' vroeg ik hem nieuwsgierig, vorig jaar was Peter nog een wat dikkere jongen geweest met een beugel, terugdeinzende houding en waterige rattenoogjes. Nu liep hij fier rechtop, was hij bijna mager te noemen en had hij een uitdagende blik in zijn ogen. 'Och niet veel.' zei hij nog steeds grijnzend. 'Yeah, right!' klonk het van vier kanten. Lizzie keek hem keurend aan, 'Ik ken jou.' zei ze plots.
Peter keek haar verbaasd aan, 'O, hoe dan?' 'Geen idee,' zei ze bedachtzaam. Het klonk verongelijkt, en James ik wilde haar medelijdend aankijken maar Remus en Sirius deden een triomfantelijke high-five. Waardoor James me met opgetrokken wenkbrauwen aankeek. 'Euh, hebben we iets gemist?' vroeg ik aarzelend aan Remus. Die lachte, 'Nee, je merkt het vanzelf wel.' antwoordde hij. Sirius voegde eraan toe, 'Echt geloof hem nou maar. Ik heb twee uur met ze opgetrokken en weet het nu al.'
Peter keek hem verbaasd aan, 'Dat moet wel heel spectaculair zijn als je nu al overdonderd bent.'
Sirius snoof en om een of andere reden zakte hij nukkig onderuit. Maar ik ging rechter zitten, 'Peter...' begon ik aarzelend, en hij keek me vragend aan, 'Je beugel, je...je stottert niet meer!' James keek nu Peter een goed aan en voegde eraan toe, 'En je bent...verandert...'
Peter grinnikte om onze verbouwereerde gezichten. 'Mag ik mijn vakantie als eerste vertellen, dan komen jullie het te weten.' zei hij veel betekenend.
We knikte verdwaasd.
'Zoals jullie weten ging ik afgelopen zomer met een reisgroep voor jongeren naar Frankrijk. Maar jullie kennen me, als ik in grote groepen ben, wordt ik de angstige rat. Maar dit keer voordat zich tot volle ontwikkeling kon brengen, raakte ik de groep in een Franse stad kwijt. Ik verdwaalde en kwam terecht op een soort Wegisweg, alleen dan...hoe zeg je dat...veel raarder. De meest bizarre winkels en kraampjes. Ik had gelukkig mijn bagage bij me en besloot niet terug te keren naar de groep. Deze plek beviel me wel. Dus na een kamer genomen te hebben in de herberg daar, begon ik op verkenning uit te gaan. En kwam toen een man tegen die me bevrijde uit mijn beugel, en met een vergoeding van twaalf galjoenen, (hier vloten we, we wisten dat Peter niet rijk was) toverde hij mijn tanden recht. En daardoor stotterde ik niet meer. Dit gaf me meer zelf vertrouwen. Maar het probleem was nu dat ik platzak was. Dus ik bood mijn diensten aan in de herberg. En daar heb ik tot gisteren gewerkt. En ben ik zoveel afgevallen.' Peter grijnsde breed. Ik gaf hem een klap op zijn schouder, 'wel Wormpje welkom bij de club van de hunks en lekkerdingen.' Remus grinnikte om de verontwaardigde gezichten die mijn broer en Sirius trokken. En ik ging vlug in discussie met ze, 'Wie denken jullie dat de volgende leraar Verweer wordt?'
Maar het mocht niet baten. Ik zuchtte verslagen, James en Sirius de Siamese tweeling van Zweinstein ging wéér in discussie wie het knapst was.
De trein raasde gestaag door naar het noorden. Op het gegeven moment viel ik in slaap tegen Remus zijn schouder. En droomde weer wat ik deze zomer was geworden, in de week dat mijn ouders er een week niet waren geweest. James was toen bij Remus, dus zelfs die wist er niet van.

~de droom~

Ik rende door het bos achter ons huis. Ik wist nu dat ik droomde want alles was een beetje mistig, terwijl alles in de realiteit veel scherper had geleken. Ik rende gestaag omhoog, de heuvel op. Ik luisterde ondertussen goed. Maar het gejank dat me gewekt had klonk nog niet dichtbij genoeg om er al te kunnen zijn. Ik herkende het geluid uit duizenden.
Ik bleef even staan toen er weer een langgerekte huil klonk, deze keer wel dichterbij. Ik verzamelde mijn moed er rende verder. Ik droeg een rugzak op mijn rug. Die bonkte tegen mijn heupen terwijl ik verder sprintte, soms vervloekte ik de acties van James en Sirius die me dan het hele kasteel door lieten rennen. Maar op dit soort momenten was ik er blij mee. Mijn conditie was nou niet bepaald zwak. Ik struikelde volkomen onverwacht over iets levends dat pijnlijk gromde. Ik draaide me met een ruk om, en keek in de ogen van het wezen dat ik had horen janken. Ik kroop behoedzaam naar hem toe, 'Heb je pijn,' fluisterde ik zacht. Het beest jankte, wat ik aannam als een ja. Ik opende mijn rugzak en haalde er diverse EHBO materialen uit. Vervolgens begon ik hem te onderzoeken. Hij bleek een gebroken poot te hebben en drie schoten waarvan een dodelijk. Ik verzorgde hem zo goed als ik kon. Af en toe jankte het wezen. Dat nog monsterlijk noch een reëel was. Na een tijdje was ik klaar. 'Meer kan ik niet doen aan je verwondingen.' zei ik schor, en legde een warme deken over hem heen. Hij keek me zowaar dankbaar aan. Meestal waren deze wezens niet echt vriendelijk. Hij leek te vragen wat hij voor me kon doen. Voor de zekerheid controleerde ik het, 'Vraag je me nu, wat jij voor mij kan doen?' Het wezen, een mannelijke variant, knikte. Ik slikte, 'Wel...een goeie vriend van me, is net als jij. En ik ben heel veel om hem gaan geven...' hakkelend stierf mijn stem weg. Meer had het wezen niet nodig. Hij gromde, ik schoof nerveus dichterbij. Hij likte mijn hand, om te kalmeren dacht ik. Ik ontspande me. Legde me naast het wezen neer en sloot mijn ogen, terwijl ik zei, 'Geef je kracht, je magie, je gave van de maan door.' Het volgende moment voelde ik scherpe tanden die voorzichtig in mijn nek beten. Ik dwong mezelf ontspannen te blijven. Op het moment dat ik de droom flauwviel werd ik wakker en leunde ik met mijn hoofd op Remus zijn schouder.

Ik rekte me uit. 'Hoe laat is het?' vroeg ik slaperig. Geen antwoord.
Nu pas zag ik dat behalve Lizzie, Remus nichtje, iedereen sliep. Ze glimlachte en liet me haar horloge zien. We hadden nog ruim vier uur te gaan voordat we in Zweinsveld aan zouden komen. Lizzie had een klein boxjes op een uitklap tafeltje gezet. En mimede me dat ze muziek aan wou zetten, maar geen goeie wakker wordt liedjes bezat. Ik grijnsde grabbelde in mijn hutkoffer en viste er een magische cassette uit. Ze lachte toen ik het in een klein cassette recordertje stopte, doorspoelde naar Wham! Met wake me up before you go-go, zette het volume luider, en drukte op Play.
Resultaat: Een dansende Zweinstein express.
Ik genoot, en vergat zoals altijd mijn droom, die mijn geheim verborg.

Toen we er bijna waren kleedde we ons om, borgen de discospullen weer op. We stapte samen met honderden andere leerlingen uit. In drukte die er jaarlijks tweemaal was raakte ik iedereen kwijt behalve Peter. We zochten naar een lege koets maar die was er niet dus doken we een willekeurige koets in. Onverhoopt met het geval van Secretus en een vriendin van mij, Lily Evers.
'He, Lily!' groette ik haar vrolijk. 'Hoi Rebella. Goeie zomer gehad?' vroeg ze beleefd. Ik grijnsde 'Och hij was oké, beter dan verwacht eigenlijk. Jij?'
Ze trok een gek gezicht, 'Hij was saai. Gelukkig was Severus er...' zei ze veel betekenend. Ik knikte, 'Nou ja, gelukkig heb jij een top zomer achter de rug!' zei ik tegen Peter met een knipoog. Hij lachte, 'Ja echt wel!'
Lily bekeek hem wantrouwig, 'Wie ben jij?' vroeg Secretus agressief. Ik lachte, 'Hij is een maatje van m'n broer en mij...Secret'
Ik noemde hem in bijzijn van veel mensen Secret in plaats van Secretus of Severus. Behalve als Lily er was, dan zei ik net als gewoon zijn naam. Al keek hij me dan nog aan alsof ik poep was.
De koets stopte, en we stapte uit. 'Kom op,' mompelde Peter, 'Laten we de anderen zoeken.' Ik knikte en zwaaide naar Lily. We stroomde mee met de massa het bordes op.
Het had de gehele dag geregend en ik had het opgegeven om droge kleren te krijgen. Bij de ingang zagen we de anderen weer. 'Hoi-' zei ik tot ik onderbroken werd door een plens water, 'Ahh!' gilde ik geschrokken. Foppe de klopgeest gooide met waterbommen.
Professor Anderling kwam uit de Grote Zaal stormen. 'Foppe!' schreeuwde ze naar boven. 'Kom naar beneden! Nu!'
Foppe stak zijn tong naar haar uit. 'Mag ik, professor?' vroegen Lizzie en ik tegelijkertijd. Anderling keek ons even aan en knikte toen zwakjes. 'tegelijk?' vroeg Lizzie me, ik knikte, '1- 2- 3- Gommibommi!' En Foppe werd door de kracht van zijn eigen waterbommen weggespoeld, hij vloekte en scheerde scheldend weg door de gangen. Ik hoorde hem tegen harnassen kletteren en schelden. 'Oké iedereen doorlopen!' riepen James en Sirius enthousiast. We lachte en liepen met de massa mee naar de enorme zaal die prachtig versierd was. Ik grijnsde naar Lizzie, 'Oké, ik mag jou wel.' zei ik. En plofte tussen haar en Remus in aan de vertrouwde Griffindor tafel. Lizzie lachte, 'Tof! Ik jou ook!'
Ik was weer thuis.

Reacties: