Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Wherever I fall, you catch me- Niall Horan » Hoofdstuk 6
Wherever I fall, you catch me- Niall Horan
Hoofdstuk 6
Niall POV.
Stilletjes liep in naar binnen om mijn vader niet wakker te maken, ik hoorde in de woonkamer de tv, meteen wist ik waar de nieuwslezer het over had, en ik vloekte hard in mezelf. Zijn vader zat woedend naar het beeld te kijken.
' Eerder deze middag, een man die zei dat hij was betrokken bij een drugsdeal gevonden, hij was in elkaar geslagen in een steegje, de man verzamelde eerst drugs, en de man die het hem moest leveren sloeg hem in elkaar om er vervolgens vandoor te gaan. Hier het slachtoffer zelf.
'We waren gewoon zaken aan het doen zoals we normaal deden, Ik kocht hij verkocht. Maar vandaag leek hij boos, en afgeleid door iets.
Zijn ademhaling was ook een stuk zwaarder dus ik vroeg hem ' Hey wat is er mis met je shit?'
En dat was voor hem een reden om zijn vuist in mijn gezicht te slaan en mijn hoofd gleed langs de muur omlaag. Hij wou gewoon niet stoppen en ik dacht dat ik dood ging.'
Mijn vader keek geconcentreerd naar het beeld, hij herkende de man en hij wist ook wie het gedaan had.
'Maar opeens stopte hij, Hij praatte tegen zichzelf, ik denk iets over een wijf, pakte toen al mijn geld en smeerde hem. Hij liet me gewoon hier achter.
Niemand weet wie hij is, zijn gezicht is altijd verborgen in het duister of hij verbergt het met iets. Vandaag had hij een grijze pet op, zijn stem was laag maar jong en ik zweer dat ik blond haar zag onder die muts.'
De nieuwslezer verscheen weer in beeld en mijn vader had zijn handen al gebald tot vuisten en zijn kaken verstrakten.
' Dit gebeurde in het kleine stadje Mullingar in Ierland , voor de ouders, we raden jullie aan om meer op jullie kinderen te letten tot de dader gepakt is door de politie. Nu in het andere nieuws...
Ik probeerde weg te sluipen maar het was te laat.
' NIALL!'
Ik vloekte zachtjes maar op mijn sokken gleed ik uit over de gladde vloer.
Ik lag kreunend op de grond in mijn eigen huis. Ik huilde toen ik weer een klap kreeg in mijn buik.
' WAAROM, WAAROM DEED JE DAT?!'
Schreeuwde mijn vader, die nu zijn vuisten gebruikt op mijn lichaam.
' I-ik hij z-zei niet h-het hele v-verhaal.'
' LIEG NIET TEGEN ME VERDOMME!'
Mijn vader sloeg agressief op mijn rug, en een schietende pijn verging in mijn ruggengraat.
Pap boog verder naar beneden zodat hij op de zelfde hoogte zat als mij op de koude vloer.
' Hij was een van mijn beste kopers. En je liet hem gaan, nu betaal je het terug. Wat zeg je tegen jezelf?'
Ik wou een kans om het uit te leggen, dat het niet hellemaal mijn fout was. Maar mijn vader wou het nooit horen.
' Ik verdien het.'
Mijn stem was hard en krakend, ten slotte was ik buiten adem van het schreeuwen van de pijn.
Pap gaf me nog een klap tegen zijn hoofd en stond toen op.
' Durf het de volgende keer niet weer te verpesten on nutteloos ding.'
Nog een laatste klap tegen mijn ribben en hij liep toen van mij weg. Ik lag alleen gebroken op de grond, en huilde van de pijn. Niet alleen van mijn lichaam maar ook emotioneel.
' On nutteloos ding.' ' Je verdient het.' En nog veel andere opmerkingen kwamen door mijn hoofd. En ik geloofde alles wat mijn vader tegen me zei. Ik was nutteloos, ik verdiende alles wat me overkwam. Zo was ik opgevoed op deze manier, door de oude man die alleen zijn zoon gebruikte.
Het was me gelukt om mezelf naar mijn kamer te brengen., in angst dat mijn vader uit zijn kamer zou komen en mij nog steeds op de grond zou zien liggen waardoor ik nog meer klappen krijg.
Ik ging naar de badkamer en zocht naar het eerste hulp kistje. Terwijl ik zocht zag ik mezelf per ongeluk in de spiegel. Ik had een bloedneus, een kapotte onderlip en een opgezwollen oog dat later blauw zou worden. Op mijn wagen stonden sporen van tranen.
' Walgelijk.'
Fluisterde ik in mezelf. Ik vond het eerste hulp kistje, en begon het bloed schoon te maken dat op zijn gezicht stond. Terwijl ik mezelf schoonmaakte, kon ik het niet helpen maar mijn ogen gleden de hele tijd over het zakje met pillen. De drugs moest verkocht worden maar niemand wilde het kopen.
Alles wat ik wilde was de pijn weg laten gaan zodat ik niks meer voelde.
Ik liet het watje uit mijn handen vallen en pakte het kleine zakje. Ik pakte een van de pillen in mijn hand, zonder 2 keer na te denken duwde ik de pillen in mijn mond. Ik slikte ze door en voelde meteen het gevoel dat het me gaf. Ik voelde dat de pijn in mijn rug langzaam verdween samen met de rest van zijn gevoelens.
Voordat ik helemaal niks meer voelde, liep ik naar het bed en legde me onder de warme dekens. Helemaal warm lag in onder de dekens terwijl ik de drugs zijn werk liet doen. Terwijl ik daar lag, zag ik de hele tijd Skylar' gezicht voor me, Ze keek bang naar me, doodsbang zelfs. De schuld in mijn borst nadat ik haar gezicht zag was vreselijk. Ik wilde niet wat ze bang voor mij was, dat ik me zo voelde.
Maar het was te laat. Secondes later, waren de drugs helemaal in werking en ik was weg.
Ik voelde niks meer.
Ennnnn?????????? VERDIENT DIT EEN KUDO OF REACTIE?????????/ EN MOET IK VAKER EEN NIALL POV DOEN????
XXXXXX maud
Reacties:
Jaaaaah! Je moet nog een Niall POV doen!
Het is zo coowl verhaal!
Snell veder!
Xxx'ieass
Oh how I love the mac (: FREE WIFI BITCHES
maar, wow. Heavy shit. Arme nialler