Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Forever Gone... || ft. Anne » Hoofdstuk 2
Forever Gone... || ft. Anne
Hoofdstuk 2
Ik probeer er niet aan te denken, maar het lukt niet. Telkens als ik weer denk aan mijn ouders, begin ik nog harder te huilen. Ik kan niet geloven dat ze er niet meer zijn... 'Rustig, meisje,' zegt de jongen. 'Vertel eens rustig wat er gebeurde.' Ik snik nog een keer, maar veeg mijn tranen weg. 'Mijn ouders... ze zijn dood... Het i-is...' Ik haal diep adem. 'Het is mijn schuld,' zeg ik. De jongen kijkt me met grote ogen aan, en slaat een arm om me heen. 'Nee. Ik weet zeker dat het niet jouw schuld is!' maakt hij me duidelijk. Ik kijk hem aan. 'Jawel. Voordat... het gebeurde, had ik flink ruzie met mijn moeder. Over niks. Het kwam vast door mij... het ongeluk. Alles is mijn schuld!' Het laatste schreeuw ik uit, en meteen barst ik weer in snikken uit. De jongen wrijft over mijn rug en probeert met gerust te stellen, en ik word alweer wat rustiger. We kijken elkaar aan. Hé, dat is...! 'Oh my god. Jij bent Zayn Malik, van One Direction!' Hij grijnst en knikt. 'Inderdaad! En jij bent...?' vraagt hij.
'Emma.' zeg ik.
Na een tijdje gepraat te hebben, bedenk ik me opeens iets. Lucas is waarschijnlijk nog in het ziekenhuis, bij mijn ouders.. Waar moet ik nu heen? Ik wil echt niet terug naar het ziekenhuis! Zayn ziet hoe mijn gezicht betrekt. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Ik... ik weer niet waar ik heen moet! Mijn broer is nog bij mijn ouders. Ik wil echt niet terug naar dat ziekenhuis...' Zayn knikt begrijpend en denkt na. Na een halve minuut stilte, heeft hij een idee. 'Je kan wel even met mij mee naar huis, en de andere boys ontmoeten enzo. Je weet wel, totdat je weer naar huis kunt. Alleen als je wilt, natuurlijk!' Ik krijg grote ogen en kijk hem aan. 'Serieus!?' vraag ik. Hij knikt. 'Ja graag! Dat zou ik super vinden!' roep ik. Hopelijk vergeet ik zo mijn ouders even.
Een halfuurtje later fietsen Zayn en ik de stad, naar het huis van One Direction! Zayn heeft zijn capuchon en zonnebril op, want hij wil niet herkend worden door fans. Ik ben mijn ouders zelfs even vergeten, want ik praat aan één stuk door over echt alles. Mijn vriendinnen, mijn school en over hoelang ik al Directioner ben. 'Dus, je bent nogal een grote fan van ons?' vraagt Zayn. Ik knik heftig. 'Je zou mijn kamer eens moeten zien! Vol met jullie posters,' vertel ik. Zayn lacht. 'Nice!'
Na een tijdje zijn we aangekomen bij een reusachtige villa. 'We zijn er!' zegt Zayn, en hij zet zijn fiets tegen de muur van het huis. Ik volg zijn voorbeeld en kijk mijn ogen uit. 'Wow. Het is zo groot...!' stamel ik. Zayn grinnikt en knikt. 'Met vijf rommelige jongens moet je ook wat...' zegt hij.
'Kom we gaan naar binnen.' Ik knik, en loop achter hem aan naar de voordeur. Omg, ik ga zometeen One Direction ontmoeten! Ik voel dat ik enorm zenuwachtig ben. Zayn steekt een sleutel in de voordeur, en we gaan naar binnen. Liam, Louis, Niall en Harry zitten met z'n vieren voor de tv, X-Factor kijkende. Liam kijkt op. 'Hé Zayn!' roept hij, maar dan ziet hij mij. 'En...?' Nu kijkt de rest ook op. 'Hé Zayn, wie is je nieuwe vriendinnetje?' vraagt Niall. Ik merk dat ik begin te blozen. 'Guys... Emma is niet mijn vriendinnetje..' Zayn begint te vertellen waarom ik hier ben. Als hij klaar is met vertellen, staan Liam, Louis, Niall en Harry op. Ik krijg van hun allevier een troostende knuffel, waar ik me al iets beter door voel. Opeens voel ik m'n telefoon in mijn broekzak trillen. Ik pak hem en neem om. 'Met Emma,' zeg ik. 'Met Lucas..' Ik slik. 'Waar ben je?' vraagt hij. Ik denk na. Hoe ga ik dit uitleggen...? 'In het huis van One Direction.' Ik hoor Lucas zuchten. 'Zusje, nu even geen grapjes, oké?' zegt hij. 'Ik meen het! Ik ben bij One Direction! Zayn, een van de bandleden, heeft me gevonden en meegenomen naar hun huis.' Het is even stil. 'Emma, ben je serieus?' vraagt Lucas. 'Ja!' zeg ik. 'Emma, kom je thuis?' vraagt Lucas. Wat, wil hij One Direction niet ontmoeten? Of gelooft hij me niet? 'Mag ik alsjeblieft nog even hier blijven?' vraag ik zachtjes, zodat de jongens het niet horen. 'Nou, oké dan. Maar kom wel voor het donker thuis.' Met die woorden hangt Lucas op. Ik heb het gevoel dat hij me niet gelooft, maar dat is dan zijn probleem. Ik berg de telefoon weer op in mijn broekzak. Ik merk dat ik nog steeds zweet. Wie was dat?' vraagt Zayn. Ik wil hier blijven, dus ik verzin een smoes. 'Mijn achternicht uit Spanje.' zeg ik. Yes, ze geloven het. 'Hé, niet huilen, Em. Het komt allemaal goed!' zegt Harry. Ik kijk hem verbaasd aan. Huil ik? Ik wrijf in mijn ogen. Inderdaad, ze zijn nat, en op mijn hand zit nu mascara. 'Mag ik even douchen?' vraag ik. Zayn knikt. 'Kom maar mee naar boven, ik zal je de badkamer aanwijzen.' Ik loop met hem mee de trap op, naar de badkamer. 'Em, je zweet helemaal. Doe je natte kleren maar in deze wasmand.' Zayn wijst naar een groene wasmand naast de wc. 'Dan wil ik je kleren wel even wassen.' zegt hij. Ik glimlach vriendelijk. 'Dank je. Wat moet ik dan aan?' vraag ik. Zayn denkt na. 'Wacht hier.' zegt hij, en hij loopt de trap af naar beneden. 'Guys, kan Emma kleren van een van jullie aan? Mijn kleren zijn allemaal vies.' hoor ik Zayn beneden vragen. 'Ik heb wel kleren voor haar!' antwoordt iemand, maar ik kan niet verstaan wie. Ik hoor twee mensen de trap opkomen. Opeens staan Louis en Zayn voor me in de badkamer. Louis drukt een joggingbroek en een t-shirt in mijn armen. 'Je mag Louis' prachtige kleren aan!' zegt Zayn met een knipoog. 'Dankjewel.' zeg ik verlegen, met een glimlach. 'Graag gedaan! Ga maar lekker douchen, dat zal je goed doen. Wij laten je nu alleen.' Met die woorden vertrekken Louis en Zayn. Ik kleed me uit, en stap onder de douche.
Reacties:
Zo leuk en lief! Snel verder
Ennuu melding!
X