FanFic.nl

Lily Cullen

2.

*In Port Angeles aangekomen*
‘Ik ga even naar de boekenwinkel! Ik wil nog een nieuw boek halen!’ zeg ik. ‘Ik loop met je mee my love!’ antwoord Edward. Alice en Jasper gaan naar een nieuwe kledingzaak waar Alice graag naartoe wil. ‘Welk boek zoek je?’ denkt Edward terwijl hij mijn hand vastpakt en we op weg gaan naar de boekenwinkel. ‘Nou, niet iets specifieks, maar gewoon een nieuw boek!’ denk ik. ‘Oke, dat kan dus lang zoeken worden?’ denkt hij grinnikend. ‘Oeh, die jongen is knap!’ hoor ik het meisje denken dat ons tegemoet loopt. Ze kijkt hem verleidelijk aan. Bijna begin ik te grommen, maar bedenk dan dat dat niet menselijk is. Ik kijk haar alleen maar boos aan. ‘Grrr, je bent van mij!’ denk ik chagrijnig. Edward grinnikt. ‘Wat nou? Het is toch zo?’ vraag ik denkend. ‘Ja, het is zo, ik ben voor altijd van jou my love! En jij voor altijd van mij!’ denkt hij. Ik glimlach weer. Ik blijf opeens staan, ik hap naar adem; een visioen. Edward blijft stilstaan. ‘Wat?’ vraagt hij; ‘Wat is er?’ ‘Let op!’ fluister ik, naar adem happend. Ik zie een meisje, dat in een donker steegje loopt. Een aantal mannen loopt achter haar aan, ze willen haar aanvallen, of meenemen. Het meisje loopt sneller en sneller, maar dan pakken die mannen haar. Ze gilt, ik ook. Ik knipper met mijn ogen, terug in de werkelijkheid. Een aantal mensen heeft zich om ons heen verzameld. ‘Gaat het wel meisje?’ vraagt een oudere vrouw. Ik knik en zeg: ‘Het gaat wel! Het is niks! Loop maar rustig verder!’ Edward maakt een weg tussen de mensen door en denkt: ‘We moeten op zoek naar dat meisje, we moeten haar helpen!’ ‘Maar straks kan ik het niet tegenhouden! Straks val ik haar aan!’ denk ik. ‘Nee, het lukt je wel! Ik help je!’ denkt hij. Ik knik. We lopen door naar het steegje dat ik gezien heb, en daar loopt het meisje. De mannen staan op het punt om het meisje te pakken en mee te nemen. Een kijkt er om. ‘He, dat meisje achter ons is nog veel knapper, laten we die meenemen!’ denkt hij. ‘He jongens, kijk eens achterom! Daar staat nog een veel knapper meisje! Ze heeft wel een vriendje bij zich, maar die kunnen we makkelijk aan!’ fluistert hij, niet wetend dat wij hem makkelijk kunnen horen. Ze draaien zich om, het meisje blijft staan. Edward en ik blijven ook stil staan. ‘Zo meisje, wat moet dat hier met je vriendje in een koud, donker, afgelegen steegje?’ vraagt de grootste man. ‘Nou, ik zou het eigenlijk niet weten. Weet jij het my love?’ zeg ik, half tegen de mannen, half tegen Edward. ‘Nou, geen idee!’ antwoord hij. ‘Nou, wij helpen je wel even de weg te vinden!’ zegt een andere man. ‘En nu?’ denkt Edward. ‘Help het meisje, ik ga met de mannen mee, ik ben toch veel sterker!’ denk ik. Ik zie hem knikken. ‘Ik loop wel mee!’ zeg ik met een glimlach. Ik loop met de mannen mee, Edward loop naar het meisje en ik hoor hem tegen haar zeggen: ‘Kom maar, ik breng je terug naar de winkelstraat!’ ‘Wat doet je vriendin nu? Gaat ze met die mannen mee?’ vraagt het meisje angstig. ‘Ja, ze leid ze af! Het gaat wel goed met haar!’ antwoord hij; ‘Kom!’ ‘Tot straks my love, ik hou van je!’ denk ik, wetend dat Edward het hoort, ondanks die afstand die we nu al uit elkaar zijn. ‘Tot straks, ik hou ook van jou!’ Als we de straat uit zijn en dan een verlaten terrein oplopen blijven de mannen staan, ik doe hetzelfde. ‘Zo, wat zullen we eens met dit mooie meisje doen?’ vraagt de grootste. ‘Niks, je kunt me toch niet aan!’ denk ik. ‘Nou, niks?’ zeg ik vragend. ‘Daar dachten wij anders over!’ zegt de grootste weer terwijl hij op me af komt. Hij ziet er sterk uit, maar ik weet dat ik sterker ben. Ik heb zelfs Emmett verslagen met armpje drukken, terwijl hij het sterkste is van de hele Cullen-familie. De man pakt mijn arm vast. Ik doe hetzelfde bij hem, en draai zijn arm zo hard om dat je het bot hoort kraken. De man begint te gillen en de andere 3 staan verbijstert te kijken. ‘Ze brak zo mijn arm! What the.. Hoe doet ze dat?’ gilt de grote man. ‘Nou heel makkelijk! Kijk zo!’ zeg ik, terwijl ik bij een andere mijn zijn arm pak en deze ook omdraai. Ook bij hem hoor je het bot kraken. ‘Kom! Weg hier!’ zegt de kleinste angstig. Met z’n vieren draaien ze zich om en rennen weg. Ik loop terug naar de winkelstraat en denk: ‘My love, waar ben je?’ ‘Vlak achter je!’ hoor ik hem denken. Ik draai me om en zie hem staan met het meisje. Ik loop naar ze toe en het meisje vraagt: ‘Gaat het wel?’ Ze ziet er geschrokken uit. ‘Ja met mij gaat het prima, met jou dan? Je ziet er uit alsof je zo flauw gaat vallen of zo!’ antwoord ik. ‘Ik voel me ook niet zo goed meer, maar ik was verdwaald. Ik ben blij dat ik jullie tegenkwam!’ zegt ze. Ik voel mijn mobiel trillen. ‘Moment, ik moet even mijn mobiel oppakken!’ antwoord ik. Ik pak mijn mobiel uit mijn broekzak en loop een eindje de andere kant op. Ik pak op en wil net mijn naam zeggen als ik uit het toestel de blije stem van Alice hoor: ‘Hey Lily, waar zijn Edward en jij? We zijn jullie kwijt! We zijn al een hele tijd aan het zoeken!’ ‘Rustig Alice, we staan voor zo’n kledingwinkeltje met van die kleding waar ik jou al in zie lopen!’ antwoord ik. ‘Het is Alice! My love, waar zijn we? Hoe heet deze straat, dan geef ik het aan Alice door!’ denk ik. ‘Ik weet niet meer hoe deze straat heet! Maar zeg maar dat we voor zo’n kledingwinkeltje staan met van die kleding waar ik Alice al in zie lopen!’ antwoord hij. ‘Heb ik al gezegd!’ denk ik grinnikend. ‘Oh ik zie jullie al! Tot zo!’ zegt ze en ze hangt op. Ik loop weer terug naar Edward en het meisje. ‘Moeten wij je anders naar huis brengen?’ vraag ik. Ze schud nee en zegt: ‘Mijn auto staat dan nog hier! Ik rijd zelf wel naar huis!’ ‘Wij laten jou zo niet rijden! Wat nou als wij 2 in jou auto jou naar huis brengen en dat mijn zusje en haar vriend achter ons aanrijden?’ vraagt Edward. ‘Nou euh, oke dan!’ geeft ze toe. Als Alice en Jasper bij ons zijn lopen we naar de auto van het meisje. ‘Wie is dat?’ denkt Alice vragend, Jasper denkt hetzelfde. Op zo’n lage toon dat het mensengehoor het niet horen kan zeg ik: ‘Zo’n meisje dat Edward en ik gered hebben uit de handen van 4 vieze mannen! Ik leg op de terugweg wel uit!’ We brengen het meisje naar huis, dan stappen Edward en ik bij Alice en Jasper in de auto. ‘Wat was er nu met dat meisje?’ vraagt Alice. ‘Oh, 4 mannen vielen haar lastig, en Edward en ik hebben haar even geholpen!’ antwoord ik. ‘Wat heb je eigenlijk met ze gedaan My love?’ vraagt Edward. ‘Wil je dat echt weten?’ vraag ik grinnikend. Hij knikt. ‘Ik heb ze aan het huilen gemaakt. Die grote wou aan mij zitten, dus pakte ik zijn arm en draaide die om. Je hoorde knak en ze waren verbijstert. Dus wou die weten hoe ik dat gedaan had, en ik pakte van een ander zijn arm vast en draaide die ook om! Toen renden ze als een bange hond terug!’ antwoord ik met een glimlach. Edward lacht. ‘Goed gedaan my love!’ denkt hij.

Reacties: