Hoofdcategorieën
Home » One Direction » paranormal? or just stupid? » Screams, blood and body's..
paranormal? or just stupid?
Screams, blood and body's..
Het geschreeuw, het oorverdovende geschreeuw. Het was gestopt, eindelijk.
Langzaam haalde ik mijn trillende handen van mijn oren, en lied ze naar mijn broekzak glijden. Naar mijn mobiel.
Het geschreeuw had 10 minuten geduurd. Als de jongens nu niet wakker waren... Nou ja, Voor Zayn zou het misschien normaal zijn, ik bedoel als hij slaapt is hij net Doornroosje. Je moet hem op de één of andere manier wakker krijgen.
Maar voor de anderen? Nee, voor de anderen was het abnormaal door dit soort dingen heen te slapen.
Ik durfde mijn voeten niet te verzetten, want god weet wat er dan weer gebeurd. De beste optie voor mij was dus: zitten en wachten tot er iemand naar beneden kwam. Het leek uren te duren voor er iemand naar beneden kwam. Ik stopte mijn spelletje en stond op. Mijn ogen vingen een verbaasde, maar ook bange Liam op. Hij keek rond, en schrok toen hij mij achter de trap zag staan. 'rustig Liam ik ben het.' Hij slaakte een zucht van opluchting. Met trillende benen kwam ik voorzichtig bij de trap vandaan. Ik was nog steeds bang. Bang voor wat er zou kunnen gebeuren, bang voor wat er is gebeurd. Bang voor de toekomst. Bang voor alles.
Samen met Liam liep ik naar de keuken, nou ja liep. Het was een mix van sluipen en heel langzaam lopen. Je kon nu niet té voorzichtig zijn. Met een trillende hand opende ik de keukendeur. Voor de voorzichtigheid sloot ik mijn ogen. Een schreeuw verliet mijn mond toen ik iets tegen mijn handen aan voelde tikken. Ik opende mijn ogen en zag Liam in de keuken staan. Een zucht van opluchting rolde over mijn lippen. 'Fluister de volgende keer gewoon mijn naam of zo.' Liam grinnikte. Met trillende benen liepen we verder de keuken in. Zoals het er nu uitzag was er niks paranormaals gebeurd. Misschien was er wel niks aan de hand. Misschien waren we wel gewoon langzaam gek aan het worden. Misschien dat we daardoor dingen gaan horen en zien die er niet zijn. Misschien is het wel gewoon een nachtmerrie. Maar het is geen nachtmerrie, dat heb ik al honderden keren uitgetest. Helaas. En ik wist zeker dat we niet langzaam gek aan het worden waren. Tenminste nóg niet. Waarschijnlijk wel als we langer in dit spookhuis blijven zitten. Met andere woorden: het is echt, alles wat er is gebeurd is echt.
Mijn ogen gleden het aanrecht over. Op het eerste gezicht was er niks mis mee. Het was gewoon een crèmekleurig aanrecht. Niks meer, niks minder.
Mijn ogen bleven hangen op een briefje, een oud geelkleurig briefje.
Ik gebaarde naar Liam dat hij moest komen, en ontvouwde het briefje.
Reacties:
Oeehhhh, een briefje.... Ben benieuwd wat er op staat
Ik zat net te denken, stel na een paar hoofdstukjes staat er opeens:
Ik schrik op uit mijn onrustige slaap. Die nachtmerrie was wel heel realistisch
Sorry, liet mijn gedachtes weer eens de vrije loop
Snel verder
xXx your fellow spirit and many more
AAH! BRIEFJES! AH!