FanFic.nl

The Stepbrothers

03. Ordinary Day

Het is weer zo ver. De vakantie is weer voorbij, dat betekent dus dat we weer naar school toe moeten. Krista en ik zitten, zoals gewoonlijk, weer bij elkaar aan de tafel. Een diepe zucht verlaat tegelijk onze monden en alsof we het gepland hadden laten we beiden onze hoofden goed hard op de tafel neervallen. Een aantal klasgenoten van ons kijkt geschrokken om. Krista en ik schieten beiden in de lach om onze actie en om de reacties van onze medestudenten.
“Mevrouw Weber en Mevrouw Dresdner! Jullie maken zoals gewoonlijk weer een aparte indruk,” horen we een bekende stem zeggen. Krista en ik kijken op naar de docent die binnen komt lopen. Het is een docent die wij al wel vaker hier hebben zien rondlopen. Hij werkt hier nog maar een jaar of twee, maar hij kent ons als geen ander. Alle docenten die hebben wel verhalen over ons verteld en in de gang heeft hij ons ook een keer aangesproken omdat we veel te luid eigenlijk ‘muziek’ aan het maken waren. Je weet wel, dat soort muziek dat je meer als ‘herrie’ kunt omschrijven. Nee, oké, het was gewoon herrie.
“Bedankt Meneer Trümper, dat zien wij als een echt compliment,” zeg ik grijnzend. De docent glimlacht terug en begint dan met zijn les. We zitten nu bij muziekgeschiedenis. Het is echt een heel erg interessant vak, maar wat betreft concentratie ben ik ver te zoeken. Elke keer als er iets voorbij het raam schiet, een vogel of een vlieg, dan moet ik zien wat er aan de hand is. Zo gaat dat al vier jaar lang hier, het is voor mij dus niets nieuws.
“Oké, de les is bijna voorbij. Ik heb nog een mededeling voor jullie. Misschien hebben jullie op de schoolsite al gezien dat jullie dit jaar weer, zoals gewoonlijk, een nieuwe mentor zullen hebben. Dit zou Mevrouw Lahren zijn, maar die is met zwangerschapsverlof. Ik zal dit jaar jullie mentor zijn,” zegt Meneer Trümper aan het einde van de les als iedereen zijn boeken al heeft ingepakt en zachtjes met elkaar aan het praten is. Die boodschap heeft de hele klas echter stil gekregen, zelfs Yörick, Michael en Janice, de grootste herriemakers in deze klas.
“Meneer, dat betekent ook dat de barbecue bij U thuis wordt gehouden hè?” roep ik met een grijns door de klas heen. Meneer Trümper kijkt mij meteen aan en trekt een wenkbrauw op. “Welke barbecue?” vraagt hij. Hij weet overduidelijk nergens vanaf. De klas begint ook te smoezen.
“Elke keer aan het begin van het jaar houdt de mentor een barbecue bij hem of haar thuis om te vieren dat we weer een jaar door zijn gekomen en om de leerlingen die vanuit een andere kals in deze klas zijn gekomen te leren kennen. Dit jaar moet dat natuurlijk extra groot omdat dit ons laatste schooljaar is,” zegt Krista. Meneer Trümper kijkt even moeilijk, maar begint dan te glimlachen. “Oké, wie heeft er dit weekend dan allemaal tijd?”
De hele klas begint te joelen en te juichen. Krista en ik geven elkaar een low-five onder de tafel en grijnzen breed. Voor een grote barbecue zoals deze maakt iedereen wel vrij, dat weet ik zeker. Alle klasgenoten zullen komen. Het zijn er maar 23, maar we moeten elkaar wel allemaal leren kennen om het komende jaar goed door te komen.
“Dan zie ik jullie in ieder geval zaterdag. Ik zal jullie nog een mail sturen met alle informatie die jullie nodig hebben, en natuurlijk moeten jullie ook wat geld inleggen, wat denken jullie van tien Euro de man?” vraagt Meneer Trümper. Zonder ook maar één keer gemekker stemt de klas in. Meneer Trümper lacht, steekt dan zijn duim op als goedkeuring en zegt dan dat de les voorbij is. Met deze laatste les is ook de schooldag weer voorbij, dit was de enige les die wij vandaag hadden.
Krista en ik lopen breed grijnzend de klas uit, maar worden net buiten de deur tegengehouden door Meneer Trümper. Hij kijkt mij en Krista aan met een aardige glimlach. “Dames, mag ik jullie wat vragen?” vraagt hij dan. “Dat was al een vraag op zich, maar natuurlijk,” zeg ik grinnikend. Trümper lacht ook even zachtjes en kijkt dan weer ernstig.
“Hoe kan ik jullie bij de les houden?” vraagt hij dan. Ik en Krista trekken meteen beiden onze wenkbrauw op. “We zijn bij de les hoor Meneer, wilt U onze aantekeningen zien? Ik kijk naar buiten, maar dat betekent niet dat ik niet op let. Ik doe het al vier jaar zo, en al vier jaar lang heeft het goed gewerkt zo,” zeg ik een beetje beschaamd. Hij had gewoon door dat ik niet altijd naar hem keek tijdens de les. Misschien maar goed ook, dan heb ik ook wel wat meer zin om op hem te letten als hij op mij aan het letten is.
“Oké, dan is het goed. Succes met jullie huiswerk en dan zie ik jullie zaterdag,” zegt Meneer Trümper met een grote glimlach op zijn gezicht. Krista en ik vervolgen meteen ook onze weg naar het schoolplein toe waar we groots onthaald worden door onze klas. Dat gedeelte van de barbecue dat proberen we elk jaar, maar nog niemand is erin getrapt, of ze hadden gewoon geen zin om een stel puberale jongeren in huis te hebben. Meneer Trümper is wat dat betreft wel erg makkelijk. Misschien heeft hij zelf kinderen die net aan het puberen zijn geweest en weet hij hoe het is. Dat zal het wel zijn.
Krista heeft geen zin in het blije gedoe van onze klasgenoten en trekt mij zo snel en onopvallend als het gaat mee naar de poort van het schoolpein. We rennen meteen de hoek om en beginnen een straat verder hard te lachen. Nu geven we elkaar aan goede high-five en lopen we nog uitlachend verder. Krista legt haar arm om mijn schouder heen en kijkt mij aan. “Dat hebben we weer mooi voor elkaar, zusje,” grinnikt ze. Ik por haar zacht in haar zij en lach dan nog even.
“Hé, wat hebben we morgen?” vraagt Krista met een glimlach. Ik frons even en denk na. “Ik dacht dat we iets van touringmanagement hadden. Maar ik weet het niet zeker. Doe niet zo lui en kijk straks thuis lekker op internet,” zeg ik grinnikend. Krista grijnst, gaat even met haar knokkels over mijn hoofd heen en sulteert mij dan.
“Ik zie je zo op Skype soldaat!” zegt ze luid. Ik saluteer haar ook en kijk haar dan even na als ze de straat naar rechts afslaat. Hoofdschuddend en lachen jog ik verder naar mijn huis toe. Vandaag was een dag die snel voorbij was, het school gedeelte tenminste. Als ik straks thuis ben ga ik eerst mijn huiswerk maken en dan een lekker avondje bankhangen met mijn ma. Ik kijk er nu al naar uit.

Reacties: