FanFic.nl

The Stepbrothers

02. Outsider

“Gabi!” hoor ik van beneden groepen worden. “Ja?” roep ik terug naar mijn moeder. Ik zit net zo lekker rustig met Krista op Skype te praten, begint mijn moeder er weer doorheen te roepen. Op de een of andere manier heeft mijn ma altijd het gevoel dat ze iets moet zeggen juist als ik Skype heb opgestart of als ik bezig ben met iets voor school. Het is af en toe vrij irritant.
“Kom eens even naar beneden!” roept mijn moeder nu. Ik zucht en ik hoor Krista grinniken via Skype. “Durf eens iets te zeggen,” bijt ik haar meteen toe, “ik ben zo terug, het gaat waarschijnlijk weer over iets zoals de vaatwasser.”
Zonder nog te wachten op een reactie van Krista sta ik op van mijn stoel en ren ik naar beneden toe. Het huis waar we in wonen is niet al te groot, maar het is thuis en ik voel me er goed. Ik vind mijn ma in de woonkamer op de zwart lederen bank voor de lichtblauwe muur waar door mijn moeder wolken op geschilderd zijn.
“Wat is er?” vraag ik terwijl ik in de deuropening blijf staan. Ik leun me tegen het zwarte kozijn aan en sla mijn armen losjes over elkaar heen. Mijn moeder glimlacht naar mij. “Jörg komt vanavond hier eten. Hij wil jou nou eindelijk een keertje ontmoeten,” zegt mijn ma nog steeds met die glimlach op haar gezicht. “Oké. Als je maar je overheerlijke spaghetti maakt,” grijns ik. Mijn ma knikt en klopt dan naast haar op de bank. Ik zet me af van het kozijn en loop naar de bank toe waar ik naast mijn ma neerplof.
“Vind je het erg dat ik Jörg heb uitgenodigd?” vraagt mijn moeder na een paar seconden stilte. Ik schud glimlachend mijn hoofd en kijk haar aan. “Ik ben al lang blij dat je weer iemand hebt gevonden die om je geeft en misschien wel van je houdt. Maar...” ik sta weer op en klap in mijn handen met een grijns, “ik moet hem nog wel keuren.” Meteen krijg ik een kussen naar mijn hoofd toe geslingerd. Moeiteloos vang ik hem op en leg hem terug naast mijn ma.
“Ga maar weer terug naar boven. Krista zit op je te wachten,” zegt mijn ma grijnzend en ook zij staat op. Ik lach zachtjes en ren dan weer terug naar boven. Mijn ma liep richting de keuken, waarschijnlijk gaat ze nu al allemaal voorbereidingen doen voor het gerecht. Mijn ma die maakt altijd haar spaghetti helemaal zelf, dat is nou het fijne aan dat zij op een koksopleiding heeft gezeten. Ik krijg altijd geweldig lekker en gezond eten.
“Krista, ik ben terug,” zeg ik zodra ik mijn kamer in ben gelopen. Ik loop naar mijn nachtkast waarop een Cdspeler staat en zet zachtjes muziek aan. Daarna pak ik mijn basgitaar en ga op mijn stoel bij het bureau zitten. Dit doe ik wel vaker, het maakt Krista niet echt veel uit. Zij pakt meestal zelfs haar gitaar erbij en dan jammen we een beetje, net zoals nu.
Ik zie Krista opstaan en haar turquoise gitaar pakken. Ze gaat weer terug op haar stoel zitten en kijkt mij dan aan. Ik glimlach, zeg dat we in E gaan spelen en sla een aantal, voor ons bekende, basrifjes aan. Krista knikt mee op de maat, slaat ook een aantal akkoorden aan en begint dan met solo’s er tussen door te gooien. Ook ik speel af en toe een bassolo, maar erg veel zijn het er ook niet. Ik geniet er al van om zo met Krista te jammen. Het zou natuurlijk helemaal geweldig zijn als we ooit een keer een band zouden kunnen beginnen, maar dan kunnen we niet alles doen.
“Hé Kris, het is al half zes. Moet jij niet onderhand gaan eten?” zeg ik als ik de tijd zie. Als we aan het jammen zijn dan lijkt het altijd of we maar een paar minuten bezig zijn geweest, maar ondertussen hebben we al uren gespeeld. Het doet me goed, het is tenminste een leuke manier om tijd mee te doden als je ergens op zit te wachten.
“Oh, nu je het zegt... mijn God, het ruikt hier lekker,” zegt Krista, die op dit weekend weer bij haar ouders thuis is. Ze staat op, zet haar gitaar weg en kijkt mij aan. “Kijk maar uit dat je niet begint te kwijlen,” zeg ik grijnzend en plagend. Krista steekt haar tong uit en schudt haar hoofd. “Hé, veel plezier vanavond, ik hoop dat het een beetje een aardige man is en ik spreek je later weer. Houd van je homo!”
“Ja, houd ook van jou. Dankjewel en eet smakelijk,” zeg ik lachend. Krista groet mij op de manier dat ze dat ook in het leger doen en sluit dan haar Skype af. Ik schud mijn hoofd zacht lachend, daarna sluit ik ook mijn Skype af en zet ik mijn laptop uit. Ietwat verveeld verzin ik nog een aantal basrifjes, zet mijn bas dan terug in de standaard en hoor op dat moment de bel gaan. Nu dringt ook pas de geur van de overheerlijke spaghetti mijn neusholtes in. Ik sta meteen te watertanden en mijn maag begint spontaan te grommen.
Met snelle passen loop ik naar beneden, de woonkamer in. Met een vrij luide plof laat ik mijn op de bank neervallen. Ik rek me even uit en ga dan normaal zitten omdat ik me herinner dat we zo een gast krijgen. Kuro, de zwarte kat die bij ons huishouden hoort komt op mijn schoot liggen en begint te spinnen. Zachtjes aai ik Kuro en wacht ik tot mijn ma en Jörg binnen komen lopen.
Een minuutje later staat Jörg voor mijn neus met zijn hand uitgestoken. Ik neem hem aan, Jörg stelt zich voor als Jörg Kaufmann. Zijn gezicht komt mij vaag bekend voor, maar veel aandacht zal ik er niet aan schenken. Ik ken hem toch niet.
“Gabi Weber,” zeg ik met een glimlach. Jörg glimlacht terug, geeft Kuro even zacht een aai over zijn kop en kijkt dan om zich heen. “Oké, wat is het plan?” vraagt hij dan terwijl hij mijn moeder aan kijkt. Ik zie haar glimlachen. “Neem maar plaats op de bank, de spaghetti is aan het rusten, over een half uurtje is dat wel goed. Wil je wat drinken?”
“Koffie is goed,” zegt Jörg glimlachend terwijl hij plaats neemt op de andere kant van de bank. Kuro staat op van mijn schoot en loopt met lange, sierlijke passen, alsof hij Jörg wil imponeren, naar de andere kant van de bank en gaat daar op Jörg zijn schoot zitten. Jörg aait Kuro over zijn kopje en kijkt mij dan glimlachend aan.
“Kuro mag je al,” zeg ik grinnikend. Jörg knikt en kijkt dan weer terug naar Kuro. “Ik heb thuis ook twee katten. Spickel en Schnarchen, de namen zeggen al waarom. Mijn zoons waren dol op ze,” zegt Jörg met een glimlach, maar toch ietwat treurig. Ik frons even, maar vraag er niet naar.
Mijn ma komt terug lopen met twee koppen koffie in haar handen. Ze zet er een voor Jörg neer en zet de ander op de tafel voor de stoel waar zij op gaat zitten neer. Ze beginnen meteen over van alles en nogwat te praten. Kuro merkte al dat hij wat minder aandacht kreeg bij Jörg en komt weer bij mij zitten. Hij rolt zich op als een balletje en valt door de zachte aanhalingen van mij langzaam in slaap.

Reacties: