Hoofdcategorieën
Home » One Direction » The Wizard [END] » Chapter 11
The Wizard [END]
Chapter 11
Demi's POV:
Ik sta naast Louis, die een arm om me heen heeft geslagen. Je niet laten verleiden... Oké, dat moet wel lukken. 'Kom, hoe eerder we die 'opdracht' hebben gedaan, hoe eerder we bij die tovenaar zijn.' maakt Liam duidelijk. Iedereen stemt in, en we lopen verder. Na zo'n twintig meter lopen, verschijnt Elly opeens weer. 'Nog een dingetje...' vertelt ze, 'Dorothy moet jammer genoeg zelf lopen. Jullie mogen niet op elkaars rug, of hand in hand ofzoiets lopen. Het spijt me.' Liam kijkt omhoog, naar Dorothy. 'Denk je dat het lukt?' vraagt hij. Dorothy knikt, en Liam zet haar weer op de grond. 'De opdracht begint bij die waterval.' Elly wijst naar een waterval, niet ver hiervandaan. 'Als jullie de opdracht hebben voltooid, verschijnt het gele pad weer. Maar als jullie het niet halen, blijft het pad weg, en is de kans dat jullie de tovenaar vinden enorm klein. Succes.' zegt Elly, en ze verdwijnt. Zwijgend lopen we verder, naar de waterval.
Na een paar minuten staan we onderaan de waterval die Elly heeft aangewezen. 'Oké, en nu?' vraag ik me af. 'HALLEUWWW! ELLY? WAT MOETEN WE DOEN!?' schreeuwt Louis, maar Elly is er niet.
Precies op dat moment, verschijnen van alle kanten mensen. Niall, Louis, Harry, Zayn, Liam, Danielle, Perrie, Dorothy, Debby en ik komen dichter bij elkaar, uit angst. De mensen komen steeds dichterbij, al betwijfel ik of het wel mensen zijn. Misschien zijn het wel die 'magische wezens' waar Elly het over had. Ze hebben witte lichtgevende kleren, en het lijkt wel alsof hun ogen iets magisch hebben. Er komt een jongen voor me staan, hij kijkt me heel diep aan. Het voelt alsof ik verdrink in zijn ogen... Al mijn zorgen en gedachten verdwijnen. De hele wereld lijkt te verdwijnen, het is alleen nog maar ik en de jongen met de magische ogen. Net op het moment dat ik bijna helemaal in zijn macht ben, word ik weggeduwd. In één keer ben ik weer op de wereld. Ik ben helemaal niet op de hoogte van wat net gebeurde. Ik zie dat Louis de jongen in zijn maag wil stompen, maar ik hou hem tegen. 'Kijk ze niet in de ogen!' roep ik, maar voor sommigen is het te laat. Zayn is helemaal in de macht van een meisje. Het meisje gebaard dat hij dichterbij moet komen, en Zayn gehoorzaamd. Oh, dit bedoelde Elly dus! Je niet laten verleiden! 'Zayn, doe het niet!' roepen ik en Louis tegelijk, maar Zayn lijkt ons niet te horen. Louis rent ernaartoe en duwt Zayn gauw opzij. Pfieuw, net op tijd! Wie weer wat er anders zou gebeuren... Ik kijk om me heen. Nee hè! Bijna iedereen is in bedwang. Liam, Harry, Niall, Danielle, Perrie, Debby en Dorothy zijn allezeven in de macht van de wezens. In paniek kijk ik om me heen. Wat moet ik doen? Ik kan ze niet allemaal tegelijk redden! Waar is Lou? Maar Louis is weg. Ik raak steeds meer in paniek, ik ben de enige die er zich bewust van is wat er gebeurd. Ik voel de blik van iemand rusten op mij. Iemand staat achter me! Nee, Demi...niet omdraaien, doe het niet!, zeg ik tegen mezelf. Mijn blik valt op Debby, die achter zo'n jongen aanloopt. Ze is helemaal in tranche. Nee! Niet mijn BFF! Ik loop er met grote passen naartoe, terwijl ik lichtgevende blikken ontwijk. Ik bedenk me geen moment: Ik duw de jongen waar Debby zo bezeten van is, op de grond.
Louis' POV:
Ik zie hoe iedereen wordt geteisterd, nu moet ik actie ondernemen.
Dan zie ik opeens hoe Demi een jongen voor Debby wegduwt. Goed bezig, Deem! denk ik. Maar nee, ze had het beter niet kunnen doen...
Opnieuw Demi's POV:
Ik heb de jongen met weggeduwd, en Debby kijkt me dankbaar aan. Maar dan, opeens, begint ze hard te gillen. 'DEMI! Je handen!' gilt ze. Ik kijk verbaasd naar mijn handen. Dan schrik ik ook, mijn ogen worden groot. Oh my god! Mijn handen.. ze zijn net als die van die wezens... doorzichtig... en gevoelloos. 'Wat...!' weet ik uit te brengen.
Zayn POV:
Iedereen is weer helemaal op de wereld, en we zien wat er met Demi gebeurd. Langzaam wordt ze helemaal doorzichtig, en bleek... haar ogen geven licht, en zijn wit. Ze lijkt geen ziel meer te hebben, en geen gevoel. Ze is een van hun geworden... Louis kookt van woede en wil de jongen die Demi heeft laten transformeren, aanvallen. Net op tijd kan ik hem nog tegenhouden, ik pak hem vast bij zijn schouders. 'Lou, STOP! Je kan ze niet aanraken! We moeten hier weg, jongens!' roep ik, en ik sleur Louis mee. De rest volgt snel, en we laten Demi achter. We kunnen haar niet langer meenemen... Ze is nu slecht. Louis stribbelt enorm tegen, maar ik blijf hem vasthouden. 'DEMI!' roept hij verdrietig, en boos. Met pijn in onze harten rennen we weg, maar de ziellozen komen ons achterna. 'Ren sneller!' roep ik, en de groep begint harder te rennen.
Na lang rennen, zijn we ze kwijt. Iedereen stopt even om op adem te komen. Ik laat Louis los. Hij loopt naar een boom, zakt neer, en begint hard te huilen.
Reacties:
Gauw verderrr!!!!