FanFic.nl

Dark turns into light • Niall Horan

Stalking • 008

POV Jade Florence Hall

"Zie je in de pauze", zei Niall met een knipoog. "Bye", mompelde ik. Hij aaide mijn zijn duim over mijn kaak en liep toen de gang uit. Ik zuchtte en liep het geschiedenis lokaal in. Achterin zag ik Olivia, Ashley en Poppy al klaarzitten om mijn verhaal aan te horen. Oh god...

"Daar is onze pretty little liar!", schreeuwde Olivia toen ik naast Ashley ging zitten. Ik grinnikte en pakte mijn boeken uit mijn tas. Daarna gooide ik hem van de tafel af en sloeg mijn aantekeningenboek open. Ashley stootte tegen mijn elleboog aan. "Ik heb geen vriendje! Hou op! Ik ben nog vrijgezel!", praatte ze me na. Ik zuchtte en ritste mijn etui open. "Dat ben ik nog steeds."
De meiden keken elkaar aan en begonnen te lachen. "Hij bracht je naar school! Je bent gisteren gewoon met hem mee naar huis gegaan, hè?", zei Poppy al wenkbrauwwiebelend. Mijn mond viel open. "Gadverdamme. Nee. Ik mag hem nog steeds evenmin als eerst." Ze keken me ongelovig aan.
"Goed, vrienden", begon de docent, "we gaan vandaag een film kijken over de Koude Oorlog." De gordijnen werden dichtgedaan en de lichten gingen uit. De docent zette de film aan met het geluid extra hard.
"Ik wil alles weten, nu meteen. En geen leugens!", siste Olivia. Ik knikte. "Vanochtend kwam ik beneden, en mijn zusje was weg. Ik ging haar zoeken, en toen zag ik de voordeur openstaan. Ik liep naar buiten toen ze naar binnen kwam. Ze drukte me tegen de muur aan en begon te praten over dat ik een vriendje had. Toen ben ik naar buiten gegaan en stond Niall naast ons huis, in z'n dikke auto naar me te grijnzen en-"
"Hij weet waar je woont?", onderbrak Poppy me geschokt. Ik knikte. "Ik weet toch ook waar Trevor woont", zei Ashley kortaf. Poppy zuchtte. "Jij kent hem al een paar maanden en als we Jade moeten geloven hebben ze elkaar een paar dagen geleden pas ontmoet." Ik knikte.
"Hoe weet hij dan waar je woont?", vroeg Olivia. "Heb je hem je adres gegeven of-?" Ik schudde mijn hoofd. "Vrijdag, toen ik wegging is hij me volgens mij achterna gegaan. Ik stak de straat over en werd bijna aangereden, maar ineens was hij er en duwde me voor die auto weg."
"Wat?", zei Poppy geschrokken, en iets te hard.
"Dames", zei de docent geïrriteerd. "Sorry."
"Hij heeft je leven gered door je dus achterna te gaan?" Ik knikte. "Heb je hem daarna mee naar huis genomen dan?", vroeg Ashley wenkbrauwwiebelend. Ik keek haar sarcastisch aan. "Nee. Ik denk dat hij me daarna weer is gevolgd. Hoe kan hij anders mijn huis hebben gevonden?"
"Google maps", zei Ashley terwijl ze met een pluk van Olivia's enorm lange blonde haar begon te spelen.
"Wat een creep!", piepte Poppy. Eindelijk iemand die me begreep. "Daar denken mijn zusje en Harriet anders over", mompelde ik.
"Weet je zijn naam wel?", vroeg Olivia die haar pluk haar uit Ashley's handen trok. Ik knikte. "Niall. Niall Horan."
"Hoe oud is hij?", vroeg Ashley. Ik haalde mijn schouders op. "Zijn naam is het enige dat ik van hem weet. En dat hij in een Range Rover rijdt."
"Als hij die niet gestolen heeft", grapte Olivia. Poppy pakte mijn hand. "We kunnen politie inschakelen als je dat wilt, liefje." Ik grinnikte en schudde mijn hoofd. "Bedankt", zei ik. "Politie zou niet nodig zijn. Als ik gewoon aardig tegen blijf doen en al zijn flirtpogingen zou negeren zal hij vanzelf ophouden."
"Of niet", zuchtte Ashley. We keken haar vragend aan. "Ja, komop. Het is een jongen. Voor hun word de "jacht" alleen maar beter als je zo afstandelijk blijft doen." Poppy was het er niet mee eens. "Ja, maar als ze hem de hele dag gaat lopen aaien en zoenen dan vind hij het alleen maar leuk."
"Negeren is ook geen optie, mijn zusje zal er alles aan doen om mij te laten praten", mompelde ik.
"Dus, wat gaan we ermee doen?", vroeg Olivia. "Geen idee", zuchtte ik terwijl ik naar buiten keek. De klassen het andere gedeelte van de school waren allemaal vol. Ik keek of ik nog bekende zag. De meeste klassen waren vol met bruggers en tweedeklassers. In een lokaal zat een klas dat leek op een examenklas. De jongens die bij het raam zaten zagen er ouder uit dan ons. Ik bestudeerde de gezichten en zag toen Niall die me breed glimlachend aankeek. Ik glimlachte zwakjes terug en draaide toen mijn hoofd weg. Toen ik zo zat dat hij niks kon zien siste ik: "hij zit daar." Ze keken me alle drie tegelijk geschrokken aan. "Waar?"
"Linksboven. Niet allemaal tegelijk kijken. En ook niet opvallend." Ze knikten, maar op een of andere manier draaiden ze alle drie tegelijk hun hoofd om. Hun ogen gingen van mij naar Niall. Ik voelde hoe rood ik werd. De bel ging. Ik stond onmiddellijk op en pakte mijn tas in. De anderen deden hetzelfde.
"Zo snel mogelijk naar wiskunde", mompelde ik terwijl ik hun handen pakte en hen voor het raam wegtrok.

Reacties: