FanFic.nl

The Stepbrothers

12. Bliss

“En, wat wordt jouw nieuwe look?” vraagt Bill terwijl hij naast mij loopt in de stad. Ik haal mijn schouders op. “Ik weet het eigenlijk nog niet. Ik denk dat ik de kapper maar iets laat doen en dan zie ik wel hoe het wordt. Als mijn haar maar niet korter wordt dan tot halverwege mijn rug,” zeg ik. Bill grinnikt en knikt.
“En jij?” vraag ik geïnteresseerd. Bill denkt even na en bijt ook even op zijn lip. “Hmm, ik denk dat ik het laat milimeteren,” zegt hij met een grijns. Ik trek een wenkbrauw op. “Dat meen je niet,” zeg ik lachend. Bill haalt zijn schouders op. “Heel veel fans zullen het gaan haten,” zeg ik verbaasd.
“Het is niet het haar van de fans. En trouwens, de helft van onze vrouwelijke fans die hebben toch ook een opscheer. Dat vind ik dan weer niet mooi. Ik heb daar ook niet veel over te zeggen,” zegt Bill met een glimlach. Ik knik. Hij heeft wel echt gelijk. “Ach, inderdaad, jouw haar, jouw keuze. Ik denk dat het je wel leuk zal staan,” zeg ik glimlachend. Bill glimlacht terug.
Na een vijftal minuten zijn we aangekomen voor de kapper. Krista, Tom en Georg die lopen door, zij zouden gaan kijken bij de Britain, voor nieuwe schoenen en caps. Gustav die loopt met ons mee de kapperszaak binnen.
“Goedemiddag, hoe kan ik u helpen,” glimlacht de man achter de kassa. Het begrip ‘homo’ straalt van hem af. “Wij zouden graag onze haren willen laten doen,” zeg ik en wijs naar mijzelf en Bill. Daarna kijk ik naar Gustav, maar die schudt zijn hoofd. Hij hoeft dus niet geknipt te worden.
“Dat is goed, er is op dit moment niemand, dus jullie kunnen meteen plaats nemen,” zegt de man, nog steeds met een grote glimlach op zijn gezicht. Bill en ik knikken en lopen naar een plekje vrij ver achterin. We gaan naast elkaar zitten. Gustav komt aan mijn andere kant op een stoel zitten en kijkt ons aan.
“Nou, Gabi, ik heb wel wat van mijn vader gehoord, maar vertel eens wat over jezelf,” zegt Bill met een glimlach. Ik leg even mijn hoofd schuin en leg mijn rechterwijsvinger op mijn mond terwijl ik nadenk. Wat zou ik kunnen vertellen?
“Ja, waar moet ik beginnen? Ik ben 21, geboren op 24 maart. Ik zing en speel bas en piano. Ik teken ook heel erg graag, vooral portretten. Vroeger heb ik een jaar of vijf op een verdedigingssport gezeten en dat heeft zich wel goed bewezen vorig jaar. Mijn vader is overleden toen ik vijf was tijdens een auto-ongeluk. Ik kende hem wel, maar echt heel erg veel kan ik mij niet meer herinneren. Ik weet wel dat hij heel erg veel van mij hield en dat hij mij vaak aan het lachen maakte. Ik wil later graag komen werken bij Universal als manager van een band en ik denk wel dat de tour waar Krista en ik misschien ook bij mee gaan dat ik daar wel erg veel ervaring mee op kan doen. Krista en ik zijn pas een jaar vriendinnen, maar we zijn dan ook wel meteen elkaars beste vriendinnen. Ehm... mijn moeder heeft mijn hele leven goed voor mij gezorgd en nu kan ze eindelijk weer voor zichzelf zorgen met haar nieuwe vriend,” zeg ik met een grote glimlach op mijn gezicht.
“Interessant,” zegt Gustav. Ik kijk hem even aan en glimlach. “Zo interessant ben ik nou ook weer niet,” grinnik ik. “Nee, ik bedoel dat jij en Krista vrij close leken en even dacht ik dat jullie elkaars vriendin waren als in relatie,” zegt Gustav. Ik grinnik weer. “Nee, ik ben al drie jaar weer single,” zeg ik dan. En blij toe. Mijn vorige vriend was een echte klootzak.
Aan Bill zijn gezicht zie ik dat hij weer iets wil zeggen, maar juist op dat moment komen er twee vrouwelijke kappers aangelopen. De blonde loopt naar Bill toe en vraagt wat hij wil hebben. Ik grijns en kijk Bill aan. “Je zei dat je het zou gaan milimeteren,” zeg ik dan. Hij knikt en kijkt de kapster aan. “Ik wilde het inderdaad graag laten milimeteren. En nee, dat vind ik niet zonde, haar groeit wel weer terug,” zegt hij voordat de kapster iets kan zeggen.
“En wat zou jij willen?” vraagt de kapster met de zwarte haren aan mij. Ik ga even met mijn hand door mijn haren heen en denk na. “Ehm, ik zou graag een rechte pony willen, sowieso, en dan maximaal mijn haar afknippen tot op het midden van mijn rug. En ik wil het graag ombre van zwart boven naar gifgroen onder willen hebben geverfd,” zeg ik terwijl ik het kapsel in mijn gedachten heb zitten.
“Dan wordt dat geregeld, het gaat alleen wel een tijdje duren, maar ik denk dat je dat al wel bedacht had,” zegt de kapster. Ik knik met een glimlach. Ja, ik weet hoe vervelend het is om van zwart naar licht genoeg te gaan. Natuurlijk betekent dat dus ook dat Bill als eerste klaar is met zijn nieuwe kapsel. Ik moet zeggen dat het hem echt helemaal niet slecht staat. Ergens vind ik het zelfs beter staan dan dat blonde haar. Maar natuurlijk blijft de zwarte mohawk die hij had nog wel het mooiste bij hem staan. Het had gewoon heel veel karakter.
De kapster is bij Bill al binnen een minuut of tien klaar, net als de onderkant van mijn haar helemaal in de bleek is gezet, dus hij gaat de rest weer opzoeken en waarschijnlijk ook een beetje winkelen. Gustav blijft echter bij mij zitten. ‘Ik heb geen zin de drukte’ is zijn argument. Ergens begrijp ik hem wel, maar aan de andere kant ook weer niet.
“Je vertelde dat je verdedigingssport wel van pas is gekomen, hoe komt dat zo?” vraagt Gustav na een paar minuten stilte. Ik kijk hem aan. Wat moet ik nu vertellen? Ik kan hem het niet vertellen, want dan gebeurt hetzelfde als vannacht. Scheiße.
“Als je het niet wil vertellen dan is dat zo. Het is niet dat ik meteen al je diepste geheimen wil weten,” zegt Gustav met een kleine glimlach op zijn gezicht. Hij heeft waarschijnlijk de blik in mijn ogen gezien. Ik knik. Ik vind het heel erg fijn dat er hij rekening mee houdt dat het moeilijk is voor mij.
“Wat is je favoriete muziek?” vraag ik aan Gustav om de stilte te laten verdwijnen. Meteen beginnen we een hele discussie over verschillende bands en dat gaat uiteindelijk over naar de redenen waarom we zijn begonnen met het maken van muziek tot de hobby’s waar wij het liefste iets aan doen. In het uur dat ik alleen met hem aan het praten ben, ben ik een heel stuk wijzer gworden. Na dat uur zitten ook Bill, Tom, Georg en Krista erbij. Mijn haar zit ondertussen voor de tweede keer voor een gedeelte in de bleek. De eerste keer was het nog niet blond genoeg. Dit gaat dus nog wel eventjes duren. Maar gelukkig heb ik ineens een hoop mensen met wie ik kan spreken. En dat voelt heel erg fijn.

Reacties: