FanFic.nl

The Stepbrothers

17. The Party Scene

“Happy birthday to you! Happy birthday to you! Happy birthday, happy birthday, happy birthday to you!” zingen Krista en ik, beiden hebben we een grote grijns op ons gezicht. We reiken Bill en Tom beiden een cadeau toe. Ik geef een cadeau aan Bill en Krista geeft een cadeau aan Tom.
“Het is door ons samen gekocht, nouja, een gedeelte, dus niet vechten om wie wat heeft gekregen van wie,” zeg ik met een grijns op mijn gezicht. Bill en Tom kijken elkaar aan en beginnen dan als gekken de cadeaus uit te pakken. Niet veel later staan ze beiden met een fotolijst in hun handen. Naast samen muziek maken, kunnen Kristal en ik ook samen tekenen. Ik de lineart en schaduwen en zij kleurt het in. Ik ben niet goed in kleuren en Krista is niet goed in lineart.
“Wauw, ik heb hier geen andere woorden voor. Hebben jullie dat samen gemaakt?” vraagt Bill verbaasd. Krista en ik beginnen meteen te knikken. We glimlachen breed en geven Bill en Tom nog een knuffel en drie kusjes op hun wangen. Daarna kijken we toe hoe ze de tekeningen laten zien aan Meneer Trümper, we mogen hem tegenwoordig wel Gordon noemen, maar dat voelt zo raar, en aan Simone.
Ja, Simone. Ik heb haar ontmoet en ik moet zeggen dat ze heel aardig over komt. Maar dan krijg ik weer in mijn achterhoofd dat zij er wel voor heeft gezorgd dat Bill en Tom hun vader niet meer mochten spreken. Ik heb er niets over gezegd tegen Simone en ik weet ook zeker dat ik daar, in ieder geval binnenkort, niets over ga zeggen. Het is sowieso aan Bill en Tom om te vertellen dat ze weer contact hebben met hun vader.
“Hé, Bill en Tom zien er echt heel erg gelukkig uit met hun cadeau,” hoor ik een stem van achter mij komen. Ik kijk om en zie Gustav daar met twee glazen drinken in zijn hand staan. Hij geeft mij een glas met bubbelend, doorzichtig drinken erin. “Sprite,” zegt Gustav als hij mij een beetje achterdochtig naar het glas zie kijken, “ik weet dat je geen alcohol drinkt.”
“Dankje,” glimlach ik. Gustav glimlacht terug en wenkt mij mee. Ik volg hem richting een van de hoeken van de kamer die is ingericht als zithoek. Niemand zit er, behalve wij dan nu, de rest staat aan de statafels of is aan het dansen. Er is een groot gedeelte van de familie, neven, nichten, ooms en tantes. De enige die eigenlijk mist is dan Jörg. Hij zei wel tegen mij dat hij een cadeau heeft voor de jongens, maar ik zou niet weten wat. Hij heeft het niet verteld en niet laten zien.
Oh, dat doet me ergens aan denken! Ik heb ook nog een cadeau voor Gustav, omdat hij volgende week jarig is. Hij zei dat hij alleen niets ging vieren. “Gus, ik heb voor jou trouwens ook nog wat,” zeg ik met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik zie dat Gustav iets wil zeggen, maar snel loop ik naar de gang waar ik de tas met spullen heb neergelegd.
Als ik terug kom houd ik een best groot pakket achter mijn rug. Gustav komt overeind en grijnst een klein beetje. Ik geef hem een hand en drie kussen op zijn wangen. “Gefeliciteerd Gus,” glimlach ik waarna ik het pakketje aan Gustav geef. Hij neemt hem met een grote glimlach aan en gaat terug op de bank zitten. Ik ga ook zitten en kijk toe hoe Gustav het pakketje begint uit te pakken.
Als hij alles heeft uit heeft gepakt bijt ik even op mijn lip. Ik hoop zo dat hij het leuk vindt. Ik heb voor hem een portrettekening gemaakt van de Humanoid tour terwijl hij achter het drumstel zit. Ik vond het een erg mooie foto en moest er iets mee doen. Ook heb ik ook nog een aantal fotolijsten gegeven en een shirt van Metallica.
“Super leuk. Het portret vind ik het mooiste. Echt heel erg bedankt,” zegt Gustav met een brede glimlach op zijn gezicht. Ik kijk op en voe dat ik een beetje begin te blozen. Hij staat op en geeft mij een knuffel en een kus op mijn wang. Mijn hoofd begint te gloeien en een scheve grijns komt op mijn gezicht te staan. Als ik mijzelf erop betrap bijt ik even hard op mijn lip en zet een gewone glimlach op. “Dankje,” grinnik ik.
Gustav laat me weer los en legt de spullen als een stapel op een tafeltje tussen de twee banken die in de hoek staan. Hij legt het portret bovenop. Misschien is het onbewust, maar het maakt wel dat ik mij trots voel. Meteen pak ik met een glimlach op mijn gezicht mijn glas drinken weer van de tafel en kijk er een klein beetje afwezig naar.
“Houd je ook niet zo van dansen?” vraagt Gustav als ik mijn glas een beetje in het rond aan het draaien ben. Ik kijk hem aan en schud dan mijn hoofd. “Ik kan niet dansen. Al mijn talent voor ritme is in het spelen van instrumenten gegaan en niet in het plaatsen van mijn voeten. Als ik zou moeten dansen dan zou iedereen meteen minstesn vijf meter van mij af staan omdat ik een enorme kluns ben,” grinnik ik. Even moet ik terug denken aan een avond stappen met Krista. Het is niet zo handig als je een meisje, dat je net aan het versieren is, omver duwt.
“Ik snap hoe je je voelt,” zegt Gustav zachth lachend. Ik glimlach breed en kijk dan weer terug naar de dansende mensen. Krista staat er ook tussen. Na gisteren gaat het niet zo heel lekker met haar. Ze zegt steeds dat ze geen honger heeft, maar ze drinkt wel alcohol. Op een lege maag is dat nooit een goed idee. Ik heb het al eerder zien gebeuren bij haar dat ze een dag niets gegeten had en daarna wel drank ging drinken. De man die de vloer in het café, waar we die avond uit waren gegaan, moest schoonmaken, heeft het haar hoogstwaarschijnlijk niet vergeven. Een van de redenen dat we niet meer naar het café in kwestie gaan.
“Good evening,” klinkt een slecht Engels accent vanuit Georg zijn richting. Ik trek een wenkbrauw op. Hij grijnst even en komt dan bij Gustav en mij zitten. “Hoe gaat het ermee?” vraagt hij meteen glimlachend aan mij. Ik glimlach terug. “Z’n gangetje,” zeg ik. Ik kan niet zeggen dat het goed gaat. Als ik dat zou zeggen dan zou ik liegen.
“Het maar al te bekende antwoord als je niet weet wat je moet zeggen. Waar zit je mee meid?” vraagt Georg. Ik schud mijn hoofd en zucht even diep. “Mijn gedachten zitten allemaal in de weg. Maar niets om je druk om te maken, dat komt allemaal wel weer goed. En dat zal zeker goed zijn voordat we op tour gaan hoor,” zeg ik met een glimlach. Goerg knikt en glimlacht terug. Gelukkig, hij zegt er verder niets meer over.
Gustav en Georg beginnen een gesprek. Ik let maar half op, het gaat over motoren en auto’s, een onderwerp waar ik niet zo heel erg geïnteresseerd in ben. In plaats van op de jongens te letten, let ik op Krista die haar vierde glas Bacardi al achterover gooit. Ik zucht zachtjes en rol met mijn ogen. Dat kind gaat zich straks weer helemaal klem zuipen en dan mag ik er weer voor zorgen dat, in ieder geval zij, netjes blijft en geen stank of enige vloeistoffen over zich heen krijgt.
Ik houd echt heel erg van Krista, maar soms dan kan ik haar ook wel schieten. Als ze zich niet lekker voelt dan kan ze zo ongelooflijk onredelijk zijn en dan zuipt ze alles weg met wat er ook voor het grijpen ligt kwa alcohol. Aan de ene kant begrijp ik het wel, maar aan de andere kant vind ik het gewoon oerstom, dat wat ze aan het doen is heeft invloed op hoe haar toekomst zal zijn. Daarom houd ik niet van alcohol.
“Krista!” roep ik na een minuut of tien als ze haar volgende glas Bacardi wil pakken. Gustav en Georg zijn meteen stilgevallen en Krista komt mijn kant ingelopen met het glas. Ik klop naast mij op de bank. Krista ploft er neer en kijkt mij glimlachend aan. Haar ogen staan een beetje glazig. Ik zucht zachtjes en glimlach terug. Zachtjes leg ik mijn arm om haar heen en trek haar tegen mij aan. Georg pakt het glas bacardi uit haar handen. Krista stribbeld even tegen, probeert het glas terug te pakken, maar vijf seconden later geeft ze het al op en laat ze zich tegen mij aan vallen.
“Dankje,” vorm ik met mijn mond richting Georg. Hij glimlacht en zet het glas naast zich neer op een tafeltje waar Krista het niet meer kan zien. Daarna kijkt hij naar mij en Krista, maar begint al snel weer een gesprek met Gustav.
Ik let weer maar half op het gesprek, de ander helft gebruik ik om naar Krista te kijken en haar in de gaten te houden. Ze kijkt rond met een glazige blik. Al de energie lijkt uit haar lichaam te zijn verdwenen. Dat duurt niet lang meer voor ze in slaap valt. Of nog beter, ze is al in slaap gevallen. Ik schud mijn hoofd en zucht diep.
“Volgens mij gaat het niet zo lekker met haar,” merkt Georg op. Ik kijk hem aan en schud dan mijn hoofd. “Nee, liefdesverdriet. Of zoiets. De jongen die ze leuk vindt, of vond, heeft ineens een vriendin," vertel ik zachtjes. Georg knikt even en glimlacht zwakjes.
“Ik weet hoe het voelt. Maar ik heb ook geleerd dat er altijd wel iemand anders is,” zegt hij dan met een grotere glimlach. Hij kijkt weer omhoog naar mij en ik knik, ook met een glimlach. Zachtjes laat ik mijn vingers door Krista haar haren heen gaan. Ze gaat een klein beetje verzitten in haar slaap. Ik leg mijn hoofd tegen dat van haar aan en kijk weer terug naar de mensen die op de geïmproviseerde dansvloer staan. Ik kan echt niet dansen, hoe graag ik het ook zou willen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.