FanFic.nl

schuldig

hoofdstuk 18

louis (ik weet dat het lux is maar gewoon voor het idee)

Maddy’s POV,

Anne is nu 2 maanden oud, en echt super schattig. Ik hou echt van haar lach. Harry is echt helemaal gek op dr, en Louis natuurlijk ook. Maar vandaag gaan ze op tour. Ik zit samen met Anne beneden, de jongens zijn hun spullen pakken. Louis heeft al duizend keer zijn excuses aangeboden, en ik heb die duizend keer geaccepteerd. Ik bedoel hij vind het toch ook niet leuk, dus ik kan wel gaan lopen zeuren maar dat maakt het niet makkelijker. Die tour moet gewoon afgemaakt worden, voor die fans. Wat ik natuurlijk begrijp, ze hebben een kaartje bemachtigt en nu mogen ze daar iets voor terug krijgen. Ik zucht en druk Anne stevig tegen me aan, ik hou van haar. Dan komt Louis naar beneden, ik sta op en druk Anne in zijn armen. Straks gaat hij haar 2 maanden niet zien. Dus als hij terug is, is ze al weer 4 maanden oud. Louis gaat op de bank zitten en speelt wat met Anne, waardoor ze die schattige lach weer op haar gezicht krijgt. Dan komen de andere jongens ook naar beneden gelopen. Anne gaat het hele rondje rond. Iedereen gaat haar missen. Ik loop naar Louis toe, ik wrijf met mijn hand over zijn wang en ik voel een traan over de mijne lopen. Hij sluit me in een knuffel.
‘Ik ga je missen,’ fluistert hij in mijn oor.
‘Ik jou ook, beloof me dat we skypen!’ zeg ik
‘Natuurlijk!’ zegt hij waarna hij zijn zachte lippen op de mijne druk. Langzaam laat ik hem los en geef de rest ook allemaal een knuffel. Als laatste Harry die Anne in zijn armen heeft. Ik pak Anne over en geef haar aan Louis, dan geef ik hem een knuffel. Ik zwaai nog naar ze als ze deur uitlopen en barst ik in tranen uit.

2 maanden lang zorg ik in mijn eentje voor Anne. Saai is het niet, maar het had leuker geweest met Louis. Ik bedoel maar, hij mist toch een stukje van haar opvoeding. Ik verschoon luiers, maak eten, doe boodschappen, knuffel met haar en probeer het voor haar zo leuk en leerzaam mogelijk te maken. Ze lacht al hardop, iets wat ik echt heel erg leuk vond. 2 maanden geleden deed ze dat nog niet, dus als Louis terug is, is dat een hele verassing voor hem.

Vandaag komen ze terug, waarschijnlijk helemaal uitgeput. Dus dan moet ik ook nog is voor hun gaan zorgen. Wat ik normaal helemaal geen probleem vind, maar nu ben ik zelf ook helemaal kapot. Ik zucht en stap uit bed als ik Anne hoor huilen. Ik loop naar haar kamertje toe en til haar uit haar bedje. Ik leg haar op het kussen en verschoon haar luier. Ik kietel haar een beetje waardoor ze moet lachen, nu is mijn ochtend in ieder geval goedgemaakt. Ik kleed haar aan en til haar naar beneden. S’morgens begint ze nog met een flesje, dus die warm ik op. Ik geef haar het flesje waar ze ontzettend van geniet. Dan zet ik haar in de box en ontbijt zelf even. Erg veel eet ik niet, ik heb gewoon geen honger. Eigenlijk best wel slecht, ik zie gewoon dat ik ben afgevallen. Ook zitten er wangen onder mijn ogen, omdat ik in de nacht minstens drie keer moet opstaan, en s’morgens weer vroeg op moet. Ik zucht en gooi dan meer dan de helft van mijn boterham weg. Ik heb net Anne weer uit de box gepakt als de bel gaat. Ik loop met Anne naar de deur. Zoals ik al hoopte staan de jongens daar. Gelijk geef ik Anne aan harry en loop naar Louis. Ik omhels hem en snuif zijn geur op, de geur die ik zo ongelofelijk heb gemist.
‘Oh my gosh, Maddy heb je wel gegeten?’ vraagt hij geschokt. Ik zeg niets terug, ik druk hem alleen nog steviger tegen me aan. Dan laat ik hem los en geef iedereen nog een knuffel, want ik heb iedereen ongelofelijk veel gemist. Ik hoor Anne lachen bij Harry. Ik loop er naar toe en geef Anne dan aan Louis. Waar ze ook weer van moet lachen. Eindelijk zijn ze terug, nu kunnen we echt starten. Met zijn 7en, zo moet het goed komen.

Reacties: