FanFic.nl

de volgende generatie, door de oogen van rose weasley (PAUZE)

de zweinstein expres

hoi lief dag boek,
vandaag is het de dag dat ik naar zweinstein ga.
ik ben opgewonden, gespannen en vol energie.
maar ik moet maar eens gaan anders mis ik de trein, ik schrijf je vanavond nog wel. doei!

(een stuk uit Rose dag boek)

ik was net klaar met schrijven van mijn dag boek, tot Hugo mijn kamer binnen komt gestormd.
'kom nou rosie... mama zij veel van ons familie op het peron zal zijn, kom nou ik wil gaan!'
en Hugo stormde weer weg.
ik kreeg een raar gevoel van binnen, de uitstapjes naar oom Harry en tante Ginny waren nooit echt leuk.
om en tante wel maar de kinderen wat minder.
James was een echte macho, hij voelde zich eter omdat hij ouder is.
maar dat is ook maar 1 jaartje.
En Albus tja... hij is zo stil zegt nooit iets ik krijg er altijd een raar gevoel van, hij staart me altijd aan met zijn mooie groene ogen.
en Lily zij is duidelijk een stuk jonger en zij is de beste vriendin van Hugo.
ik weet dat ik nog meer neven en nichten heb maar die zie ik allen met kerst bij opa en oma Weasley.
ik lag in mijn bed er over na te denken in welke afdeling zou kommen, en of dat ik in de zelfde afdeling als Albus kwam of James...
tot ik wakker werd van het gekras aan de deur van Zena (mijn kat).
ik sprong op -dat achteraf gezien niet goed was, wand nu had ik hoofd pijn- en rende naar de deur om haar open te doen wand als papa dat hoort moest ze weg, en dat wil ik natuurlijk niet.
ik ging weer op bed liggen en ik verdronk weer in mijn gedachten.
tot dat mama naar innen stormde ze keek niet blij, oeps ik was de tijd hele maal vergeten.
dus ik had nog niet mijn hutkoffer in gepakt.
samen met mama pakte we hem snel in, we controleerde 3x of alles er wel in zat en toen bracht papa hem naar beden naar de auto.
ik nam afscheid van mijn paard en stapte toen in de auto.

naar een langen reis kwamen we dan eindelijk aan bij het station.
Hugo maakte in eens de opmerking 'al die mensen zijn toch dreuzels?'
maar papa dacht dat iemand ons gehoord had en keek haastig om zich heen.
mama zij 'ja dat klopt schat,maar wacht even met die vragen tot we op perron 9 3/4 zijn.'
haastig liepen we verder tot we bij de pilaar waar de borden perron 9 en perron 10 op hingen.
we stopte daar, omdat de hutkoffer nog al zwaar was gaf ik heb aan papa, maar hij gaf hem meteen weer terug.
hij legde zijn hand op mijn schouder en samen holden we door de poort heen.

eenmaal op het perron aan gekomen keek mama nog alles 1x.
toen ze er bijna mee klaar was stoten papa haar aan en zij 'kijk eens wij we daar hebben.'
mama's gezicht sprong van bezorgt naar vrolijk en op gewonden.
ik keek ook naar de richting waar mijn ouders ook naar keken, het waren de potters die daar aan kwamen.
zo dra Albus mij en mijn familie zag ging hij op de grond zitten als of hij ergens bang voor was.
oom Harry ging even met hem praten, intussen wij al onze (James en ik) spullen in de trein legde.
wij waren allemaal in een coupé waren gaan zitten, met nog een plek voor Albus.
het een naar laatste fluit signaal ging en Albus kwam bij ons zitten pressies tegen over mij.

naar een lange tijd gepraat te hebben (voor al over in welke afdeling we kwamen)-Albus had heel weinig gezegd- wisten we dat de 2 anderen meisjes waar we mee in de coupé zaten Zuki Chang en Genna Flint heetten.
had ik besloten om me maar eens gaan om kleden, Zuki en Genna ook.
met zijn drieën pakte we onze spullen en gingen op zoek naar de wc om ons om te kleden we waren nog niet op de gang of er kwam een jongen aan met spier wit haar.
ik had blijk baar mijn rok laten vallen.
hij zij om een vriendelijke maar ook uitdagende toon 'volgens mij heb je iets laten vallen'
'o dank je, ik ben Rose Weasley' was mijn antwoord heel beleeft.
'ja, dacht ik al het valt niet te missen. ik ben Scorpius Malfoy.' zij hij weer op een toon waar bij ik een heel raar gevoel bij kreeg.

toen Zuki, Genna en ik weer terug bij te coupé kwamen zagen we dat ook de laatste plek in de coupé was bezet.
het was een vriend van James, hij heet Parker Crabbe.
hij ging ineens staan en stelde zich netjes voor, hij ging pas weer zitten toen wij alle 3 ook waren gaan zitten.
de jongens gingen zich om kleden zo dra wij eigenlijk zaten.
het was de rest van de reis heel gezellig, ook al bleef Albus zo stil als hij kon.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.