Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Forever Gone... || ft. Anne » Hoofdstuk 4
Forever Gone... || ft. Anne
Hoofdstuk 4
Zonder één ogenblik na te denken, stap ik weer op de fiets, en rij de straat uit. Gelukkig is de discotheek niet ver weg. Ik kom bij een stoplicht, en meteen springt het op rood. Het kan me helemaal niks schelen, ik fiets gewoon door. Van links komen twee auto's aangescheurd, en ze zien me nog net op tijd. De remmen piepen, en ik kan er nog net langs.
Ik fiets de straat van de discoteek in, en zet mijn fiets tegen een muurtje. Ik hoor te muziek al lekker hard. Snel loop ik naar binnen, en kijk om me heen. Overal staan mensen. Bij de bar, op de dansvloer, op banken en op stoelen... Ik baan me haastig een weg door de menigte, naar de bar. 'Éen bier graag.' De barman knikt en vult een glas. Ik vond bier altijd enorm vies, maar nu maakt het me niks uit. Ik pak het glas aan en neem in flinke slok. Ik ril. Brr... heerlijk, hoe die alcohol door mijn lichaam stroomt. Ik bedenk me geen moment en voordat ik het weet sla ik het hele glaasje in één keer achterover. Ik denk na. Wat zal ik nu gaan doen? Daar hoef ik niet lang over na te denken. Ik zet het lege glas op de bar en loop naar de dansvloer. De muziek staat lekker hard, en ik ga lekker los. Ik volg het ritme van de muziek en voel dat ik nog meer dorst krijg. Ik bestel nog een bier en sla het achterover. Heerlijk voelt het, ik voel me helemaal vrij. Ik begin weer te dansen, en een jongen gaat voor me staan. Hij geeft me een knipoog en begint met me mee te dansen.
Na tien minuten gedanst en zelfs geschuurd te hebben met de jongen, loopt hij naar de bar. Hij besteld twee bier en geeft me een glas. We drinken het op en zetten het weer op de bar. Het wordt bijgevuld en we drinken het opnieuw op. Daarna loop ik wankelend weer naar de dansvloer. Het wordt steeds lichter in mijn hoofd, maar ik trek me er niet te veel van aan, het zal wel niks zijn. 'Wat is je naam?' vraagt de jongen. Oh, wat heeft hij een leuke stem! 'Emma. En j-jij?' vraag ik. 'Ruben.' Hij glimlacht. Ik wil beginnen met dansen, maar Ruben houdt me tegen. Hij pakt mijn handen en trekt me tegen hem aan. Het wordt warmer, de muziek harder, de sfeer leuker. Dan drukt Ruben zijn lippen op de mijne. Ach, het kan geen kwaad. Ik zoen mee en het wordt tongen. Opeens legt hij zijn hand op mijn rug. Hoe langer we zoenen, hoe lager zijn hand gaat. En voordat ik het weet, ligt zijn hand op mijn billen. Wil ik dit wel? Nee, dit wil ik niet! Ik beëindig de zoen en geef hem een harde klap tegen zijn wang. Hij grijpt kwaad naar zijn wang, waar een rode handafdruk staat. Ik loop weg van de dansvloer en ga op een barkruk zitten. De muziek tettert zo hard in mijn oren, dat ik Ruben niet achter me aan hoorde komen. 'Verdomme! Durf jij wel? Zomaar iemand meppen?' Hij trekt me van de kruk af en duwt me op de grond. 'Hé stop!' roep ik. 'Dacht het niet, slet! Jij wilde graag dansen. Je dacht toch niet dat je van me af was?!' Zijn stem komt nog net boven de muziek uit. Ik raak in paniek, wat wil die gozer van me! Ruben schopt en mept me bijna helemaal uit elkaar, en ik word enorm duizelig. Zó duizelig dat bijna uit elkaar spat. Ik weet niet of het door Ruben of door de drank komt, maar het voelt niet goed. 'Hé gozer, kap daar eens mee!' hoor ik opeens een andere stem roepen. Ik kijk wie het is, maar mijn zicht is vaag. Ik kom overeind, maar val meteen weer op de grond. Aah, mijn hoofd! Wat bonkt het, en o wat doet het zeer! Ik zie nog net hoe waarschijnlijk Zayn Ruben duwt, maar dan wordt mijn zicht zwart. Weet je wat, het is maar goed ook. Ik heb ervoor gezorgd Louis en Eleanor uit elkaar gingen, en ik heb mijn ouders laten dood gaan. Nu is het mijn beurt, laat me maar sterven.
Reacties:
Meld me!