FanFic.nl

Your Shadow ~ Kruistocht In Spijkerbroek

1.

Gedachteloos veeg ik de scherven bijeen op het middenplein.
De huisbaas was weer eens dronken en smeet lege flesjes bier naar iedereen die hij kon raken, voornamelijk dienstmeisjes. Ikzelf was daar ook één van.
Ik buig voorover en raap alle scherven op en steek ze in mijn schort. Ik hink het huis binnen en berg de borstel op. Ik til mijn jurk op en bekijk mijn enkel nog eens. Een flesje heeft me geraakt en heeft dwars door de vieze, oude vodden gesneden. De wond bloedt nog lichtjes en het ziet er niet goed uit. De kans op een infectie is groot. Ik zucht en begeef me weer naar buiten om de was van de lijn te halen.

Iets trekt mijn aandacht. In de verte klinken kinderstemmen in een lied. Ik frons en wankel naar het grote hek dat het huis van de drukke straat scheid. Ik kan mijn ogen bijna niet geloven bij het aanzicht van honderden, neen, duizenden kinderen die langzaam voorbij schreden. Hun kleine, vieze gezichtjes zijn naar boven gericht en hun handen gevouwen. Sommigen hebben grote kruizen mee bestaande uit twee aan elkaar gebonden takken. De vreemde stoet wordt geleid door een kar met 2 ossen voorgespannen. De inzittenden bestaan uit kinderen die er rijk en schoon uitzien, en twee priesters. Ze zijn druk aan het praten en lachen luid. Terwijl de kar langzaam voorbij rijdt springt er een jongen uit met vrolijke, blonde krullen en sproeten op zijn neus, net zo prachtig gekleed als de rest van de rijke kinderen. Hij beweegt zich vliegensvlug tussen de kleintjes die net als ik in vodden gekleed zijn en schril afsteken tegen hem. Een seconde vang ik zijn blik op en wenkt me lachend voor hij er weer vandoor gaat.

Een klein meisje loopt langs me en ik strek mijn arm uit doorheen het hek om haar tegen te houden. Ze moet ongeveer 7 jaar zijn. 'Wat gebeurt er?' Vraag ik haar nieuwsgierig. Ze kijkt op en zegt met een brede lach; 'We zijn op weg naar Jeruzalem! We gaan het bevrijden! Met behulp van God zal de zee voor Nicolaas wijken en we zullen de slechten wegjagen!' Ze pakt mijn hand en trekt er aan. 'Kom ook mee?' Ik twijfel en kijk achter me. Zou ik zomaar kunnen weglopen? Zou de baas niet achter me aankomen? De reden voor de merkwaardige kruistocht klinkt als waanzin, maar ik wil al langer weg van hier. Het is niet de eerste keer dat ik gewond ben geraakt. Ik krijg amper geld en wordt zwaar uitgebuit. Al mijn hele 13- jarige leven droom ik van avontuur. Is dit mijn kans? Ik laat de hand van het meisje los en ren naar de rand van de omheining en wurm mezelf door een gat, dat verborgen wordt door een paar struiken.

Het kleine meisje komt naast me staan en trekt me ongeduldig recht. Even maak ik aanstalten om terug te gaan maar ze sleurt me mee. 'Kom nou!' roept ze ongeduldig. 'De kruistocht wacht niet!' Ze lacht naar me en loopt kordaat door. Ik kan maar niet geloven dat ik dat echt heb gedaan! Ik heb helemaal niks meegenomen! Ik kijk paniekerend om me heen maar mijn twijfels ebben langzaam weg bij het aanzien van nog veel meer kinderen die hun huizen uitlopen en meegaan met de grote groep. Ik kalmeer en luister glimlachend naar het gekwetter van het meisje. Ik vang op dat haar naam Aleydis is, dat ze haar hele leven al rondzwerft en, net als ik, een wees is. Na een lange tijd wandelen laten we Spiers achter ons en adem ik voor de eerste keer de lucht van de vrijheid in.

Reacties: