Hoofdcategorieën
Home » One Direction » He loves me?|| Harry Styles [AFGEROND] » Hoofdstuk 5
He loves me?|| Harry Styles [AFGEROND]
Hoofdstuk 5
Niall Horan POV
Vrolijk sta ik op. Vandaag is het dinsdag, de tour is over en dat betekent dat ik weer naar school mag. Nou is dat niet echt geweldig, maar ik zie Sharon weer en dat is super! We zijn al vrienden sinds de tweede en ik vind haar geweldig. En dan haar stem! Niet normaal goed! Ik loop slaperig door mijn appartement en kom uiteindelijk uit bij de badkamer. Ik besluit een snelle douche te nemen en dan te ontbijten. Als ik klaar ben en heb ontbeten loop ik naar buiten. Liam komt ook net zijn appartement uit. ‘Goeiemorgen Liam,’ zeg ik vrolijk. Liam lacht. ‘Zo Niall, jij bent blij.’ Ik knik. ‘Vandaag zie ik Sharon weer.’ Liam knikt. ‘Je moet haar echt eens meenemen hoor. We willen haar graag ontmoeten.’ Afwezig knik ik, want ik hoor iemand de trap af komen.
‘Hey Nialler, Leeyum. Komen jullie even naar m’n appartement?’ vraagt Louis. We knikken en lopen achter hem aan de trap op. Met zijn drieën stappen we zijn appartement binnen. Zayn en Harry zitten er al. ‘Waarom moesten we komen?’ vraag ik. Zayn, Harry en Louis draaien zich om.
‘We willen Sharon ontmoeten.’ Ik kijk ze verbaasd aan. ’Wat, vandaag?!’ ze knikken en ik schud mijn hoofd. ‘Dat gaat echt niet lukken. Ze is nogal…mensenschuw.’ Zayn trekt een wenkbrauw op.
‘Waarom dan?’ Ik zucht. ‘Ik weet het niet, maar het duurde mij zes maanden om haar met mij te laten praten.’ Ze zuchten. ‘Vraag in ieder geval of ze met je mee wil.’ Ik knik. ‘Ik zal het vragen, maar vandaag komt ze nog niet mee.’
‘Goed. Afgesproken,’ zegt Harry. Ik knik weer. ‘Dan ga ik nu.’ Ze zwaaien en ik loop Louis’ appartement uit, de trap af, de deur door. Dan sta ik op straat. Ik zet mijn zonnebril op. Het is al verbazend warm, ook al is het nog maar 14 januari. Fluitend loop ik over straat, richting Sharons huis.
Ik zit samen met Sharon onder een boom op het schoolplein. We hebben de eerste vier uur overleefd en hoeven hierna alleen nog maar gym. Razendsnel vliegen mijn vingers over het scherm van mijn Iphone. Ik sms Ivana. Al ken ik haar nog maar vier maanden, ik ben al helemaal gek op haar.
‘Wie sms je?’ vraagt Sharon. Ik antwoord kort. ‘Ivana.’ Ze glimlacht, alsof het al vanzelfsprekend is. Als ik klaar ben haal ik diep adem en keer ik me naar Sharon. Het is tijd om haar te vragen of ze de jongens wil ontmoeten. Dit gaat lastig worden, maar ik hoop dat ze ja zegt. ‘Ik wil je wat vragen,’ begin ik. Ze neemt een hap van haar brood en knikt. Ik zucht lichtjes. ‘De anderen willen je graag ontmoeten.’ Ze trekt een wenkbrauw op. ‘Anderen?’ vraagt ze.
Ik knik. ‘Ja, je weet wel, Harry, Louis, Zayn en Liam.’ Ze mompelt iets. Ik kan niet verstaan wat, maar laat het er maar bij. Ik grinnik zachtjes. ‘Ze zijn echt geweldig, Sharon. Ze willen je heel graag leren kennen.’ Ze bijt op haar lip. Aawh, zo ziet ze er echt schattig uit. Ik weersta de drang om haar te knuffelen en luister naar haar antwoord. ‘Ik weet het niet Niall.’ Ik begin te pruilen. ‘Toe?’ Ze schud haar hoofd en protesteert. Ik ga door en weet haar uiteindelijk te overtuigen. ‘Goed goed! Ik zal meegaan.’ Ik grijns triomfantelijk en ze prikt in mijn borst. ‘Maar weet dat ik dit alleen voor jou doe.’ Ik rol met mijn ogen. ‘Je gaat mee en daar gaat het om.’
Sharon Wodner POV
Vandaag is het dinsdag. Voor de verandering sta ik eens vroeg op. Ik pak een van mijn onafgemaakte tekeningen en begin te tekenen. De tijd vliegt en voor ik het weet is het tijd voor het ontbijt. Ik loop mijn kamer uit en schuif aan tafel. Mijn vader is er niet. ‘Waar is pap?’ vraag ik aan mijn moeder. Ze kijkt op van haar krant. ‘Er was iets op de zaak, dus hij moest vroeg weg.’ Ik knik en neem een hap van mijn brood. Als ik m’n ontbijt op heb loop ik naar de badkamer. Ik neem een snelle douche en loop dan naar mijn kamer, met een sneeuwwitte badjas om mijn lichaam. Ik loop mijn deur door en ga daarna voor mijn kast staan. Twijfelend trek ik allemaal dingetjes uit de kast. Nee, nee, nee, nee, iewll, nee, nee, nee, nee, Heb ik deze nog?!, nee, nee , nee, O.M.G, nee, nee, perfect! Eindelijk heb ik dan de perfecte outfit gevonden. Ik schiet in mijn broek. Onder mijn vest deed ik een simpel, wit, mouwloos shirtje. Nu nog schoenen, ik spitte mijn kast door tot ik uiteindelijk de perfecte schoenen vond. Zie je, ik koop wel dure dingen. Ik schiet in mijn sneakers en kijk dan op de klok. Het is acht uur, Niall kan hier dus elk moment zijn. Terwijl ik mijn tas dichtrits loop ik naar de woonkamer. Laurissa staat al helemaal klaar. ‘Gaan we?’ Ik schud mijn hoofd.
‘Nog even wachten op Niall.’ Ze begint breed te grijnzen. ‘Komt Nialler?!’ roept ze blij. Lachend knik ik en Laurissa begint te springen. ‘SUPER!’ roept ze. Een bekende pling weerklinkt en Laurissa en ik lopen naar de hal. De liftdeuren schuiven open en een lachende Niall stapt uit. ‘Hello, my lady’s.’ zegt hij grinnikend. Ik rol met mijn ogen. ‘Maak Henk niet belachelijk, wil je?’
Hij lacht. ‘Ik beloof niks.’ Zuchtend trek ik mijn jas aan, Niall helpt Laurissa. Lachend kijkt ze naar Niall. ‘Breng je me ook weg vandaag?’ Hij knikt en we stappen met z’n drieën in de lift. Pratend en lachend lopen we naar Laurissa’s school. Ik breng haar naar binnen terwijl Niall buiten wacht. Daarna lopen we samen naar school.
We zitten met z’n tweeën onder een van de bomen op het plein. Het is lunchpauze en dat betekent dat ik de eerste vier uur heb overleefd. Ik ben echt blij dat Niall vandaag op school is.
Snel werp ik een blik op de meiden. Ze praten met elkaar en gunnen ons geen blik waardig. Ik voel me eigenlijk een beetje schuldig tegenover Niall, ik bedoel, hij is hartstikke beroemd, maar van onze klas krijgt hij geen aandacht alleen omdat hij met mij omgaat. Ik neem een hap van mijn brood en kijk weer naar de meiden. Ze zijn harstikke fan van One Direction, zouden ze me pesten uit jaloezie? Omdat ik met Niall omga? Ik schud mijn hoofd en neem nog een hap van mijn brood. Dan kijk ik naar Niall. Hij zit te sms’en. ‘Wie sms je?’ vraag ik, maar zodra de vraag mijn mond uit is weet ik het al. Ivana natuurlijk. Niall bevestigd mijn idee. ‘Ivana.’ Ik glimlach en hij gaat verder met sms’en. Als hij klaar is draait hij zich naar mij. ‘Ik wil je wat vragen.’
Terwijl ik een hap van mijn brood neem knik ik, als teken dat dat mag.
‘De anderen willen je heel graag ontmoeten.’ Verward trek ik een wenkbrauw op. Ik slik mijn brood door. ‘Anderen?’ vraag ik. Hij knikt. ‘Ja, je weet wel, Harry, Louis, Zayn en Liam.’
‘O die.’ Mompel ik. Hij grinnikt. ‘Ze zijn echt geweldig, Sharon. Ze willen je heel graag leren kennen.’ Ik bijt op mijn lip. ‘Ik weet het niet Niall.’ Hij pruilt. ‘Toe?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Ze vinden me toch niet aardig.’ Hij zucht diep. ‘Sharon, het is onmogelijk om jou niet aardig te vinden.’ Ik trek mijn wenkbrauw op en gebaar naar de meiden. ‘Oh nee?’
Hij slaat zijn ogen neer. ‘Ow ja.’ Ik leg een vinger onder zijn kin en til zijn hoofd op. ‘Je weet dat ik een soort van mensenschuw ben. Het koste jouw zes maanden om eindelijk met mij te kunnen praten.’ Hij knikt en ik zie dat hij terug denkt aan die tijd. ‘Snap je mijn probleem?’ fluister ik.
Ik laat zijn kin los en hij kijkt me aan. ‘Ik beloof je, Sharon. Ze zullen je niet haten.’ Langzaam schud ik mijn hoofd. ‘Ik ga niet.’ Hij haalt zijn schouders op. ‘Ik kan je ook gewoon tegen je zin meenemen.’ Wanhopig werp ik mijn handen in de lucht. ‘Goed goed! Ik zal meegaan.’
Hij grijnst triomfantelijk. Ik prik hem in zijn borst. ‘Maar weet dat ik dit alleen voor jou doe.’ Hij rolt met zijn ogen. ‘Je gaat mee en daar gaat het om.’ Ik zucht en bijt in mijn appel.
Ik keer mijn hoofd naar de zon. Het is echt geweldig hoe lekker het nu al is, terwijl het net 14 januari is. De zoemer gaat en Niall en ik staan op. Dit zijn de laatste twee uur en natuurlijk moet dat weer gym zijn. Samen lopen we naar binnen. Bij de gymlokalen blijf ik angstig staan.
Niall legt een hand op mijn schouder. ‘Het zijn maar tien minuten. Dat overleef je wel.’ Ik knik en adem diep in. ‘Tot zo.’ Zegt hij, dan loopt hij de jongens kleedkamer in. Ik slik en stap de meisjes kleedkamer in. Er is nog niemand. Snel loop ik naar het uiterste hoekje en begin me om te kleden.
Als ik bezig ben met mijn gympen komen de anderen binnen.
‘Goh, kijk wie we hier hebben,’ zegt Nilam gemeen. Ik slik en strik gauw mijn veters. ‘Waar is je vriendje meis? Laat hij je nu zomaar in de steek?’ vraagt Nilam gemeen. Ik kijk op. Nilam en de anderen staan een halve meter bij me vandaan. ‘Ach, wat zielig. Nu is ons kippetje helemaal alleen,’ zegt een ander meisje, Shila genaamd. Ik knars met mijn tanden. Snel grijp ik een elastiekje uit mijn tas en doe ik mijn bruine krullen in een staart.
‘Ach, wil ons kippetje snel weg?’ vraagt Shila neerbuigend. Ik knars weer met mijn tanden en probeer langs ze heen te lopen. Nilam grijpt mijn arm. ‘Hoho kippetje, dat gaat zomaar niet.’ Ik probeer me los te rukken, maar Nilam heeft me stevig vast. ‘Laat me gaan,’ zeg ik met opeen geklemde kaken. ‘Nee nee, we willen nog even praten met ons vriendinnetje,’ zegt weer een ander meisje, Kim heet ze. Nilam duwt me naar Kim en kim duwt me weer naar Shila. Shila duwt me verder de kring rond. Ik probeer overeind te blijven, maar val uiteindelijk op m’n knieën. ‘Ach, wat zielig. Nou is ze gevallen,’ zegt Kim. Ik kijk naar de grond en boor mijn nagels in mijn handpalmen. Woede laait op. ‘Laat me met rust,’ zeg ik met opeengeklemde kaken. ‘Nee,’ zegt Kim, dan geeft ze me een trap in mijn rug. Ik val plat op de grond en kreun. Zo ver zijn ze nog nooit gegaan. In die zes jaar is het alleen maar gebleven bij schelden en wat duwen, meer niet. Angst overspoelt me. ‘Laat me gaan,’ zeg ik weer, nu met een angstige ondertoon. ‘Oh, ons kippetje wordt bang,’ zegt Nilam. Ik sta op, maar wordt meteen weer naar de grond getrapt. Ik kreun weer, dan wordt er op de deur geklopt. ‘Sharon?’ klinkt de stem van Niall, ‘Ben je klaar?’ De meiden vliegen van me vandaan en ik sta snel op. Ik ren naar de deur en stap naar buiten. ‘Hey, Sharon. Gaat het wel?’ Ik schud mijn hoofd en laat hem mijn handen zien. Ze trillen. Hij neemt me in zijn armen en ik begin te schokken. Grote tranen biggelen over mijn wangen.
‘Ik kan het niet meer, Niall.’
Reacties:
OMG! I'm gonna punch those girls
Waarom zijn ze zo gemeen?!?!
Niall, you better comfort her!!!
Snel verder
xXx your fellow spirit and many more
Niaaaaalllll, zorg goed vor haar!!!
Love your story, melding!!!