FanFic.nl

¤Hero In Disguise¤ {Afgelopen}

You Know I'm Boss! ¤2¤

Onderweg naar school at Daisuke rustig zijn broodje op. Overdenkend wat hij vandaag eens zou doen om zijn schooldag interessanter te maken.
Hij had nog wat rotjes in zijn rugzak zitten die hij had gekocht in een winkeltje in het centrum, ze verkochten daar het gehele jaar door klein vuurwerk dus had Daisuke zelfs in de nog koude lente dagen rotjes die hij gooide naar leraren en leerlingen die hij niet mocht.
Hij grijnsde plots en stond stil vlak voor de schoolhekken, vandaag zou Satoshi rotjes naar zijn hoofd gaan krijgen! ‘laat dat gedoe met die rotjes nou eens bij Satoshi! Als hij de politie op je afstuurt is het alleen maar een kwestie van tijd voordat ze ontdekken dat ik een deel van je ben!’ hoorde Daisuke in zijn hoofd en hij had de neiging zichzelf voor zijn hoofd te slaan in de hoop Krad stil te krijgen maar hield zich nog net in en liep de hekken binnen.
Hij zag Satoshi al snel en haalde een aansteker en rotje tevoorschijn. Hij had het al zo vaak gedaan dat hij niet eens hoefde te kijken naar het rotje om te weten dat hij aanstond, hij wachtte even en smeet ‘m toen soepel en zonder dat iemand het zag naar Satoshi zijn hoofd.
BAM!
Het halve schoolplein keek geschrokken naar Satoshi die zojuist een rotje tegen zijn hoofd aan had gehad, hij bloedde niet en was verder in orde, maar hij zou een gigantische hoofdpijn hebben de rest van die dag. Hij draaide zich boos om vlak voordat Daisuke hem passeerde met een grijns die niet veel goeds betekende. ‘goedemorgen Satoshi’ zei Daisuke grijnsend en hij liep het schoolgebouw in.

De rest van de dag kon Satoshi niet ophouden te staren naar Daisuke en ook bij de engelse les deed hij niks anders dan staren. Daisuke stak verveeld zijn hand op en toen de leraar naar hem keek stond hij langzaam op en liep naar Satoshi toe met een blik op zijn gezicht die kon moorden. Toen hij eenmaal bij Satoshi zijn tafel was bukte hij tot hij op ooghoogte was en gromde ‘Beste Satoshi, ik snap dat je me niet kan weerstaan vanwege mijn geweldige lijf, maar ga een ander persoon achtervolgen met een kwijlspoor wil je?’ hij spuwde de woorden net zoals een draak vuur zou spuwen. Zo fel dat zelfs Satoshi van zijn stuk was en pas weer redelijk kon nadenken toen Daisuke weer op zijn stoel zat.
‘Jezus Daisuke!’ hoorde Daisuke plots en hij rolde met zijn ogen terwijl de leraar verder ging met de les zonder aandacht te besteden aan de twee jongens.
‘houd je bek!’ beet Daisuke in gedachten terug, maar Dark weigerde stilletjes toe te kijken, ‘Ik zweer het Daisuke, als je zo doorgaat maak ik je leven tot een hel!’ schreeuwde Dark en Daisuke grinnikte duivels.
Geen van zijn klasgenoten keek hem echter aan, ze wisten ondertussen wel beter dan dat. Daisuke was allang gek verklaard door hun, maar sinds kort ook een wandelende tijdbom die kon ontploffen door zelfs maar een fluister.
‘En hoe wil je dat gaan doen meneer de dief?’ zei Daisuke terug, ‘Je zit verdomme vast in mijn hoofd tot ik je eruit laat! Wat wou je gaan doen? In je Dark gedaante naar de politie gaan?’
‘als je zo doorgaat doe ik dat misschien wel ja…’ en daarmee was de discussie gesloten.
De rest van de dag hoorde Daisuke niks meer van Dark en hij was er dankbaar voor, eindelijk had hij wat vrijheid om te doen wat hij wou.

Onderweg naar zijn kluisje zag hij Riku al aankomen, hij had zich er al helemaal op voorbereid dat Dark zou gaan zeggen dat hij het goed moest maken met haar, maar de stilte bleef. ‘zijn al je opmerkingen opgeraakt Dark?’ vroeg hij aan hem en hij hoorde Dark naar hem hummen, blijkbaar had hij geen zin in ruzie.
‘jammer, ik had er zo naar uitgekeken om weer met je in discussie te gaan over Riku….’

Reacties:

BAM zei op 25 maart 2011 - 13:36:
Oke dai-chan het wordt echt tijd dat je weer lief gaat doen!

Verder wel een leuk verhaal, eens wat anders dan de lieve daisuke