Hoofdcategorieën
Home » One Direction » He loves me?|| Harry Styles [AFGEROND] » Hoofdstuk 7
He loves me?|| Harry Styles [AFGEROND]
Hoofdstuk 7
Harry Styles POV
Zuchtend loop ik over straat. Deze dag heb ik gelukkig overleefd. Met mijn zonnebril op mijn neus bekijk ik de mensen om me heen. Ik voel me alleen. Zayn heeft Perrie, Liam heeft Danielle, Louis heeft Eleanor, zelfs Niall heeft een vriendin! Neem dan mij, ik ben helemaal alleen.
Mijn beroemdheid is echt wel leuk, maar ik weet niet of de meiden mij leuk vinden om Mij of om Harry Styles, de beroemde Boyband zanger. Ruw stoot ik mijn handen in mijn zakken, mijn rugzak hangt over één schouder. Met een bittere trek om mijn mond loop ik verder. M’n Iphone trilt en ik grijp ernaar. Het geeft als tijd 17.04 uur aan en er staat een berichtje van Niall.
Sharon komt vandaag met me mee. Had wat problemen op school. Make sure you’re home.
De grimmige trek wordt vervangen door een grijns. Het is hem dus toch gelukt.
Mijn passen worden groter en ik loop lichtvoetig naar ons complex. Als er ben pak ik mijn sleutel uit mijn zak. Die stop ik in het slot en ik open de deur. Met een grijns stap ik naar binnen. Louis rent als een bezetene door de gang en ik lach. ‘Lou, wat doe je?’ Hij staat met en ruk stil en kijkt me onschuldig aan. Hij mag dan wel de oudste zijn, mentaal is hij toch echt de jongste.
‘Niks.’ Ik rol met mijn ogen en trek een wenkbrauw op. Louis zucht. ‘Goed dan. Ik was rondjes aan het rennen.’ Ik lach. ‘Dat kon ik ook wel zien. Waarom?’ Louis kom dichterbij. ‘Omdat we Sharon gaan ontmoeten,’ fluistert hij in m’n oor, dan racet hij er weer vandoor.
Ik proest het uit en loop lachend de trap op, naar de derde verdieping, naar mijn appartement. Nog steeds lachend stap ik m’n appartement in en gooi ik mijn tas in een hoek. We zijn de rest van de week vrij, vraag me niet waarom, maar ik vind het wel lekker. Langzaam loop ik naar de koelkast en pak wat te drinken. Ik pak mijn Iphone tevoorschijn en terwijl ik door mijn mentions scroll loop ik naar de bank. Ik pak de afstandsbediening en zet de tv aan.
Dan laat ik me langzaam op de bank zakken en leg ik mijn voeten op tafel.
Even genieten.
Sharon Wodner POV
Niall rijd door de straten van London en ik weiger hem aan te kijken. Zijn blik heeft zo onderhand een gat in mijn vest gebrand, maar ik vertik het hem aan te kijken. Ik ga dit echt niet overleven. ‘Sharon,’ begint hij. Ik snuif. ‘Sharon, kom op.’ Ik draai me naar hem toe. ‘Ik ben hier helemaal niet blij mee, Niall Horan.’ Hij grinnikt en zijn prachtige blauwe ogen sprankelen. ‘Sharon, overdrijf je niet een beetje?’ Ik schud koppig mijn hoofd. ‘Nee.’
Hij strijkt door zijn haren en zijn blauwe ogen observeren me aandachtig. ‘Lieg niet,’ fluistert hij. Een rilling loopt over mijn rug. Hij richt zijn blik weer op de weg, maar dit keer blijf ik hem aan kijken. Ik denk na over zijn woorden. Overdrijf ik inderdaad niet? Lieg ik niet tegen mezelf?
Nadat we nog zo’n tien minuten hebben gereden stopt Niall voor een complex van vier verdiepingen. ‘Woon je hier?!’ vraag ik verwonderd. Hij knikt en stapt uit. Na enkele seconden opent hij mijn portier en helpt hij me uitstappen. Samen lopen we naar het complex en Niall laat me binnen, dan komt hij achter me aan. ‘Laten we naar mijn appartement gaan.’ Ik knik en volg hem.
We lopen de trap op, blijkbaar zitten er op de begane grond geen appartementen. Als we op de eerste zijn gaan we naar links en lopen door een gang. Op de helft van de gang zitten twee deuren. Verbaasd trek ik een wenkbrauw op. Niall loopt naar de deur aan de linkerkant en steekt een sleutel in het slot. ‘Kom je?’ ik knik en loop achter hem aan naar binnen. Verbaasd kijk ik rond. ‘Dit meen je niet.’ Hij draait zich om. ‘Het is een standaard inrichting hoor. Ik vind het wel mooi.’ Met grote ogen kijk ik rond. Het is prachtig! Niall kijkt me onzeker aan. ‘Het is toch wel goed?’
‘Goed? Goed? Het is echt fantastisch!’ Hij begint te grijnzen. ‘Echt?’ ik knik en loop langzaam verder. Het appartement is licht ingedeeld. De bank en stoelen zijn bekleed met witte stof. De muren zijn gesausd in een crème achtige kleur. De overige meubels zijn van een lichte houtsoort. De keuken is van hetzelfde hout, de apparaten zijn van een lichtmetaalachtige kleur. Niall loopt langs me heen. ‘Volgt u mij maar.’ Ik grinnik en loop achter hem aan. ‘Gooi je tas maar in de hoek.’ Hij gebaart naar een hoek en ik smijt m’n tas erheen. ‘Ga zitten. Wat wil je drinken?’ Hij gebaart naar de bank.
‘Doe maar water.’ Hij knikt en loopt naar de keuken. Even later komt hij terug met twee glazen water. Voorzichtig gaat hij naast me zitten. ‘Ben je er klaar voor?’ Ik schud mijn hoofd. Niall trekt zich er blijkbaar niks van aan. ‘Ik ga ze even halen.’ Ik kijk hem vernietigend aan.
‘Ik vergeef je dit nooit, Horan.’ Hij grinnikt even. ‘Nu misschien niet, maar later zal je me dankbaar zijn.’ Ik wil een kussen naar z’n hoofd gooien, maar hij is de deur al uit. Ik grom even en loop dan naar de keuken. Mijn glas water is namelijk al leeg en ik zou er nog wel een lusten. Langzaam loopt het water in mijn glas. De deur gaat open en dicht en ik hoor vijf paar voeten stilstaan. ‘Sharon?’ vraagt Niall. ‘Ja?’ Mijn glas is ondertussen vol en ik draai me om.
hoofdstuk reageren krijgen
een melding voor het volgende hoofdstuk
Reacties:
go on!!!
Oh no, you just didnt do that.....
Als je niet snel verder gaat kom ik je stalken ^^
xXx your fellow spirit and soon to be stalker
Sharon is mij.
Verder!