FanFic.nl

Catch me if you can.

Inleiding

Haar oude versleten gympen renden over het asfald en haar zwarte schoudertas voelde op dit moment als een grote last op haar schouders aan.
Haar blonde haren die ze in een staartje gebonden had hopte mee op het ritme van haar stappen en haar groene ogen staarden het donker in.
'Daar is ze' schreeuwde een politieagent achter haar en de voetstappen van de mannen in pak kwamen met razend tempo dichterbij.
Ze dacht dat ze het wel zou volhouden , dat ze ze wel zou afschudden maar had niet gerekent op haar voet die dubbel zou klappen.
Met een smak kwam ze tegen de grond en met een pijnlijk gezicht probeerde ze overeind te klimmen. Waar was Brandon als je hem nodig had?
Haar voet voelde te zwaar aan om op te staan , dus kon ze niks anders dan blijven zitten. De politiemannen waren nu slechts enkele meters van haar verwijdert.
Hun tempo nam af toen ze haar zagen , ze dachten dat ze toch geen kant meer opkon.
Toen het schemerige lichtje -bevestigt een muur van 1 van de hoge gebouwen waar het steegje tussen lag- begon te flikkeren verscheen er een grijns op haar gezicht.
Met veel lawaai liet er een regenpijp los van de stenen en storte net voor de mannen neer. Een akelig en hoog gelach , gemixt met hier en daar geschreeuw , nam de stille steeg over en de politiemannen deinsden geschrokken achteruit.
'Ze is een heks' schreeuwde er 1. 'Hou nou eens op met je bijgeloof, Henk' mompelde een andere. 'Er bestaat niet zoiets als heksen ,geesten en demonen' maakte hij zijn reactie af. Hailey wist wel beter. EN binnenkort de ongelovige politieman ook.
De kwaade en geïriteerde blik op zijn gezicht verandere ,en nam plaats voor ongeloof en verwarring. 'Zie je nu wel' gilde de andere man terwijl hij zich omdraaide en wegrende. Heel even bleef de andere staan , knipperde een paar keer met zijn ogen -alsof hij verwachte dat het beeld dan zou veranderen ,of dat hij wakker zou worden uit een droom- en zette het toen ook op een rennen.
Hailey glimlachte en keek naar achteren.
De steeg had zich gevult met zielen , die zich schuil hielden in het donker van de nacht. Doordat ieder een klein kaarsje vasthield kon je de vrouwen wel van de mannen onderschijden , en de kinderen van de volwassenen.
groep voor groep verdwenen de geesten , net zolang tot ze weer alleen in het steegje zat. 'Welcom to England' mompelde ze. Haar woorden werden meegenomen met de koude wind. Haar blik richte zich omhoog naar de volle maan en het gejank van een weerwolf verstoorde de rust opnieuw.
Ze lachte en haalde een klein en oud boekje -die bijeen werd gehouden door een zijden lint- uit haar tas en klemde het tussen haar handen.
Die weerwolf was nog lang niet van haar af.

Reacties: