Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » “The most ordinary things could be made extraordinary.” » Three

“The most ordinary things could be made extraordinary.”

4 juli 2013 - 23:27

1085

4

277



Three

helloooo there! I'm back, yay! Sorry guys, dat het zo lang heeft geduurt voor er een nieuw hoofdstuk kwam. Heb hard moeten werken om mn stage nog te kunnen halen, maar het is me gelukt! :D Ben over naar het laatste jaaaarrr. En nu heb ik weer wat meer tijd om te schrijven. Was weer even moeilijk in komen, maar hopelijk vinden jullie het wat. Hopelijk krijg ik weer wat meer inspiratie momenten om te kunnen gebruiken. I missed you guys! Have fun reading, let me know what you think!? xx Daisy

"Jess, dit is toch helemaal niet nodig" - "Ik denk van wel, gaat zitten!" Zegt Jess dringend en ze duwt me in de stoel. We zitten in de wachtkamer van, zoals het bordje op de deur zegt, Psycholoog Dr. Venus. Leuke naam... Naja het is dat Jess naast me komt zitten en mn hand strak vast houdt, anders had ik allang de deur weer uit gelopen. Ben toch niet gek? Volgens Jess misschien wel. Het zijn maar stomme dromen, nergens voor nodig dit.
De deur van de psycholoog gaat open. "Zie je over 2 dagen Elisabeth" Zegt de vrouwelijke 'arts' die in de deur opening staat. Het meisje dat uit de kamer komt heeft een grijze hoodie met capuchon op en loopt met haar hoofd naar beneden richting de lift. "Oh, Beth, je vergeet je iPod!" Roept Dr Venus en ze gooit de iPod richting het meisje. Ik kijk hoe ze hem vangt, waardoor ik een stukje van haar gezicht te zien krijg. Blonde plukken haar komen uit de capuchon, en haar bleke huid komt tevoorschijn. "Thanks" roept ze en ze loopt weer met haar hoofd naar beneden gericht verder. Stom verbaasd kijk ik het meisje na als ze met de lift naar beneden gaat. "Meneer Thibault, u mag binnenkomen". Ik sta op en loop richting de deur. Alsof ik het weet, voel ik dat Jess ook op staat en achter me aan wil lopen. "Blijf maar hier, i'll be allright." zeg ik zonder om te kijken en loop naar de mevrouw, geef haar een hand -"Logan, aangenaam"- en loop door een stukje haar kamer in. "Als eerste, je mag me Mikayla noemen, anders voel ik me zo oud. En ten tweede, neem plaats waar je wil." Ik kijk naar haar en zie een vriendelijk glimlach. Haar té perfecte bruine golfende haren hangen over haar schouder, haar blauwe jeans en een lange witte shirt met kleurrijke bloemen. "Ik ga hier wel zitten" Zeg ik als ik de bank zie en neem plaats in het hoekje. Een kussen die naast me ligt leg ik op mn schoot. Mikayla gaat tegenover me zitten en legt haar benen over elkaar. Ze pakt een groot schrift erbij en maakt wat aantekeningen. "Nou Logan, dat mag ik zeggen toch? Bij zo'n eerste gesprek gaat het er vooral om dat ik je leer kennen. En of je weet waarvoor je hier bent" zegt ze met een vriendelijke glimlach. "Ik ben hier, omdat mijn zus en haar man denken dat ik gek ben. Het is dat ik schreeuwend wakker wordt uit dromen, en daar worden ze bang van. Denk ik..." - " Waar gaan die dromen dan over Logan?" - "Afghanistan..." zeg ik en een korte stilte valt. Ze kijkt me met haar doordringende maar vriendelijke ogen aan en schrijft wat op. "Wat is het precies wat je ziet in je dromen?" - "Ja gewoon, wat daar allemaal gebeurd is. Bomaanslagen, hinderlagen, ziekenhuizen. Het is geen fijn beeld kan ik je vertellen." zeg ik als ik mijn hoofd laat hangen. " Heb je veel vervelende momenten meegemaakt?" - "Ja natuurlijk, dat krijg je als je daar zit. Ben veel vrienden kwijt geraakt, veel dode mensen gezien. Dat blijft voorlopig nog wel op mijn netvlies staan." - "Logan, ik ben hier om je daarmee te helpen. Je te helpen ermee om te gaan en om er met je over te praten." - "Ach, maar je weet hier toch niks van af." - "Dat klopt... ik ben daar zelf niet geweest. Maar ik weet wel hoe het is om vrienden te verliezen. Dat is nooit fijn, het is alsof je hart uit je wordt...." - Wacht eens even. Dat meisje van net, werd even Beth genoemd. Mijn Beth heeft ook blond haar. Bruine ogen... maar die waren zojuist niet te zien. Als zij hier bij de psycholoog loopt, zal ze ook wel hier in de buurt wonen. Als ze het is... "Die Beth van net, is zij ook in Afghanistan geweest?" - "Daar mag ik je niks over zeggen Logan, dat is mijn beroepsgeheim." - "Maar... maar zij was erbij toen mijn beste vriend overleed. Zij heeft mij er de dagen daarna geholpen, me gesteund. En toen... was ze weg. Ik moet haar spreken." - "Sorry Logan, ik kan je daar niet bij helpen." Met een zucht kijk ik uit het raam. "Hoe is je vriend overleden?" - "In een hinderlaag." Zeg ik kortaf. Mijn hand glijd over mn borst naar de naam tags die om mn nek hangen en draai ze in mn vingers. "Maar hij is nog altijd bij me". Ik kijk omhoog naar Mikayla en zie haar vriendelijk glimlachen. "Dat is erg fijn dat hij altijd bij je is." zeg schrijft weer wat op en kijkt dan terug. "Ik denk dat het beter is als we het hierbij laten vandaag." -" Yup, nou bedankt. En uhh, zie je later." Ik sta op geef haar een hand en loop naar de deur. "Hoo, niet zo snel. Ik zie je over 2 dagen weer. Zelfde tijd" zegt ze met een knipoog. "Sure" zeg ik en ik loop de deur uit. Direct loop ik richting de lift en rijk mn hand naar Jess. Ze pakt mn hand vast en loopt met me mee. "Hoe was het?" vraagt ze geïnteresseerd. "Ze heeft me weg gestuurd" - "Wat Logan!? Wat heb je..." - "Rustig! Dat is maar een grapje. Over 2 dagen moet ik terug komen." - "Oh, okay. Gelukkig" zegt ze en ze legt haar andere hand op mijn schouder. "En nu ga je met mij mee naar een afspraak." Zegt Jess met een glimlach en ze knipoogt naar me. "Waarheen?" - "Dat zie je vanzelf".

"...en daar, dat is het hartje, die het geweldig doet! Wil je het geslacht al weten?" Jess kijkt met tranen in haar ogen naar mij. "Wil je de primeur Lo?" - "En ... en Tom dan.." Jess kijkt weer naar de verpleegkundige en knikt met een lach van oor tot oor. "Zoals je hier ziet... is er niks te zien. Dus je zult een meisje krijgen. Gefeliciteerd." zegt ze vriendelijk en maakt 2 printscreens van de echo. Ze haalt de overige gel van Jess' buik en Jess komt overeind. "Lo, een meisje!" zegt ze blij en een traan loopt over haar wang. Ik zet een stap dichterbij en leg haar hoofd tegen mijn borst als ze haar armen om mijn middel slaat. "Tom zal zo blij zijn." zegt Jess vreugdevol.
Als we naar de auto lopen kan Jess haar ogen niet van de foto's halen. Eenmaal in de auto zucht ze eens diep. "Wat had ma dit leuk gevonden.." - "Dat zou ze zeker."


Reacties:


XxAmyxX zei op 4 sep 2013 - 10:06:
Gauwverderx melding voor mij?


ZaynLoveMe
ZaynLoveMe zei op 6 juli 2013 - 1:49:
Jeej, fijn dat je weer schrijft! Gauw verder! En je schrijft echt top. X


LOVENIALLL
LOVENIALLL zei op 6 juli 2013 - 0:27:
Wauw zo mooi *pinkt een traantje weg*
Jij kan SCHRIJVEN meid !

Snel verder pleasee

XXXXXX


Malikaa
Malikaa zei op 4 juli 2013 - 23:55:
Wooohhh you made it

Je schrijft echt zo goed! I love this story
Het wordt echt tijd dat ik die film zie ^^
Snel verder
xXx