I'm in love with a vampire || Zayn J. Malik [16+]

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » One Direction » I'm in love with a vampire || Zayn J. Malik [16+] » Chapter Four

I'm in love with a vampire || Zayn J. Malik [16+]

Geschreven door:

1Dreamzz

Onderdeel van:

I'm in love with a vampire || Zayn J. Malik [16+]

Laatst bijgewerkt:

23 juni 2013 - 20:14

Aantal woorden:

816

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

192

Chapter Four

POV Brittany Clark

Maandag
Snel deed ik mijn fiets op slot. Hopend dat ik niet te laat was voor de eerste les, rende ik de gangen door naar het lokaal. Ik snelde naar binnen en keek mevrouw Adams glimlachend aan. "Hallo mevrouw Adams, hoe was uw weekend?" vroeg ik haar. Niet dat ik zo nieuwsgierig was dat ik naar de vrije tijd van leraren ging vragen ofzo, ik hoopte alleen dat ze me dit keer niet te laat zou melden. Mevrouw Adams glimlachte. "Heel erg goed Brittany, bedankt voor je interesse." Ik knikte grinnikend, en liep door naar mijn vaste plek. Ik zat naast Lana, een meisje dat ik niet zo goed kende. Ik vond haar vreemd, vooral omdat haar glimlach nooit van haar smoel verdween. Nooit was iemand zo vrolijk als zij, of dat leek alleen zo. Ik denk namelijk niet dat Lana gelukkig was. De gene met de grootste glimlach, is altijd het meest gebroken. Net toen mevrouw Adams opstond om de deur te sluiten, kwam er iemand binnen. Een grijns stond op zijn gezicht. De jongen herkende ik als Zayn, hij was een van de meest populaire jongens op school. Iedereen wilde hem, en dat kon ik wel begrijpen. Ik verstrengelde mijn vingers in elkaar, en keek hem nieuwsgierig aan. Ik wist nog steeds niet waarom, maar hij leek zich mysterieus te gedragen, met een gevaarlijk tintje. Iets wat je bang liet worden. Ik weet niet wat het was, en hoopte er eerlijk gezegd niet eens achter te komen. Let him be who he wants to be. Ik schrok op van een schuivende stoel naast me. Met een afwezige blik kwam hij naast me zitten. Een onbekende geur drong mijn neus binnen, en liet me bijna flauwvallen. De geur zo is zo overweldigend lekker.
"Gaat alles wel oke?" hoorde ik hem van ver vragen. Verward schrok ik op. "Ja ja. Alles is goed." "Oke. De bel is trouwens allang gegaan," zei hij grinnikend. "Oh," mompelde ik.
Zuchtend nam ik mijn spullen op tafel waarna ik er ook en pen bij pakte. Deze school is een van de stomste scholen ooit. Oke, er kwam wel een pluspunt bij omdat er vijf hunken op schooll zaten. Eerlijk gezegd vroeg ik me vaak wel eens af hoe het kon dat ze zo mooi waren. Zo prachtig, zo foutloos, alsof ze gemaakt waren door mensen handen. Zo perfect kon niemand zijn, iedereen had wel iets waardoor ze imperfect waren, perfectie bestond gewoon niet. Daarom dat ik niet heel erg in de buurt van die jongens kwam, omdat ik geen problemen wilde. Je wist maar nooit wie ze waren, maar vooral wat. Zo mysterieus, ze praatten bijna niet, en als ze praatten raakte je verstelt van de prachtige stem die uit hun kelen klonk. Alsof hun stemmen tinkelende belletjes in de wind waren. Net als ik aan de opdrachten wilde beginnen, hoorde ik een luid gezoem. Dat was de bel. Verward propte ik mijn boeken in mijn tas. Dit lesuur was ook wel heel snel gegaan. Waarschijnlijk kwam dat omdat ik zo in gedachten zat. Ik schoof mijn stoel aan, en liep zo snel mogelijk het lokaal uit. Over de gangen heen slenterend liep ik naar de kantine. Ik zag Ally aan een tafel zitten bij een meisje van een leeftijd of 15. Ik herkende haar meteen als haar zusje Nina.
"Hé lovely," zei ik waarna ik mijn wang tegen die Nina druk.
"And hi there Ally, how are you babe?" zei ik waarna ik tegenover haar kom zitten. "Goed natuurlijk." Haar stem klonk vrolijk. "Welke les had je net?" vroeg ik haar. "Ik had economie," antwoordde ze waarna ze haar appel begon te eten. Ally deed behoorlijk veel aan de lijn, te overdreven als je het mij vroeg, maar ze wilde op de een of andere reden perfect zijn. Toen ze haar blik op mijn ogen richtte, zag ze meteen dat er wat was.
"En vertel mama maar eens wat er met jou is." Haar grinnik was te horen voordat ik mijn mond open trok. "Zayn zat vandaag naast mij," zei ik zachtjes. Voor even werden haar ogen groot. "Niet waar!" zei ze enthousiast. Ik knikte. Ook Nina keek me opeens heel vrolijk aan. "En? Ik zie dat er meer is, vertel door," zei Nina.
"Nou, van dichterbij is hij nog perfecter. Hij was foutloos, zelfs zijn moedervlekken waren onmenselijk mooi. En wat nog veel vreemder is, is de geur die om hem heen hangt, zijn lichaamsgeur. Het ruikt zo onbekend, niet dat het stinkt, het ruikt zo zoet en is zo overweldigend. Echt heel raar gewoon." Mijn stem klonk zwak, zo had het nooit geklonken.
Het leek alsof ik loog, want ik geloofde mezelf niet eens. Ally keek me nadenkend aan. "Waarschijnlijk is het gewoon zijn parfum joh." Ik knikte. Ik geloofde het niet, het kon geen parfum geweest zijn, maar toch was het geloofwaardiger dan wat ik vertelt had.