FanFic.nl

All by mind and memories -Larry Stylinson

Proloog

Flash Forward

Geen enkele cel in mijn lichaam wilde nog één seconde langer op deze plek blijven. Ookal was het thuis, thuis de plek waar ik het liefst was. Mijn hoofd en mijn hart leken samen te werken, ze duwde me als het ware de deur uit. Het leek alsof er niks door mijn hoofd leek heen te gaan. Mijn gedachtegang leek niet te werken,
Bilbo blafte. De klok tikte. De regen viel. De tijd vloog. Nee. Ja. De verwarming liep op. Mijn voeten schuifelde.
Het horen van de blikseminslag deed het hem. Het liet me opkrabbelen van de vloer. Mijn lichaam voelde te zwaar om op te tillen waardoor ik de tafel moest vast grijpen. Een andere inslag van de donder liet me naar de deur benen, de zwarte vlekken die zich voor mijn ogen plaatste negerend. Alsof iets me nu nog kon stoppen. Het had misschien mijn conditie omlaag getrokken, maar nooit mijn wil. En ik wilde dit. Elke cel in mijn lichaam wilde dit.
De houten vloer kraakte, zelfs onder mijn lichte gewicht. En zelfs toen ik de deur opende en naar buiten stapte in mijn simpele grijze t-shirt en grijze skinny twijfelde ik niet. Nog niet. Het regende harder dan het ooit had gedaan in mijn belevenis. Een andere bliksemschicht verlichtte de straat. Niet dat het nodig was. London was bijna overal verlicht.
Mijn krullen plakte meteen aan mijn voorhoofd. Mijn t-shirt plakte meteen tegen mijn torso en mijn skinny spande zich nog strakker om mijn benen. Nog steeds niks in mijn lichaam twijfelde. Vreemd.
Ik begon te rennen, nog geen seconde nadat ik me naar buiten had begeven. Mijn voordeur stond nog open. Iets wat totaal irrelevant was.
Eerst de straat uit. Mensen, dieren, auto's en winkels vlogen aan me voorbij. Mijn converse maakte kletsende geluiden in de plassen. De mensen die überhaupt nog buiten waren konden niks anders dan naar me staren. Een 19 jarige jongen die zijn longen eruit rende in niks meer dan een t-shirt, in een storm nog wel.
Oh wat zouden die blikken me pijn hebben gedaan op een normale dag, wat zouden ze me laten twijfelen aan mezelf, maar vandaag niet. Nee vandaag was speciaal. Niks deed er meer toe. Hier ging niks.
Ik rende, en rende, en rende. Hoelang al? Misschien al vier minuten volop aan het sprinten. Deden mijn longen pijn? Ja. Deed het ertoe? Nee.
Deden mijn benen pijn? Ja. Deed het ertoe? Nee. Nee natuurlijk niet.
De straat uit. Naar links, Northumberland street in. Over het zebra pad. Piepende banden. Een zwarte taxi had keihard op zijn remmen getrapt om net voor me stil te kunnen staan. Stoppen? Nee. Mijn pas verminderen? Nee. Dit was belangrijker. De chauffeur stak zijn middelvinger op. Waar was het beledigende gevoel? Het was er wel, maar het deed er niet toe.
Ik rende over Oxford Circus waar het nog wel druk was. Wanhopig duwde ik personen omver, sloeg ik paraplu's weg en gleed verscheidene keer uit. Mensen scholden me uit. Schreeuwde stomme dingen tegen me. Maar ik had een muur. Een muur om me heen, en er was maar één persoon die me kon stoppen.
Toen het bord met 'Bakerstreet' verscheen, verdubbelde mijn pas zelfs. Mijn longen en keel brandde als een volkaan die op uitbarsten stond en mijn been spieren zeurde zo dat ik bijna neerviel. Ik wist precies waar ik moest zijn.
221b Bakerstreet. Ik liet mezelf bijna tegen de deur aanvallen. Nu ik eenmaal stilstond kwamen de pijnprikkels twee keer zo hard aan. Ik hief mijn arm op en drukte op de bel. Mijn lichaam leunde zwaar tegen de donker groene deur aan. Toen de deur werd opengetrokken hervond ik mijn krachten en liet mezelf hopeloos in de armen vallen van mijn Louis. Ik bleef dezelfde dingen tegen hem fluisteren, continu. Ik bleef hem toespreken hoe erg ik van hem hield. Dat het me speet. Dat ik bij hem wilde blijven. Dat ik hem niet wilde verliezen. En het was allemaal waar. Ja. Ik bleef fluisteren terwijl hij me in zijn armen nam en me geruststellend op de bank drapeerde. Ik sloot mijn ogen terwijl zijn gevoelige vingers me streelde, ze lieten een brandend spoor achter dat me liet tinkelen op het bot. Dit zou een goed einde zijn. Een goed begin van een goed einde.

Reacties:

HazzaFan123 zei op 30 juli 2013 - 18:11:
OMG jij bent zooooooooooooooooooo goed!!!!!!! echt waar

Tallietje zei op 27 juli 2013 - 21:45:
HOLY COW... ik heb kippenvel :0
ik moet het even vragen; is dit verhaal vanuit het engels vertaald, omdat deze stijl daar best wel op lijkt :3

hoe dan ook ik ga NU verder lezen

greetzz