FanFic.nl

The Stepbrothers

15. Back In The Picture

“Dat was echt een super goed optreden,” klinkt een mannelijke stem achter mij en Krista. We kijken beiden om en zien daar mijn moeder en Jörg aan lopen. Ik kan de grijns op mijn gezicht niet wegkrijgen. Mijn ma en Jörg moeten er even zacht om lachen. Ik geef ze beiden een knuffel en kijk dan weer terug naar Krista en Gustav. Gustav kijkt verbaasd en ietwat geschrokken.
Oh ja. Gustav kent Jörg natuurlijk ook. Mijn gezicht wordt meteen knalrood. Ik wil wat zeggen, maar er komt geen geluid uit mijn keel. “Gustav, jij was ook weer hartstikke goed bezig,” zegt Jörg. Hij loopt naar Gustav toe en klopt even op zijn schouder. Gustav glimlacht naar hem en kijkt dan een andere kant op. Ik kijk ook meteen naar de plek waar Gustav heen kijkt. Bekende stemmen klinken in mijn oren.
Meteen schiet ik richting de stemmen en trek de twee jongens die tijdens het optreden ergens achterin stonden mee, weg van het podium. Ze kijken mij geschrokken aan als ik eindelijk stop met lopen. “waar was dat voor nodig?” vraagt Bill een beetje verbaasd. Ik sla mijn ogen neer en bijt even op mijn lip. Ja, hoe ga ik dit uitleggen?
“Ehm, ja... hoe ga ik dit uitleggen?” mompel ik in mijzelf. “Bij het begin,” merkt Tom op. Ik kijk hem aan en steek dan mijn tong even uit. “Dat snap ik ook wel. Ehm, nouja. Bill, ik heb je verteld dat mijn vader overleden is op mijn vijfde en dat mijn moeder nu aan het daten is met een man. Iemand die ze al een tijdje kent. Die persoon... die kennen jullie ook,” zeg ik. Ik voel mijn hart sneller kloppen en mijn handen klam worden.
“Hoe bedoel je?” vraagt Tom verbaasd. Hij tilt mijn hoofd bij mijn kin op en kijkt mij met één opgetrokken wenkbrauw aan. Ik bijt op mijn lip. “Die persoon is jullie vader,” piep ik alsof ik zojuist iets ergs heb moeten zeggen. Bill en Tom kijken me precies hetzelfde aan. Verbaasd en vol ongeloof.
“Als jullie hem weer willen spreken dan kunnen jullie hem spreken. Ik ga jullie niet tegenhouden, ik wilde jullie het alleen even laten weten,” zeg ik zachtjes. Mijn ogen zijn neergeslagen en mijn haren hangen voor mijn gezicht. Ik kijk pas op als iemand een hand op mijn schouder legt. Bill staat met een glimlach op zijn gezicht voor mij. “Dankjewel,” zegt hij dan. Ik glimlach zwakjes terug.
“Hé, wat vrolijker jij! Het optreden was echt super vet. En onze manager was er ook bij. Hij is een grotere tourbus aan het regelen,” zegt Tom met een grijns op zijn gezicht. Ik kijk hem met grote ogen aan. Daarna kijk ik naar Bill. Hij en Tom hebben dezelfde grijns op hun gezicht staan. Ze menen het. Ze menen het echt. Krista en ik mogen met hun mee op tour. Een gedeelte van mijn droom komt eindelijk uit.
Vanuit het niets geef ik de twee een knuffel. Lachend knuffelen ze terug, maar laten na een paar seconden weer los. Ik pak de twee bij hun handen en trek ze mee terug naar de rest. Daar laat ik hun handen los en vlieg ik Krista om haar nek. “We mogen mee op tour!” gil ik blij. Krista verstijft even, maar begint dan samen met mij mee te gillen en rond te springen. Iedereen begint te lachen. Gustav, Georg, Bill, Tom, mijn moeder en Jörg. De spanning die in de lucht hing is meteen weg.
Bill en Tom lopen wat schichtig en ietwat verlegen naar hun vader toe. Ik zie ze vanuit mijn ooghoeken iets tegen hun vader zeggen. Jörg krijgt een waterig glimlachje op zijn gezicht en geeft dan aan Bill en Tom tegelijk een knuffel. Ik glimlach als ik de drie zo zie staan. Een arm wordt over mijn schouders gelegd. Mijn moeder staat naast mij met een glimlach op haar gezicht.
“Jörg heeft het heel erg vaak gehad over hoe jammer hij het vindt dat hij zijn zoons niet meer kan spreken, maar jij hebt daar verandering in gebracht en ik ben je daar echt heel erg dankbaar voor. Ik hoop dat hij nu eindelijk weer wat rust in zijn hofd kan hebben,” zegt ze met een traan in haar ooghoek. Het is geen traan van verdriet, maar een traan van vreugde. Ze is echt blij voor hem en ik ben ook heel erg blij voor Jörg. Ik had het mij al voorgenomen dat ik iets voor hem zou betekenen wat betreft familie. Ik wilde de dochter voor hem zijn die hij nooit heeft gehad, maar nu heb ik hem ook nog indirect zijn zoons ‘terug gegeven’.
“Hé Gabi, hoorde ik dat net goed? Is het nu officieel dat jij en Krista met ons mee gaan op tour?” klinkt de vragende stem van Gustav achter mij. Ik draai me om en knik met een grijns op mijn gezicht. Hij glimlacht naar mij en geeft een klopje op mijn schouder. “Goed gedaan,” zegt hij met een twinnkeling in zijn ogen. Ik grinnik en omhels hem nog een keertje.
“Het is ook mede dankzij jou. Dit heeft jullie manager denk ik helemaal over de streep laten gaan. Het heeft namelijk ook laten zien dat Krista en ik goed op jullie kunnen inspelen wat betreft muziek. En dat betekent meteen ook dat wij onderling, bewust of onbewust, toch ook een goede band hebben. Misschien nog niet helemaal ontwikkeld, maar het begin is er in ieder geval al,” zeg ik met een glimlach op mijn gezicht terwijl ik Gustav knuffel. Ik voel hem knikken.
“Nou heb ik ook nog een vraagje. Zou je misschien mijn rug kunnen kraken?” vraag ik als ik voel dat het vele staan vandaag mijn rug niet heel erg veel goeds heeft gedaan. Gustav grinnikt. “Dat is helemaal geen rare overgang van onderwerp,” zegt hij zacht. Ik grinnik ook en voel hem zijn handen in elkaar slaan en vanaf mijn onderrug naar boven drukken. Meteen hoor ik een paar keer gekraak in mijn rug. Ik lach zachtjes om mijn eigen rug.
“Hé! Huur een kamer!” roept Krista naar mij. Ik kijk op. Gustav laat mij meteen los. Zonder waarschuwing schiet ik op Krista af en tackle haar. Of nouja, ik probeer het, maar haar ervaring met judo is veel beter dan mijn ervaring met mijn verdedigingssport en zonder moeite heeft zij mij op de grond liggen. Ik had me echter aan haar arm vast waardoor zij nu naast mij op de grond liggen. We schieten in de lach en krijgen niet veel later de slappe lach. Ja, dit is echt een avond om naar terug te kijken.
“Dames, kunnen jullie alsjeblieft van de vloer af komen?” klinkt de grinnikende stem van mijn moeder. Ik kijk haar aan en schiet meteen weer in de lach, maar probeer wel overeind te komen. Krista duwt me, in haar poging tot overeind komen, echter weer om. Een rare ‘whoee’ komt uit mijn mond waardoor Krista weer in de lach schiet. Ik verwacht niet veel later de grond te raken, maar een druk onder mijn ellebogen is het enige dat ik voel.
“Kijk uit waar je valt,” klinkt de stem van Georg. Ik word meteen knalrood en kom normaal overeind. “Sorry,” piep ik. Krista was even stil, maar nadat ze mijn piepende stem heeft gehoord schiet ze weer twee keer zo hard in de lach. Ik geef haar een zachte trap tegen haar scheen aan en grijns. Krista stomp mij tegen mijn schouder en legt daarna haar arm om mijn schouder heen. Ze drukt een kus op mijn wang en gaapt dan.
“Het is een lange avond geweest,” zegt ze grinnikend. Ik knik en leg mijn hoofd tegen haar hoofd aan. Het is inderdaad een lange avond. Maar het is wel een heel interessante avond. Een waarop een gedeelte van mijn droom uit is gekomen, twee jongens weer zijn herenigd met hun vader en waarop ik nog een keer heb gevoeld wat vrienden voor je kunnen betekenen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.