Hoofdcategorieën
Home » One Direction » The Wrong Shoe Size ~ One Directon » O2O ~ Mary Ann Jales
The Wrong Shoe Size ~ One Directon
O2O ~ Mary Ann Jales
Mary Ann Jales POV
Roxy had me gebeld met de mededeling dat ik snel naar huis moest komen. Of in ieder geval naar het huis van de buren vast.
Ik hoopte dat Niall en zij niks kapot hadden gemaakt, de oude, stoffige meubeltjes van de buren zakten altijd al bijna door als je er naar keek.
Ik stapte uit de bus en liep de straat af naar de plek waar ons huis stond. Het was erg donker, ook al was de straatverlichting aan. Ik had moeite met nergens tegen op lopen.
In de verte zag ik koplampen van een grote auto. Ze waren erg fel ik moest deed een hand voor mijn ogen om mezelf te beschermen tegen het felle licht.
De auto minderde vaart zodra hij langs me heen ging, iets verder de straat op. Mijn hart klopte iets harder, je zag altijd in de programma's als Opsporing Verzocht dat als er 's nachts een auto op een verdachte manier stopte op de straat waar jij liep, dat dat foute boel was. Ik hoopte dat dit een uitzondering was...
Ik rilde bij de gedachte, maar besloot dat ik het beste gewoon door moest lopen, mijn huis was.
Hoe dichter ik bij de stilstaande auto was hoe naarder ik me voelde. Toen ik o ongeveer tien meter van de auto was verwijderd ging het rechterportier open. Er stapte iemand uit.
Ik schrok en bleef trillend staan.
'Wacht!' schreeuwde de man die daar stond.
Ik deed natuurlijk niet wat hij riep. Ik draaide me om en probeerde weg te rennen op mijn hoge hakken, wat niet bepaald een succes was.
'Blijf nou!' hoorde ik de mannenstem roepen en ik keek over mijn schouder en zag dat hij achter me aan rende. Dat bleek achteraf geen goed idee...
Ik struikelde over een steen die op de stoep uitstak en viel.
Shit, Mary waarom blijf je dan niet voor je kijken! zei de stem in mijn onderbewustzijn.
De man kwam steeds dichterbij, ik bleef liggen in de waan dat hij heel, maar dan ook heel misschien doorrende. Dat gebeurde niet.
De donkere gestalte stopte voor me en ik voelde een paar ogen naar me kijken. Hij was dun en erg lang.
'Gaat het?' vroeg hij en ik voelde me rillen.
'Wat wilt u?' vroeg ik bang.
'Je helpen, gaat alles, heb je je niet bezeert?' vroeg hij, maar ik trapte niet in zijn trucjes. Hij stak een hand naar me uit, ik nam hem niet aan en probeerde zelf op te staan.
Vervolgens wilde ik wegrennen, maar de man pakte me bij de pols. Ik probeerde mezelf nog los te rukken, dat hat geen zin.
'Laat me los,' fluisterde ik streng.
'Als je beloofd niet weg te rennen,' zei de man.
Ik beloofde niks en liet hem mijn pols gewoon vast hebben.
'Nogmaals,' zei ik dit keer met veel nadruk om zelfverzekerd over te komen. 'Wat wilt u van me?'
'Ik wil je een lift aan bieden, voordat er echt iemand aan komt die verkeerd,' zei de man en hij kwam dichterbij, iets te dichtbij. Dichtbij genoeg gelukkig om hem een stomp in zijn buik te geven. Ik balde de hand van mijn vrije hand tot een vuist en sloeg met alle kracht die ik bezat in zijn buik en rende weg.
Ik rende zo snel ik kon richting mijn huis, ik keek snel nog achterom, maar toen ik weer naar de weg keek zag ik een obstakel dat ik niet meer kon ontwijken en ik knalde er vol tegenop.
'Au!' riep het obstakel, het was dus een mens...
Ik zei niks en wreef over mijn pols waar de man mij had vast gepakt.
'Harry?' vroeg het obstakel.
'Huh? Harry wie?'
'O, jij bent dus duidelijk niet Harry, wie je ook bent. Wacht even, dan pak ik even mijn mobiel, dan hebben we meer licht,' Het obstakel was dus duidelijk te horen een jongen en hij rommelde in zijn broekzak. Even later zag een vaag licht van het apparaatje afkomen.
'Ik ben Louis,' zei hij.
'Mary Ann,' stelde ik mezelf voor.
'Ik was op zoek naar mijn beste vriend, hij sprong zonet uit onze auto om een meisje te helpen of zo,' zei Louis en ik begreep gelijk dat die vriend van hem, de man was die ik in zijn buik gestompt had.
'Ik denk dat ik wel weet waar je vriend is,' zei ik en we liepen naar de plaats waar ik ongeveer dacht dat ik hem ontmoet had.
Hij zat op de grond voorover gebogen en had zijn armen om zijn buik geslagen. Had ik hem dan zo hard geraakt?
'Louis?' piepte de man, die zelfs jonger leek dan Louis, nu in het licht van Louis' mobieltje.
'Volgens mij heb ik mijn ribben gebroken,' concludeerde hij hijgend.
'Dat zal wel weer meevallen Hazzie,' zei Louis.
'Sorry, dat was niet mijn bedoeling, maar je deed bestwel creepy weet je,' zei ik tegen hem.
'O, ik wilde je echt alleen maar helpen hoor. Mijn naam is Harry trouwens,' antwoordde hij en ik stelde mezelf weer voor.
Harry legde even later uit waarom hij uitstapte. Hij wilde me alleen maar samen met Louis van wie de auto was naar huis brengen, omdat het zo laat was.
Ik stapte enkele minuten later in de grote, luxe auto en vroeg me af hoe Louis aan deze auto was gekomen, als hij rijk zou zijn zou hij niet hier wonen en bovendien zag hij er helemaal niet rijk uit.
Reacties:
Ahahahah goeie actieeee
Ehm you can read een fanfic van Azula
Misschien ken je haar al, dan weet je ook dat haar verhalen geweldig en professioneel zijn
X
Melding!!
Ik heb wel een leuke ff kijk maar op m'n profiel!
Wow, ze kent one direction echt niet 0.0
ik heb wel een ff voor je, One day at a time ^^ Ik weet niet of die goed is, maar hij staat op mijn profiel ^.^
xXx
hahahahhaah
Geweldige actie Mary Ann.Ik heb wel wat ficcies ^^
Kijk maar op mijn profieltje (:
Hey, hey,
Leuk chappie <3 snel.weer verder he
Ik kan je helaas niet helpen met je zoektocht naar fanfics...lees namelijk bijna alleen maar engelse... sorryknorry..
Greetzz