Hoofdcategorieën
Home » Overige » SA op aanvraag » SA voor Janitaa
SA op aanvraag
SA voor Janitaa
Samen met Elma liep ik over straat. Het was donker, maar de klok van de kerk had dan ook al twee uur geslagen. Samen kwamen we bij Zayn, Niall en Liam vandaan en we waren onderweg naar het huis van Elma, om daar de nacht door te brengen. Het was begin april en nog redelijk fris voor deze tijd van het jaar. Ik rilde en sloeg mijn armen om me heen. Ik wou dat ik zo slim als Elma was geweest en ook een vest mee had genomen, maar nee - ik liep in mijn skinny jeans en een topje. We waren vijf minuten onderweg en ik had er spijt van dat we de fiets niet hadden gepakt of Niall's aanbod om ons thuis te brengen niet geaccepteerd hadden. Niall. Als ik aan hem dacht begon mijn hart wat sneller te kloppen en mijn wangen werden roziger van kleur dan ze al waren.
"Waar zit je met je hoofd, Janita?" Hoorde ik Elma vragen en ik keek haar aan.
"Sorry, het is niets."
"Is het Niall?"
"Nee, hoezo?" Zei ik direct terug en ik voelde mijn wangen alweer gloeien.
"Oh, zomaar." Antwoordde ze toen nonchalant en ik was blij dat ze verder haar mond hield.
Plotseling zagen we twee schimmen dichtbij achter een huis langs schieten. Er volgde een ijzige windvlaag en ik zag in mijn ooghoek dat Elma stokstijf stil bleef staan. Ik volgde haar en keek angstig om me heen. Natuurlijk was er niets te zien, maar ik was bang; Ik had genoeg thrillers gezien om te weten wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Toen kwamen er twee schimmen om de hoek van een huis rennen en ik zag ze vrijwel direct weer verdwijnen. Ik slikte hoorbaar en hoorde Elma gejaagd ademhalen.
"Rennen!" Siste ik toen en we draaiden ons om.
Er klonk nog een gil en ik had het gevoel dat ik flauwviel. Er schoot een schim voor me langs en ik slaakte een gil. Elma had dit keer niets gezien en keek me raar aan. Zouden geesten dan toch wél bestaan? Ooit geloofde ik er heilig in dat ze bestonden, maar iedereen verklaarde me voor gek wanneer ik het erover had. Daarom hebt ik het verdrongen, maar dit was toch echt wel griezelig. Ik kreeg kippenvel en had het gevoel dat ik bekeken werd.
"Janitaa." Hoorde ik van ver, maar toch dichtbij komen.
"Elmaa." Volgde er snel daarna.
Ik deed een schietgebedje dat ik dit allemaal droomde en kneep mijn ogen dicht. Ik schudde het van me af en zette mijn verstand op nul. Gewoon blijven lopen. We renden de hoek om en ik keek achterom. Nergens waren ze nog te bekennen.
Elma raakte voorop en ik versnelde mijn pas om haar in te halen. Ik zag dat ze plotseling stopte en zelf knalde ik tegen iets aan. Of beter: iemand. Ik keek omhoog en keek in het gezicht van Niall. Even maakte mijn hart een sprong van blijdschap, maar al snel bedacht ik me weer wat er nou precies aan de hand was. Ik zag dat Elma haar schouders aan het schokken waren en kwam erachter dat ik ook hevig stond de trillen. Niall sloeg zijn armen om me heen en trok me tegen zich aan. Had hij enig idee wat dat met me deed? Ik besloot mijn armen om hem heen te slaan en genoot van zijn lichaamswarmte die hij, ondanks de frisse avond, uitstraalde.
"Ik dacht dat jullie naar huis gingen en niet een blokje gingen hardlopen?" Hoorde ik Zayn toen vragen en ik voelde dat Niall grinnikte.
Ik zag dat Elma Zayn aankeek en zijn gezichtsuitdrukking veranderde direct."Oké, we gaan eerst terug naar huis en dan kunnen jullie vertellen wat er gebeurd is. Goed?" Stelde hij toen voor en we knikten.
Niall liet me los en sloeg een arm om me heen toen we naar zijn huis liepen. Hij opende de voordeur toen we er waren en we liepen allemaal de woonkamer in. Niall plantte mij op de bank en verdween toen de keuken in. Zayn dropte Elma naast mij op de bank en ging achter Niall aan. Beduusd zat ik op de bank en ik probeerde tot me door te laten dringen wat er zojuist gebeurd was. Ik zag dat Elma een beetje wit zag en wreef met mijn arm over haar rug. Niall en Zayn kwamen weer terug en zetten vier mokken hete chocolademelk neer op het koffietafeltje. Ze gingen tegenover ons zitten en keken ons aan.
"Willen jullie ons vertellen wat er gebeurd is?" Vroeg Niall toen rustig en hij keek ons aan.
Elma keek me vragend aan en ik knikte langzaam. We begonnen te vertellen over de terugweg en wat we gehoord en gezien hadden. Zayn en Niall keken ons verbaasd aan en ik voelde dat er tijdens het vertellen tranen in mijn ogen opwelden. Ik beleefde alles opnieuw en de angst kwam weer omhoog. Blijkbaar zag Niall dat, want hij stond op en kwam naast me zitten, waarna hij zijn armen beschermend om me heen sloeg. Hij knuffelde me stevig en drukte een kusje op mijn haar. Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen, maar tegelijkertijd wist ik dat ik de enige was die hier meer achter zocht. En dat was pijnlijk. Ik zag dat Elma inmiddels op Zayn zijn schoot zat en glimlachte lichtjes. Ik wist van haar crush op hem en was echt blij voor haar. Wist Niall maar wat ik voor hem voelde.. Of nee, beter van niet. Waarschijnlijk lacht hij me dan voor eeuwig uit. Ik verzonk in mijn gedachten en zag voor me hoe het zou zijn als Niall en ik samen zouden zijn. Onbewust verscheen er een glimlach op mijn gezicht en ik voelde een blik op me branden.
"Ik ben blij dat je weer kan glimlachen" Hoorde ik Niall's zachte stem en ik keek in zijn blauwe ogen.
"Je hebt een mooie glimlach, Janita. Ik wil je niet verdrietig zien." Hij liet me opnieuw blozen en voelde me echt ongemakkelijk op dit moment.
Ik keek naar Elma en zag dat ze weer vrolijk met Zayn aan het praten was. Als je goed keek, kon je lichte blosjes op hun wangen zien. Waarom ging het bij hen wel makkelijk en is het voor mij zo moeilijk? Ik kroop uit zijn armen en pakte een mok met chocolademelk.
"Jij ook?" Vroeg ik en hij knikte."Bedankt!" Ik overhandigde hem het drinken en nam ook een mok voor mezelf.
Ik nipte voorzichtig aan het warme drinken en hoorde Niall grinniken. Verward keek ik hem aan en hij wees naar zijn neus. Ik wist meteen wat hij bedoelde en bracht mijn hand richting mijn neus. Niall voorkwam dat ik het eraf veegde en pakte mijn pols beet.
"Let op." Zei hij en ik deed braaf wat hij zei.
Met zijn vrije hand nam hij een beetje van zijn slagroom en maakte een stipje op zijn eigen neus. Ik begon te lachen en zag dat hij ook een grote glimlach op zijn gezicht kreeg.
"Wat ben je toch weer lekker kinderachtig af en toe." Merkte ik op en hij grijnsde zo mogelijk nog breder."Guys, wat doen jullie?" Hoorde ik Zayn toen vragen en Niall begon te lachen.
"Gewoon, zitten." Antwoordde hij droog en ik schoot in de lach, terwijl ik wist dat dit niet eens echt grappig was.
Zayn schudde afkeurend zijn hoofd en richtte zich weer op Elma. Ik wist hoelang ze op dit moment gewacht had en ze zat nu dan ook met een megagrote glimlach op zijn schoot.
Het was nu al drie uur 's nachts en nog steeds was het licht aan in huize Horan. Elma had haar ouders inmiddels bericht dat we hier bleven slapen en een goedkeurend antwoord teruggekregen - haar ouders waren al jaren goed bevriend met die van Niall en dus was het geen probleem. Ondertussen was ik wel vermoeider geworden en lag ik languit op de bank. Niall lag half onder me en had een arm over me heen gelegd. Ik staarde naar het plafond en voelde hoe Niall cirkeltjes tekende op mijn topje.
"Waar denk je aan?" Vroeg hij nieuwsgierig.
Zal ik het hem toch vertellen? Is het niet een te groot risico als ik het hem vertel? Waarschijnlijk komt hij het ooit toch wel te weten.. Of nooit. Dan is het misschien te laat.
Mijn hersenen draaiden overuren, terwijl er eigenlijk maar een antwoord was. Hem.Ik voelde me een zwakkeling dat ik het nooit had durven vertellen en dus besloot ik het vanavond maar te doen.
"Jou."
"Mij?" Vroeg hij verbaasd, "En waarom dan wel?"
"Omdat het kan."
"En hoe kan ik ervoor zorgen dat je vaker aan me denkt?"
Flirt hij nou met míj?
"Uhm.. Geen idee." Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan door dit antwoord.
Zo vaak had ik hiervan gedroomd en nu antwoordde ik dít.
"Laat me denken." Zei hij toen en ik wachtte geduldig af.
Hij kwam iets onder me vandaan en hing met zijn hoofd boven de mijne. Zijn blauwe ogen keken me vriendelijk aan toen hij zei:
"Je hebt mooie groene ogen onder je bril." Zei hij gemeend, "sluit je ogen eens."
Ik deed wat hij zei en wachtte tot er iets zou gebeuren. Net toen ik mijn ogen weer wilde openen voelde ik iets zachts op mijn mond. Het duurde een nanoseconde voor ik doorhad dat het zijn lippen waren. Een bom vol vlinders ontplofte in mijn buik en een golf van teleurstelling verspreidde zich over mijn lichaam toen onze lippen elkaar loslieten. Een grote glimlach sierde mijn gezicht en ik zag Niall grijnzen.
"Hebben we een deal?"
"Als je het zo wilt noemen, ja." Antwoordde ik en hij glimlachte lief.
"Naww." Hoorde ik Elma mompelen en ik draaide mijn hoofd in haar richting.
"Waarom krijg jij dat wel en ik niet?" Vroeg ze toen dramatisch en ik begon te lachen.
"Omdat ik subtieler te werk ga dan meneer Horan." Antwoordde Zayn en ik zag Elma blozen.
"Ho-hoezo denk je dat dit over jou gaat?" Vroeg ze en ik zag hem glimlachen.
"Eigenlijk was het een gok, maar nu je zo bloost heb ik een bevestiging."
Elma's mond vormde een 'o' en Zayn drukte een kusje op haar wang.
"Je bent schattig wanneer je bloost."
Nog kort hebben we gepraat, tot we besloten dat we maar eens moesten gaan slapen. Zayn en Elma hadden zich op dezelfde manier als Niall en mij op de tweede bank genesteld en waren al snel in slaap gevallen. Na een tijdje werd Niall's ademhaling ook regelmatig en was ik de enige die nog wakker was. Ik dacht aan deze nacht, die leek te eindigen in een nachtmerrie, maar uiteindelijk mooier eindigde dan ik had durven hopen.
En na een tijdje viel ik met een gelukzalig gevoel in slaap.
-------
Feedback is welkom!
x
Reacties:
OMYGUSCH!
Dat maakt heeeleeemaaal niet uit!
Jeetje wat schrijf jij mooi! Echt waar super!
Dankje dankje dankje wel!
I'm happy now! Nu kan ik goed slape hehe(:
Xxx'jeass