FanFic.nl

The Stepbrothers

16. Tired of Waiting For You

Het is een zonnige dag, de 31ste van augustus om precies te zijn. Ik lig met een grote glimlach op mijn gezicht op mijn bed. Krista die zit met haar gitaar op het einde van mijn bed en speelt af en toe wat rifjes, maar erg veel komt er ook niet uit. Het is al drie weken geleden dat we hebben opgetreden, maar de herinneringen staan nog steeds vers in onze gedachten.
Bill en Tom zijn hier ook al een paar keer over de vloer gekomen om wat bij te praten met Jörg. Vorige week zijn ze zelfs blijven slapen en daarna hebben Bill, Tom, Krista en ik ook nog een film gekeken. Ook hebben we allemaal onze telefoonnummers uitgewisseld. Bill en ik hebben nu bijna dagelijks ook contact. Hij houdt mij op de hoogte wat betreft de tour. Hij zegt dat het nieuwe album binnen een maand uit gaat komen en dat de tour dan in December gaat beginnen en ongeveer tot begin juni of eind mei gaat duren. Het is een grote tour, door heel Europa heen.
“Gabi?” hoor ik vanaf het voeteneind van bed komen. Ik kom een beetje overeind en kijk Krista aan. “Wat is er?” vraag ik dan. Ik zie dat Krista er alles behalve gelukkig uit zie. Meteen kom ik verder overeind, kruip ik naar haar toe en neem haar vast. Ze drukt zich meteen tegen mij aan en verbergt haar hoofd tegen mijn schouder.
“Shht,” sus ik haar. Langzamerhand begin ik een nat plekje te voelen op mijn schouder. Krista is aan het huilen en geloof mij, zij huilt nooit! Er moet dan wel echt iets ergs aan de hand zijn, maar ik ga er nu nog niet naar vragen. Ik ga er gewoon helemaal niet naar vragen. Krista kennende kan ik een snauw krijgen als ik ernaar vraag. Zij moet er zelf mee komen.
Na een tiental minuten is Krista eindelijk wat gekalmeerd en komt ze weer overeind. Ik veeg de tranen die op haar wangen liggen zachtjes met mijn duimen weg en kijk haar aan met een kleine, geruststellende glimlach op mijn gezicht. Krista neemt diep adem en bijt dan op haar lip. Ze slaat haar ogen neer en doet haar mond open om iets te zeggen, maar daarna sluit ze hem weer en pakt ze haar mobiel. Ze toetst haar code in en geeft mij haar mobiel. WhatsApp staat open op een gesprek tussen haar en Vince.
Ik lees de verschillende berichtjes meteen door. ‘Heb je vanmiddag wat te doen?’ is de vraag van Krista aan Vince. Daarna is het een half uur stil geweest. ‘Ja, ik moet naar de stad toe’ staat er in het volgende berichtje. Krista heeft daar meteen ‘Wat ga je daar doen?’ op terug gestuurd. Weer een pauze van tien minuten aan de tijden te zien. ‘Een cadeau kopen voor mijn vriendin, ze is over een paar dagen jarig’ staat er in het laatst berichtje. Meteen kijk ik naar de naam boven de berichtjes. Vince.
Ik frons. Ik snap er niet veel meer van. Ik dacht dat Vince tegen Krista had gezegd dat hij geen vriendin had en ook niemand op het oog had, maar dat hij haar wel leuk vond. En ik dacht serieus dat het iets kon worden tussen die twee omdat ze zoveel gemeen hebben.
Zonder iets te zeggen leg ik de mobiel een stukje weg van mij en Krista en neem ik haar weer vast. Ze kruipt dicht tegen mij een en zegt niets. Ik voel haar borstkas langzaam op en neer gaan onder mijn armen. Mijn kin ligt op haar kruin. Haar haren kriebelen een beetje tegen mijn gezicht aan, maar het maakt mij niet uit. Ik moet Krista nu vast houden en net zo lang blijven vasthouden tot zij zelf aan geeft dat het genoeg is geweest. Dat kan een paar minuten duren, maar dat kan ook een paar uur duren. Met Krista weet je het nooit.
Ik vind het echt heel erg voor haar en het liefste zou ik Vince een goede klap tegen zijn wang aan verkopen, maar ik ken hem niet eens. Ik heb hem misschien een of twee keer gezien en dat is het. De enige conclusie die ik nu dus heb kunnen trekken is dat hij een regelrechte klootzak is die het eigenlijk niet verdient om een vriendin te hebben. Misschien denk ik er anders over als ik hem wel zou leren kennen. Het enige wat niet zou veranderen is dan hoe ik erover denk dat hij en Krista samen zouden zijn. Nee, hij verdient haar niet en hij zal haar ook nooit meer verdienen nu ik dit zo heb gelezen.
“Gabi, beloof jij dat je er altijd voor mij zal zijn?” vraagt Krista uit het niets. Ik kijk haar aan en krijg een glimlach op mijn gezicht, maar ik zeg niets. Ik kan zoiets niet beloven. Hoe graag ik het ook zou willen, ik kan het niet beloven omdat ik zelf al niet meer geloof in mensen die zeggen dat ze er voor altijd voor mij zullen zijn.
“Sorry, ik kan dit niet beloven, maar ik weet wel dat ik zal vechten voor onze vriendschap,” zeg ik met een kleine glimlach. Een tevreden blik komt op Krista haar gezicht te staan. “Dat was het antwoord dat ik het liefst wilde horen. Dankjewel Gabi, ik zal ook vechten voor ons,” zegt ze dan. Ze legt haar hoofd weer terug tegen mijn sleutelbeen aan en sluit haar ogen.
Vijf minuten later voel ik dat Krista in slaap is gevallen. Ik laat me langzaam aan naar achteren zakken en probeer er zo goed mogelijk voor te zorgen dat Krista met haar hoofd op mijn sleutelbeen blijft liggen. Ze zit echter wat verder weg dan ik en daarom maakt het sleutelbeen plaats voor de aanzet van mijn borst, wat ik, om eerlijk te zijn, een veel fijner plekje vind om mijn hoofd op neer te leggen. Mijn arm ligt achter haar rug en mijn hand ligt op haar bovenarm. Haar arm ligt om mijn middel heen.
Als ik door heb dat Krista goed ligt en de eerstkomende paar uur nog niet wakker gaat worden, laat ik mijn hoofd ook langzaam naar achteren zakken. Een kleine glimlach staat om mijn gezicht. Ik vind het fijn dat Krista mij genoeg vertrouwt om in mijn armen in slaap te vallen. Ik had dat vertrouwde gevoel al heel erg snel bij Krista, maar bij Krista duurde het even voordat ze zich zo bij mij voelde, dat heeft ze ook gezegd. Het maakte mij niet uit, zolang we maar vrienden konden zijn. Dat ‘vrienden zijn’ is uiteindelijk opgebloeid naar ‘beste vrienden’ zijn.
Krista is nu de enige persoon die alles van mij weet. Ik weet ook een heleboel van haar, maar ik weet ook wel dat zij mij nog lang niet alles heeft verteld. Krista is wat dat betreft een hele moeilijke. Daarom is ze ook zo moeilijk om op te wachten voor een relatie. Zij vertrouwt mensen heel moeilijk, en soms kan dat zelfs een paar jaar duren volgens haar. Gelukkig weet ik nu dat Krista mij in ieder geval helemaal vertrouwt en ik kan mij gelukkig prijzen om te zeggen dat ik Krista ook helemaal kan vertrouwen met mijn geheimen en gevoelens. Ze is een vriend voor het leven, als je er maar genoeg tijd en moeite in steekt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.