Hoofdcategorieën
Home » One Direction » destiny » ~16
destiny
~16
Harry P.O.V.
Daar ligt ze dan, inmiddels al anderhalve week.
''In coma, Verdomme'' dacht ik.
Na het ongeluk hadden ze haar onderzocht in het Franse ziekenhuis.
4 uur later hadden de artsen besloten om Mackenzie te laten overvliegen naar Engeland.
Ik zat naast haar bed, ik draaide me om om te kijken wie er binnenkwam.
Het waren Niall en Sophia.
Ik stond op en omhelsde Sophia, ze barstte in tranen uit.
''Het komt goed, ik weet het zeker.'' fluisterde ik.
Sophia knikte en liep naar Mackenzie toe.
Niall keek me aan, zag de tranen in mijn ogen en greep me stevig vast.
De tranen stroomden over mijn wangen.
Ik liep naar het raam en keek naar buiten.
Louis en Eleanor kwamen binnen lopen en Louis liep direct door naar het raam.
Hij kwam naast me staan, zei geen woord, maar ik wist wat hij bedoelde.
''Ik weet niet meer wat ik moet Lou.'' zei ik.
Louis bleef naar buiten kijken.
''Ik wordt er gek van om naar haar te kijken, en dat ik niks kan doen.'' ging ik verder.
''Harry, maak jezelf niet gek, je moet er nu echt voor Mackenzie zijn.'' zei Louis.
Ik knikte en liep terug naar mijn stoel.
Louis kwam achter me aan.
Deze anderhalve week was verschrikkelijk, Perrie had zich hardstikke schuldig gevoeld, en durft zelfs geen auto meer te rijden.
Ik pakte Mackenzie's hand vast en keek naar haar gezicht.
Niemand zei wat, er was een enge stilte in de kamer.
Niall kon moeilijk tegen stilte dus pakte zijn gitaar die hij in de kamer had neer gezet.
Zachtjes speelde hij er iets op.
Tot er plotseling geklop op de deur was.
Iedereen draaide zich om en zag een arts staan met Perrie en Zayn achter hem.
''Meneer Styles?'' zei hij vragend.
ik knikte en zag hoe Perrie en Zayn de kamer binnenliepen.
''Kunt u even meelopen?'' zei hij serieus.
Ik voelde de tranen al weer opkomen, stond op en liep achter hem aan de gang op.
''Ik heb nieuws voor u over Mevrouw Johnson.'' zei hij.
Gespannen keek ik hem aan.
''Volgends het onderzoek blijkt dat alles uitstekend gaat, en er is kans dat ze deze week wakker zou kunnen worden.'' zei hij met een glimlach.
Ik keek hem vol ongeloof aan.
''Het zou uiterlijk aan het einde van volgende week kunnen zijn.'' zei de arts.
Ik vloog hem om de hals van blijdschap, alles was dus niet voor niets geweest.
''Dit is geweldig nieuws!'' kwam er schor uit mijn keel.
''Gaat u de anderen maar vertellen.'' zei hij.
Ik knikte en liep terug naar de kamer, waar inmiddels Mackenzie's ouders, zusje, Liam en Danielle ook waren.
Mackenzie's vader keek me aan en stond op.
''Het komt goed jongen.'' zei hij.
''Wat zeiden de artsen?'' vroeg haar moeder.
Ik haalde adem, keek de kamer rond en begon te vertellen.
''Volgends de testen gaat alles goed, en kan ze aan het einde van deze week wakker worden, uiterlijk wordt het volgende week!'' zei ik glimlachend.
Iedereen was even stil.
Niall was de eerste die wat zei "Dus.... alles komt goed?''
Ik knikte.
Sophia stond op en vloog me om de hals.
Iedereen leek een stuk opgeluchter, zelf kon ik ook weer helder nadenken.
''Koffie.'' zei louis.
''Graag die lust ik op dit moment wel.'' zei Lara.
''Ik ga wel even snel naar starbucks, die zit hier toch aan de overkant!'' zei Zayn.
Liam stond op, ''Ik ga wel even mee.''
We keken allemaal naar Mackenzie toen Zayn en Liam weg waren.
Nu zat Perrie bij haar.
''Het komt allemaal goed.'' fluisterde ze. '' Als je uit het ziekenhuis bent ga ik zo goed voor je zorgen.''
Ik kwam naast Perrie staan.
''Het komt inderdaad goed Pezz, inderdaad.'' zei ik.
''Ik ga even een luchtje scheppen hoor.'' zei Louis.
Niall stond ook op, '' ik loop mee!.'' zei hij.
Louis keek me aan. ''Misschien moet jij ook maar weer eens naar buiten Hazz.''
Hij had gelijk, sinds dat Mackenzie hier lag was ik nog maar weinig buiten geweest, helemaal omdat ik hier sliep.
Ik knikte en stond op.
Mackenzie's vader legde een hand op mijn schouder.
''Je bent dapper en sterk jongen, mijn dochter heeft zoveel geluk met jou.'' zei hij.
Ik glimlachte als dank en liep de deur uit.
Buiten liepen we een rondje door de tuin van het ziekenhuis.
Mijn gedachten gingen eigenlijk alleen maar uit naar Mackenzie.
Jezus wat had ik me alleen gevoeld deze week, ik weet dat iedereen er was, maar toch voelde het leeg.
Ik pakte mijn telefoon en belde mijn moeder.
''Mam'' zei ik toen ze opnam.
''Hazz, wat is er waarom bel je? Is er iets mis met Mackenzie?''vroeg ze.
''Mam, nee, juist niet, ze kan deze week zelfs weer wakker worden! Hooguit aan het einde van volgende week!'' vertelde ik.
Ik hoorde dat mijn moeder begon te huilen.
''Mam, niet huilen, het komt allemaal goed!'' zei ik sterk en zelfverzekerd.
Ja, het ging goed komen, ik wist het zeker.
Ik zag Liam en zayn aankomen lopen.
''ik moet ophangen, Zayn en Liam komen er weer aan en hebben koffie voor me!'' lachte ik.
''Is goed jongen, ik ben trots op je, ik hou van je.'' zei ze en hing op.We liepen naar met Zayn en Liam mee en dronken binnen onze koffie.
Ik keek naar het bord dat boven Mackenzie hing, het hing vol met beterschapskaarten en tekeningen van fans.
Het deed me goed om te weten dat zoveel mensen om haar gaven.
De avond vloog voorbij, iedereen was naar huis gegaan en ik maakte me klaar om in het bed naast Mackenzie te stappen.
Nog even pakte ik haar hand en gaf er een kneepje in.
Het leek net of haar vinger bewoog, haar wijsvinger, ik wist het zeker.
Dit kan niet dacht ik, maar het gaf me een warm gevoel.
Ik verbeelde me het vast was mijn gedachte.
Ik had weinig geslapen deze week, ik was vast moe.
Ik gaapte en stapte in bed.
Na 5 minuten viel ik in een diepe slaap.
Reacties:
Ik ga snel verder lezen!
Dit is echt AMAZAYN!!!