FanFic.nl

schuldig

hoofdstuk 9

Ik zit in het vliegtuig, de man (hij heet dus Remco) houd me heel erg goed in de gaten. Ik ben er achter gekomen dat we naar New York gaan, op zich niet zo erg want ik hou van New York maar ik weet nu al dat het geen leuk uitstapje word. Ik leg mijn hoofd tegen de stoel en val in slaap.

Ik word wakker door Remco die me wild door elkaar schud,
‘Meekomen slaapkop’ zegt hij terwijl hij me een klap op mijn hoofd geeft, ‘Die had je verdient, zomaar weg lopen wat denk jij wel niet’. Ik zucht en sta dan op, Remco pakt mijn arm en trekt me mee het vliegtuig uit, we worden raar aangekeken door stewardessen maar die doen verder niets. Eigenlijk zou ik nu moeten gaan gillen, maar ik durf het niet. Hij loopt het vliegveld af en stap in een zwart busje dat al klaar stond, mij trekt die met zich mee. We rijden ongeveer tien minuutjes en dan stopt het busje, hij trekt me eruit en sleept me mee een Starbucks in. Binnen is er bijna niemand, alleen een klein vrouwtje. Hij trekt me mee achter de balie door een deur heen, waar een trap is. hij trekt me omhoog en smijt me dan in een van de kamers,
‘Dit word je kamer, er hangt al kleding in de kast’ zegt hij chagrijnig. Ik wacht even tot ie echt weg is en dan sta ik op, het is best wel een ok kamer, hij is aardig groot en er staat een tweepersoonsbed in. Dan komt er een klein vrouwtje mijn kamer ingelopen, ze steekt haar hand naar me uit
‘Halo ik ben innes’ zegt ze, ik schud haar hand
‘Ik ben Maddy, maar van die gast moet ik Anne heten’ mompel ik.
‘Dat weet ik meisje, ik weet alles over jou’ ik kijk haar verbaast aan,
‘Ik vind het niet goed hoor’ gaat ze verder.
‘Weet u mevrouw, ik ben echt heel erg veel van Louis gaan houden’ zeg ik verdrietig, en ik voel alweer een paar tranen over mijn wangen stromen. ‘Hey, stil maar meisje, je gaat hier gewoon samen met mij een nieuw bestaan opbouwen’ ik glimlach lichtjes naar haar.
‘Kom je mee dan leg ik je uit hoe de koffie apparaten werken’ vraagt ze, ik knik en loop dan met haar mee. Beneden legt ze me alles uit, en daarna ga ik aan het werk. Ik heb geen idee waarom, maar dat vrouwtje is tenminste wel aardig tegen me. ik heb niets te verliezen dus waarom probeer ik niet gewoon om mijn leven weer een beetje op pijl te krijgen. Het is alleen een beetje jammer dat Remco me nog steeds in de gaten houd, ik zou hem nooit van mijn leven kunnen vertrouwen. De rest van de avond werk ik door samen met Innes, ik geloof best dat ik hier ooit weer gelukkig kan worden.

Ik geef Innes en knuffel en loop dan naar boven, het was een lange dag dus het is tijd om naar bed te gaan. Boven trek ik mijn pyjama aan en net als ik in bed wil stappen vliegt de deur open. Remco loopt naar binnen met een super boos gezicht,
‘Ik wil niet dat je gelukkig word, je hebt het hele plan verpest’. Hij haalt uit en raakt mijn kaak met zijn volle vuist, ik val op de grond. Alle hoop die ik net in me had is er in een keer uitgezogen.

Reacties: