FanFic.nl

Stand Alones

1. Love Me Like I Love You

Het was vroeg in de nacht, het laatste licht van de zon was zojuist weggevaagd. Hij lag daar alleen in zijn bed, omhoog te staren naar een poster van zijn favoriete band; Green Day. Het was al even geleden dat hij zo vroeg op bed lag, maar vandaag had het een hele goede reden; iedereen die beneden was, was dronken. Normaal gesproken maakte het hem helemaal niet uit wat mensen aan het doen waren, het was immers hun eigen leven, niet die van hem, maar vandaag was dat anders. Hij verlangde naar een gesprek met zijn beste vriend en dat kon hij niet krijgen omdat ook hij best wel wat op had. Niet zo veel als de rest, maar dan nog.
Het was vandaag 1 september, zijn verjaardag. En daarmee meteen ook de verjaardag van zijn tweelingbroer. Ze waren vandaag dan eindelijk achttien geworden. Dat betekende dat ze eindelijk legaal sterke drank konden kopen en drinken en dat ze eindelijk hun rijbewijs konden behalen. Het liet hem allemaal koud. Zijn beste vriend was ook achttien, zou over precies een week zelfs al negentien worden.
Alweer moest hij aan hem denken. Aan hoe zijn ogen altijd die van hem ontmoetten en hoe zijn donkerblonde haren af en toe helemaal in de war gewoeld werden doordat een of andere Tom weer zo nodig aandacht wilde trekken. Het lukte zijn tweelingbroer ook meestal wel om de aandacht te krijgen. En dan vooral de aandacht van de jongen die hij juist zo graag naar hem zelf zag kijken.
Een zucht verliet zijn mond. Hij wist dat hij het allemaal niet kon krijgen, maar dan nog kon hij wel dromen. Hij kon dromen over hoe de vingers van de drummer over zijn zij zou gaan en hoe zijn haren hem zouden kietelen terwijl hij een kus in zijn nek gedrukt zou krijgen. Het was iets wat hij vaker bedacht, maar steeds weer schaamde hij zich voor zijn eigen gedachtes, net alsof iemand ze zo kon lezen.
Verveeld draaide hij zich op zijn linkerzij. Zijn zwarte, schouderlange haren vielen voor zijn gezicht, maar hij deed geen poging om ze weg te vegen. In plaats daarvan sloot hij gewoon zijn ogen. Zo merkte hij er ook niet veel meer van, behalve dat één plukje haren vandaag besloten had om hem extra te gaan kietelen bij zijn neus, dus dat plukje veegde hij met zijn slanke vingers weg. De slanke vingers die hij zo graag door de haren van de jaar oudere jongen heen wilde halen.
Nog een zucht verliet zijn mond. Hij had het allemaal zo graag, maar hij wist dat er niets van zou komen. Voor zo ver hij wist was de drummer namelijk voor de volle 100 procent hetero. En om dat te bewijzen had hij zelfs een aantal One-Night stands gehad met een aantal fans die wel erg snel voor de charmes van de jongen vielen, net zoals Bill dat gedaan had. Alleen dat van hem was een geheim en dat zou ook altijd een geheim blijven als het aan hem lag.
Voetstappen waren te horen op de overloop. Gespannen hield Bill zijn adem in, hopend dat de persokn niet zijn kamer in zou komen lopen en hem daar zo openlijk op zijn bed zou vinden met een vrij duidelijke bobbel in zijn boxer. Hij wilde aan iets goors denken, maar het kwam altijd weer terug op de verleidelijke blik die in de drummer zijn ogen stond als hij weer een meisje aan het versieren was, tot de bobbel in zijn boxer zo pijnlijk hard egon te kloppen dat hij er uiteindelijk maar een super koud flesje bier, dat hij mee naar boven had genomen om niet te veel op te vallen, tegen aan moest houden tot de bult verdween.
Samen met de bult in zijn boxer waren ook de voetstappen op de overloop verdwenen. Hij wist niet waar naartoe, maar ze waren in ieder geval weg en zouden hem in ieder geval niet lastig kunnen vallen tijdens het wegwerken van zijn probleempje. Dat had waarschijnlijk echt heel beschamend geweest, zonder enige twijfel.
Na nog even te hebben geluisterd besloot Bill om toch maar zijn ogen dicht te doen en proberen te slapen. Zijn hoofd begon zwaar te voelen, het werd langzaam aan donkerder om hem heen en hij kon dromenlamd bijna zien. Juist op dat moment werd zijn deur open gemaakt, zachtjes, voorzichtig. Daarna werd de deur weer gesloten. Bill was meteen weer klaarwakker en voelde zijn hart drie keer zo snel kloppen als normaal, maar hij keek niet op.
Hij voelde iemand op de rand van zijn bed gaan zitten. De verleiding om zijn ogen open te doen was ongekend groot. Hij weerhield zich ervan, hoorde iemand zuchten. Die zucht kende hij. Dat was zijn typische zuchtje. Dat was Gustav.
Zijn hart sloeg een slag over toen hij vingers door zijn haar heen voelde gaan. Ze waren rustig, zacht, voorzichtig. Al die nachten dat hij hierover had gedroomd, zouden die dan toch werkelijkheid worden? Nee, Gustav had gedronken, daar kwam het vast door.
"Bill? Ben je wakker?" klonk Gustav zijn vragende stem boven zijn hoofd. Weer die verleiding om op te kijken, te antwoorden, te laten zien dat hij weldegelijk wakker was en dat hij op Gustav had gewacht. Toch hield hij zijn ogen gesloten, stevig, alsof hij bang was dat Gustav ze open zou maken.
"Ik weet dat je wakker bent. Ik weet dat je steeds naar mij kijkt, ik ben niet blind. Doof soms wel, maar blind niet," fluisterde Gustav. Bill grinnikte zachtjes, dat was inderdaad waar. Daarna kon hij zich wel slaan, nu wist Gustav helemaal dat hij wakker was. Gustav moest er zachtjes om grinniken.
"Betrapt," fluisterde Gustav zacht. Bill keek meteen op en glimlachte flauwtjes. "Hoi," momoelde hij toen droog. De kamer was zo donker dat Bill niet in Gustav zijn ogen kon kijken, maar hij was er zelf vol van overtuigd dat ze niet zo zouden stralen als ze deden wanneer Gustav geen alcohol op had. Toch rook hij niets aan Gustav zijn adem.
“Mag ik... er bij komen liggen?” vroeg Gustav voorzichtig. Bill schrok van de vraag, en van de toon van de vraag. Het klonk verlegen. Hij voelde zijn hart nogmaals een slag overslaan. Zonder er ook maar een gedachte aan vuil te maken schoof hij opzij om plek te maken voor Gustav. Laatstgenoemde kreeg een glimlach op zijn gezicht en ging voorzichtig onder de dekens van Bill zijn bed liggen. Hij had wel eens vaker op Bill zijn bed gelegen, maar nog nooit onder de dekens.
Het bleef even stil, geen van beiden durfden ze iets te zeggen. Ze waren te bang om de fijne stilte tussen hen weg te laten brokkelen. Maar Bill was ook bang dat Gustav uiteindelijk in slaap zou gaan vallen. En als Gustav praatte kon hij ruiken of hij iets op had. Het was namelijk niet normaal voor Gustav om zonder reden zijn kamer in te komen en al helemaal niet om naast hem neer te gaan liggen. Of had hij iets belangrijks gemist?
“Gus, waarom ben je hier naartoe gekomen? Ik bedoel, niet dat ik het erg vind... maar... ik had verwacht dat je gewoon in de slaapkamer zou gaan slapen,” mompelde Bill. Gustav liet een zachte, vrolijke zucht gaan. Hij raaide zich op zijn rug en glimlachte. Daar ging Bill zijn kans om Gustav zijn adem te ruiken.
“Dat is een moeilijke vraag. En eerlijk gezegd had ik het al veel eerder willen doen, maar ik was bang dat jij het... raar vond,” zei Gustav zachtjes. Bill moest naar hem toe leunen om te horen wat hij nou eigenlijk zei, maar wat hij hoorde liet het bloed meteen naar zijn wangen lopen.
“Ben je dronken?” floepte hij er onbewust uit. Meteen sloeg hij zijn handen voor zijn mond en keek hij met grote ogen naar het sihouet van Gustav die begon te lachen. Hij lachte Bill niet uit, hij lachte om de opmerking. “Nee, ik heb geen alcohol in mijn handen gehad. Nouja, om Georg zijn glad aan te reiken, maar meer ook niet. Ik ben helemaal nuchter,” zei hij en hij draaide zich weer terug op zijn zij zodat hij met zijn gezicht naar Bill toe lag.
Zijn hart begon sneller te kloppen en zijn keel werd meteen droog. Ze lagen nu zo dicht bij elkaar. Hij had het al eerder willen doen, maar hij was altijd te bang. Bang omdat Bill er nooit voor uit kwam dat hij op jongens viel en bang omdat hij dacht dat hij anders Andreas leuk zou vinden. Maar niets is minder waar, hij betrapte Bill er af en toe op dat hij naar hem keek. Nee, hij keek niet eens, hij staarde altijd naar hem. En wanneer hij iets had afgesproken met een zogenaamd meisje dan werd hij meteen jaloers. Het viel niet heel erg op, maar Gustav wist het. En Tom wist het ongetwijfeld ook.
Het was Tom die er in eerste instantie mee kwam. Gustav kon het zich nog goed herinneren. Het was ongeveer drie maanden geleden, na een concert, dat Tom naar hem toe kwam gelopen en hem in zijn oor fluisterde dat hij kon voelen dat Bill jaloers was toen hij naar een meisje van de Meet and Greet aan het kijken was. Gustav was daarop echt knalrood geworden waardoor Tom door had dat de gevoelens die Bill had wederzijds waren.
“Neem de kans,” had Tom hem gezegd. Door wat Tom verteld had durfde hij al wel meer met Bill op te trekken, maar hij durfde nog steeds niets te zeggen. Hij was nog steeds bang. Misschien was Bill wel jaloers op hem omdat hij een meisje kon krijgen en hij niet, om het maar even te zeggen.
“Gus, waar ben je met je gedachten?” haalde Bill zijn fluisterende stem hem uit zijn gedachte. Hij rilde, de stem kwam wel van erg dichtbij zijn oor. Meteen keek hij richting Bill en voelde de topjes van hun neuzen elkaar aanraken. “Sorry,” mompelde Gustav meteen. Bill grinnikte en legde zijn hand zacht op Gustav zijn wang. Of dat dacht hij, hij kon niets zien.
Zijn hand eindigde in Gustav zijn nek. Oké, het was er niet al te ver vandaan. Zachtjes ging hij met zijn pas gelakte nagels over Gustav zijn nek heen. De drummer kreeg meteen kippenvel en voelde de haartjes op heel zijn lichaam rechtop staan. Zo had hij zich nog nooit eerder gevoeld en zo had zijn lichaam nog nooit eerder op zo’n minime aanraking gereageerd.
“Ah, kippevel, wat lief,” zei Bill op zijn typische toontje. Gustav prikte hem meteen in zijn buik. “Pestkop,” grijnsde hij toen.
“Hoor wie het zegt,” grijnsde Bill terug terwijl hij Gustav zijn pols vast nam en zijn arm achter zijn rug duwde. Gustav liet zich gewillig op zijn rug rollen en voelde hoe de zanger zich bovenop zijn benen plaatste. “Revenge shall be sweet,” zei Bill opeens met een heel slecht Engels accent dat Gustav al aan het lachen maakte. De kietelaanval van Bill maakte het er allemaal niet beter op.
Bill voelde Gustav onder zijn benen heen en weer kronkelen en voelde dat de jongen niet al te hard probeerde te lachen. Na een paar seconden verloor Bill zijn kracht omdat hij ook zacht moest lachen om Gustav. Gustav nam de kans en werkte Bill nu op zijn rug. Gustav zijn handen lagen op Bill zijn polzen en Bill zijn benen zaten onder die van Gustav geklemd.
“Nogmaals, pestkop,” fluisterde Gustav dicht bij Bill zijn oor. Bill beet hard op zijn lip om niets te laten merken van het effect dat het op hem had, maar Gustav had het al lang door en ging met het topje van zijn neus langs Bill zijn kaaklijn vlak onder zijn oor. Niet veel later hoorde hij een gesmoord piepje van Bill af komen. Een grijns kwam meteen op zijn gezicht te staan en hij kwam weer iets overeind, maar bleef ook laag genoeg om Bill niet overeind te laten komen.
“Dat krijg je ervan,” fluisterde Gustav zachtjes, grijnzend. Bill kon het nu ruiken. Gustav had inderdaad geen alcohol op, en beter nog, hij had blijkbaar ook net zijn tanden gepoetst. ‘Zo typisch,’ ging er door Bill zijn hoofd heen. Pas daarna merkte hij hoe dichtbij Gustav eigenlijk was met zijn hoofd. Hij kon de adem over zijn lippen heen strijken, of waren het Gustav zijn lippen? Hij wist het niet, hij kon het niet goed voelen. Hij wist zeker dat Gustav hem aan het plagen was omdat die wist dat hij er absoluut niet tegen kon om geplaagd te worden.
Vanuit het niets voelde hij de gedachte die hij eerder nog had gehad, werkelijkheid worden. Gustav zijn lippen streken zacht zijn nek en de haartjes kietelden hem. Zijn hart begon snel te kloppen, steeds sneller. Bill dacht dat zijn hart zo uit zijn ribbenkast kon springen, zo snel klopte het.
“Ontspan,” fluisterde Gustav in zijn oor waarna hij met zijn lippen langs Bill zijn oorschelp streek. Bill voelde meteen alle spanning uit zijn lichaam verdwijnen en een gelukkige roes in zijn hoofd, samen met de vederzachte aanrakingen van Gustav bleven hangen. Hij voelde zich zo ongelooflijk goed. Het was iets wat hij had gedroomd, maar nooit voor werkelijkheid aan had kunnen zien. Hij hoopte dat het moment nooit voorbij zou gaan. Hij hoopte dat Gustav bij hem bleef, hem zachtjes beroerde met zijn aanrakingen, hem zachtjes kuste met die lippen van hem.
Genietend sloot Bill zijn ogen terwijl hij Gustav zijn lippen op die van hem voelde. Het voelde nog beter dan in zijn dromen. Of was dit een droom? Dan was het wel een verdomd goede droom, want alles voelde zo echt aan. Was de duisternis om hem heen niet gewoon de duisternis in zijn droom? Was het licht dat door zijn gordijnen heen kwam niet het licht van de zon die op kwam?
Vermoeid opende hij zijn ogen en een brok vormde zich meteen in zijn keel. Was het echt allemaal een droom geweest? En wat was dat in hemelsnaam om zijn middel heen? Voorzichtig trok Bill het deken omhoog en zag een arm rond zijn ontblootte bovenlichaam heen liggen. Daarna keek hij voorzichtig naar achteren toe en zag een bos blonde haren. En twee half gesloten, bruine ogen die hem slaperig aankeken. “Goedemorgen,” fluisterde de drummer en hij gaf de zanger een zachte kus op zijn mond. Oh, dit... dit was zeker geen droom.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.