FanFic.nl

I'm not different, I'm a human too [AFGEWERKT]

22. "Het spijt ons."

Weer een week verder. De tour gaat verder en Lot heeft Tom nog steeds niet vergeven. Soms twijfelt ze eraan of ze dat ooit nog wel zal kunnen. Tussen Ashley en Jacob vlot het ondertussen ook niet meer zo goed door de grote afstand tussen de twee geliefden. Neuriënd loop ik door de hotelgang naar onze hotelkamer. Ik heb geen idee waarom ik neurie maar het is leuk. Ik heb het gevoel dat het concert vanavond geweldig gaat zijn en dat maakt me vrolijk. De soundcheck ging wel wat minder maar dat betekent alleen maar dat het concert dubbel zo goed gaat zijn als de voorgaande concerten. Ik huppel naar de hoteldeur van onze kamer en draai de sleutel om in het slot. “Ashley, ik ben terug.”� roep ik maar krijg geen antwoord. “Ashley?”� Zoekend kijk ik de kamer rond, geen Ashley te zien. Misschien staat ze onder de douche. Ik klop even op de badkamerdeur en hou mijn oor tegen het hout maar hoor geen water stromen. “Ashley, zit je hier ofzo?”� Ik duw de deur open en begin geschrokken te gillen als ik het tafereel dat ik zie in me opneem. “ASHLEY!!!!”� gil ik luid en grijp de deurklink vast zodat ik op mijn benen blijf staan. Ashley ligt onbeweeglijk op de witte badkamervloer met een grote plas bloed rond haar pols. Naast haar ligt mijn zakmes dat ik altijd in mijn koffer heb zitten. “Lot, wat is er?”� Sam komt bezorgd de kamer ingelopen. Ik kan niet antwoorden, mijn ogen blijven maar naar Ashley kijken. Mijn hand grijpt de deurklink nog steviger vast. “Wat gebeurt er hier?”� Ook Tom komt de kamer binnen gelopen. “Oh shit.”� mompelt hij. Sam heeft ondertussen zijn gsm al genomen om een ambulance te bellen. “Kom Lot.”� Tom probeert me bij Ashley weg te trekken maar ik probeer los te komen. “Nee, Ashley!”� roep ik snikkend. “Lot, kom mee.”� Tom trekt me volledig weg, de kamer uit. “Het komt allemaal in orde. Ashley komt er wel weer bovenop.”� probeert hij me gerust te stellen maar op dit moment wil ik gewoon dat dit een nachtmerrie is. “Kom even mee naar mijn kamer.”� Tom leidt me naar zijn kamer waar ik snikkend op zijn bed ga zitten. “Hier, drink maar wat.”� Hij stopt een bekertje water in mijn trillende handen. Ik snik een bedankje en breng het bekertje trillend naar mijn mond waardoor de helft van het water uit het bekertje op mijn broek gemorst wordt. “Ik zal je helpen.”� zegt Tom en komt naast me zitten. Hij neemt het bekertje uit mijn handen, leidt het naar mijn mond en laat me een slok nemen. Op zo’n momenten denk ik er echt aan om hem te vergeven. Hij is zo lief en attent. “Gaat het weer een beetje?”� vraagt hij bezorgd en zet het bekertje neer. Ik knik en ga snikkend op zijn schoot zitten. “Ik heb dit gemist.”� geef ik toe. “Ik ook.”� glimlacht Tom voorzichtig. Zijn stem is zo voorzichtig, alsof hij bang is iets verkeerd te zeggen. “Lot,”� Tom schraapt even zijn keel, “ik wil je iets zeggen.”� Afwachtend kijk ik hem aan. “Ik weet dat we het niet zo makkelijk hebben gehad de laatste tijd maar daar heb ik iets uit geleerd. Ik heb er uit geleerd dat ik niet zonder je kan en dat ik je nooit ofte nimmer nog zal kwetsen. Ik heb gemerkt dat ik een vreselijk leven zou leiden als jij er niet in zou voorkomen. Daarom wil ik je iets vragen.”� Zijn hand verdwijnt in zijn broekzak en haalt er een doosje uit. Mijn adem wordt een beetje onregelmatig als ik merk dat Tom een doosje voor een ring in zijn hand heeft. “Charlotte,”� Tom opent langzaam het doosje waardoor er een prachtige ring tevoorschijn komt, “wil je met me trouwen?”� Mijn hart slaat een tel over en begint dan aan een razendsnel tempo te slaan. “Ik besef nu dat de laatste twee weken belangrijk waren en daardoor heb ik beslist je dit te vragen, ook al zijn we nog niet lang samen.”� zegt Tom nog maar ik heb al lang mijn antwoord klaar. Nog voor Tom de tweede keer naar mijn antwoord kan vragen sla ik mijn armen rond zijn nek en druk mijn lippen stevig op de zijne terwijl de tranen over mijn wangen rollen. Door mijn enthousiasme valt Tom op zijn rug maar hij trekt me gewoon mee in zijn val. Ik ga met mijn volledige gewicht op Tom liggen terwijl onze lippen niet lossen. Ik merk dat ook Tom zijn tranen laat lopen. “Ja,”� snik ik als ik Tom langzaam loslaat, “ja, ik wil met je trouwen. Het spijt me dat ik je zo lang niet kon vergeven. Ik kon dat beeld gewoon niet uit mijn gedachten wissen.”� “Het zal nooit meer gebeuren, ik beloof het.”� Langzaam komen we terug recht. Tom neemt het doosje met de ring en neemt de ring eruit. “Met deze ring beloof ik dat ik je nooit meer zal kwetsen en voor altijd bij je zal blijven.”� zegt Tom terwijl hij de ring rond mijn vinger schuift. Nog steeds met tranen in mijn ogen kijk naar mijn vinger waar nu een prachtige ring rond siert. “Ashley.”� bedenk ik me opeens. Ik kruip van Tom z’n schoot en loop terug naar Ashley haar kamer. Ashley is weg maar de plas bloed is er nog altijd. “Ze is met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht.”� zegt de stem van Bill achter me. “Sam is meegereden.”� “Hoe erg was ze er aan toe?”� vraagt Tom die nu ook terug de kamer in komt gelopen. “Ze komt er wel weer bovenop.”� is het enige dat Bill zegt. “Komaan, Bill, kun je echt niks meer zeggen?”� Ik schud Bill aan zijn schouders door elkaar. “Dat is hetgeen de dokters me gezegd hebben, ik weet niet meer.”� antwoordt Bill en loopt weg. “David rijdt straks naar het ziekenhuis, je kunt meegaan!”� roept hij nog. Snel loop ik naar David z’n kamer. “Ga je naar het ziekenhuis?”� vraag ik van zodra de deur opengaat. “Ja, ik wou net vertrekken.”� David sluit zijn deur en loopt naar beneden waar een van onze busjes staat. Ik loop hem achterna en kruip met Tom in het busje. De hele rit naar het ziekenhuis zeg ik niks, ik hou alleen Tom z’n hand vast. Het moet gewoon goed komen. Ashley is mijn beste vriendin, ik kan niet zonder haar. “Het komt wel in orde, schatje.”� fluistert Tom als hij me uit het busje helpt. “Ik hoop het.”� fluister ik terug. “Zijn jullie familie?”� vraagt de verpleegster als David naar Ashley vraagt. “Nee, ze is mijn beste vriendin.”� antwoord ik geërgerd. “Zeg me nu gewoon hoe het met haar gaat!”� Tom legt zijn hand op mijn schouder om me te kalmeren. “Rustig.”� zegt de verpleegster. “Ze ligt in kamer 175. De dokter is wel nog even bij haar.”� Ik duw de verpleegster aan de kant en loop naar de kamer die ze aanwees. “Ashley!”� Roepend loop ik de kamer in. Ashley ligt nog steeds onbeweeglijk in het bed. Haar ogen gaan langzaam open als ik naast haar op het bed kom zitten en haar hand vast neem. Blijkbaar voelt ze de ring rond mijn vinger. “Vanwaar komt die ring?”� vraagt ze schor. “Van Tom.”� antwoord ik blozend. “Uitleg.”� grijnst Ashley. “Hij nam me mee naar zijn kamer om me te kalmeren toen ik je vond en toen…”� Ik pauzeer even en kijk naar Tom die nu ook de kamer inkom. “Hij heeft me ten huwelijk gevraagd.”� fluister ik blozend en ben niet zeker of Ashley het wel gehoord heeft. Ashley begint hyper te gillen en in haar handen te klappen. “Dat is geweldig!”� roept ze blij. Ze drukt 3 kussen op mijn wang en gaat dan weer liggen. “Ashley, je moet nog 3 dagen hier blijven.”� deelt David mee als ook hij de kamer binnen komt. “De concerten van vandaag en morgen worden afgelast, het volgende concert speel je gewoon terug mee als dat lukt.”� Ashley knikt en kijkt vanuit haar ooghoeken naar Tom en mij. Ik heb mijn armen rond zijn middel geslagen en mijn hoofd rust op zijn borst. Nu ben ik er zeker van dat ik hem nooit meer laat gaan.***Nerveus schuifel ik heen en weer op mijn stoel. Sam, Tom en ik zitten samen met David aan een tafel met voor ons de pers. We moeten 2 concerten aflasten en dan wilt de pers natuurlijk weten waarom. David heeft ons duidelijk gemaakt dat we de echte reden niet mogen vertellen. “Zeg gewoon dat Ashley gevallen is en haar arm voor 3 dagen niet mag gebruiken.”� heeft hij wel 4 keer gezegd. Ashley ging ermee akkoord dat we David z’n verhaal zouden vertellen in plaats van hetgeen er werkelijk gebeurd is. Hetgeen er echt gebeurd is, is dat Ashley haar pols overgesneden heeft omdat Jacob het uitgemaakt heeft. Ik ben blij dat Tom dat niet gedaan heeft toen ik hem zei dat we niet meer samen verder konden gaan. Nu zijn we natuurlijk wel weer samen maar ik zou het wel vreselijk vinden als Tom zijn polsen zou hebben overgesneden voor mij. Dan zou ik me pas schuldig gevoeld hebben. Ik voel Tom zijn hand op mijn been. Glimlachend kijk ik hem aan en laat onze vingers verstrengelen. Als iedereen zit neemt David het woord. “Zoals jullie allemaal al weten moeten we spijtig genoeg 2 concerten aflasten. Dit komt doordat Ashley deze morgen een pijnlijke val gemaakt heeft tijdens de soundcheck. Ze mag haar pols 3 dagen niet gebruiken en daarom lassen we 2 concerten af, het concert van vanavond en het concert van morgen. De fans zullen hun ticket terugbetaald krijgen of kunnen een ticket voor een extra concert krijgen. Het spijt ons dat we concerten moeten aflassen maar dit is nu eenmaal onvermijdelijk. Ashley kan helemaal geen bas meer spelen. Als er nog vragen zijn, kunt u ze nu stellen.”� Meteen vliegen er een stuk of 5 armen in de lucht. “Hoe is het nu met Ashley zelf?”� “Ze voelt zich goed, alleen haar pols doet pijn maar er wordt goed voor haar gezorgd.”� antwoord ik kort. Er volgen nog een paar vragen over Ashley en over de afgelaste concerten. Zowel Tom als ik beantwoorden de vragen, Sam zit er maar bij zonder iets te zeggen. Ik vraag me af wat er met hem is. Al sinds we uit het ziekenhuis kwamen is hij zo stil. Ik maak me toch wat zorgen, normaal gezien is hij nooit zo stil. Straks zal ik hem vragen wat er scheelt. “Nu jullie hier toch allemaal zijn wil ik nog iets zeggen.”� zegt Tom als iedereen zijn vragen gesteld heeft. Met ingehouden adem kijk ik hem aan. Kon hij me niet waarschuwen dat hij iets over onze verloving ging zeggen? “Lot en ik hebben de afgelopen 2 weken ruzie gehad die nu gelukkig terug bijgelegd is.”� Ik voel een kneepje in mijn hand. Bevend knijp ik terug. “Vandaag hebben we onze koppigheid aan de kant geschoven en hebben we het terug goed gemaakt. Toen we het goedgemaakt hadden heb ik Lot iets gevraagd.”� Ik kan aan elk gezicht in de zaal zien dat ze al weten wat er gaat komen. “Ik heb haar gevraagd of ze met me wou trouwen en ze heeft ja geantwoord. Zo, dat was het. Bedankt voor jullie aandacht.”� Tom staat recht en wilt me ook rechttrekken maar ik blijf nog even zitten omdat er allerlei vragen gesteld worden. “We houden alles privé dus vragen stellen haalt niks uit.”� Nadat ik dat gezegd heb sta ik recht, neem Tom z’n hand en loop het kleine podium af. “Kon je me niet waarschuwen?”� vraag ik Tom verontwaardigd. “Ik kreeg bijna een hartinfarct.”� “Sorry.”� giechelt Tom en slaat zijn armen rond mijn middel. “Ik vergeef het je.”� glimlach ik voor ik een kus op zijn lippen druk. Tom lacht zijn tanden bloot en trekt me stevig tegen zich aan. “Slaap je vannacht terug bij mij?”� vraagt hij met een zielig gezichtje. “Dat weet ik nog niet hoor.”� antwoord ik giechelend. Ik draai me om zodat Tom z’n armen van mijn lichaam glijden en loop naar Sam. Hij zit op een stoel voor zich uit te staren. “Broertje, wat scheelt er?”� vraag ik bezorgd. Ik hurk voor hem neer en leg mijn handen op zijn benen. “Ruzie met Bill.”� mompelt hij. “Waarover?”� vraag ik door. “Hij zegt dat hij begint te twijfelen aan zijn geaardheid maar ik geloof er niks van.”� antwoordt Sam. “Zijn management vindt gewoon dat homo’s het slechter doen in de muziekindustrie.”� “Wat voor zever is dat nu weer?!”� roep ik uit. “Ze hebben nog nooit van George Michael ofzo gehoord zeker?”� “Dat heb ik hem ook gezegd maar hij doet altijd wat zijn management zegt.”� zucht Sam en laat zijn hoofd hangen. “Hey,”� Ik hef Sam z’n hoofd op en kijk hem aan, “je gaat je toch niet laten doen door een paar klootzakken van Bill z’n management? Jullie liefde is veel belangrijker. Praat erover met Bill en als zijn management echt wilt dat hij met jou breekt, zeg hem dan dat hij kan kiezen. Of jij, of zijn carrière. Ik denk dat ik wel weet wat hij zal kiezen.”� “Zijn carrière.”� mompelt Sam snikkend. “Dan is hij je niet waard.”� Ik veeg met mijn duimen de tranen van Sam z’n gezicht. “Praat erover, oké?”� Sam knikt snikkend en geeft me een knuffel. “Bedankt, zus.”� “Graag gedaan.”� Ik druk een kusje op zijn wang en trek hem recht van de stoel waar hij op zat. “Beloof me dat je met hem gaat praten.”� zeg ik nog een laatste keer. “Ik beloof het.”� lacht Sam. “Ga jij nu maar terug naar Tom. Hij staat daar helemaal alleen.”� Sam duwt me in Tom zijn richting. Grinnikend loop ik naar Tom en sla mijn armen terug rond zijn middel. “Hier ben ik weer.”� giechel ik zacht. “Slaap je vannacht nu bij mij of niet?”� vraagt Tom voor de tweede keer. “Nooit gehoord van ‘Geen sex voor het huwelijk’?”� vraag ik hem en verberg mijn grijns als ik zijn verbaasde gezicht zie. “Dat geldt voor de dag net voor het huwelijk en dat is nu nog niet.”� zegt Tom slim. “Damn.”� mompel ik in mezelf. “Dus kom jij gewoon bij mij slapen.”� grijnst Tom en drukt een kusje op mijn neus. “Daar heb ik geen problemen mee, denk ik.”� Glimlachend sla ik mijn armen rond Tom z’n nek.***Rond 12 uur liggen Tom en ik zwetend tegen elkaar aangedrukt in Tom z’n bed. Ik heb mijn koffers naar Tom zijn kamer gesleurd, ik ben niet van plan om alleen in een dubbel bed te gaan liggen terwijl de jongen die me net ten huwelijk gevraagd heeft in de kamer naast me ligt. Nee nee, ik lig veel liever bij die jongen in bed. Met een lome grijns streelt Tom mijn arm. “Ik heb dit zo gemist.”� fluistert hij. “Dit moment, enkel wij twee en niemand anders.”� Giechelend kruip ik nog wat dichter tegen hem aan een krab plagerig rond zijn navel. Mijn blik dwaalt af naar de vinger waar mijn verlovingsring rond siert. Er komt automatisch een glimlach op mijn gezicht. Glimlachend druk ik een kus op Tom zijn schouder en merk dat hij me verliefd aankijkt. “Ich liebe dich.”� Die woorden hebben nog maar net mijn mond verlaten als de stem van Sam door de hotelgang klinkt. “Lot had gelijk!”� roept hij. “Je bent me niet waard!”� Een deur knalt toe en lopende voetstappen zijn te horen. “Lot?”� Een vinger tikt tegen het hout van de hotelkamerdeur. “Ga maar.”� glimlacht Tom als ik hem moeilijk aankijk. Ik rol uit het bed, trek mijn slipje en T-shirt terug aan en trek de deur open. Sam staat met betraande ogen voor me. Ik zeg niks maar neem hem gewoon in mijn armen. “Ik stoor zeker.”� zegt hij moeilijk en kijkt naar Tom die het deken wat beter over zich heentrekt. “Nee, het is niks.”� stel ik hem gerust. “Mag ik bij jou komen slapen?”� vraagt Sam snikkend. “Ik wil niet alleen slapen.”� Ik knik en stop de sleutel van Ashley haar kamer in zijn hand. “Ga maar al, ik kom zo.”� zeg ik hem en loop dan terug naar Tom. “Hij heeft ruzie met Bill.”� leg ik uit. “Hij heeft gevraagd of ik bij hem wou slapen vannacht.”� Tom zucht even. “Doe maar. Ik zal eens met Bill gaan praten.”� Ook hij kruipt vanonder het deken en trekt zijn boxer terug aan. “Ik zie je morgen.”� Ik kus hem nog snel goedenacht en loop dan naar de kamer van Ashley waar Sam in een bolletje op het bed ligt. “Sam, vertel me nu eens wat er gebeurd is.”� Ik kruip naast hem op bed en sla mijn armen om hem heen. “Ik heb het uitgemaakt.”� antwoordt hij enkel. “Waarom, Sam?”� “Hij wou het uitmaken maar ik heb het gedaan voor hem zodat ik niet gekwetst zou zijn. Plan mislukt.”� legt hij kort uit. “Het spijt me zo.”� fluister ik. “Het is oké. Ik wil nu gewoon slapen en Bill vergeten.”� “Oké.”� Ik sla mijn armen nog wat steviger rond mijn broer heen, kijk nog een laatste keer naar mijn ring en sluit dan definitief mijn ogen.

Reacties: