FanFic.nl

schuldig

hoofdstuk 8

Huilend smijt ik mijn kleren in mijn koffer, waarom moest ik nou weer verlieft worden op hem? Dat maakt het alleen nog maar lastiger. Opeens hoor ik een geluid achter me, ik laat mijn kleren los en loop ernaartoe. Tot mijn verbazing staat mijn voordeur open, zodra ik de deur uitloop springt er een man voor mijn neus. Hij heeft een pistool in zijn handen, en het is dezelfde man die me bedreigde met een mes.
‘Denk jij nou echt dat je zomaar weg kan gaan?’ vraagt hij dreigend, ik slik en hij geeft me een klap in mijn gezicht.
‘Jij bent nog helemaal niet klaar, jij moet ervoor zorgen dat ze uit elkaar gaan’ bromt hij,
‘Nee, nee echt niet, dat ga ik niet doen’ zeg ik met een trillende stem. In een beweging pakt hij mijn arm en smijt me tegen de muur, een pijnscheut schiet door mijn lichaam.
‘Jij gaat godverdomme doen wat ik zeg’ schreeuwt hij terwijl hij het pistool op mij richt, hij staat op het punt me in mijn been te schieten als ik opzij word getrokken. De kogel komt op de grond, en pas nadat ik veilig de bezemkast ingetrokken ben zie ik wie het was. Het was Louis, hij leunt tegen de muur en kijkt me emotieloos aan.
‘Waarom deed die man dat?’ vroeg hij, ik besluit om het maar meteen te vertellen
‘Hij wil dat jullie uit elkaar gaan’, hij kijkt me met open mond aan en ik ga door,
‘Daarom was ik vreemd gegaan met Harry, en eigenlijk woon ik daardoor hier en ben ik dus met jou gegaan’ dat laatste zeg ik zachtjes.
‘Dus alles wat wij hadden was omdat het moest?’ vraagt hij met een trillende stem,
‘Nou in het begin wel, maar daarna ben ik echt verlieft op je geworden’ zeg ik gemeend.
‘Sorry’ zeg ik als hij niets terug zegt,
‘het geeft niet, het is niet jou schuld’ zegt hij met een klein glimlachje. Ik voel een paar tranen over mijn wangen stromen,
‘Hey, stil maar alles komt goed’ zegt hij terwijl hij mij dicht tegen zich aandrukt. Net als ik weer een beetje rustig word door Louis’ hartslag word er keihard op de deur geklopt. Ik voel hoe Louis spieren zich gelijk aanspannen, de deur vliegt open en zoals ik verwachte komt die man weer naar binnen. ‘laat haar met rust!’ schreeuwt Louis gelijk,
‘Ik dacht het niet die bitch weet teveel’. Hij pakt mijn arm en geeft Louis een klap waardoor hij loslaat, doodsbang kijk ik nog een keer naar Louis waarna de man me meesleept, weg van Louis, weg van mijn huis, weg van mijn geluk.