Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Meant To Be - Harry Styles » Chapter Fifteen
Meant To Be - Harry Styles
Chapter Fifteen
Nadat ik het hele verhaal had verteld aan Alisa gaf ze me een knuffel.
“Oh Amelie… Ik kan me voorstellen hoe erg het is om zoiets te zien,” zei Alisa vol medeleven.
Ik voelde de tranen prikkelen achter mijn oogleden.
“Weet Harry dat je het hebt gezien?” Vroeg ze.
Ik schudde nee.
“Ik weet dat het moeilijk is Amelie, maar je zult het toch echt aan hem moeten vertellen.” En Alisa veegde de tranen weg die over mijn wangen liepen.
“I can’t.” Ik schudde met mijn hoofd.
“Ik wil weg hier Alisa, ik wil niks uitleggen aan Harry. Alsjeblieft begrijp me.” Ik snikte.
“Dat snap ik lieverd, maar je moet echt met Harry praten. Hij moet weten waarom je zo doet.”
“Nee, ik wil niet. Ik hoef hem niet meer te zien,” zei ik terwijl ik mijn hoofd schudde.
Het bleef een tijdje stil. Een rustgevend stilte.
“Ik ga naar Amsterdam,” zei ik opeens en stond snel op om mijn koffer in te pakken.
“Wacht Amelie! Doe niet zo gek! Je gaat niet helemaal naar een ander land door zo een jongen!” Hoorde ik Alisa achter me roepen.
Maar het boeide me niks, het was niet zomaar een jongen. Het was Harry… Die jongen met die lieve krulletjes en met die mooie groene ogen en die lieve glimlach. Het was Harry, niet zomaar een jongen…
Ik pakte mijn roze koffer die boven op mijn kast lag en ritste deze open zodra ik het op mijn bed had gelegd. Ik liep naar mijn inloopkast en probeerde zoveel mogelijk van de kleren te pakken die op de planken lagen. Ik liep weer terug naar mijn koffer en propte alles er snel in.
“Amelie, doe normaal. Je gaat nergens heen.” Alisa was ondertussen achter me aangekomen en haalde mijn kleren weer uit de koffer.
Ik liep terug naar mijn inloopkast en pakte er meer kleren uit die ik vervolgens samen met de kleren die Alisa uit mijn koffer had gehaald weer in mijn koffer probeerde te proppen. Ik pakte snel nog wat schoenen.
In mijn tas stopte ik mijn mobiel, paspoort en mijn portemonnee met het geld erin voor het vliegticket.
Snel ritste ik mijn koffer dicht en liep naar de voordeur.
“Alisa, begrijp me alsjeblieft en zeg niks tegen Harry. Ik bel je als ik ben aangekomen in Nederland. Let alsjeblieft goed op Max, je weet hoeveel hij voor me betekent. Binnenkort laat ik hem ophalen hier,” zei ik haastig terwijl ik mijn jas aantrok.
“Amelie, kan je er niet eerst beter over nadenken?”
“Dit is beter Alisa geloof me, dit is beter.”
Alisa zuchtte.
“Ik ga je missen Amelie, maar ik kom je snel weer opzoeken,” zei Alisa met een droevig gezicht en gaf me een knuffel.
Max kwam aangelopen met zijn staart tussen zijn poten. Hij keek omhoog en maakte jank geluiden.
“Ik ga je missen Maxie, maar ik zie je snel weer.” Ik knuffelde Max en gaf hem een kus op zijn neusje terwijl ik mijn tranen probeerde in te houden.
Alisa gaf me een laatste knuffel. Ik deed de voordeur open, keek even om naar Alisa en Max en deed de deur achter me dicht…
Toen ik buiten stond ademde ik even diep in en probeerde een lege taxi te vinden die langs reed.
Toen ik eindelijk een lege taxi had gevonden werd mijn koffer in de kofferbak gelegd door de taxichauffeur en ik stapte in.
Toen de taxi begon te rijden keek ik nog één keer om naar het huis waar ik zoveel had meegemaakt in zo een korte tijd samen met Alisa… Het huis waar Harry me naar toe bracht die ene avond…
Ik voelde hoe een traan mijn rechter ooghoek verliet. Snel pinkte ik het traantje weg.
Ik zou niet meer om Harry huilen… Ik zou een nieuw leven beginnen… Een leven zonder Harry.
Toen we eindelijk bij het vliegveld waren aangekomen haalde ik diep adem en stapte de taxi uit. De taxichauffeur overhandigde mij mijn koffer. Ik pakte de roze koffer van hem aan en liep het vliegveld binnen.
Nadat ik had ingecheckt en mijn koffer had afgeleverd zat ik voor me uit te staren in de wachtkamer.
Na een tijdje gewacht te hebben in de wachtkamer mochten we eindelijk het vliegtuig instappen.
In het vliegtuig zocht ik mijn plek op, op de stoel naast mijn stoel zat een oud omaatje. Er verscheen een klein glimlachje op mijn gezicht. Ze leek heel erg op mijn oma. Oma Hanneke. Wat had ik haar toch gemist…
Ik ging bij het raam zetten en stopte mijn oortjes in mijn oor.
Na een tijdje toen iedereen op zijn plek zat en zijn gordels om had gedaan voelde ik hoe het vliegtuig opsteeg. Vroeger toen ik klein was kon ik hier nooit tegen maar inmiddels is dat wel veranderd.
Ik sloot mijn ogen dicht en viel in een diepe slaap.
Ik droomde over Lila, mijn beste vriendin… Nou ja, ze was mijn beste vriendin.
Ik werd wakker geschud door iemand, ik deed langzaam mijn ogen open en zag het oude omaatje bezorgt naar me kijken.
“Ach kindje toch had je een nare droom?” Vroeg ze met een stemmetje net of ze tegen een kleuter praatte.
Nu pas voelde ik de tranen die waren opgedroogd op mijn gezicht.
Ik knikte.
“Hier neem maar wat water.” En ze bood me een flesje water aan.
Ik knikte dankbaar en dronk wat water uit het flesje.
Ik gaf het flesje terug aan het omaatje.
Ik leunde met mijn kin op mijn hand en keek uit het raam. Gelukkig vroeg het omaatje niet verder ik hoefde hier nu echt niet over te praten. Over Lila... Diegene die al sinds ik me kan herinneren mijn beste vriendin was. Hoe kon ze…
Een diepe zucht verliet mijn mond. Ik deed mijn Ipod iets harder en keek uit het kleine raampje van het vliegtuig.
Toen we eindelijk geland waren stapte ik snel het vliegtuig op en liep richting de plek waar iedereen zijn koffers kon ophalen.
Toen ik mijn roze koffer had liep ik naar de uitgang. Buiten aangekomen stond ik even stil en haalde diep adem, Nederland, daar ben ik dan weer. Ik liep naar één van de taxi’s die voor het vliegveld stonden en stapte in.
Ik stopte mijn oordopjes in mijn oor en keek uit het raam. Ik had Amsterdam zo erg gemist…
Ik zette mijn Ipod op shuffle en het eerste lied dat opkwam was ‘Little Things’.
Een diepe zucht verliet mijn mond en ik voelde hoe de tranen achter mijn oogleden prikkelden.
Niet huilen, dacht ik. Ik zette mijn Ipod uit en probeerde aan mooie dingen te denken, niet dat het veel hielp.
De taxi stopte voor het grachtenpand waar ik als kind was opgegroeid. Waar ik zoveel heb meegemaakt.
Ik haalde diep adem en stapte de taxi uit. Ik pakte mijn roze koffer en liep naar de voordeur.
Toen ik voor de voordeur stond hurkte ik en ging met mijn vingers over de gegrafeerd letters A
D stond er. Er verscheen een klein glimlachje op mijn gezicht toen ik weer terug dacht aan die dag.
Daniel was mijn jeugdliefde. We hadden onze namen op mijn voordeur gegrafeerd, haha mijn moeder was daar niet blij mee.
Ik stond weer op en klopte op de deur. Toen de deur werd open gemaakt kreeg ik tranen in mijn ogen.
“Mam!” Ik sprong in de armen van mijn moeder.
“Amelie, lieverd ik heb je zo erg gemist.” Ik voelde de tranen van mijn moeder op mijn schouder.
“Niet huilen mam ik ben terug.” Ik maakte me los uit haar omhelzing.
“Waar zijn Alisa en Max? Waarom ben je eigenlijk hier?” Vroeg ze.
“Rustig mam, als je me even binnen wil laten vertel ik je alles.” Ik glimlachte zwakjes.
Mijn moeder deed een stap naar achteren zodat ik naar binnen kon. Ik pakte mijn koffer en liep naar binnen.
De geur van dit huis was precies nog hetzelfde als in mijn jeugdtijden…
Reacties:
Ik weet niet wat harry heeft tedaan maar het is in iedergeval niks goeds
Snel verder
Xxx
Nou.... niet eerlijk.... Ik wil weten wat ze zag.... =(
Waarom is ze weg gegaan!!! Dat mag niet!
Snel verder
xXx