Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Stand Alones » 15 Dark turns into light [Harry Styles]
Stand Alones
15 Dark turns into light [Harry Styles]
Donker wolken schuiven voor de maan langs terwijl een eenzaam figuur door de besneeuwde straten van London loopt. De snijdende wind zorgt voor kleine sneeuwstormpjes en de figuur knijpt zijn ogen dicht tegen de sneeuw. Zijn hoofd wordt beschermt door een muts, zijn nek door een sjaal, zijn lichaam door een dikke jas, trui en broek. Zijn voeten zijn in stevige bergschoenen gestoken. Prima geschikt voor lange afstanden. En dan zijn handen, zijn handen zijn diep weggestoken en daardoor niet zichtbaar voor de nieuwsgierige ogen van toevallige voorbijgangers. Dat is maar goed ook, want mensen zullen schrikken. De handen zijn donker, net zoals de figuur zelf. Net zoals zijn karakter. Donker. Al sinds hij zich kon herinneren. Donker, alles is al zijn hele leven donker. Kleren, huis, ogen, huid, karakter. Maar hij wil niet donker zijn, hij wil licht zijn, normaal zijn. En dat gaat gebeuren. Tenminste, als het lichte briefje dat hij heeft gekregen waar is.
Met grote stappen loopt hij door de straten, de stad uit. Hij zal nooit moe zijn, want hij is donker en donkere mensen worden nooit moe. Dat had zijn moeder hem verteld, lang geleden. Nog voordat ze doodging. Nu was alleen hij nog over. De donkere, de eenzame. Zelfs zijn zus was al dood. Ze had zichzelf vermoord door verliefd te worden op de lichte kant. Dat mocht niet als donkere. Dat was hetzelfde als het vermoorden van een naaste. Strafbaar, dodelijk strafbaar. En nu ging hij hetzelfde doen. Hij was verliefd geworden op de lichte kant en vandaag zal hij zich bij hen voegen. Hoopte hij. Hij liep de stad uit, richting de wijde, uitgestrekte bossen. Daar zou het gebeuren, daar zou hij licht worden. Harry zuchtte en dacht aan de eenzame tijd die hij achter de rug had. Zijn moeder was gestorven aan een normale hartaanval, zijn zus was vermoord door de guardians. De bewakers van het duister. Zijn vader was verdwenen en zijn stiefvader was gestorven aan het verdriet dat de dood van zijn vrouw met zich meebracht. Hij was nu nog over, alleen. Harry hoopte dat hij door bleef leven. Hoopte dat hij niet werd vermoord door de guardians. De wind ging liggen en steeg weer op, pakken sneeuw werden meegenomen. Wanhopig om iets te blijven zien kneep Harry zijn ogen tot spleetjes. Hij bleef stilstaan, wachtend totdat de sneeuwstorm zou gaan liggen. In tegenstelling tot wat Harry wilde werd de sneeuwstorm alleen maar erger. Plotsklaps opende Harry zijn ogen. Een ijle stem drong tot hem door. ’Loop door Harry, schiet op. De guardians komen.’ Harry was bang, doodsbang. Hij begon te lopen, nietsziend en bang voor zijn lot. ’Volg mij,’ zei dezelfde ijle stem. Harry keek om zich heen, zoekend naar iemand die hij moest volgen. Een helder wit licht scheen dwars door de sneeuwstorm heen en een figuur verscheen voor Harry’s ogen. Het was Ilyjah, de lichte waar hij verliefd op was geworden. Harry zuchtte, dolgelukkig, maar de guardians vergetend. ‘Harry, schiet op. Ze komen,’ sprak Ilyjah met haar ijle stem. Harry schrok weer wakker en doodsangst overspoelde hem weer. Hij greep de hand van Ilyjah en volgde haar. Ze liepen, lang, heel lang en de bomen om hun heen werden dichter en dichter. Opeens waren ze verdwenen en stonden ze op een open plek. Een zilver glinsterend meertje lag in het midden. De plek was magisch, dat voelde Harry, maar hij was niet bang. Hier zou het gebeuren, dat wist hij zeker. Hij keek Ilyjah aan en ze glimlachte. ‘Het is tijd, Harry.’ Hij knikte blij.
‘Wat moet ik doen?’ het was de eerste keer dat hij sprak in het bijzijn van Ilyjah en ze schrok van zijn donkere stem. Harry keek haar aan, afwachtend en nieuwsgierig. Ilyjah herpakte haarzelf en wees op het meertje. ‘Het meer van veranderingen verandert donkere in lichte en lichte in donkere. Je moet erin.’ Harry knikte en keek naar Ilyjah. ‘We zullen snel samen zijn.’ Ze glimlachte en Harry draaide zich naar het meertje. ‘Schiet op, Harry. Ze zijn dichtbij,’ fluisterde Ilyjah. Harry knikte en liep snel naar het meertje. Voorzichtig liep hij naar diepe gronden. Zodra het water zijn lichaam had aangeraakt schoten vreemde tintelingen door Harry’s lichaam. Hij stond nu in het diepste gedeelte en besloot om kopje onder te gaan, dat zou zijn transformatie vast wel versnellen. Hij keek naar Ilyjah, ze knikte en hij ging kopje onder. De tintelingen werden scherper en pijnlijker, maar Harry hield vol. Hij keek naar zijn handen en zag de donkere kleur verdwijnen. Inwendig glimlachte hij. Het lukte. De tintelingen bereikten hun top en verdwenen toen. Harry liep het water weer uit. Ilyjah lachte. ‘Je bent een lichte.’ Harry knikte en liep dolblij op haar af. Hij plaatste zijn lippen op die van haar, dat kon namelijk niet toen hij een donkere was, nu wel. Hij was nu een lichte en hij en Ilyjah konden voor altijd samen zijn.
Reacties:
.
Donker = Donkere
het figuur *
Een briefje is altijd licht, dus dat is dubbelop
Dodelijk strafbaar? Dat kan niet. Doodstraf misschien dan.
Iets klopt er niet, eerst heeft Gemma zelfmoord gepleegd, en daarna is ze vermoord door de guardians.
Veranderd = verandert omdat het een persoonlijk voornaamwoord is in deze zin. Het meer van veranderingen verandert...
Oké dat waren even de kleine foutjes.
Dan nu mijn mening. Muhahahah.
Nee grapje.
Af en toe herhaal je ontzettend veel, en het andere moment helemaal niets. Dan is het verhaal een beetje schommelig.
Net zoals dat je in het begin met korte zinnetjes spreekt, met nog een bijzin erbij, en in het einde met lange duidelijke zinnen spreekt.
Het verschil tussen het begin en het eind is best wel groot en dan heb ik het over de vorm van het schrijven.
Dit verhaal komt me wel een beetje bekend voor. Het lijkt op het verhaal van dat meisje dat de One Direction fans wakker wilde schudden.
Maar toch. Goed gedaan hoor.