FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

|9|

Tom
Nadat ik Lies haar sms gekregen had ben ik meteen naar haar kamer gegaan. Het voelde goed om naast haar te slapen en te weten dat er niks gebeurd is. Ik wil geen one night stands meer, niet meer sinds ik Lies ken.
Verbaasd kijk ik naar Bill die voor Lies haar hotelkamerdeur (wateenwoord) staat. Lies moet niks hebben van gasten met zwart haar, heeft ze me gezegd dus ik denk niet dat Bill hartelijk werd ontvangen. Hij loopt net weg als ik wil vragen wat er scheelt. Dan niet zeker. Ik klop op de deur en even later klinkt er een kwade stem “Laat me gerust!!”� Zie je wel, Lies moet nu nog niks hebben van Bill en dat wist hij maar al te goed. Waarom probeert hij het dan? Daar snap ik mijn kleine broertje toch niet zo goed.
“Lies, ik ben het. Bill is weg.”� zeg ik rustig.“Echt?”� Ik hoor een paar dingen kraken en een zachte bonk tegen de andere kant van de deur. “Ja, hij is weg.”� Ik heb het laatste woord nog maar net uitgesproken of de deur gaat open. “Lies, gaat het wel?”� vraag ik bezorgd als ze met rood behuilde ogen voor me staat. Ze knikt voorzichtig en kijkt voor de zekerheid de hotelgang door. Als ze merkt dat er inderdaad niemand is, houdt ze de deur voor me open. “Lies, Bill is er niet meer.”� stel ik haar gerust en ga op de rand van het bed zitten. Lies mompelt iets en kruipt onder de dekens. “Ga jij daar zo blijven zitten?”� grinnikt Lies als ik op de bedrand blijf zitten. “Nee hoor.”� Ik kruip ook onder de dekens en kijk Lies even aan. Zelfs ’s morgens ziet ze er geweldig uit. Na een tijdje is Lies in slaap gevallen maar ik blijf naar haar gezicht staren. Ik kan maar niet in slaap raken. En waarom? Ik heb geen idee maar ik denk dat het komt door Lies. Waarom mag ik van Gustav niet bij haar slapen, er is toch niks gebeurd. Heeft het misschien iets met die Z te maken? Ik wil echt weten of misschien mag ik het niet weten. Lies had zoiets gezegd. Dat ze er nog niet klaar voor was of zo. Naja, ik zal het wel te weten komen als de tijd rijp is.
Lies
Ik denk dat ik nog een uurtje geslapen heb en dan definitief wakker word. Ik kan me mijn droom niet goed herinneren maar ik weet nog dat het te maken had met Zelia en Felix. Het was eerder een nachtmerrie maar dat is het bijna altijd als het met Zelia en Felix te maken heeft.
Ik strompel naar mijn koffers en rommel er even in. Met beginnende tranen in mijn ogen haal ik de foto van Zelia uit mijn koffer haal. Waarom heb ik het gedaan, waarom heb ik haar dit aangedaan en mezelf aangedaan? Eigenlijk heb ik er niet over beslist, mam en pap hebben erover beslist. Ik ging maar akkoord, ik kon niet normaal denken, ik was te emotioneel. Ik ben een paar maanden in therapie geweest omdat ik het maar niet kon vergeten en omdat ik soms aanvallen kreeg waarbij ik alleen kon huilen, schreeuwen en me aan iets vastklampen. Soms wast dat mijn bed en soms was dat Gustav. Bij Gustav werd ik sneller weer rustig. Als ik me aan mijn bed vastklampte, had ik niemand om me te troosten tenzij mijn knuffels konden spreken.
Achter me hoor ik Tom bewegen. Even denk ik dat hij wakker is maar hij heeft zich gewoon omgedraaid. Opgelucht steek ik de foto van Zelia terug onderaan in mijn koffer. Ik vis een T-shirt, jeansrokje en ondergoed uit een andere koffer en loop naar de badkamer voor een douche.
Tom
Als Lies denkt dat ik niet wakker ben, heeft ze het mis. Ik ben wel degelijk wakker en ik heb gezien dat ze naar een foto aan het kijken was. Misschien is dat haar geheim. Maar ja, wie zal het zeggen? Ik kan altijd kijken wat er op die foto staat maar dan zal Lies me niet meer vertrouwen maar ik wil haar ook helpen. Zoals ze er gisteren uitzag, met haar roodbetraande ogen, wil ik haar het liefst niet meer zien. Het kwetst me om haar zo te zien.
Ik kom recht uit mijn kussen en staar naar de koffer waar Lies de foto ingestopt heeft. Zou ik het doen? Waarom ook niet, ook al kan Lies dan kwaad worden. Ze staat onder de douche en zal daar niet zo snel vanonder komen, denk ik. Ik kruip uit het bed en loop zachtjes naar de koffer. Zo zorgvuldig mogelijk haal ik de foto uit de koffer. Een petieterig mensje kijkt me aan. Een baby? Wat heeft Lies met een baby? Misschien had ze een tweelingbroer- of zus en heeft die het niet overleefd. Dan kan ik het geloven dat ze soms zo moet huilen. Als ik zou weten dat Bill het niet overleefde en ik wel zou ik ook huilen. Het lijkt me echt verschrikkelijk en dat is het ook. Ik kan er ook compleet naast zitten maar dit lijkt me de meest logische verklaring voor haar huilbuien.

Reacties: