FanFic.nl

Losing memorie

4

Het was een rustige ochtend geweest in het Nest maar mevrouw Wemel had al een tijdje het voorgevoel gehad dat dit niet voor lang zou duren.
En gelijk had ze toen Remus en Tops in haar tuin verschenen waren en het tot haar doorgedrongen was dat Remus een meisje in zijn armen hield.
‘Wat is hier gebeurt?’
‘Dooddoeners. Heb je hier ergens een bed voor haar vrij?’ Vroeg Remus op een toon die verried dat ze geen verdere vragen moest stellen.
‘Ja, tuurlijk. Volg me.’ Was alles wat ze kon uitbrengen en ze leidde hem naar de eerste verdieping waar ze hen in de oude kamer van Charlie binnen leidde.
‘Tops, probeer jij enkele andere leden van de orde te bereiken. Zorg er zeker voor dat mevrouw Pleister meekomt. Mevrouw Wemel, kunt u me water en verband brengen? Ze heeft enkele wonden die meteen verzorgt moeten worden.’
Beide vrouwen kwamen meteen in actie en niet veel kwam mevrouw Wemel terug met een dienblad waar een kom met water, enkele verbanden en wat kruiden op lagen.
Meteen begonnen de twee met het verwijderen van bloed en het verzorgen van oppervlakkige wonden, iets wat een hele klus bleek te zijn want buiten de martelingen had ze natuurlijk ook de ontploffing in het hotel overleeft.
‘Het lijkt er op dat ze haar eerder te pakken gehad hebben.’ Mompelde mevrouw Wemel.
‘Hoe bedoel je?’
‘Kijk hier, deze wonde kan niet meer van vandaag zijn.’ Antwoorde ze terwijl ze de onderarm van het meisje liet zien.
Remus voelde zijn maag opspelen van woede toen hij het litteken van een slecht genezen brandwonde zag.
‘Ik snap het niet, zelf dooddoeners hebben meer finesse dan dit.’ Mompelde de vrouw.
‘Finesse? Dat woord kun je hier toch niet gebruiken?’
‘Daarmee bedoel ik dat dooddoeners een voorliefde hebben voor de martelvloek, erg vreselijk natuurlijk maar die laat geen wonden als dit achter.’
Remus kon alleen maar cynisch lachen, het was duidelijk dat mevrouw Wemel niet gezien had wat hij gezien had.
‘Reese.’
Verrast keken de twee naar het meisje toen ze plots onrustig begon te draaien en enkele woorden begon te roepen.
‘Reese…Nee, Reese laat hem…’
Remus had al zijn kracht nodig om het meisje in bedwang te houden, hij probeerde haar te troosten maar wist niet hoe hij tot haar moest doordringen tot hij zich iets herinnerde.
Een van de mannen had haar naam geroepen.
‘Romy? Romy, rustig maar. Je bent veilig hier.’ Zei hij zo rustig mogelijk terwijl hij met zijn hand geruststellend over haar bol wreef.
Dit leek het gewenste effect te hebben want uiteindelijk werd ze weer rustig.
‘Goed werk.’ Zei Tops die net op dat moment in de deuropening stond. ‘Ik kom je vertellen dat de anderen gearriveerd zijn. Mevrouw Plijster zal het hier wel overnemen.’ Antwoorde ze terwijl ze de weg vrijmaakte voor de verpleegster die meteen naar het bed toe liep.
‘Je kan het nu wel aan mij overlaten, meneer Lupos, mevrouw Wemel zal me wel helpen.’
Het duurde enkele ogenblikken voor haar woorden tot de woorden tot hem doordrongen.
‘Remus?’ Vroeg Tops duidelijk bezorgt.
‘Wat? O ja, tuurlijk.’ Antwoorde hij verstrooid en liet hij het meisje voorzichtig weer op het bed zakken en volgde Tops weer naar de keuken professor Perkamentus en enkele leden van de orde hadden plaats genomen.
Remus nam plaats tussen zijn vriend Sirius en de donker getinte schouwer Romeo wolkenveld.
‘Wat een dag.’ Stak de professor meteen van wal. ‘Mevrouw Tops vertelde me al over de ontploffing in het hotel en hoe jullie die dooddoeners hebben weten uit te schakelen maar ik zou ook graag jouw zicht op de feiten eens willen horen.’
Zuchtend liet Remus zijn hoofd in zijn handen steunen en gaf niet meteen antwoord.
‘Voel je je niet lekker?’ Vroeg Sirius terwijl hij bezorgd een hand op Remus zijn schouder legde.
‘Ja…Nee, ik bedoel…Het is gewoon een zware dag geweest en ik weet niet wat ik nog kan bijbrengen. Een van die kerels noemde dat meisje Romy en ze zeiden dat ze met twee waren, een jongen die Reese blijkt te heten. En voor hem waren we te laat.’
‘Remus, we hebben gedaan wat we konden.’ Sprak Tops hem tegen en ook de andere waren het daar over eens.
‘Dat hebben we zeker. Maar wat geeft dit opgeleverd? Je hebt zelf gezien wat ze met dat meisje gedaan hebben. Bij Merlijn ’s baard, ik kan alleen maar raden wat ze met hem gedaan hebben.’
Sirius leek iets te willen zeggen maar hield zich dan toch in, alsof hij niet wist wat hij hier eigenlijk op moest antwoorden.
‘Remus, je kan blijven denken aan wat je had kunnen doen maar dit lost niets op, wat we nu moeten doen is ons richten op wat we nu kunnen doen.’ Zei Tops plots. ‘Zoals wat we kunnen doen om dat meisje te helpen want na wat zei heeft meegemaakt zal ze alle hulp wel kunnen gebruiken.’
‘Hebben we eigenlijk enig idee waarom ze eigenlijk achter die twee aan zaten?’ Vroeg Romeo meteen voor Remus hier een snerende opmerking over kon geven.
‘Dat hebben we nog niet kunnen achterhalen.’
‘Heb je niets gehoord toen ze haar…nou je weet wel…’Vroeg Sirius aarzelend.
‘We hebben niets gehoord terwijl ze haar aan het martelen waren.’ Antwoorde Remus bitter. ‘In eerste instantie vroegen ze haar wel iets maar toen ze daar geen antwoord op wou geven werd ze zo hard aangepakt zonder dat ze ook maar enige kans had om iets te kunnen zeggen. Ze waren gewoon met haar aan het spelen. Als een kat die met een vogel speelt voor het verscheurd zou worden.’
Hier wist niemand iets op te zeggen.
‘Nou, het ziet er naar uit dat we pas meer antwoorden zullen krijgen als de jonge dame boven weer aan de betere hand is. Nemen jullie twee maar even wat rust. We praten later wel verder.’ Zei hij tegen de Tops en Remus.
Tops reageerde hier enthousiast op en verdwijnselen meteen naar haar eigen huis. Remus had echter geen zin om alleen te zijn en besloot in de woonkamer te wachten tot mevrouw wemel terug naar beneden zou komen.

Reacties: