FanFic.nl

Schijnvertoning

Proloog

Het is donker. Aardedonker. Je weet dat je in je bed ligt, maar meer ook niet. Gevoelloze armen, gevoelloze benen – een gevoelloos lichaam. Langzaam voel je het zweet op je voorhoofd ontstaan, hoor je je hart sneller bonken en ben je jezelf bewust van de schaduw die langzamerhand dichter en dichterbij je komt. Je weet wat er gaat gebeuren, elke keer weer, en toch blijft het eng. Doodeng.
Dan voel je hem. Hoor je hem. Zijn raspende, diepe ademhaling die dichterbij komt. Nog net niet voel je het op je gezicht; de warme dampen uit zijn zwarte mond. Je ogen zijn stijf dichtgeknepen, openen kan je ze niet. Wil je ze niet.
Je merkt dat hij zich over je heenbuigt. Je voelt zijn schaduw op je lichaam nestelen, je voelt zijn aanwezigheid tintelen in de neurotransmitters onder je vel. Het is te laat, hij heeft je gevangen. Zijn vingers glijden langs je wang, zo koud als ijs. Koud, als angst.
Je diepste doodsangst.
Hij is het.
Je voelt het, je ruikt het.
Je hoort het.

Reacties: