FanFic.nl

Naamloos...

Hoofdstuk 10

Eindelijk! De bel. Tops pakte snel haar boeken in en liep snel het lokaal uit, waarna ze weer terug liep om een beetje groeisap uit haar ketel te halen en het op Sneep’s bureau te zetten. Ze verwachtte geen goed cijfer, al was haar sap net zo geelgroen als haar Toverdrankenboek had gezegd. Het was nou eenmaal een feit dat Sneep alleen leerlingen uit Zwadderich voldoendes gaf.
Tops May en Sam zaten in de leerlingenkamer huiswerk te maken.
‘O, ik haat Sneep!’ riep May terwijl ze haar opstel over ‘Het gebruik van gaasvliegjes in Groeisap’ oprolde en boos in haar tas propte. Sam gromde iets ten teken dat hij het daar helemaal mee eens was. Tops, die al klaar was met het opstel, knikte en stond op.
‘Ik heb zin om iets leuk te doen. Gaan jullie mee?’
‘Mee waarheen?’ vroeg May vertwijfeld.
‘O, gewoon, even rondkijken.’
‘Maar dat mag niet! Het is allang negen uur geweest!’
‘Dus?’ zei Tops, en Sam en May staarden haar aan.
‘Kom op! Ze zien ons heus niet!’
‘Nou, misschien morgen, ik ben al moe…’
‘Ik ga wel in mijn eentje,’ zuchtte Tops en ze sprong door het portretgat. ‘Tot straks!’ riep ze. Tops keek om zich heen. Zachtjes sloop ze de trap af, naar beneden. Een keer dacht ze dat ze iets hoorde, maar het bleek een harnas te zijn dat kraakte. Tops kwam beneden aan en keek hoopvol naar de deur. Zachtjes duwde ze ertegen, maar hij ging niet open. Ze wist dat dat ook niet zou lukken met toverkracht, omdat iedereen dan zomaar binnen had kunnen komen. Opeens dook Tops achter een harnas - ze hoorde voetstappen! Terwijl Tops haar adem inhield gluurde ze door een spleetje in het harnas. Ze zag een oude man met een stijf been de hal in lopen, op de voet gevolgd door een gemeen uitziende kat. De man mompelde zachtjes tegen zijn kat en bleef toen stilstaan. Tops kneep haar ogen dicht en verwachtte ieder moment ontdekt te worden, maar de man liep naar de deur en haalde een grote sleutelbos tevoorschijn. Langzaam maakte hij alle twaalf sloten open en schuifelde hij naar buiten. De deur bleef achter hem op een kiertje staan. Tops glimlachte en glipte een paar seconden na de man door de deur. Weer hield ze haar adem in. De man stond nog op het pad. Zo zacht als ze maar kon schuifelde Tops langs de kasteelmuur. Ze voelde zich net een spion in een actiefilm. De man liep gelukkig snel door en Tops ging tegen een grote boom zitten. Ze staarde naar het meer, dat er in het donker nogal griezelig uit zag. Tops haalde Pluis uit haar binnenzak en zette hem in het gras. Daarna haalde ze May’s Sluipsteen uit haar andere zak en keek waar de oude man die net het pad afgelopen was heen ging. Het rode stipje dat de man voorstelde liep langzaam naar iets wat op een groot bos leek. Tops draaide de steen om, vooral uit nieuwsgierigheid.
Naam: Argus Vilder, stond er,
Plaats: Het Verboden Bos, Zweinstein
Stemming: Geërgerd, Chagrijnig
Bezig met: Leerlingen Proberen Te Betrappen Op Het Naar Binnen Smokkelen Van Mestbommen
Tops herinnerde zich Perkamentus’ toespraak en besefte dat hij ‘Vilder’ had gezegd, en geen ‘Villers’. De rest van de zin, ‘niet toveren tussen kersen’ was nog altijd even onduidelijk, maar dat zou wel aan haar liggen. Ze lachte hardop bij de gedachte van Vilder die in een hele grote emmer vol kersen en sloeg toen snel haar hand voor haar mond. Nog steeds geluidloos lachend aaide ze Pluis over zijn neus en zette ze hem op haar schouder. Tops streek haar haar uit haar gezicht en keek omhoog naar de boom boven haar. Snel stond Tops op en ze klom in de boom. Bijna helemaal boven vond ze een goed plekje. Overal om haar heen waren bladeren waar Tops net doorheen kon gluren, maar waar ze van benden niet te zien was. Waarschijnlijk zou dit nog weleens een handig plekje kunnen zijn. Tops rilde; het werd al koud buiten. Ze besloot dat ze maar beter naar binnen kon gaan en sprong uit de boom, waarbij ze bleef haken aan een tak en met een klap op de grond viel. Snel krabbelde ze overeind, keek of Pluis er nog was en liep ze naar de deur. Tops duwde de deur een stukje open. Ze had geluk dat Vilder nog niet naar binnen was gekomen. Tops had geen zin om weer naar boven te gaan, maar wilde ook niet in de hal blijven staan en het risico lopen dat ze gesnapt zou worden. Omdat ze niet wist wat ze anders zou moeten doen liep ze de trap op. Steeds keek ze even op de sluipsteen of er niemand in haar buurt was. Toen ze voor de derde keer keek schrok ze. Een blauw stipje liep haar richting in. Het was al bijna bij de hoek toen Tops achter een standbeeld dook. Ze kon nergens heen omdat er achter haar geen gang was, dus bleef ze zo stil als ze kon achter het beeld zitten en keek ze weer naar de Sluipsteen. Er klopte iets niet. Volgens de steen was er wel een gang achter haar, maar die was er niet. Als ze de steen zou omdraaien klopte het ook niet. Tops staarde naar het stukje muur waar volgens de steen een muur was en bedacht opeens iets. Ze wachtte tot ze de voetstappen niet meer hoorde en sprong toen overeind. Tops bekeek het schilderij op de muur aandachtig. Het bevatte een grote fruitschaal met allerlei verschillende vruchten. Nieuwsgierig streek ze met haar hand langs het schilderij. Tops hoorde een geluidje, dat best een klein lachje had kunnen zijn en keek om. Er was niemand. Ze raakte het schilderij nog eens aan en opnieuw hoorde ze het geluid - dit keer onmiskenbaar een lach. Tops grijnsde en tikte nog een op de peer in de afgebeelde fruitmand. Weer lachte die. Tops kreeg een wel heel bizarre inval en kietelde de peer. Na een heel aanstekelijk gelach vloog het schilderij naar binnen open en onthulde het een lange gang, verlicht door kaarsen die overal op de grond stonden. Tops’ mond viel open. Ze had haar voet al in de gang gezet toen een klein stemmetje in haar hoofd bezwaar maakte.
Je weet niet waar het heen gaat!
Nou en?
Straks word je betrapt!
Wat kan mij dat nou schelen?!
En Sam dan?
Ik vertel het hem later wel.
Dat zal -ie niet leuk vinden…
Tops zuchtte en trok het schilderij weer dicht. Vrolijk liep ze naar boven met het vooruitzicht dat Sam een week lang al haar huiswerk zou maken.

Reacties: